Το τελευταίο γνωμικό που κατατέθηκε

Ο Χρύσιππος ο Σολεύς είπε: " "Θα συμπεραίναμε στην περίπτωση ενός όμορφου σπιτιού ότι χτίστηκε για τους ιδιοκτήτες τους και όχι για ποντίκια. Οφείλουμε επομένως, με τον ίδιο τρόπο, να θεωρούμε το σύμπαν σαν το σπίτι των θεών.""

Κυριακή 9 Νοεμβρίου 2008

Τι είναι αναρχία;

Αφορμή για την σημερινή ανάρτηση, η προ ημερών ανάρτηση κάποιου ραδιοφωνικού παραγωγού καθώς και η ανταλλαγή ορισμένων σχολίων. Η ανάρτηση είχε τίτλο αναρχία ή αλητεία και ήταν μια επανάληψη των όσων ακούμε για τους κουκουλοφόρους που εκμεταλλέυονται το πανεπιστημιακό άσυλο κτλ. κτλ. Είναι τόσο γνωστά που δεν θα αναφερθώ.

Σαν αντιπαράθεση στο προαναφερθέν άρθρο σχολίασα πάνω - κάτω τα εξής: "Δυστυχώς όταν υπάρχει διαμορφωμένη άποψη τείνουμε να την τεκμηριώνουμε με παραδείγματα που την επιβεβαιώνουν. Έτσι εσύ (ο αρθογράφος) επιλέγεις να την συνδιάζεις με 100 παιδαρέλια που το μυαλό δεν έχει πήξει ακόμα και που ανάθεμα αν ξέρουν τι είναι αναρχία (αν δεν είναι και προβοκάτορες) ενώ εγώ προτιμώ να την συνδιάζω με μεγάλους διανοητές - στοχαστές όπως ο Κροπότκιν, ο Μπακούνιν, ο Μαλατέστα, ο Προυντόν και ο Τολστόυ. Δεν λέω, και εγώ διαμορφωμένη άποψη έχω αλλά ποιος από τους δυο μας έχει τις περισσότερες πιθανότητες να βρεθεί πιο κοντά στην έννοια αναρχία; Μήπως γι' αυτό τελικά συγχέεις στον τίτλο του άρθρου σου, την αναρχία με την αλητεία;"
Οφείλω όμως εδώ ν' αναφέρω προς τιμήν του αρθρογράφου ότι παραδέχτηκε το σφάλμα του αφού ομολόγησε ότι το άρθρο το έγραψε "εν βρασμό ψυχής" και αμέσως μετά αφού είχε δεχτεί τα πυρά μιας τέτοιας ομάδας...

Στα πλαίσια της απάντησης που έδωσα θα κινηθώ λοιπόν για να δούμε μαζί τι είναι αυτό το πράγμα που ονομάζεται αναρχία. Δυστυχώς το θέμα είναι λεπτό και υπάρχει μεγάλη προκατάληψη που οφείλεται σε λάθος (εσκεμμένη και μη) ενημέρωση αλλά και παρανόηση της ίδιας της λέξης αναρχίας. Αναλαμβάνω δύσκολο έργο και το ξέρω γιατί είναι πιο δύσκολο να σπάσεις προκαταλήψεις από το να διασπάσεις το άτομο (έλεγε ο Αϊνστάϊν). Ας είναι όμως. Απλώς πριν ξεκινήσω να μιλάω για αναρχία, καταρχήν θέλω να σας ζητήσω να μην αφήσετε το πνεύμα σας να τυφλωθεί ή καλύτερα να υποδουλωθεί σε έννοιες, λέξεις ή "ετικέτες" και δεύτερον θέλω να δηλώσω, ότι ουδέποτε είχα σχέσεις με "αναρχικές ομάδες" και ουδείς δεν μου δίδαξε τίποτα σχετικά με αυτήν. Αυτό μου δίνει το πλεονέκτημα της αντικειμενικότητας αλλά και το μειονέκτημα της μη "έγκυρης" γνώμης πράγμα που όπως θα καταλάβετε στην συνέχεια θεωρώ ως ένα ακόμη πλεονέκτημα. Ότι θα γράψω προέρχεται από προβληματισμούς μου οι οποίοι υποχρεώθηκαν να απαντηθούν με ψάξιμο και διάβασμα.

Θα αρχίσουμε με τον ορισμό. Είναι σύνθετη λέξη και σημαίνει χωρίς αρχές. Αλλά δυστυχώς από εδώ ξεκινά η παρανόηση για πολλούς ανθρώπους αφού η αρχή έχει διπλή σημασία. Η πρώτη είναι όπως την χρησιμοποιούμε όταν λέμε άνθρωπος "χωρίς αρχές", χωρίς ηθική. Ενώ η δεύτερη εννοεί τις αρχές = εξουσίες που ως γνωστόν είναι τρεις (νομοθετική, εκτελεστική και δικαστική). Ξέρετε αυτές που πρέπει να είναι ανεξάρτητες και αυτόνομες σύμφωνα με τον Αριστοτέλη αλλά ακόμα πιο ξεκάθαρα με τον Μοντεσκιού (18ος αιώνας) για να έχουμε δημοκρατία. Πάντα με προβλημάτιζε το γεγονός όμως ότι κάνουν ευθαρσώς ιδεολογικές - κομματικές εκλογές, λες και η δικαιοσύνη μπορεί να είναι ιδεολογική...

Εδώ αξίζει να δούμε τις ιδέες του Errico Malatesta σχετικά με την ηθική που πρέπει να διέπει την αναρχία για να καταλάβουμε ποιές από τις δύο αρχές δεν θέλουν οι "αναρχικοί". Να συμπληρώσω εδώ ότι οι ιδέες του αξίζουν εκτός απ' την προσοχή μας και τη σκέψη μας ως τρόπος ζωής και όχι σαν ιδεολογία...



Αφού είδαμε μια άποψη για την ηθική ας πάμε στην επόμενη δυνατή έννοια που έρχεται απο έναν σύγχρονο του Μαλατέστα, έναν σύγχρονο σύντροφο του, τον Peter Kropotkin. Από το βιβλίο:
Αμοιβαία Βοήθεια: Ένας παράγοντας εξέλιξης (1902) διαβάζουμε το συμπέρασμα.

"
Στον κόσμο των ζώων είδαμε ότι η συντριπτική πλειονότητα των ειδών ζουν σε κοινωνίες, και ότι βρίσκουν σε συνεργασία τα καλύτερα όπλα για τον αγώνα για την ζωή: εννοείται, φυσικά, με την ευρεία έννοια του όρου δαρβίνειος - όχι ως ένας αγώνας για τα μέσα της ύπαρξής του, αλλά ως ένας αγώνας ενάντια σε όλες τις φυσικές συνθήκες που είναι δυσμενείς για το είδος. Τα είδη των ζώων, στα οποία ο ατομικός αγώνας έχει μειωθεί στα στενότερα όρια, και η πρακτική της αμοιβαίας βοήθειας έχει φτάσει τη μεγαλύτερη ανάπτυξη, είναι πάντα και τα πιο πολλά, τα πιο ευημερούσα και η πιο ανοικτά σε περαιτέρω πρόοδο. Η αμοιβαία προστασία που προκύπτει στην προκειμένη περίπτωση, η δυνατότητα για την επίτευξη του γήρατος και της συσσώρευσης εμπειριών, την υψηλότερη πνευματική ανάπτυξη, και την περαιτέρω ανάπτυξη του κοινωνικών συνηθειών, διασφαλίζουν τη διατήρηση των ειδών, την επέκταση, και με την περαιτέρω σταδιακή εξέλιξη. Τα ακοινώνητα είδη, αντιθέτως, είναι καταδικασμένα στην παρακμή. "

Ας προσθέσω εγώ τώρα, για όποιον κάνει ότι δεν καταλαβαίνει, ότι τα ακοινώνητα είδη που εννοεί είμαστε εμείς, που από την φύση μας (όπως είπε ο Αριστοτέλης) είμαστε κοινωνικά όντα. Αλλά άλλο η φύση και άλλο το τι έχουμε καταφέρει στην πράξη...Με πολέμους, πείνα, μόλυνση, τερατουπόλεις, μοναξιά, ναρκωτικά και πάει λέγοντας. Εξάλλου κατά την ταπεινή μου άποψη ζούμε σε μια διαρκή παρακμή που στο τέλος θα μας εξαφανίσει σαν είδος "άχρηστο" από αυτόν τον πλανήτη. Και για όποιον έχει αντιρρήσεις του τύπου γιατί δεν έχουμε εξαφανιστεί ακόμα θα του υπενθυμίσω ότι το ζώο άνθρωπος μ'αυτή την μορφή που το γνωρίζουμε σήμερα έχει μόλις το τελευταίο δευτερόλεπτο (σε γήινο χρόνο) παρουσιαστεί πάνω στην γη...

O Τολστόι χαρακτηρίστηκε Χριστιανός αναρχικός. Πρότεινε βιβλία του Κροπότκιν και του Προυντόν (Proudhon) στους αναγνώστες του. Στο δοκίμιο του "Για την αναρχία" γράφει: "Οι Αναρχικοί έχουν δίκιο σε όλα. Kαι στην άρνηση της υπάρχουσας τάξης και στον ισχυρισμό ότι, χωρίς Αρχή, δεν θα μπορούσε να υπάρχει χειρότερη βία από αυτή της Αρχής κάτω από τις τωρινές συνθήκες. Κάνουν λάθος μόνο στο να νομίζουν ότι η Αναρχία μπορεί να ιδρυθεί μέσω επαναστάσεως. Αλλά μπορεί να ιδρυθεί μόνο με το να υπάρχουν όλο και περισσότεροι άνθρωποι οι οποίοι δεν επιζητούν την προστασία της κυβέρνησης... Μπορεί να υπάρξει μόνο μία μόνιμη επανάσταση - μιά ηθική: Η αναγέννηση του εσωτερικού ανθρώπου."

Η τελευταία πρόταση του Τολστόυ συμφωνεί με την άποψη του Μπακούνιν ότι "
πρέπει να διαδώσουμε τις αρχές μας, όχι με λέξεις αλλά με πράξεις, γιατί αυτή είναι η πιο δημοφιλής, η πιο ικανή, η πιο δύσκολη να της αντισταθείς μορφή προπαγάνδας". Και δεν νομίζω κανείς σκεπτόμενος άνθρωπος να θεωρεί πράξεις διάδωσης αρχών την ρίψη μολότωφ...

Εδώ ας δούμε και μία ιδέα από έναν από τους σύγχρονους πρωτεργάτες της αναρχίας, του Προυντόν. Συγκεκριμένα ήταν ο πρώτος θεωριτικός που χρησιμοποίησε αυτόν τον όρο δηλώνοντας κατηγοριματικά: "
Είμαι αναρχικός. Αυτή είναι μια σοβαρή και μετά από πολύ περίσκεψη διακύρηξη πίστης. Αν και είμαι πιστός φίλος της τάξης, είμαι (με την πλήρη έννοια της λέξης) αναρχικός".
Ανοίγω παρένθεση για την λέξη "σύγχρονοι" αναρχικοί. Χρησιμοποιώ αυτή τη λέξη γιατί υπάρχουν και οι αρχαίοι "αναρχικοί" όπως ο Αντιφών, ο Ζήνων, ο Επίκτητος, και ο Διογένης. Για όποιον ενδιαφέρεται μπορεί να βρει πληροφορίες εδώ. Κλείνει η παρένθεση.
Η ιδέα λοιπόν του Προυντόν είναι ότι η ιδιοκτησία είναι κλοπή. (να προσθέσω ότι αυτή ήταν και η βασική ιδέα και των άγριων ινδιάνων της Αμερικής). Στο βιβλίο: Τι είναι Ιδιοκτησία γράφει: "
Αν απαντήσω στην ερώτηση 'τι είναι δουλεία;' λέγοντας δολοφονία όλοι θα με καταλαβαίναν χωρίς περαιτέρω εξηγήσεις. Γιατί λοιπόν δεν μπορώ να απαντήσω στην ερώτηση 'τι είναι ιδιοκτησία;' λέγοντας κλοπή χωρίς την σιγουριά ότι θα παρεξηγηθώ, αφού η μία είναι απόρροια της άλλης;"
Αλλού γράφει: "
«Κεφάλαιο» ... στο πολιτικό πεδίο είναι ανάλογο με την «κυβέρνηση» ... Η οικονομική ιδέα του καπιταλισμού, η πολιτική της κυβέρνησης ή της εξουσίας, και την θεολογική ιδέα της Εκκλησίας είναι τρεις ταυτόσημες ιδέες, που συνδέονται με διάφορους τρόπους. Η επίθεση σε μία από αυτές ισοδυναμεί με επίθεση κατά του συνόλου αυτών. . . Ότι κάνει το κεφάλαιο στην εργασία, κάνει το κράτος στην ελευθερία και η Εκκλησία στο πνεύμα. Αυτή η τριάδα του απολυταρχισμού είναι ολέθρια, τόσο στην πράξη, όσο και στην φιλοσοφία. Το πιο αποτελεσματικό μέσο για την καταπίεση του λαού θα ήταν να υποδουλώσω ταυτόχρονα το σώμα, τη βούληση και την λογική."

Ο Μπακούνιν, ο Επίκτητος, ο Θορώ καθώς και πλήθος άλλων φιλοσόφων μιλούσαν για έναν νόμο πάνω απ'όλους τους άλλους. Το θείο νόμο ή νόμο της φύσης (ας μην επιτρέψουμε στους τίτλους να μας τυφλώνουν όπως σας ζήτησα και στην αρχή) για τον οποίο ο Μπακούνιν λέει: "
Η ελευθερία του ανθρώπου αποτελείται μόνο από αυτό, ότι υπακούει τους νόμους της φύσης επειδή τους έχει αναγνωρίσει ως τέτοιους και όχι επειδή του έχουν επιβληθεί εξωτερικά από μία ξένη προς αυτόν βούληση, ανθρώπινη ή θεία, συλλογική ή ατομική."

Τελειώνοντας θα ήθελα να κλείσω με μερικές παρατηρήσεις μου βασισμένες στο τι έχουμε διαβάσει.
Η αναρχία δεν είναι ιδεολογία, είναι τρόπος ζωής και μάλιστα τέτοιος που να έρχεται σε πλήρη συμφωνία με την φύση. Η φύση δεν έχει κάνει τίποτα ίδιο. Μπορεί να μοιάζουν τα φύλλα αλλά το κάθε ένα από αυτά είναι διαφορετικό. Έτσι είναι και οι άνθρωποι. Όποιος προσπαθεί να τους βάλει σε καλούπι ή να τους οργανώσει στην άλφα ή βήτα ιδεολογία (συμπεριλαμβανομένης της αναρχίας σαν την τάδε ερμηνεία την οποία πρέπει να ακολουθήσουμε) τότε ασκεί πάνω μας τυρανία και μας περιορίζει την ελευθερία. Εξάλλου σε μια τέτοια περίπτωση συμβαίνει αυτό ακριβώς που αποδείχθηκε με την επανάσταση στην Ρωσία και είχε προβλέψει ο Μπακούνιν λέγοντας "Αν δώσετε ακόμη και στον πιο ένθερμο επαναστάτη την εξουσία, μέσα σε ένα χρόνο θα είναι χειρότερος από τον ίδιο τον τσάρο."
Η αναρχία είναι η ηθική του ανθρώπου όπως αυτός θα την καλλιεργήσει και αναπτύξει προς όφελος της συνεργασίας με σκοπό την αρμονική συνύπαρξη μέσα στην κοινωνία.

Προσπάθησα, όσο μπορούσα, ακροβατώντας σ'ένα τεντωμένο σχοινί να μην δώσω μια συγκεκριμένη - ξεκάθαρη ερμηνεία της αναρχίας αλλά να αφήσω στον καθένα να αποφασίσει τι έχουν να μας πουν γι' αυτήν οι μεγάλοι αυτοί στοχαστές που αναφέρω. Εξάλλου ο ορισμός που εξάγω ως συμπέρασμα ερμηνεύεται σύμφωνα με την υποκειμενική κρίση του καθενός, και εδώ έγκειται η ελευθερία της αναρχίας. Στο ότι δηλαδή ο καθένας δομεί την δική του ηθική με την βούληση του. Γι'αυτό θα ήθελα αν κάπου παραστρατίζω στο άρθρο μου και ερμηνεύω, αυτό να αποτελέσει μόνο τροφή για σκέψη και το σημαντικότερο πρόκληση και οδηγό για περαιτέρω ψάξιμο. Ελπίζω να υπήρξα αντικειμενικός και είμαι ανοιχτός σε όλα τα σχόλια σας.

Σαν συμπληρωματική τροφή για σκέψη σας δίνω κάποια από τα γνωμικά του Προυντόν:
  • The great are only great because we are on our knees. Let us rise!
  • The chief condition on which, life, health and vigor depend on, is action. It is by action that an organism develops its faculties, increases its energy, and attains the fulfillment of its destiny.
  • A common danger tends to concord. Communism is the exploitation of the strong by the weak. In Communism, inequality comes from placing mediocrity on a level with excellence.
  • Communism is inequality, but not as property is. Property is exploitation of the weak by the strong. Communism is exploitation of the strong by the weak.
  • All parties without exception, when they seek for power, are varieties of absolutism.
  • Laws: We know what they are, and what they are worth! They are spider webs for the rich and mighty, steel chains for the poor and weak, fishing nets in the hands of the government.
  • The possessions of the rich are stolen property.

21 σχόλια:

  1. Εύστοχο,ουσιαστικό,κατανοητό.Φίλε Ιπτάμενε πολύ θα ήθελα να το είχα γράψει, έτσι ακριβώς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Έλα τώρα μην τα παραλέμε! Χωράνε βελτιώσεις αλλά για μες στο σπίτι καλό είναι...

    Πέραν της πλάκας, η αλήθεια έχει ειπωθεί από πολλούς ανθρώπους, σ'όλους τους αιώνες, σε διαφορετικές τοποθεσίες, με άπειρους τρόπους. Ήταν και είναι διαθέσιμη για τον καθένα, αρκεί ν' ανοίξει τα μάτια του, να ξεβουλώσει τ'αυτιά του. Αυτό που μου προκαλεί όμως ακόμη εντύπωση δεν είναι η διαστρέβλωση της από ανθρώπους και ομάδες με σκοπό την δύναμη ή το κέρδος αλλά η τελική επιλογή των μαζών.
    Παιδεία φίλε μου, παιδεία αυτό χρειάζόμαστε τ'άλλα θα έρθουν...

    Την καλησπέρα μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πολύ ωραίο άρθρο
    Εκτίμησα ιδιαίτερα και την αναφορά στον Θορώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλό μεσημέρι,
    Ολλανδέ,
    από την Ελλάδα.
    Ωραίο το άρθρο!
    Παιδεία χρειάζεται
    και... διευρυνη σκέψης!

    Να προσθέσουμε
    μερικά αποσπάσματα από την σκέψεις
    του Μ.Μπακούνιν.

    Ο Μ.Μπακούνιν ήταν από τους πρώτους και σημαντικότερους θεωρητικούς της αναρχίας.

    Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΕΜΟΣ
    Οι επαναστάσεις δεν είναι παιδιάστικα παιχνίδια ούτε φλυαρίες ακαδημαϊκών, όπου μοναχά οι ματαιοδοξίες αλληλοεξοντώνονται, ούτε αγώνας φιλολογικός όπου το μόνο που χύνεται είναι μελάνι. Η επανάσταση είναι πόλεμος κι όποιος λέει πόλεμος εννοεί καταστροφή ανθρώπων και πραγμάτων. Είναι αναμφίβολα θλιβερό για τον άνθρωπο, που ακόμα δεν ανακάλυψε ένα πιο ειρηνικό μέσο προόδου, όμως ως τις μέρες μας η ιστορία δεν προχωρά ούτε βήμα χωρίς να βαφτιστεί στο αίμα

    ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ
    Αυτό που διακηρύσσω, λοιπόν, ως έναν βαθμό, είναι η εξέγερση της ζωής κατά της επιστήμης ή μάλλον κατά της εξουσίας της επιστήμης. Όχι για να καταστρέψουμε την επιστήμη – πράγμα εγκληματικό για την ανθρωπότητα – αλλά για να την ξαναβάλουμε οριστικά στην θέση της. Μέχρι σήμερα η ανθρώπινη ιστορία δεν ήταν παρά μια διαρκής και αιμοχαρής σφαγή εκατομμυρίων ταλαίπωρων ανθρώπων για κάποια ανελέητη αφαίρεση: θεό, πατρίδα, κρατική ισχύ, εθνική ευημερία, ιστορικά δίκαια, δικαιοσύνη, πολιτική ελευθερία, κοινό συμφέρον. Αυτή ήταν ως τις μέρες μας η φυσική αναπόδραστη και μοιραία πορεία των ανθρώπινων κοινωνιών. Δεν είναι στο χέρι μας να κάνουμε κάτι γι αυτό. Προκειμένου για το παρελθόν, πρέπει να το αποδεχτούμε όπως θα κάμναμε με κάθε φυσικό πεπρωμένο. Πρέπει να πιστέψουμε ότι ήταν ο μόνος δυνατός δρόμος για την διαπαιδαγώγηση του ανθρώπινου είδους. Και δεν πρέπει να ξεγελιόμαστε στο σημείο αυτό. Ακόμα κι αν αποδώσουμε το μεγαλύτερο μερίδιο για τούτα τα μακιαβελικά τεχνάσματα στις άρχουσες τάξεις, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι καμμιά μειοψηφία δε θα ήταν ικανή να επιβάλει αυτές τις φριχτές θυσίες στις μάζες, αν αυτές οι ίδιες δεν είχαν μια οριακά ενστικτώδη παρόρμηση να θυσιάζονται πάντοτε γι αυτές τις αδηφάγες αφαιρέσεις, που σαν βρυκόλακες τράφηκαν με αίμα ανθρώπων.

    ΟΜΟΙΟΜΟΡΦΙΑ ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ
    Δεν θα κουραζόμουν ποτέ να το επαναλαμβάνω: η ομοιομορφία είναι θάνατος, η διαφορετικότητα είναι ζωή. Η πειθαρχημένη ενότητα, που δεν μπορεί να πραγματωθεί σʼ ένα οποιοδήποτε κοινωνικό περιβάλλον δίχως να καταστρέψει τον δημιουργικό αυθορμητισμό της σκέψης και της ζωής, δολοφονεί τις κοινωνίες. Η ζωντανή ενότητα, η αληθινή κοινότητα που επιθυμούμε είναι εκείνη που γεννά η ελευθερία στους ίδιους τους κόλπους των ανεξάρτητων και διαφορετικών εκδηλώσεων της ζωής, εκφραζόμενη από τον αγώνα. Θα καταλάβαινα την λατρεία ενός στρατηγού τακτικού στρατού για την νεκρική σιωπή που η πειθαρχία επιβάλλει στο πλήθος. Ο δικός σας στρατηγός, ο δικός μας στρατηγός, ο στρατηγός του λαού, δεν έχει ανάγκη αυτή τη σιωπή των σκλάβων γιατί είναι συνηθισμένος να ζει και να διατάζει μέσα στην ταραχή. Η ταραχή είναι το πάθος της λαϊκής ζωής, η μόνη ικανή να βγάλει όλον αυτό τον κόσμο από τις αδικίες που υφίσταται, και δεν μπορούμε να υποκινήσουμε αρκετά αυτό το πάθος και αυτή τη ζωή.

    ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΙΣΜΟΥ
    Είναι δυνατό και μέσα από την πιο έξυπνη εμπνευσμένη και ενεργητικά εκφρασμένη προπαγάνδα να μεταφυτέψουμε στις μεγάλες μάζες ενός έθνους τάσεις φιλοδοξίες ,πάθη και σκέψεις που είναι απόλυτα ξένες προς αυτές ,που δεν είναι προϊόν της ιστορίας ,των συνηθειών και των παραδόσεων; Μου Φαίνεται ότι ,όταν το ερώτημα τοποθετείται έτσι ,κάθε λογικός και ευαίσθητος άνθρωπος που δεν έχει ιδέα για τον τρόπο που αναπτύσσεται η λαϊκή συνείδηση, μπορεί να απαντήσει μόνο αρνητικά. Τελικά ,καμία προπαγάνδα δεν δημιούργησε ποτέ τεχνητά μια πηγή ή μια βάση για τις φιλοδοξίες και τις ιδέες αίνους λαού ,που είναι πάντοτε τα αποτέλεσμα της αυθόρμητης ανάπτυξης τους και των πραγματικών συνθηκών ζωής.
    Τι μπορεί να κάνει τότε η προπαγάνδα; Μπορεί ,γενικά, να εκφράσει τα ίδια τα ένστικτα του προλεταριάτου με μια νέα ,πιο συγκεκριμένη και πιο κατάλληλη μορφή. Μπορεί μερικές φορές να συντομεύσει και να διευκολύνει το ξύπνημα της συνείδησης των ίδιων των μαζών. Μπορεί να τις κάνει να συνειδητοποιήσουν το τι είναι ,τι αισθάνονται και τι ήδη επιθυμούν παρορμούνε από τα ένστικτα ,αλλά ποτέ η προπαγάνδα δεν μπορεί να τις κάνει ότι δεν είναι, ούτε να ξυπνήσει μέσα στην καρδιά τους πάθη που είναι ξένα με τη ίδια τους την ιστορία. Τώρα να συζητήσουμε το ζήτημα αν με την προπαγάνδα είναι δυνατό να αποκτήσει ένας λαός πολιτική συνείδηση. Για πρώτη φορά πρέπει να καθορίσουμε τι είναι πολιτική συνείδηση για τις λεκές μάζες. Δίνω έμφαση στη φράση για τις λεκές μάζες ,γιατί ξέρουμε πολύ καλά ότι για τις προνομιούχες τάξεις πολιτική συνείδηση δεν είναι τίποτε άλλο παρά το δικαίωμα για κατάκτηση που είναι εγγυημένο και κατοχυρωμένο ,του εκμεταλευτου της εργασίας των μαζών και το δικαίωμα να τις κυβερνά ,ώστε να εξασφαλίζει αυτήν την εκμετάλλευση. Αλλά για τις μάζες ,που είναι υποδουλωμένες ,που εξουσιάζονται και αποτελούν αντικείμενο εκμετάλλευσης σε συνίσταται η πολιτική συνείδηση; Αυτή μπορεί να διασφαλιστεί μόνο από ένα πράγμα την θεά της εξέγερσης. Αυτή η μανά αποτελεί την απαραίτητη ιστορική προϋπόθεση για την πραγμάτωση κάθε μια χωριστά και όλων των ελευθέριων.
    αχά οι ματαιοδοξίες αλληλοεξοντώνονται, ούτε αγώνας φιλολογικός όπου το μόνο που χύνεται είναι μελάνι. Η επανάσταση είναι πόλεμος κι όποιος λέει πόλεμος εννοεί καταστροφή ανθρώπων και πραγμάτων. Είναι αναμφίβολα θλιβερό για τον άνθρωπο, που ακόμα δεν ανακάλυψε ένα πιο ειρηνικό μέσο προόδου, όμως ως τις μέρες μας
    Και οι μάζες; Αλίμονο !Πρέπει να αναγνωριστεί ότι οι μάζες επέτρεψαν στον εαυτό τους να διαφθαρεί βαθιά και να γίνει απαθής από την καταστρεπτική επίδραση του διεφθαρμένου ,συγκεντρωτικού ,
    πολιτισμού του κρατισμού;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Φίλοι μου, σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια.
    Να ξέρετε ότι όταν ακούς καλά λόγια από ανθρώπους στους οποίους τρέφεις ιδιαίτερη εκτίμηση για τα γραφόμενα τους τότε πετάς στα ουράνια!
    Ευτυχώς δηλαδή που είμαι ...ιπτάμενος!
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Η εκτίμηση είναι αμοιβαία,
    φίλε μας και η χαρά,
    να μοιραζόμαστε πετάγματα σκέψης.

    Και εμείς εκτιμούμε ιδιαίτερα τους ανθρώπους που ψάχνουν με ευρύ πνεύμα σκέφτονται αναρωτιούνται εξετάζουν όλα θέματα
    απ΄΄ολες τις πλευρές και
    καταθέτουν αυτές τις σκέψεις και τις μοιράζονται σε ένα διάλογο κόσμιο.

    Και εσύ είσαι ένας από αυτούς τους ανθρώπους και εκπροσωπείς επάξια τον τίτλο του Έλληνα της παιδείας στην ανθισμένη Ολλανδία.

    Καλό σου βράδυ, από μια νυχτερινή Ελλάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ισως ενα απο τα πιο χρησιμα αρθρα για την κατανοηση του ορου αλλα και του "lifestyle" ενος αναρχικου. Προχτες εβλεπα μια παλια ταινια το "Land and Freedom" για τον ισπανικο εμφυλιο και στεναχωρεθηκα οταν ειδα οτι για αλλη μια φορα οι αριστεροι συγκρουστηκαν με αποτελεσμα ο φασισμος να κερδισει. Η αριστερα δεν ειναι μια αυτο ειναι σιγουρο αλλα πως θα καταφερουμε να αλλαξουμε τα δρωμενα οταν εμεις που εχουμε χαρακτηρισει τους εαυτους προασπιστες της ελευθεριας το μονο που κανουμε ειναι να συγκρουομαστε?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @Ανώνυμε,

    Καταρχήν σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
    Την ταινία που αναφέρεις δεν την έχω δει αλλά βλέπω τώρα την Vivir la utopia την οποία σκέφτομαι και να αναρτήσω αφού την δω όλη πρώτα...
    Μιλάει για πολλά που αναφέρω και εγώ, ή καλύτερα όχι εγώ αλλά οι πρωτεργάτες της αναρχίας σε σχέση με την
    "επανάσταση" του 1936 στην ισπανία. Η αρχή που πρόλαβα να δω υπόσχεται πολλά.

    Όλοι οι αυτοκυρηχθέντες λυτρωτές του ανθρώπου δεν έχουν λυτρώσει πρώτα τους εαυτούς τους. Και θέλουν επειδή είδαν ένα κομμάτι της αλήθειας να το εφαρμόσουν παντού. Από εκεί ξεκινάει το κακό. Δεν είναι για όλα τα μάτια και για όλα τα γούστα. Νομίζω ότι αν καταφέρεις να ελευθερώσεις τον εαυτό σου και να ζεις πραγματικά ελεύθερος μέσα σε μια κοινωνία τότε δεν χρειάζεται να κάνεις τίποτα παραπάνω απ'ότι κάνεις καθημερινά. Το παράδειγμα σου είναι αρκετό.

    Η σύγκρουση δείχνει ανθρώπους με έλλειψη κατανόησης. Και είναι άποψη μου ότι ειδικά αν προέρχεται από τους κόλπους της ίδιας οικογένειας (όπως το παράδειγμα που αναφέρεις, ή μπορούμε να χρησιμοποιείσουμε το πρόσφατο παράδειγμα στα ιεροσόλυμα) είναι απλά ένας καβγάς για το πάπλωμα. Ποιός θα φάει τα περισσότερα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @iptamenosOllandos
    Σε ευχαριστω για την απαντηση, στο προηγουμενο σχολιο, που ειχα γραψει ως ανωνυμος. Αυτο ομως που με απασχολει ειναι η συμβιωση μεταξυ των ανθρωπων, η δημιουργια μιας ομορφης κοινωνιας, καταλαβαινω οτι μπορεις να ζησεις ομορφα και ανεξαρτητα αν το επιλεξεις ομως ο διπλανος σου θα συνεχισει να πειναει και το προβλημα ειναι οτι δεν το διαλεξε αυτος και το γεγονος αυτο μου συνθλιβει τη σκεψη. Εχουν υπαρξει ανθρωποι που εχουν παλεψει για την ιδανικη κοινωνια, ομως ουσιαστικα τι εμεινε; μονο προβληματα, Φιντελ Τσε αφιερωσαν τη ζωη τους τον Τσε τον φαγανε και ο Φιντελ εμεινε να παλευει μονος εναντιον ολων και να τον κατηγορουν και για δικτατορα!! Ε, αυτα ειναι που με εξοργιζουν, μαλλον τελικα υπαρχει η μοιρα η οποια μας κραταει σιδηροδεσμιους στην μιζερια. Αν κανουμε επανασταση ειμαστε καταδικασμενοι να αποτυχουμε, αν δεν κανουμε ειμαστε καταδικασμενοι να υποφερουμε απο τις τυψεις που δεν καναμε. Ο καθενας επιλεγει μονος και στο τελος θα καταληξει και μονος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Φίλε Άρη,

    οι προβληματισμοί σου είναι και δικοί μου προβληματισμοί. Γιαυτό διάλεξα την ζωή του "πολεμιστή" για να τα φέρω πέρα. Πολεμάω το Εγώ για να βρω τον Εαυτό που καταλαβαίνει ότι όλοι είμαστε Ένα γιατί δεν έχει ιδιοτελείς σκέψεις. Μην το βάζεις κάτω, συνέχισε το ψάξιμο. Πίστεψε με είσαι σε πολύ καλύτερο δρόμο από εμένα όταν ήμουν στην ηλικία σου...

    Αν θέλεις θα μοιραστώ μαζί σου κάτι που κατάλαβα με πολύ αγώνα και ακόμα προσπαθώ να εφαρμόζω. Η οργή είναι αρνητικό συναίσθημα και ένας πολεμιστής απαγορεύεται να το χρησιμοποιεί απέναντι σε άλλους. Είναι όμως και ένα χρήσιμο συναίσθημα όταν το κατευθύνουμε στο Εγώ μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. KAPOTE SAS PISTEYA. KAPOTE. TWRA POU KAHKE H POLH MOU, TO SPITI MOU, SAS MISW. DEN PATE NA TA PEITE AYTA STOUS FILOUS SAS POU RIXNOUN MOLOTWF KAI KAINE THN ATHINA? YLOPOIOUN OLA TA DOGMATA SAS... GIATI PROSPATHEITE NA ME BALETE SE KALOYPI KAI ME BIA NA ME KANETE NA APODEXTW TH BIA SAS? GIATI ASKEITE EPANW MOY TYRANIA KAI PERIORIZETE THN ELEYTHERIA MOU?. GIATI KATASTREFETE TIS ZWES TOSWN ANTHRWPWN? EISTE PIO FASISTES KAI APO TON TELEUTAIO FASISTA.
    KI AN DEN EINAI ETSI, GIATI DEN TOUS STAMATATE APO TO NA SYNEXIZOUN NA AMAVRWNOUN TA "PISTEUW" SAS? MHPWS GIATI.."Αν δώσετε ακόμη και στον πιο ένθερμο επαναστάτη την εξουσία, μέσα σε ένα (TREIS) χρόνο (MERES) θα είναι χειρότερος από τον ίδιο τον τσάρο."??????
    ΝΤΡΟΠΗ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Φίλε Ανώνυμε,

    αν διάβαζες το άρθρο προσεκτικά θα έβλεπες ότι είναι εναντίον της καταστροφής. Επιπλέον εξισώνεις χιλιάδες διαδηλωτές της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ με εκατοντάδες δήθεν αναρχικούς,χουλιγκάνους, μετανάστες, προβοκράτορες.
    Επιπροσθέτως διάβασε τι γράφεις: η πολη ΜΟΥ, το σπίτι ΜΟΥ, το αμάξι ΜΟΥ, όλο το εγώ σου μιλάει φίλε και γιαυτό δεν μπορείς να διακρίνεις καθαρά και νομίζεις ότι είσαι ελεύθερος...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. simfono me ton iptameno stoparapanw sxoleio. ai autou tou idous oi apopseis me vriskoun apolita simfono logo tis alitheias pou lene. POli kali douleia alla fantazomai oti tha to diavasoun mono atoma pou panw katw ta gnorizoun idi. krima.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Φίλε Azarak,

    το άρθρο γράφηκε καταρχήν για εμένα. Είναι κάτι ανάλογο μ'αυτό που γράφεις για το μπλοκάκι σου στο ιστολόγιο σου. Έγώ αυτό το μπλοκάκι το έχω αλλά οι σκέψεις δεν μπορούν να καταχωρηθούν, βρίσκονται ανάκατες. Γιαυτό έγραψα το άρθρο για να ξεκαθαρίσω τις σκέψεις μου και να απελευθερωθώ από αυτές αφού πλέον γνωρίζω τον Εαυτό μου λίγο καλύτερα!

    Όμως το άρθρο είναι εκεί για όποιον ενδιαφερθεί να ψάξει να βρεί τι είναι αναρχία. Οι περισσότεροι από αυτούς που θα το κάνουν θα βρούν και κάτι που δεν είχαν ακούσει από τα ΜΜΕ. Αυτό μου αρκεί. Δεν θέλω κανένας να συμφωνεί ή να διαφωνεί αν δεν το έχει σκεφτεί και αποφασίσει για τον εαυτό του...

    ΥΓ. Συνέχισε την προσπάθεια σου να γράψεις. Μου θυμίζεις τον εαυτό μου. Απλώς μην το πιέζεις. Διάβαζε βιβλία, άφηνε το πνεύμα ελεύθερο και θα δεις ότι θα έρθει από μόνο του και θα είναι τόσο καλό που δεν θα πιστεύεις ότι το έγραψες εσύ...

    "Κι η μόνη ευκαιρία για να ζήσεις είναι να μιλήσεις, να μιλήσεις
    Έλα και βγες και φώναξε τι είσαι ποιος είσαι, γιατί είσαι, τι ζητάς
    με το θυμό που κρατάς, με το θυμό που κρατάς, να ανάψουν φωτιές στα κορμιά, στα κελιά, στα φτερά, στα
    μυαλά
    Για όλα αυτά που δεν είπες ποτέ, που δεν είπες ποτέ..." - Μωρά στη φωτιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Όσον αφορά την αναρχία ως περιγραφή μίας κοινωνικής κατάστασης, το κείμενο είναι πολύ καλό. Όμως η αρνητική περιγραφή στα σχόλια των γεγονότων του Δεκεμβρίου είναι το λιγότερο αφελής.

    Ο Δεκέμβρης του 2008 δεν ήταν μόνο σπασίματα και εμπρησμοί. Δεκάδες καταλήψεις χώρων (δηλαδή κοινωνικοποίηση και επανοικειοποίηση των χώρων αυτών, σύμφωνα με το αναρχοκομμουνιστικό ιδανικό), συνελεύσεις γειτονιάς (χωρίς βέβαια πραγματική πολιτική εξουσία, όπως θα συμβαίνει στην αναρχική κοινωνία, αλλά ως χώροι ζύμωσης και συλλογικής πολιτικής παρέμβασης) κλπ ξεπήδησαν μέσα από τις πολύμορφες αντικαπιταλιστικές, αντικρατικές και αντιαυταρχικές κινητοποιήσεις του Δεκεμβρίου. Ο κύριος που κλαίγεται για την πόλη του που κάηκε (υπονοώντας προφανώς ότι η συλλογική κοινωνική ιδιοκτησία της πόλης του περιλαμβάνει υποκαταστήματα πολυεθνικών και αστυνομικά τμήματα) αδυνατεί να συλλάβει ότι οι ταραχές που ξέσπασαν αποτελούσαν απλώς μία αυθόρμητη άμυνα της κοινωνίας απέναντι στη συσσωρευμένη καταπίεση, μία έκφραση μαζικής λαϊκής αντιβίας.

    Στις ταραχές βέβαια διείσδυσαν απολιτίκ πιτσιρίκια, χούλιγκαν, προβοκάτορες κλπ, αλλά αυτοί ΔΕΝ αποτελούσαν την πλειοψηφία. Αυτό φαίνεται από το πόσο στοχευμένες ήταν οι περισσότερες καταστροφές: τράπεζες, πολυκαταστήματα, περιπολικά. Σύμφωνα με τα ΜΜΕ όμως αυτά ήταν "περιουσία του κοσμάκη" που την "έχτισε με τον ιδρώτα του". Αυτό και μόνο αποδεικνύει το πόσο στρατευμένη υπέρ του κράτους και του κεφαλαίου ήταν η δημοσιογραφική κάλυψη μίας εξέγερσης που, μετά από έναν τραγικό θάνατο, τόλμησε να αμφισβητήσει έμπρακτα την καταπιεστική και βίαιη (όχι μόνο από άποψη φυσικής βίας βέβαια) αστική νομιμότητα.

    Στη συστημική βία του συστήματος μπορείς να απαντήσεις με πολλούς τρόπους, αρκεί να είσαι ταγμένος κατά του συστήματος. Όλοι οι πιθανοί τρόποι περιλαμβάνονταν στα γεγονότα του Δεκεμβρίου. Ένας από όλους, ο μόνος προβεβλημένος από τα ΜΜΕ γιατί ήταν πιο θεαματικός και μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να τρομοκρατήσει τους αμόρφωτους μικροαστούς και τους απολιτίκ, ήταν οι συγκρούσεις μαθητών, φοιτητών, αναρχικών και αριστερών με τις κρατικές δυνάμεις καταστολής και με τα σύμβολα της οικονομίας της αγοράς (επαναλαμβάνω ότι στις συγκρούσεις και στις ταραχές αυτές διείσδυσαν χούλιγκαν, πλιατσικολόγοι, προβοκάτορες και σπάστες αυτοκινήτων, αλλά αυτοί ΔΕΝ ήταν η πλειονότητα ούτε έδιναν τον παλμό), η άμεση σύγκρουση με τον κοινωνικό εχθρό, το κράτος και τα εμβλήματα των μεγαλοαστών ως πράξη κοινωνικής αυτοάμυνας και λαϊκής αντιβίας. Επρόκειτο για μία σύγκρουση που ορισμένοι, όντας εγκλωβισμένοι στην ατομικιστική καταναλωτική παθητικότητα, αδυνατούν να αντιληφθούν ως συλλογικό κοινωνικό φαινόμενο με αντισυστημικό χαρακτήρα και το μεταφράζουν σε "χουλιγκανισμό" και "αντικοινωνική συμπεριφορά". Ήμαρτον...

    Φυσικά δεν επρόκειτο για επανάσταση, αλλά μόνο για μία συγκυριακή εξέγερση και μία χρονικά περιορισμένη περίοδο γενικευμένης ανυπακοής στο σύστημα. Δεν ήταν επανάσταση γιατί εν μέσω ιστορικών γεγονότων οι περισσότεροι κλαίγονταν για τις υλικές ζημιές και τη διακοπή της οδικής κυκλοφορίας (ταυτίζοντας την πόλη τους με τα Sprinter και τη Eurobank, αυτό κάτι δείχνει για τη συγκρότηση της σκέψης τους). Η πραγματική επανάσταση θα έχει μεγάλο λαϊκό έρεισμα. Αυτό πρώτα απ' όλα το ξέρουν οι ίδιοι οι αναρχικοί, οι οποίοι μετά τις πρώτες μέρες των συγκρούσεων επιδόθηκαν κυρίως σε προσπάθειες αυτοοργάνωσης, αντιπληροφόρησης και ενημέρωσης του κόσμου (πόσες φορές να σπάσεις την ίδια τράπεζα άλλωστε;)

    Προφανώς στην αναρχική κοινωνία δε θα υπάρχει βία, ούτε καν κίνητρο για χρήση βίας. Η βία είναι άσκηση εξουσίας. Μέχρι όμως να ολοκληρωθεί η επανάσταση ο μόνος δρόμος για τον εξεγερμένο είναι η σύγκρουση με το κράτος, την ιεραρχία, την εξουσία, τους αστικούς θεσμούς, ως άμυνα απέναντι στη γενικευμένη βία που το σύστημα ασκεί εναντίον της κοινωνίας. Δεν αναφέρομαι απαραίτητα σε φυσική βία και υλική σύγκρουση. Ίσως και αυτά όμως να είναι απαραίτητα όταν τα τσοπανόσκυλα του συστήματος δολοφονούν 15χρονα παιδιά και μερικοί άνθρωποι τοποθετούν αξιακά το πολυκατάστημα της γειτονιάς τους πιο πάνω από την ίδια την κοινωνία. Να μη σχολιάσω καν αυτούς που αδυνατούν να αντιληφθούν την προφανή συσχέτιση μεταξύ της αστυνομικής καταστολής και των κερδισμένων της οικονομίας της αγοράς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Ωραίος ο Κυρ-Παντελής:-) Ο Joe Average που λένε και οι Αμερικανοί. Το πρόβλημα βλέπεις είναι ότι ο ατομικισμός του φιλελευθερισμού έχει διαποτίσει κάθε εγκέφαλο στον πλανήτη. Το σύστημα έχει τόσο καλά δομημένη άμυνα, ύστερα από δεκαετίες οικοδόμησής της βέβαια, που ώρες-ώρες φοβάμαι ότι όλοι θα καταλήξουμε Κυρ-Παντελήδες (σαν κάτι πρώην Λαμπράκηδες νυν μικροκαταστηματάρχες που κλαψούριζαν όλο το Δεκέμβρη).

    Δεν έχω να προσθέσω τίποτα άλλο, παρά μόνο μερικούς στίχους των Active Member για τις ανάλογες ταραχές στη Γαλλία το 2005

    "γομωμένο φιτίλι από στουπί σε μπουκάλι
    γίνεται κάθε περήφανος που σηκώνει κεφάλι.
    Μια ανάσα δρόμο από την Πόλη του Φωτός
    μνήμες σέρνονται να θαφτούν εκτός.
    Πίσω απ’ την όμορφη παριζιάνικη εικόνα
    είδα έναν σκοτεινό κι ατέλειωτο χειμώνα..."

    Όλοι το είδαμε να ξαναζωντανεύει εφιαλτικά μπροστά μας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Φίλε Κώστα, είναι προπαγάνδα χιλιάδων χρόνων το σύστημα που έχουμε. Και επειδή όλοι μας είμαστε τόσο πολύ διαμορφωμένοι, θα πρέπει η απελευθέρωση από αυτό να ξεκινήσει από την αλλαγή του τρόπου σκέψης μας (η αληθινή έννοια του μετά-νοώ)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Έχω την εντύπωση ότι διαβάζοντας κάποιος το παραπάνω κείμενο θα σχηματίσει την εντύπωση, ότι η αναρχία είναι μία "πανάκεια" γιά την θεραπεία της κοινωνίας που πραγματικά αργοπεθαίνει ή μάλλον μία άλλη πρόταση γιά μία άλλη κοινωνία. Είναι όμως έτσι;
    Eίναι σωστό να παίρνουμε τα γνωμικά που μας αρέσουν γιά να ωραιοποιούμαι μία κατάσταση;
    Τέλος πάντον, τα "ωραία" του Κροπότκιν, Προυντόν, Μπακούνιν κλπ μπορεί να τα δει κάποιος και εδώ http://myths-of-anarchism.blogspot.com/2007/06/blog-post.html

    Α-ΠΙ-ΣΤΕ-ΥΤΕΣ πληροφορίες! γιά την αναρχία που δεν ξέρω αν μπορούν να αμφισβητηθούν.
    Προσωπικά το διάβασα με πνεύμα "...να αποτελέσει μόνο τροφή για σκέψη και το σημαντικότερο πρόκληση και οδηγό για περαιτέρω ψάξιμο".

    Ιπτάμενε Ολλανδέ δεν ξέρω κατά πόσο είναι σωστό να ειρωνεύεσαι τον συνομιλητή με παραπομπές σε κυρ-Παντελήδες και τρίχες κατσαρές.
    Δεν γνωρίζω αν είσαι σε θέση να μας διαβεβαιώσεις ότι χτυπήθηκαν μόνο τράπεζες, και μεγάλα πολυκαταστήματα και όχι ΚΑΙ τελείως πανάσχετα πράγματα, αλλά ξέχασα...εισχώρησαν και χούλιγκαν, παρακρατικοί, καυλωμένοι πιτσιρικάδες κλπ. Το θέμα είναι πραγματικά τεράστιο και δεν εξαντλείται εδώ. Προσωπικά αγανάκτησα με αυτά που είδα και έζησα στο κέντρο και γνωρίζω πολύ καλά ότι μετά το ξέσπασμα γιά το γνωστό συμβάν είχαμε πλιάτσικο και τον γνωστό χαβαλέ του δρόμου με μολοτοφ, πέτρες και άλλα δημοκρατικά σκεύη.

    Τέλος ελπίζω να μη με καπελώσει με ταμπέλες οποιασδήποτε, επειδή πολύ απλά δεν συμφωνώ μαζί του!
    Το λέω αυτό επειδή οι αναρχικοί - με ή χωρίς εισαγωγικά - κατηγορούν αυτούς που δεν είναι μαζί τους σαν...παρακρατικούς!, φασίστες! την ίδια ώρα που με τις πράξεις τους - κυρίως - αποδεικνύονται οι καλύτεροι θιασώτες του είδους.
    Δεν υπαινίσομαι, σαφώς, κάποιον από εδώ μέσα αλλά γνωρίζεται πολύ καλά ότι σε άλλα blog, forum κλπ συμβαίνει κατά κόρον και είναι κρίμα.
    Καλό "ψάξιμο" σε αυτούς που "ψάχνουν" και δεν καταπίνουν ό,τι τους σερβίρουν αμάσητο.
    Στον φίλο Κώστα θα του πω μόνο το εξής: είχατε τους δρόμους γιά μέρες στα χέρια σας, το ερώτημά μου είναι εύλογο, γιατί δεν "προχωρήσατε" στην ανατροπή;
    Γιατί σταμάτησε η...εξέγερση;
    Είδα από κοντά κάποια πράγματα εκείνες τις μέρες - αρκετοί είδαν -.
    Είσαι απόλυτα σίγουρος ότι ομάδες από εσάς δεν χρηματοδοτούνται και στηρίζονται από κεφαλεοκρ(ε)άτες γιά πολύ περίεργα "παιχνίδια";
    Φυσικά αυτό το κάνουν και με τα άλλα τα καλά παιδιά, τα "χρυσά" παιδιά.
    ...όταν το σύστημα χτυπάει το σύστημα...ελπίζω και θέλω αυτά που λέω να αποτελέσουν τροφή γιά περαιτέρω "ψάξιμο"...πέρα σπό κάθε μικροπολιτική σκοπιμότητα (να πούμε και καμμιά μαλακία).
    Ευχαριστώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Φίλε Wow,

    καλωσόρισες. Προσωπικά μου αρέσουν πολύ οι άνθρωποι που έχουν να πουν κάτι έστω και αν αυτό δεν συμφωνεί με την άποψη μου.

    Θέλω να επαναλάβω καταρχήν ότι δεν έχω καμμία σχέση με αναρχικές ομάδες και κατά δεύτερον ότι το άρθρο αυτό γράφτηκε πριν τις ταραχές του Δεκεμβρίου. Και αφού αυτό ξεκαθαρίστηκε, ας συνεχίσω με το σχόλιο σου.

    Καταρχήν το άρθρο είναι μια πρόταση για άλλο τρόπο ζωής του ατόμου και όχι αλλαγής της κοινωνίας. Δεν είναι πανάκεια για την θεραπεία της αλλά μια πρόταση για σκέψη και συζήτηση που αφορά το άτομο.
    (δες αν θέλεις αυτό: Άτομο και Κοινωνία

    Η σελίδα που προτείνεις είναι ενδιαφέρουσα αλλά πολύ μονόπλευρα κατασκευασμένη. Και εξηγούμαι: χωρίς να τα διαβάσω όλα (εννοείται) "είδα" μια απέχθεια στον αναρχισμό που οφείλεται κυρίως λόγω της αγάπης που τρέφει ο συγγραφέας της στον Μαρξ. Ο Μάρξ μου αρέσει και εμένα (αν και δεν τον έχω μελετήσει βαθειά). Ο καθένας από εμάς βλέπει μέρος της αλήθειας και ουδείς αλάνθαστος. Επομένως είναι πολύ εύκολο να "κακολογήσεις" κάποιον εκ των υστέρων. Όμως όσο εύκολο είναι να βρεις "λάθη" τόσο δύσκολο είναι να δεις τα "διαμάντα" στην σκέψη των άλλων. Και αυτό προσπαθώ να κάνω και όχι να ωραιοποιήσω μια κατάσταση διαλέγοντας γνωμικά όπως γράφεις. Χωρίς να μπλέκομαι σε ιδεολογίες και ομάδες.
    Επιπλέον είναι δογματισμός και επικίνδυνο να αναιρείς εξ'ολοκλήρου ανθρώπους και την σκέψη τους βασιζόμενος σε κάποιο ή κάποια λάθη τους. Σκέψου απλώς τον εαυτό σου και τα λάθη που έχεις κάνει για να καταλάβεις τι εννοώ.

    Τώρα όσο αναφορά την "ειρωνία" μου με τον κυρ- Παντελή (και διαφωνώ εντελώς μαζί σου ότι είναι "τρίχες κατσαρές") δεν είναι ειρωνία αλλά μια άποψη της πραγματικότητας συνδιασμένη άψογα με το αρθράκι μου όπου δηλώνω ρητά και κατηγορηματικά ότι η "αναρχία" είναι τρόπος ζωής. Ούτε επαναστάσεις, ούτε βία, ούτε ιδεολογίες. (Δες αν θέλεις και αυτό: Λέω Μήπως...)
    Ο ανώνυμος στον οποίο αναφέρθηκα δεν διάβασε ή δεν κατάλαβε το άρθρο και έγραψε μια άποψη στην οποία με χαρακτήρισε φίλο αυτών που τα σπάνε ενώ εγώ είμαι αντίθετος της βίας. Επίσης δεν έγραψε στο πρώτο πρόσωπο αλλά απευθύνθηκε σε ομάδες με τις οποίες ουδεμία σχέση φέρω. Επίσης δήλωσε ότι "δεν μας πιστεύει πια" ενώ κανένας δεν του ζήτησε να το κάνει. Το μόνο που ζητήθηκε ήταν αυτό που βρήκες και εσύ σωστό, δηλ. "...να αποτελέσει μόνο τροφή για σκέψη και το σημαντικότερο πρόκληση και οδηγό για περαιτέρω ψάξιμο".

    Στην ερώτηση σου αν μπορώ να σε διαβεβαιώσω για το τι έγινε το Δεκέμβρη, μπορώ μόνο σίγουρα να πω αυτό που είδα στην Λάρισα, μετά τα γεγονότα γιατί ως γνωστόν ζω εκτός Ελλάδος. Εκτός από τράπεζες και φανάρια ούτε τζαμάκι δεν έσπασε. Φυσικά γνωρίζω ότι πανελλαδικά δεν ήταν τα πράγματα τόσο ιδανικά. Αλλά αυτό το παράδειγμα το αναφέρω για να σου πω το παρακάτω: Το αποτέλεσμα ήταν ανήλικοι να κατηγορούνται βάση τρομοκρατικού νόμου για σύσταση τρομοκρατικών ομάδων. Αυτά τα "δημοκρατικά σκεύη" (επαναλαμβάνω χωρίς να τα δικαιολογώ οφείλω να ομολογήσω ότι με τρομάζουν περισσότερο από αυτά που αναφέρεις εσύ.

    Όσο για το ότι κάποιοι από αυτούς που βγήκαν στους δρόμους πίσω από την ταμπέλλα του αναρχικού και που πολύ σωστά τους χαρακτηρίζεις θιασώτες του φασισμού, το κείμενο ήδη αναφέρει ότι "αν δώσουμε την εξουσία στους επαναστάτες αυτοί σε ένα χρόνο θα είναι χειρότεροι από τον Τσάρο".

    Για τις ερωτήσεις που απευθύνεις στον Κώστα, ελπίζω να δει το σχόλιο σου και να σου απαντήσει. Η δικιά μου απάντηση νομίζω ότι είναι ξεκάθαρη και από το κείμενο αλλά και από τα σχόλια...

    Τέλος εγώ σ'ευχαριστώ που μπήκες στον κόπο να σχολιάσεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ανάρτηση ..

    Μερικά από τα εξίσου ενδιαφέροντα που έχω ξεθάψει κατά καιρούς :
    Ένα απλοϊκό μα κατατοπιστικό βιντεάκι:
    I. Anarchy
    http://www.youtube.com/watch?v=0KECcfKViog&feature=PlayList&p=DF878020BFF076D8&playnext_from=PL&index=0

    Slavoj Zizek - o "διανοούμενος σταρ της ροκ" :
    http://scepticusbatsicus.blogspot.com/2010/07/slavoj-zizek-o.html

    " ANARCHY VS YOUR CHAOS " :
    http://scepticusbatsicus.blogspot.com/2010/05/anarchy-vs-your-chaos.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. @ scepticusbatsicus

    Σ' ευχαριστώ αδελφέ, ο Ζιζέκ κορυφαίος αλλά φαίνεται να πάσχει από υπερκινητικότητα :))
    Έπεσες και στην περίπτωση γιατί σκοπεύω να ανεβάσω στο άλλο μου ιστολόγιο ένα ντοκιμαντέρ του σχετικά με την ψυχολογία (Freud, Lacan) και τον κινηματογράφο.
    Διαβάζω τα άρθρα σου αυτή τη στιγμή και τα βρίσκω πολύ ενδιαφέροντα. Keep it up!

    Παρεμπιπτόντως λόγω του επαγγέλματός σου ίσως βρεις ενδιαφέρον το παρακάτω άρθρο: http://sobaresapopseis.blogspot.com/2008/12/rant-about-athens-riots.html

    Να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εγγραφή μέσω email

Enter your email address:

Blog Widget by LinkWithin