Τρόποι σκέψης που ισχυρίζονται ότι δίνουν
το προβάδισμα στον κόσμο μας στο όνομα της επανάστασης
έχουν γίνει, στην πραγματικότητα,
ιδεολογίες συμμόρφωσης και όχι εξέγερσης.
- Α. Camus
Μου πήρε πολύ καιρό αγαπητέ αναγνώστη να κατανοήσω το σαράκι της επανάστασης.
Ό,τι επαναστατικό έχω διαβάσει (αναρχικοί, μαρξιστές) το βρίσκω ολόσωστο. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν απόλυτο δίκαιο. Το βλέπουμε γύρω μας σε όλες τις εκφάνσεις του βίου μας οι οποίες μοιάζουν να βρίσκονται στο χειρότερο σημείο αποσύνθεσης. Ειδικά τώρα που έφτασε και στην δικιά μας πόρτα, όποιος δεν το βλέπει θα πρέπει να είναι ή τυφλός και κουφός ή να πάσχει από άνοια ή φυσικά να επωφελείται της κατάστασης.
Ο τρόπος όμως που το επιδιώκουν (επανάσταση) μου φαίνεται λάθος. Ας δούμε κάποιους λόγους.
Καταρχήν η επανάσταση είναι ένας πόλεμος. Και ως πόλεμος δημιουργεί δύο στρατόπεδα. Επομένως δεν σου αφήνει επιλογές: Ή είσαι με εμάς ή είσαι εναντίον μας. Στην ουσία είναι ένας αγώνας για δύναμη (όλη η ιστορία της ανθρωπότητας), ο οποίος το μόνο που θα καταφέρει είναι να μεταβιβάσει την εξουσία από μια μερίδα σε μία άλλη. Και αυτό γιατί η δύναμη δεν είναι μέσο είναι σκοπός.
- Revolution, n. In politics,
an abrupt change in the form of misgoverment.
-Επανάσταση, ουσ. Στην πολιτική,
μια απότομη αλλαγή στην μορφή της κακής διακυβέρνησης.
- Ambrose Bierce (The Devil's Dictionary)
Είναι πάρα πολλά τα παραδείγματα στην ιστορία όπου αυτή η μεταβίβαση έδειξε ότι η επανάσταση προκαλείται από μια αγανάκτηση απέναντι στην τυραννία ενός συστήματος και όμως ταυτόχρονα η ίδια, κυοφορεί την τυραννία. Με τα λόγια ενός κατεξοχήν επαναστάτη (F. Castro): "Η επανάσταση είναι μια δικτατορία των καταπιεσμένων ενάντια στους καταπιεστές".
Επίσης ως πόλεμος επικεντρώνεται στην καταπολέμηση των αρνητικών: φτώχεια, αδικία, δουλεία, άγνοια. Ποτέ δεν ασχολείται με την ενίσχυση των θετικών. Δεν διδάσκει, δεν προωθεί δικαιοσύνη, αγάπη, φιλία.
Επιπλέον η επανάσταση είναι πάντα μια προβολή στο μέλλον. Μας ωθεί να κάνουμε πράγματα αποβλέποντας σε μια μελλοντική κατάσταση και δεν μας επιτρέπει να ζούμε στο παρόν. Το παρόν δεν μπορεί ποτέ να είναι όμορφο στα μάτια της επανάστασης. Στο μέλλον βρίσκεται η ελπίδα της.
Η ελπίδα για το αλλαγμένο προς το καλύτερο μέλλον, ή ο φόβος για το μέλλον που έρχεται είναι η τροφή της επανάστασης αλλά και η τροφή του Κυρίου. Γιατί ποιος είναι ο Κύριος μας; Αυτός που έχει εξουσία πάνω στα πράγματα που επιθυμούμε να έχουμε ή σε αυτά που επιθυμούμε να αποφύγουμε.
Η επανάσταση είναι στο μυαλό των ανθρώπων,
και αυτή πραγματοποιείται ...προτού χυθεί μια σταγόνα αίμα.
- James Adams
Το μυαλό μας είναι ένα μέρος της κοινωνίας. Είναι η κοινωνία. Ο τρόπος που σκεφτόμαστε, αυτά που σκεφτόμαστε ή αυτά που δεν σκεφτόμαστε, οι αντιδράσεις μας, οι συνήθειες μας είναι αυτά που φτιάχνουν την κοινωνία. Όλα αυτά όμως όταν το μυαλό μας είναι ακόμα νεανικό και εύπλαστο διαμορφώνονται από την κοινωνία. Έτσι ακόμα και όταν επαναστατούμε το κάνουμε μέσα στο μοντέλο σκέψης που μας έχει δοθεί από την ίδια την κοινωνία. Το παράδειγμα του Κρισναμούρτι είναι διαφωτιστικότατο: "Είμαστε σαν φυλακισμένοι που εξεγείρονται για να διεκδικήσουν καλύτερο φαγητό, καλύτερες συνθήκες κράτησης. Πάντα όμως μέσα στη φυλακή...". Αυτό δεν είναι επανάσταση, είναι απλά αυξημένη δραστηριότητα, μια γενναία μάχη καταδικασμένη σε αποτυχία μέσα στο μοντέλο. Η αληθινή όμως επανάσταση και δια βίου μάθηση είναι να σπάσεις τους τοίχους της παράδοσης και της εξουσίας, να ξεφορτωθείς την "εκπαίδευση του Παβλόφ" που σε κάνει να αντιδράς πάντα με ένα συγκεκριμένο τρόπο, ο οποίος κρατάει δέσμιο το πνεύμα σου. Πρέπει να επαναστατήσουμε και όχι να συμμορφωθούμε σε σχέση με τον κόσμο· εσωτερικά, βαθιά και ψυχολογικά να είμαστε σε συνεχή εξέγερση. Συνεχής εξέγερση σημαίνει συνεχής έρευνα, συνεχής παρατήρηση, συνεχής μάθηση. Μόνο έτσι μπορούμε να ανακαλύψουμε τι είναι αληθινό. Με συνέπεια να γίνουμε επικίνδυνοι σε ό,τι είναι ψεύτικο χάνοντας την ασφάλεια μας. Αλλά ζώντας στην ασφάλεια σημαίνει ότι ζούμε με την μίμηση, ζούμε με φόβο. Μόνο αυτού του είδους η εκπαίδευση μπορεί να εξαφανίσει το φόβο της ανασφάλειας που καταστρέφει την ανθρώπινη σκέψη, τις ανθρώπινες σχέσεις και την αγάπη. Ή με τα λόγια του Λ. Τολστόι: "Υπάρχει μόνο μια επανάσταση: η εσωτερική."
ΥΓ.
- Ένα όμορφο παράδειγμα για τα παραπάνω αποτελεί αυτή η ταινία - αυτοβιογραφία της Μ. Satrapi.
- Ένα ποίημα-τραγούδι εδώ.
- Μουσικό διάλειμμα εδώ.
Αδερφέ...η επανάσταση είναι αναγκαία, αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει εκείνος που θα πει το ΑΕΡΑ!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑδελφέ, δεν διαφωνώ για το χάλι που επικρατεί. Είπα μόνο τυφλός δεν θα το έβλεπε. Πόσοι όμως έχουν πει αέρα στη διάρκεια της ιστορίας; Και τι έγινε μετά; Με κάνει να αναρωτιέμαι αν είναι μια εξωτερική επανάσταση αναγκαία...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕάν η εσωτερική επανάσταση που είναι ιδιαίτερα κρίσιμη ώστε να ονομάζεσαι ΑΝΘΡΩΠΟΣ, δεν ακολουθείται από την αναγκαία ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ και ΣΥΝΟΛΙΚΗ, τότε φίλε μου θα καταντήσουμε σχιζοφρενείς!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ εσωτερικός μας κόσμος θα βρίσκεται σε άλλη διάσταση από τον εξωτερικό...
Θα γεμίσουν τα τρελάδικα σου λέω!!!
"Και ποια είναι η πιο αψηλή εντολή;
ΑπάντησηΔιαγραφήΝ’ αρνηθείς όλες τις παρηγοριές - θεούς, πατρίδες, ηθικές, αλήθειες - ν’ απομείνεις μόνος και ν’ αρχίσεις να πλάθεις εσύ, με μοναχά τη δύναμή σου, έναν κόσμο που να μην ντροπιάζει την καρδιά σου...
Ποια ‘ναι η πιο αντρίκια χαρά;
Ν’ αναλαβαίνεις την πάσα ευθύνη"
Νίκος Καζαντζάκης
Αν "πρέπει" κάτι, τότε αυτό είναι να μην "πρέπει"! Ερεθίσματα τα οποία δεν έχουμε μάθει να τα αναγνωρίζουμε δεν σημαίνει ότι δεν έχουμε και τη δυνατότητα να το κάνουμε. Αρκει να τα διεγείρουμε χωροχρονικά.
Αν όχι εδώ, τότε που;
Αν όχι τώρα, τότε πότε;
Αν όχι εγώ, τότε ποιός;
Αέρα στα πανιά σου άνθρωπε!
@ Θεόφραστος
ΑπάντησηΔιαγραφήΑδελφέ καταρχήν οι αναρτήσεις γράφονται πρωτίστως για να τις ακούω εγώ. Είναι σαν ένα είδος αποκαλύψεων που τις περισσότερες φορές είναι πιο επικίνδυνες από επαναστάσεις.
Ο λόγος που περιγράφεις είναι ακριβώς ο λόγος που με οδήγησε σε αυτή την "αποκάλυψη". Κόντευα να τρελαθώ επειδή υπήρχε σύγκρουση της εσωτερικής με την εξωτερική επανάσταση. Δεν μπορείς να υπηρετείς δύο Κυρίους. Ξαναρωτώ λοιπόν ποιος είναι ο Κύριος μας; Και ξαναπαντώ: Αυτός που έχει εξουσία πάνω στα πράγματα που επιθυμούμε να έχουμε ή σε αυτά που επιθυμούμε να αποφύγουμε. Είσαι Κύριος του εαυτού σου (ελεύθερος) ή επιλέγεις να κάνεις κάποιον άλλο ο οποίος έχει την δύναμη να εκπληρώσει τις επιθυμίες σου;
Δεν φοβάμαι τίποτα (ένα άσχημο μέλλον) δεν ελπίζω τίποτα (κάποιον να φωνάξει αέρα, ένα καλύτερο μέλλον). Είμαι ελεύθερος.
@ Kriti Bikes
Αδελφέ πολύ ανυψωτικό το απόσπασμα από την Ασκητική του Καζαντζάκη. Αλλά ακόμα καλύτερες οι 3 καίριες ερωτήσεις και απαντήσεις (τις είχα πρωτοδιαβάσει σε μια ιστορία του Τολστόι δες εδώ: http://sobaresapopseis.blogspot.com/2008/09/blog-post_26.html).
Γι' αυτό πρέπει κάθε στιγμή να επιλέγεις να είσαι άνθρωπος.
Να είσαι καλά.
ΑΨΟΓΟ!
ΑπάντησηΔιαγραφήτοσο το κείμενο, άλλο τόσο οι ιδεες που εκφράζεις
κι ακόμα περισσότερο στο θάρρος σου να τις εκφραζεις.
Καλησπερα!
Καλημέρες Πεταλούδα,
ΑπάντησηΔιαγραφήναι, επαναστάτης του πληκτρολογίου...:))
Υπάρχει τεράστια διαφορά ανάμεσα στα λόγια και την πράξη. Φαίνεται στη τεράστια δυσκολία που έχουν στο να συμβαδίζουν ;-)
Πολύ καλή η ανάρτησή σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπιτρέπεις να την αντιγράψω στο blog μου ;
Καλή χρονιά εύχομαι :)
Αδελφέ, εννοείται...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ και καλή χρονιά.
Οι σκέψεις και οι ιδέες είναι πιό αποτελεσματικές. Εκπέμπουν ενέργεια καθε στιγμή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα σέβη μου
Οδυσσέα καλωσόρισες και σε ευχαριστώ για το σχόλιο. Ο Αριστοτέλης έλεγε: "Η γαρ νού ενέργεια ζωή".
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρειαζόμαστε κάτι διαφορετικό.Χρειαζόμαστε διαφορετική σκέψη,σκέψη που δν κατέχουν οι περισσότεροι.Θεωρώ πως η διοδος προς την διαφορετική σκέψη είναι η φαντασία,η δημιουργικότητα.Στην ουσία πρέπει να καταστείλουμε την λογοκρισία της κοινής λογικής που μας έχει ''επιβάλλει'' η κοινωνία.Πρέπει να πιστέψουμε στις δυνατότητες της φαντασίας γιατί είναι ένα μέρος ανεξάντλητο,ανεξερευνητο,αχανές.Από την δική μου κρίση συνειδητοποίησα πως οι προσωπικότητες που ''άλλαξαν'' την δική τους παρούσα κατάσταση στηρίζονταν κατα βάση στην δύναμη της δημιουργικοτητας και της φαντασίας.Πιστευω πως αυτό είναι το κλειδί για τα περισσότερα προβλήματα της κοινωνίας.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Jean
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ στο πολύ όμορφο σχόλιο σου. Ωστόσο πριν την φαντασία που σωστά την ορίζεις ως δημιουργικότητα, είναι απαραίτητο να απαλλαγούμε από την "φανταστική" φαντασία που μας έχει δοθεί από την γέννηση μας μέσα από την κοινωνία και που ως μέλη της κοινωνίας συνεχίζουμε να συντηρούμε. Ή όπως λες και εσύ: 'να καταστείλουμε την λογοκρισία της κοινής λογικής που μας έχει "επιβάλλει" η κοινωνία'. Και γιαυτό δεν απαιτείται καμιά φαντασία. Απλότητα, λογική, θέληση για μάθηση και για αλήθεια και το βασικότερο να μην παίρνουμε τίποτα ως δεδομένο αν πρώτα δεν το εξετάσουμε προσεκτικά.
Να είσαι καλά.
Η επανάσταση είναι κάτι που γίνετε χωρίς φανφάρες στο καθημερινό μας διαρκώς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάποιοι επαγγελματίες τσαρλατάνοι επαναστάτες δεν θα καταλάβουν ποτέ ότι η πραγματική επανάσταση γίνετε αλλού με την καθημερινή συμπεριφορά ανθρώπων.
Ευτυχώς που ο λαός δεν είναι εντελώς χάπατο , γιατί αλλιώς θα είχαμε πήξει στους δικαιωμένους μπροστάρηδες.
@ Ηabilis
ΑπάντησηΔιαγραφήτα είπες όλα με αυτό:
"Η επανάσταση είναι κάτι που γίνετε χωρίς φανφάρες στο καθημερινό μας διαρκώς".
Την καλησπέρα μου.
Το πρόβλημα με το έμπα στο habilis λύθηκε ?
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι αδελφέ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ πινακοθήκη άνοιξε και περιμένει τους αξιότιμους επισκέπτες της... :)
Devils advocate (can read (greek alphabet) and write greek (latin characters))
ΑπάντησηΔιαγραφήLets assume for the sake of discussion that you are right. That is that the only worthy revolution is internal. Doesn’t that imply that we continue to live in the same society? We may have changed and we may be free but isn’t everyone else still in chains? Are we then content because we have managed to see a glimpse of the truth or probably more appropriately to have negated all the lies that the system has infused in us? Is it not our responsibility to make our utmost for improving the lives of our fellow men? Is it enough to just live by your own morality while everyone else may not have even the chance to get any of the inputs which you may have had that prompted this change? Is it not our responsibility to, at the very least, provide the information, like you are honorably doing, that may prompt each of our fellow men to think and decide by themselves? Is this not a form of revolution? I believe it is. It may not be violent but as we very well know revolutions do not by definition mean violence. And if, as obviously you have decided, it is imperative that you at least get the information out are you not obliged to fight if someone tries to limit that ability? After the brutality that we learned to call education how many do you think have the courage to look further? And if the answer is a very minor percentage as I believe it is then what future awaits our children? If there are ten lions for every lamb then what is the natural outcome given time? If education is at the hands of the corrupt then the masses are doomed. Only a charismatic leader can effect change. To effect change he will need to have followers. To have followers his message needs to be listened. For his message to be listened the moral men need to make it there responsibility. Otherwise we just surrender the world to the corrupt and this is far more immoral than any war or violence. You may want to leave in peace but that always depends on the corrupt.
Hello Devil's advocate :))
ΑπάντησηΔιαγραφήso many questions, most of them quite right, but you make any answer very difficult or extremely long.
I' ll try to answer to my best, what I consider the major points, but you are welcome to repeat any question you feel not answered. It will be though a little mixed up. Furthermore, you have to excuse my English which I didn't practice writing for quite a long time.
Free from mistakes and weaknesses we are only when we are dead (and that's questionable). In this point of view nobody is free enough to start considering freeing somebody else. And as far as I am concerned I don't try to free anybody else but myself. You see that actually I don't say what is the way to inner revolution. Two reasons: there are so many ways as people, and a way described is nothing but a dead thing while this inner revolution is more like a living struggle which you experience on everyday basis.
In adittion there is another trap: the mere fact that I choose to trust any leader (for the sake of discussion let's accept that he will not be corrupted by power) usually ends up giving away - entrusting my responsibility to someone else. It is a burden, you see, and we are glad to get rid of it. :)
And the message that worths to be heard (who is going to decide that if not I?), should be imposed on the people who don't want to hear it? Isn't this limiting their freedom?
Here it seems strong your argument that I surrender the world to the corrupted. If we accept the fact that I can change the world (which I don't by the way) the corruption takes two: the corrupter, and the corrupted. They outnumber me, us. We are part of the society as you say, and society is us. What is happening is a reflection of who we are. Let's agree that trying not to be corrupted, is the best I can do.
Worrying about future is only blocking your access to now, living in now. Accepting what it is, just by the simple act of watching it, is the first step to start changing it. And what you do now, is influencing future, but keep in mind that we are too small to predict any outcome. Furthermore it is our opinion about things that disturb us rather than things themselves, most of the times.
Which brings me to the next point. Content you should always be. With what you have, with what you are. It was meant that way, because it was meant that everybody was happy and free, as the free animals are (the least, I may add). And happiness doesn't know luck of anything. In fact, luck of something (thus the desire of it) produces unhappiness.
Peace has to start from us. What's the use of having world peace if I am not in peace with myself? How can I even start planning to attain it for all of us, when I don't have it myself?
And then again, if I had it, I would be mad if I'd exchange it with the desire of something that I believe, is not in my or anybody else's powers. In fact, I strongly suspect everybody who says otherwise in order to rule himself. ;-)
Hope I made some sense.
devils advocate.
ΑπάντησηΔιαγραφήthanks for the prompt reply.
my expressed point was twofold 1) internal vs external revolution and 2) responsibility to rise against wrongdoing. i accept your answer and i will just comment on a couple of points.
you wrote:
'And the message that worths to be heard (who is going to decide that if not I?), should be imposed on the people who don't want to hear it? Isn't this limiting their freedom?'
we all decide (or should) about which message we want to accept, contemplate, or reject. if the information is out there then it is up to every individual to find it and decide with no coercion. so any message is not imposed on anyone thus not limiting anyones freedom. you write your view you present other articles and related material to what expresses your view of right. do you impose on anyone? of course not you just make information available and this is what i meant that you are externalizing your internal revolution (by whichever way you may have attained your own). you have already decided which message/s need to be heard and you found your way of externalizing.
you wrote:
"If we accept the fact that I can change the world (which I don't by the way) the corruption takes two: the corrupter, and the corrupted. They outnumber me, us. We are part of the society as you say, and society is us. What is happening is a reflection of who we are. Let's agree that trying not to be corrupted, is the best I can do."
changing the world is a far too burdensome a task to wish on anyone so im not saying or wishing that for you. but providing the information that can lead to even the slightest of changes in the mentality of only one person is a responsibility which you have undertaken. it takes two to tango and it takes two to have corruption. but what if the general mass of people do not know any better? what if they are trapped unwittingly in this cycle of corruption and decay not knowing a way out? what if you are outside platos cave looking in? with your internal revolution you have managed to break the chains. surely those that do not know better can consider you mad but should you not nevertheless pass on the message? education is the key and you are sharing that key with everyone on the web. not imposing not coercing but sharing.
what is happening is a reflection of what we silently allow as society and as individuals. society reflects the majority of its members and this is where i dissent. because the majority are not born corrupted. they are educated in this way. when education will change then society can change. on a personal level it may not matter once you are content with your self. you may leave in the now and be at peace with yourself but you still make the effort to provide the information.
it is my opinion that you have influences from krishnamurti which im not fully capable of addressing so i accept the rest of your reply with no rebuttal. maybe at some point i will be able to attain the theoretical level of krishnamurti's way but im fully aware that now i dont.
thank you.
Well let me begin by thanking you for the high level of descussion.
ΑπάντησηΔιαγραφήAs I noticed our opinions are more or less the same:
I agree that I have decided what sort of information I share (it is always subjective, it has to be partial because of my experiences, but at the same time what we usually get as information from mainstream is also partial and I suppose I try to balance this partiality with mine).
I am agreeing with your second point also: Ignorance is the reason for our mistakes. We are not born corrupted but we are made through education and imitation. But let me here add that in a certain way we enclosure splendor and misery. As Nietzche puts it: we are an animal whose nature is not yet fixed.
As for Krisnamurti, I won't deny that I am greatly influenced by, but I disagree that first there is a way (Krisnamurti's way) - he strongly opposed to that all his life - so there is also no theoretical level that you have to attain. Plato's cave is a beautiful analogy but it is still based on ideas which in most of his dialogues tries to define but rarely does so. Remember that theories - ideas are dead. It is as if reading the menu from a restaurant and expecting not to be hungry any more.
I am glad to see that you also consinder most important our evolution by means of elaboration and education.