Θα έχετε δει ή ακούσει- πιστεύω-για τη φωτογραφία με το ετοιμοθάνατο κοριτσάκι του Σουδάν, που προσπαθεί να φτάσει μέχρι το χώρο του επισιτισμού. Για να διεκδικήσει κάποια ψίχουλα απ' την τροφή και μια κάποια παράταση για τη ζωή του. Αλλά που-φευ- δεν μπορεί. Γιατί η πείνα του έχει «κόψει» τα πόδια. Αλλά και κανένας δεν του δίνει την παραμικρή σημασία. Εκτός από το όρνιο, που περιμένει την ολοκληρωτική κατάρρευσή του. Ή και που μπορεί να φοβάται απλά την παρουσία του φωτογράφου, που αποθανατίζει τη σκηνή.
Βάλτε, αν θέλετε, στη θέση του όρνιου την όποια τραπεζική μαφία. Ωσάν αυτές, και αυτούς, που προκάλεσαν την τελευταία οικονομική κρίση. 'Η αυτούς, που τώρα δα σφίγγουν ολοένα και περισσότερο τη θηλιά στο λαιμό του λαού. Για να εξασφαλίσουν και επαυξήσουν τα υπερκέρδη τους. Ή τους πετρελαιάδες. Που ενώ η τιμή του πετρελαίου κατρακυλάει αυτοί επιμένουν στη ληστρική τους ακρίβεια. Ή τους άλλους λήσταρχους των σούπερ-μάρκετς. Ή τους εκπροσώπους της οποιασδήποτε ντόπιας ή διεθνούς εξουσίας. Που με τους άδικους και απάνθρωπους νόμους τους είναι αλληλέγγυοι και διαπλεκόμενοι με τα όρνια…
Και απέναντι-στη θέση του παιδιού- βάλτε τον απλό πολίτη. Που του αρπάζουν το σπιτάκι του για εξακόσια ευρώ. Εν ονόματι του νόμου. ΄Η που τον ληστεύουν καθημερινά με την αισχροκέρδεια. Στον όνομα της ελεύθερης αγοράς. Ή τα εκατομμύρια των ανθρώπων και ιδιαίτερα των παιδιών, που θυσιάζονται στο Μολώχ του μαμωνά. Και έχετε την ακτινογραφία της ντόπιας και τιεθνούς αλητείας αφενός και αφετέρου της ανθρώπινης τραγωδίας σε όλη τους τη μεγαλοπρέπεια.
Κι εμείς απέναντι σ' αυτή τη ληστρική αρπακτικότητα τι κάνουμε; Υπερασπιζόμαστε μήπως τα θύματα αυτού του παραλογισμού; Και σε τελική ανάλυση τον ίδιο τον εαυτό μας; Όχι! Κι ούτε καν- σαν το φωτογράφο -μένουμε ουδέτεροι. Αντίθετα μάλιστα. Είμαστε με την πλευρά των ανθρωποφάγων όρνιων! Αφού χειροκροτούμε και ψηφίζουμε τους ηθικούς και φυσικούς αυτουργούς του οικονομικού κανιβαλισμού….
Που, σε τελική ανάλυση σημαίνει ότι δεν κάνουμε τίποτε άλλο, παρά ν' αυτοκτονούμε. Όχι βέβαια άμεσα, όπως ο φωτογράφος, ύστερα απ' την αφόρητη κρίση συνειδήσεως. Αλλά έμμεσα. Γιατί αυτός, που σκοτώνει μέσα του την ανθρωπιά δεν κάνει τίποτε άλλο παρά ουσιαστικά ν' αυτοκτονεί…παπα- Ηλίας Υφαντής
Αυτή η φωτογραφία φίλε μου Ιπτάμενε δεν την είχα δει, την πρωτοείδα στη σελίδα σου και έχω πάθει σοκ κυριολεκτικά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν μπορέσουμε να κάνουμε κάτι, για να βοηθήσουμε ακόμα κι ένα παιδάκι μεγάλο το όφελος!
Η ανθρώπινη αξιοπρέπεια ποδοπατείται μπροστά στα μάτια μας!
Τη φιλία μου!
Φίλε Σταύρο,
ΑπάντησηΔιαγραφήφαντάζομαι εννοείς ότι την πρωτοείδες στην άλλη ανάρτηση με την ιστορία της φωτογραφίας.
Σήμερα στον λόγο του παπα-Ηλία (αυτός και αν δεν είναι μεγάλος πολεμιστής) επιχειρείται ένας πετυχημένος παραλληλισμός με την καθημερινή ζωή μας. Είμαστε βλέπεις και εμείς "φωτογράφοι" τέτοιων περιστατικών... καθημερινής ποδοπάτησης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Η φιλία και η συνεργασία ανάμεσα σε πολεμιστές είναι άγραφος νόμος!
Φίλε Ιπτάμενε
ΑπάντησηΔιαγραφήΠίστεψέ με ότι αισθάνομαι πολύ μικρός πολεμιστής. Επειδή ακριβώς δεν μπόρεσα να κάμω αυτό ακριβώς, που λέει ο Σταύρος: Να βρω τον τρόπο, ώστε ναβοηθήσω ουσιαστικά αυτούς τους ανθρώπους κι αυτά τα παιδιά. Το να γράφει κάποιος είναι κάτι τι. Αλλά κατά τη γνώμη μου πολύ λίγο, αν μπει στη θέση αυτών, που αντιμετωπίζουν τη φοβερή πραγματικότητα.
παπα-Ηλίας
Φίλε παπα-Ηλία,
ΑπάντησηΔιαγραφήη μετριοφροσύνη σου έχει τα αντίθετα αποτελέσματα για κάποιον που σε βλέπει ήδη "μεγάλο"... Αλλά έτσι πρέπει να νοιώθει οποιοσδήποτε θέλει να "μεγαλώσει" κι άλλο!
Όσο για τον τρόπο που δεν βρήκες να βοηθήσεις, νομίζω ότι δεν είναι πάντα εφικτό να τον βρούμε. Κάποια πράγματα είναι νομίζω μέρος ενός μεγαλύτερου σχεδίου που δεν μπορούμε να επηρρεάσουμε. Τουλάχιστον όχι άμεσα. Δεν θα έβρισκε τότε και ο Δημιουργός μας που τόσο μας αγαπά,τρόπους να μας γλιτώνει από πολέμους, λοιμούς και από όλα τα κακά;