Εξέγερση στις φυλακές

Ένα άρθρο και ένα γράμμα σήμερα για την κατάσταση στις φυλακές της χώρας μας, δείκτης και αυτός της αποσύνθεσης που βασιλεύει σ' αυτόν τον τόπο. Η παρούσα ανάρτηση έρχεται να συμπληρώσει την προηγούμενη με τίτλο: "Έχουμε σωφρονιστικό σύστημα;"
Το άρθρο είναι από την Ελευθεροτυπία (3/11/08) ενώ το γράμμα είναι ανώνυμο μεν αλλά σταλμένο από σωφρονιστικούς υπαλλήλους της Κλειστής Φυλακής Πατρών και δημοσιευμένο στο Ήπειρος.gr

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΒΟΤΣΗ
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 03/11/2008

Πρώτα βήματα για εξέγερση στις φυλακές

Να μην τους αφήσουμε μόνους! Για τους έγκλειστους, λέω, στα κατ' ευφημισμόν σωφρονιστικά καταστήματα. Για τους κολασμένους, που από σήμερα επιχειρούν πρωτόγνωρη για την ευρύτητά της αγωνιστική κινητοποίηση σε όλες τις φυλακές της χώρας.

Πρώτο βήμα, η αποχή από το συσσίτιο. Αν θα κλιμακωθεί σε απεργία πείνας ή και σε εξέγερση, αφού η κατάσταση στις φυλακές είναι ήδη εκρηκτική, θα εξαρτηθεί από δύο τινά:

* Από τη στάση της κυβέρνησης, που είναι ώς τώρα αρνητική και δεν αφήνει περιθώρια αισιοδοξίας. Και

* Από την κοινωνική συμπαράσταση στους κρατουμένους, που μπορεί να πειθαναγκάσει την κυβέρνηση να αντιμετωπίσει σοβαρά και υπεύθυνα τα αιτήματά τους.

Ξεπερνούσαν τα 40 αυτά τα αιτήματα πριν από ένα μόλις μήνα. Συνοψίστηκαν σε 16 στη συνέντευξη Τύπου που έδωσε την περασμένη Πέμπτη η Πρωτοβουλία για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων (από τα κόμματα της Βουλής εκπροσωπήθηκε μόνον ο ΣΥΡΙΖΑ με τους βουλευτές του Θ. Δρίτσα, Περ. Κοροβέση και Γ. Μπανιά). Αιτήματα που αφορούν γενικά την επιλεκτική σύνθεση του ποινικού πληθυσμού και τη μετατροπή των φυλακών σε κολαστήρια, με συνθήκες διαβίωσης απάνθρωπες και εξοντωτικές. Θα μπορούσαν, άρα, να συνοψιστούν περαιτέρω σε δύο και πελώρια:

Σωστή λειτουργία της Δικαιοσύνης. Και

πλήρης εφαρμογή του Σωφρονιστικού Κώδικα.

Η διασφάλιση της δημοκρατικής νομιμότητας είναι δηλαδή το ζητούμενο. Για την ποιότητα της δημοκρατίας μας πρόκειται. Και μας αφορά όλους.

Να γιατί η κοινωνική συμπαράσταση στους αγώνες των κρατουμένων δεν είναι μόνο (;) θέμα ανθρωπιστικό.

Και στην ποινική καταστολή έχουμε τα θλιβερά πρωτεία στην Ευρώπη:

* Το υψηλότερο ποσοστό κρατουμένων (ένας στους χίλιους κατοίκους της χώρας) σε πλήρη αναντιστοιχία με τα ποσοστά παραβατικότητας.

* Τη μεγαλύτερη συμφόρηση (ξεπερνάμε και την Τουρκία) στις φυλακές: 13.000 κρατούμενοι με χωρητικότητα για 7.500.

* Το υψηλότερο ποσοστό αλλοδαπών κρατουμένων (45%) και φυλακισμένων για αδικήματα σχετικά με τα ναρκωτικά (πάνω από τους μισούς). Και

* Το μεγαλύτερο ποσοστό προφυλακισμένων (το ένα τρίτο των εγκλείστων) που παραμένουν στις φυλακές διπλάσιο χρόνο από τον μέσο όρο στην Ευρώπη.

Την τελευταία δεκαετία σχεδόν τριπλασιάστηκε ο ποινικός πληθυσμός. Και, βέβαια, η λύση στο πρόβλημα του υπερκορεσμού δεν είναι να χτίζουμε συνεχώς νέες φυλακές, όπως έκαναν και κάνουν στην ίδια περίοδο όλες οι κυβερνήσεις. Εύλογη και προφανής λύση είναι η αποσυμφόρηση των φυλακών, με δραστική μείωση του ποινικού πληθυσμού. Που είναι απολύτως εφικτό:

1. Αν οι αλλοδαποί, φτωχοδιάβολοι της λαθρομετανάστευσης οι περισσότεροι, όταν οδηγούνται στο εδώλιο έχουν πλήρη νομική και δικονομική προστασία και δεν αντιμετωπίζονται ρατσιστικά από τις διωκτικές Αρχές και τα δικαστήρια.

2. Αν, επιτέλους, αντιμετωπιστεί ορθολογικά και τολμηρά το πρόβλημα των ναρκωτικών, με αποποινικοποίηση της χρήσης τους. Η πολιτική της καταστολής είναι αδιέξοδη αυταποδείκτως: Προπύργιά της είναι οι φυλακές, όπου η διακίνηση ναρκωτικών από εγκληματικά κυκλώματα οργιάζει και η χρήση τους τείνει να γενικευθεί, και

3. Αν ανακριτές και εισαγγελείς εφαρμόζουν το μέτρο της προσωρινής κράτησης με φειδώ και σύνεση και με αξιωματικό γνώμονα το τεκμήριο αθωότητος κάθε κατηγορουμένου.

Με επώδυνη εμπειρία προφυλάκισης ο εργατολόγος Χρήστος Νικολουτσόπουλος, που πλήρωσε ακριβότερα απ' όλους την περιβόητη Ζαχοπουλιάδα, διατυπώνει μια τολμηρή πρόταση στο συνταρακτικό βιβλίο του: «Οι δυο μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο μου -σημειώσεις της φυλακής» που μόλις κυκλοφόρησε:

«...κανένας δεν θα μπορεί να γίνει δικαστής ή εισαγγελέας προτού περάσει το τελευταίο σοβαρό τεστ στο πλαίσιο της εκπαίδευσής του: Αφού τελειώσει τη σχολή δικαστών και μάθει τις σπουδαίες θεωρίες περί απονομής δικαιοσύνης, θα πρέπει να περνάει τρεις μήνες σε ειδική πτέρυγα των φυλακών Κορυδαλλού, φτιαγμένη ακριβώς όπως οι άλλες. Θα τρώει από το ίδιο φαγητό, θα στήνεται στις ουρές για να του πετάξουν την πλαστική καραβάνα, θα χέζει μπροστά στους άλλους, θα βλέπει τους δικούς του πίσω από τα διπλά βρώμικα τζάμια και θα μιλάει στα παιδιά του από το ψυχρό τηλέφωνο του επισκεπτηρίου, χωρίς να μπορεί να τ' αγκαλιάσει. Οσοι δεν αντέξουν, να πάνε σπίτι τους. Ομως όσοι αντέξουν, είναι βέβαιον ότι θα έχουν προσωπική αντίληψη τι σημαίνει φυλακή και σωφρονισμός των κρατουμένων. Ετσι, είναι σίγουρο ότι δεν θα μοιράζουν τα χρόνια φυλακής σαν καραμέλες και δεν θα προφυλακίζουν με το παραμικρό».

Το μόνο ανεμπόδιστο στα κολαστήρια είναι τα όνειρα...

Είναι και οι θάνατοι πίσω από τα κάγκελα. Πληθαίνουν από χρόνο σε χρόνο και πνίγονται στη σιωπή.

Γράφει ο Χρ. Νικολουτσόπουλος:

«Στον ένα μήνα, που έμεινα στο ψυχιατρείο των φυλακών, έζησα τρεις θανάτους. Οι δύο κρεμάστηκαν, ο τρίτος έπεσε από τον δεύτερο όροφο στο ισόγειο. Εγιναν και δεκατρείς απόπειρες μαζί με τη δική μου...».

Στο παράρτημα του βιβλίου φιλοξενεί συγκλονιστική επιστολή δεσμώτη με την υπογραφή «Δημήτρης» προς τη δική μας Ολγα Μπακομάρου, με τη γνωστή ευαισθησία και την τρυφερή γραφή.

Για την ανατριχιαστική κραυγή, λέει, που ξέσκισε τη θανατερή σιγή την απριλιάτικη νύχτα:

«Μάτκα πόποτς! Μάτκα πόποτς!» (Μάνα βοήθεια, μάνα βοήθεια...).

Στη δύσμοιρη μάνα η ύστατη σκέψη και εναγώνια επίκληση του δεκαπεντάχρονου αγοριού, που κρεμάστηκε απελπισμένο στην (άκου, άκου!) απομόνωση του ψυχιατρείου...

Για ψυχρές και ατιμώρητες δολοφονίες (πάνω από 50 πέρυσι) σε κτηνώδεις συνθήκες μίλησε στη συνέντευξη Τύπου ο Περ. Κοροβέσης.

Και γι' αυτή την ανείπωτη φρίκη ξεσηκώνονται από σήμερα οι φυλακισμένοι και προκαλούν την ανθρωπιά μας.

Να μη μείνουμε αδιάφοροι. Η σιωπή είναι συνενοχή...

Έκκληση συμπαράστασης και ανθρωπισμού. Ακούει κανείς;

Από σωφρονιστικούς υπαλλήλους της Κλειστής Φυλακής Πατρών, δεχθήκαμε την παρακάτω επιστολή. Επειδή τα όσα καταγγέλλουν τα θεωρούμε ιδιαίτερα σημαντικά, αποφασίσαμε να την δημοσιεύσουμε αυτούσια για να βγάλει ο καθένας τα συμπεράσματά του, αλλά και να πληροφορηθούν οι αρμόδιοι τι ακριβώς καταγγέλλουν οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι ώστε να ενσκήψουν πάνω από τα προβλήματά τους.

Αναλυτικά η επιστολή που έχει τίτλο «Έκκληση συμπαράστασης και ανθρωπισμού- Στις φυλακές δεν ζουν και δεν εργάζονται σκλάβοι» και είναι μία φωνή απόγνωσης από τους συγκεκριμένους υπαλλήλους, έχει ως εξής:

«Αξιότιμοι κύριοι,

συγχωρήστε μας που δεν δίνουμε τα ονόματα μας και αυτό για να μην μετατεθούμε εκδικητικά "λόγω υπηρεσιακών αναγκών", δεν σημαίνει όμως ότι περιγράφουμε παρακάτω δεν είναι αλήθεια. Είμαστε αναγκασμένοι μετά από τόσο καιρό που δεν λύνονται τα προβλήματα μας, να τα δημοσιοποιήσουμε, όχι για να "αποκαλυφθεί" ένα ακόμη σκάνδαλο αλλά για ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΟΥΣ καθαρά λόγους.

Είμαστε νέοι εργαζόμενοι στο χώρο της Κλειστής Φυλακής Πατρών, άνθρωποι που όλοι μας έχουμε κάνει σπουδές, κύρια στην Ανωτέρα εκπαίδευση, και πού λόγω της υποαπασχόλησης και της ανεργίας υποβάλαμε τα χαρτιά μας εδώ και ένα χρόνο και προσληφθήκαμε ως Σωφρονιστικοί υπάλληλοι στη Πάτρα.

Δεν περιμέναμε να βρούμε μια τέτοια κατάσταση, γιατί όλοι μας λίγο η πολύ και σε εργοστάσια έχουμε δουλέψει και τετραωρίτες κ.λ.π.Παρόλο που είμαστε τελείως ανεκπαίδευτοι και προσπαθούμε με βάση το συναίσθημα να βοηθήσουμε στην καθημερινή διαβίωση των κρατουμένων (γι' αυτό ότι και εάν έκαναν, πάνω από όλα είναι άνθρωποι που χρίζουν τουλάχιστον το σεβασμό των στοιχειωδών δικαιωμάτων.

Εμείς ως εργαζόμενοι εκτός ότι είμαστε αναγκασμένοι να υποφέρουμε από την ΜΟΝΙΜΗ (που ούτε κτήνη δεν μπορούν να υποφέρουν) δυσωδία, να κάνουμε κυριολεκτικά ¨σλάλομ¨ ανάμεσα σε σάπια φαγητά, σκουλήκια, ποντίκια και κολλημένες ακαθαρσίες μηνών, πατώντας πάνω σε ένα μαύρο ζελέ βρωμιάς, το χειρότερο όμως όλων είναι το μεσαιωνικό ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ ωράριο εργασίας, δηλαδή να μην παίρνουμε ΟΥΤΕ ΡΕΠΟ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΝΥΧΤΕΡΙΝΗ ΕΡΓΑΣΙΑ. Κάτι που δεν συμβαίνει σε κανένα άλλο εργασιακό χώρο. Αυτό φυσικά δεν υπόκειται σε αποφάσεις της ηγεσίας του Υπουργείου αλλά της Τοπικής Διεύθυνσης (Διευθυντής και Αρχιφύλακας).

Αν και παλιότεροι συνάδελφοι, καταθέσαν υπόμνημα στον προϊστάμενο Αρχιφύλακα για να βελτιωθεί το ωράριο, η απάντηση ήταν η πλήρης απαξίωση και αδιαφορία (λες και είμαστε σκλάβοι). Φανταστείτε λοιπόν εργαζόμενους που πρέπει καθημερινά να πρέπει να εξυπηρετούν πάνω από 800 κρατούμενους, και κάθε περίπτωση να χρήζει ξεχωριστής σημασίας, εμείς να είμαστε σε κατάσταση συνεχούς κούρασης, γιατί απλά ΑΔΙΑΦΟΡΕΙ ΠΕΙΣΜΑΤΙΚΑ η τοπική διεύθυνση και αρχιφυλακείο.

Ότι υπάρχει όχι απλώς υπερκάλυψη στους χώρους κράτησης δεν αποτελεί, δυστυχώς είδηση, το ότι οι κρατούμενοι στοιβάζονται ανά 11 η 12 σε χώρους για 5 άτομα, εάν δεν είναι ΑΠΑΝΘΡΩΠΟ τότε πως αλλιώς να χαρακτηρισθεί; Αυτό βέβαια έχει να κάνει με αποφάσεις της Κεντρικής Διοίκησης που ελπίζουμε σε λίγο καιρό θα βελτιωθεί με τη λειτουργία των νέων καταστημάτων.

Το ότι δίνεται ΕΝΑ ρολό χαρτί τουαλέτας σε κάθε κρατούμενο ΤΟ ΜΗΝΑ έχει να κάνει με αποφάσεις της Τοπικής Διεύθυνσης (Διευθυντής και Αρχιφύλακας).

Το ότι δεν λειτουργεί κανένα πρόγραμμα εκμάθησης η σεμινάριο η σχολείο δεύτερης ευκαιρίας, ποιός φταίει γι αυτό;

Το ότι δεν πλένονται οι κοινόχρηστοι χώροι (προαύλια κρατουμένων) με αποτέλεσμα να υπάρχει μια αφόρητη βρώμα που ούτε στα πιο βρώμικα βουστάσια δεν υπάρχει, αυτό έχει να κάνει με αδιαφορία της Τοπικής Διεύθυνσης (Διευθυντής και Αρχιφύλακας)

Οι ακαθαρσίες που έχουν κολλήσει στα προαύλια, συνέπεια της μη ύπαρξης ούτε ενός κάδου για απορρίμματα, με συνδυασμό είτε με τις υψηλές θερμοκρασίες είτε με την συνεχή υγρασία, δημιουργεί πρόβλημα όχι μόνο δυσωδίας αλλά για αρρώστιες που και λόγω του υπερπληθυσμού που από τη μια στιγμή στην άλλη θα δημιουργήσουν ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ-ΕΠΙΔΗΜΙΕΣ.

Η μη ύπαρξη κάδων μέσα στη φυλακή εάν δεν είναι θέμα της Τοπικής Διεύθυνσης (Διευθυντής και Αρχιφύλακας) τότε ποιανού είναι;

Εάν συλλογιστείτε ότι καθημερινά δύο φορές την ημέρα πετάγονται όγκοι σκουπιδιών, για 24 κάδους και πλέον, από ένα χώρο που "φιλοξενεί" πάνω από 800 άτομα (ένα κανονικό χωριό δηλαδή), χωρίς να γίνεται έστω υποτυπωδώς ανακύκλωση του χαρτιού και μετάλλου, φανταστείτε τι σπατάλη γίνεται;

Αξιότιμοι κύριοι,
των Μέσων Ενημέρωσης ελπίζουμε και σας ζητάμε να βοηθήσετε, έστω με την δημοσιοποίηση, αυτών των πιο στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Σωφρονιστικοί Υπάλληλοι Κ.Φ.Πατρών
Υ.γ. Να μας συγχωρήσετε γιατί δεν δίνουμε τα ονόματα μας αλλά η μόνη αλήθεια είναι ότι ΦΟΒΟΜΑΣΤΕ με όλη τη σημασία της λέξης να μην βρεθούμε "λόγω υπηρεσιακών αναγκών" μετατιθέμενοι εκδικητικά.

Δυστυχώς στην υπηρεσία μας ισχύει "ότι δεν ακούγεται σημαίνει ότι λειτουργεί καλά" και άρα το Υπουργείο θεωρεί ότι η τοπική διεύθυνση (Διευθυντής -Αρχιφύλακας) δουλεύει καλά, όσο δεν υπάρχουν παράπονα.

ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΑΣ
Στις φυλακές δεν ζούν σκλάβοι, δεν εργάζονται σκλάβοι
ΑΝΘΡΩΠΟΙ είμαστε…»