Το τελευταίο γνωμικό που κατατέθηκε

Ο Χρύσιππος ο Σολεύς είπε: " "Θα συμπεραίναμε στην περίπτωση ενός όμορφου σπιτιού ότι χτίστηκε για τους ιδιοκτήτες τους και όχι για ποντίκια. Οφείλουμε επομένως, με τον ίδιο τρόπο, να θεωρούμε το σύμπαν σαν το σπίτι των θεών.""

Τετάρτη 3 Δεκεμβρίου 2008

Σπουδάζω Ελευθερία


Τι είναι ελευθερία; Έχουμε ελευθερία; Είναι μερικά από τα ερωτήματα που πάντα με βασάνιζαν. Τόσο πολύ ώστε αποφάσισα αντί να "ζω" όπως μου "ορίστηκε", να "σπουδάσω" ελευθερία.

Προτού μιλήσουμε για ελευθερία ας κάνουμε τον εξής διαχωρισμό. Ας χωρίσουμε την ελευθερία σε ελευθερία πολιτική - κοινωνική και σε φιλοσοφική. Θεωρώ απαραίτητο έναν τέτοιο διαχωρισμό γιατί απλούστατα η πρώτη αναφέρεται σε κοινωνικές ομάδες και η δεύτερη είναι σε καθαρά προσωπικό επίπεδο. Επίσης ας δεχτούμε ότι η πραγματική ελευθερία έχει να κάνει με τις πραγματικές έννοιες της δημοκρατίας, ανεξαρτησίας, ελευθερίας βούλησης και σκέψης.
Ξεκινώντας από την πολιτική ελευθερία μπορούμε να δώσουμε τον παρακάτω ορισμό: Τα μέλη της κοινωνικής ομάδας υπό εξέταση θα πρέπει να έχουν πλήρη κυριαρχία πάνω στη δημόσια και προσωπική ζωή τους. Είναι πολλοί που την παρομοιάζουν με την δημοκρατία. Με την οποία συνδέουν και τα διάφορα δικαιώματα - ελευθερίες του πολίτη. Αναφέρω μερικές από αυτές: Ελευθερία εκλογής, Τύπου, λόγου, διαδήλωσης, ψήφου, μετακίνησης, ιδιοκτησίας, μόρφωσης, θρησκείας, σκέψης.

Ας τα δούμε μερικά επί τροχάδην και πάντα σε σχέση με το αν υφίστανται και τηρούνται πραγματικά.
Ελευθερία εκλογής - ψήφου: Φαινομενικά υπάρχει αφού όλοι μπορούν να εκλέξουν και να εκλεγούν. Όμως για να εκλεγείς χρειάζεσαι κεφάλαια οπότε η ανεξαρτησία σου πλέον χάνεται. Και για να εκλέξεις όμως φροντίζουν να σου κατασκευάσουν γνώμη. Γιαυτό υπάρχουν τα γκάλοπ που έχουν πάρει προ πολλού την θέση της ενημέρωσης που αποτελεί και την βάση της δημοκρατίας.
Τέλος δεν θα αναφερθώ στον παράλογο εκλογικό νόμο καθώς και τη μη εκπροσώπηση στη βουλή μεγάλης μερίδας του ελληνικού λαού (περίπου 30%) οι οποίοι θεωρούν ότι δεν αντιπροσωπεύονται από κανένα πολιτικό κόμμα και το δηλώνουν εμπράκτως με αποχή, λευκό ή άκυρο... (έχουν θιχθεί σε άλλες αναρτήσεις)

Ελευθερία Τύπου - Λόγου: Φαινομενικά υπάρχει. Έχουμε πληθώρα εφημερίδων και καναλιών καθώς και βιβλίων. Όμως η πραγματικότητα είναι ζοφερή. Τα ΜΜΕ έχουν θέσει ως προτεραιότητα την βιωσιμότητα τους με λογική συνέπεια την εξάρτηση τους από το κεφάλαιο. Έτσι η βασική προτεραιότητα για αντικειμενική ενημέρωση άλλαξε σε ελεγχόμενη εξημέρωση... Και όσο για τα βιβλία μπορεί να τυπώνονται χιλιάδες αλλά η ελευθερία φαίνεται από τα 2-3 τα οποία κάθε τόσο (με δικαστικές αποφάσεις) απαγορεύονται να εκδωθούν ή αποσύρονται. Βέβαια αυτές είναι ειδήσεις που δεν ακούγονται τόσο πολύ... (δείτε για παράδειγμα αυτό)

Ελευθερία Μόρφωσης: Ο Επίκτητος έλεγε ότι μόνο οι μορφωμένοι είναι ελεύθεροι. Η παιδεία είναι η βάση της ελευθερίας. Και αν κάποιος δεν θέλει ελεύθερους πολίτες πρέπει να χτυπήσει το "κακό" στη ρίζα του. Κρίνετε μόνοι σας: Ιδιωτικοποίηση πανεπιστημίων, παραπαιδεία (φροντιστήρια), μη επαρκής αριθμός καθηγητών, απεργίες σε κάθε σχολική χρονιά, απολαβές καθηγητών χαμηλότερες από τις απολαβές υδραυλικού κοκ.

Ελευθερία Θρησκείας - Γνώμης: Καλά αυτό κι αν δεν είναι για γέλια. Μία είναι η θρησκεία και αυτή διδάσκεται και στα σχολεία επί 9 συναπτά έτη αν δεν κάνω λάθος...Το μάθημα των θρησκευτικών είναι μάθημα ορθοδοξίας. Και πως να μην είναι έτσι όταν η εκκλησία με την δύναμη και την επιβολή της πάνω στο κράτος, αφορίζει πολιτικούς και ανθρώπους των γραμμάτων (Καζαντζάκης, Βενιζέλος, Ροΐδης, Λασκαράτος, Κολοκοτρώνης) και προειδοποιεί το ποίμνιο από "κακές" επιρροές επιλεκτικά (πχ. Σκορτσέζε, Μπράουν αλλά όχι από την τηλεόραση και τον αηδιαστικό τρόπο ζωής που αυτή προβάλλει...)

Ελευθερία Ιδιοκτησίας: Χμ εδώ έχω αντιρρήσεις ως προς το δικαίωμα αυτό καθ'αυτό. Βλέπετε πιστεύω ότι αυτό το δικαίωμα οδηγεί αναπόφεκτα σε αντιφάσεις και συγκρούσεις. Για παράδειγμα τα δικαιώματα του εργοδότη και του εργάτη. Η ελευθερία της ιδιοκτησίας έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την "ελευθερία της φύσης" και κατ'επέκταση με τα δικαιώματα του ανθρώπου.

Ελευθερία Σκέψης: Ε! θα μου πείτε ώρα είναι να μας πεις ότι ούτε να σκεφτούμε δεν είμαστε ελεύθεροι. Ποιός είμαι εγώ για να πω κάτι τέτοιο. Ας αφήσω τον Noam Chomsky να μας πει: "Για εκείνους που πεισματικά επιδιώκουν την ελευθερία, δεν υπάρχει πιο επείγον καθήκον από το να κατανοήσουν τους μηχανισμούς και τις πρακτικές της κατήχησης - εξημέρωσης. Αυτά είναι εύκολο για κάποιον να τις αντιληφθεί σε ολοκληρωτικά καθεστώτα, πολύ λιγότερο όμως στο σύστημα της «πλύσης εγκεφάλου υπό την ελευθερία», στις οποίες όλοι υπόκεινται και τις οποίες πολύ συχνά υπηρετούμε είτε ως πρόθυμα είτε ως χωρίς επίγνωση όργανα."

Αυτή η τελευταία ελευθερία μας πηγαίνει από μόνη της απ'το συλλογικό στο ατομικό επίπεδο. Ας το χρησιμοποιήσουμε λοιπόν για να αλλάξουμε κατηγορία και να μιλήσουμε για την φιλοσοφική ελευθερία.

Η φιλοσοφική
ή προσωπική ελευθερία όπως την αντιλαμβάνομαι εγώ έχει να κάνει με την ανεξαρτησία βούλησης και σκέψης. Οι έννοιες της γνώσης, αλήθειας, λογικής, ηθικής, αρετής και πάθους (καθώς και άλλων) οφείλουν επίσης να κατακτηθούν κατά την διάρκεια μιας πορείας προς την ελευθερία. Από αυτά προκύπτει ένας ακόμα διαχωρισμός. Η ελευθερία από (αρνητική) και η ελευθερία προς (θετική) ( Isaiah Berlin )

Προσωπικά πιστεύω ότι ένα τέτοιο ταξίδι πρέπει να ξεκινήσει από την αυτογνωσία. Πρέπει να μάθουμε τον εαυτό μας για να μπορέσουμε να τον νικήσουμε! Και η νίκη απέναντι στον εαυτό απαιτεί μεγαλύτερη γεναιότητα από τον κάθε εχθρό. Να νικήσεις το εγώ σου (ιδιοτέλεια) και τα πάθη σου σημαίνει να κερδίσεις σε δύναμη και αυτοεκτίμηση. Πλήρης έλεγχος από φόβους, ελπίδες και πάθη. Αυτό είναι το επόμενο βήμα για την ελευθερία.

Βαδίζοντας αυτό το δρόμο μαθαίνεις για την αρετή. Μαθαίνεις να επαγρυπνείς για να την προστατεύεις. Καταλαβαίνεις ότι δεν έχεις μόνο δικαιώματα αλλά και υποχρεώσεις. Όπως λέει ο Κίρκεγκαρντ: "Η συνειδητοποίηση της ελευθερίας οδηγεί σε υπαρξιακό άγχος"! Είναι η ανακάλυψη της χαμένης ηθικής. Το τέλος της παρόρμησης των αισθήσεων που είχε προέλθει από την ανελευθερία της σκέψης.

Η επιδίωξη και η κατάκτηση της ελεύθερης βούλησης και σκέψης θα μπορέσει με την σειρά της να μας δώσει την δύναμη να μπορούμε να δρούμε σε συμφωνία με την ηθική λογική. Και αυτό θα μας απελευθερώσει από τα δεσμά της τύχης. Θα μας δείξει ότι ως τώρα δεν κάναμε τίποτα, όλα απλώς γινόντουσαν από μόνα τους, ακριβώς όπως οι ινδιάνοι πίστευαν ότι με το χορό προκαλούσαν τη βροχή.

Αυτές είναι προσωπικές απόψεις και επιδέχονται διορθώσεων (για να μην πω απαιτούν!).Εξάλλου το θέμα είναι τόσο μεγάλο που δεν μπορεί να αναλυθεί σε βιβλία, όχι σε μία ανάρτηση. Ο σκοπός της όπως πάντα να ξεκινήσει τον διάλογο.
Εδώ ν' αναφέρω ότι υπάρχουν φιλοσοφικά ρεύματα που υποστηρίζουν ότι είμαστε ελεύθεροι από τη στιγμή που έχουμε το δικαίωμα της επιλογής (ακόμα και αν υπάρχουν νόμοι για να μας τιμωρήσουν) ή ότι η ελευθερία είναι μια ουτοπία. Ίσως αυτό το τελευταίο να ισχύει με την έννοια της "ελευθερίας προς". Ένας αδιάκοπος αγώνας επαγρύπνησης και μάθησης προς ένα ιδανικό. Αλλά σίγουρα ένα από τα σπουδαιότερα που δημιούργησε το ανθρώπινο μυαλό.

Τελειώνοντας θα ήθελα να πω ότι θα ήταν άδικο για την ιστορία να μην αναγνωρίσουμε την πρόοδο που έχει γίνει στο τομέα των ελευθεριών, πολιτικών και φιλοσοφικών. Δεν μου αρέσει να γκρινιάζω αλλά ούτε θέλω όπως ορισμένοι να υπερασπιστώ τα κεκτημένα και να μείνω εκεί. Θέλω να προχωρήσω ένα βήμα παραπέρα από αυτό που βρήκα. Σύμμαχος μου η αιώνια "κατάρα" του ανθρώπου για βελτιώση και όλοι οι προγενέστεροι άξιοι άνθρωποι που δεχτήκαν αυτή την μοίρα, την αγάπησαν και εργάστηκαν επιμελώς γι'αυτήν...


Σαν κερασάκια στη σημερινή τούρτα του στοχασμού τα παρακάτω γνωμικά:

- Δεν φοβάμαι, δεν ελπίζω τίποτε. Είμαι ελεύθερος.
- Και ποιά είναι η πιό αψηλή εντολή; Ν'αρνηθείς όλες τις παρηγοριές - θεούς, πατρίδες, ηθικές, αλήθειες - ν'απομείνεις μόνος και ν'αρχίσεις να πλάθεις εσύ, με μονάχα τη δύναμη σου, ένα κόσμο που να μην ντροπιάζει την καρδιά σου... Ποιά είναι η πιό αντρίκια χαρά; Ν'αναλαμβάνεις την πάσα ευθύνη.
Ν. Καζαντζάκης

- Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία
Α. Κάλβος

- Όποιος ελέυθερα συλλογάται συλλογάται καλά.
- Καλλιῶναι μίας ὥρας ἐλεύθερη ζωή, παρὰ σαράντα χρόνοι σκλαβιά, καὶ φυλακή.
Ρ. Φεραίος

- Μήγαρις έχω άλλο στο νου μου πάρεξ ελευθερία και γλώσσα.
Δ. Σολωμός

- Τ' αληθινό μπόι τ' ανθρώπου μετριέται πάντα με το μέτρο της λευτεριάς.
Γ. Ρίτσος

- Είναι αδύνατο να θεωρείται ελεύθερος αυτός που είναι δούλος στα πάθη του και κυριαρχείται από αυτά.
Πυθαγόρας

Κανείς από εκείνους που υποδουλώνονται στο σώμα, δεν είναι ελεύθερος.
Σένεκας

- Όσο πιο πολύ αυτοέλεγχο, τόσο πιο πολύ ελευθερία.
Μ. von Ebner Eschenbach

- Η μεγαλύτερη επαναστατική φιλοδοξία μου είναι να δω τον άνθρωπο απελευθερωμένο από την αλλοτρίωση του.
Che Guevara

- Δεν αξίζει να έχεις ελευθερία, αν αυτή δεν περιέχει την ελευθερία του να σφάλλεις.
Μ. Gandhi

- Αιώνια επαγρύπνηση είναι το τίμημα της ελευθερίας.
Άγνωστος

- Όσο οι άνθρωποι δεν ενδιαφέρονται να εξασκήσουν την ελευθερία τους, αυτοί που επιθυμούν να είναι τύρρανοι, θα το κάνουν. Γιατί οι τύρρανοι είναι ενεργοί και καίγονται από πόθο, και θα αφιερώσουν τον εαυτό τους στο όνομα οποιουδήποτε από τους πολλούς θεούς, θρησκευτικούς ή άλλους, για να βάλουν δεσμά στους κοιμισμένους ανθρώπους.
Βολταίρος

- Οι άνθρωποι σπάνια κάνουν χρήση των ελευθεριών που έχουν. Για παράδειγμα, την ελευθερία της σκέψης. Στην θέση της απαιτούν την ελευθερία του λόγου σαν παρηγοριά.
S. Kirkegaard

- Ελευθερία δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια ευκαιρία να γίνουμε καλύτεροι.
Α. Camus







17 σχόλια:

  1. Ωραία,Ιπτάμενε, όσο μαθαίνω συμφωνώ και επαυξάνω. ΑΥΤΑ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Χαίρομαι αφάνταστα, που μια λέξη μου σε σχόλιο της προηγούμενης ανάρτησής σου, έγινε ΘΕΜΑ για να ξεκινήσει ο νέος διάλογος...
    για την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.
    Έτσι δικαιωματικά έχω το πρώτο σχόλιο.
    Πέρα από τους ορισμούς γνωστών και αγνώστων, διανοητών και απλών ανθρώπων (σαν κι εμένα), υπάρχει η Ελευθερία, που ο καθένας θέλει και προσπαθεί να πιάσει και μερικές φορές να επιβάλλει και στους άλλους.
    Το είπα και στην προηγούμενη ανάρτηση. Η Ελευθερία (κι αυτό είναι το πιστεύω μου και προσπαθώ να το εφαρμόσω στη σύντομη ζωή μου), η δική μου Ελευθερία , ΔΕΝ θέλω να ενοχλήσει ή να επιβληθεί στην Ελευθερία του συνανθρώπου μου.
    Αν ΟΛΟΙ το καταφέρουμε αυτό, τότε ΟΛΟΙ θα είμαστε ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ.
    Τόσο απλά....
    (χωρίς δικαιώματα και υποχρεώσεις)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @ simpleman

    Όλοι μας μαθαίνουμε, μέχρι να πεθάνουμε. Αρκεί φυσικά να θεωρούμε ότι δεν ξέρουμε...


    @ bilsot

    Φίλε Βασίλη, συμφωνώ και δεν συμφωνώ μ' αυτό που λες. Ας το πώ αλλιώς γιατί πιστεύω ότι και εσύ αυτό εννοείς. Δεν είναι σωστό (διόρθωσε με αν κάνω λάθος) ότι η ελευθερία μου αρχίζει εκεί που τελειώνει του άλλου, αλλά ότι αρχίζει εκεί που αρχίζει και του άλλου. Πράμα που προϋποθέτει δικαιώματα και υποχρεώσεις. Τα οποία όμως εκτός του ότι είναι απλά και λίγα (δεν είναι τόμοι βιβλίων με νόμους - αυτό είναι μια ανθρώπινη εφεύρεση) είναι γραμμένα και στο βιβλίο της φύσης και ο καθένας που ενδιαφέρεται να τα μάθει δεν χρειάζεται παρά να "κοιτάξει".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Η αλήθεια είναι ότι εννοούμε και οι δύο το ίδιο με άλλα λόγια (similar)που λένε οι βάρβαροι, αγαπητέ Ιπτάμενε.
    Η ουσία είναι να μην επικαλύπτονται οι Ελευθερίες και να μη στριμόχνωνται για να χωρέσουν....
    Στο "στριμοξίδι" είναι που "σου βάζει χέρι " ο άλλος....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Έξοχο άρθρο, σημαντικό θέμα
    αξιοσημείωτες έννοιες!

    Ελευθερία,
    στόχος προορισμός πόθος
    ή φόβος για την ελευθερία;
    Θέλουμε άραγε να είμαστε ελεύθεροι;
    ποιός δρόμος οδηγεί σε αυτή;
    Ο δρόμος της αρετής, της γνώσης
    της αυτογνωσίας
    ή θα παραμένει πάντα μια μικρή λάμψη
    ...φλόγας κεριού;

    Η ελευθερία να αντιλαμβάνεται κανείς κόσμους πέρα από κάθε φαντασία.

    -Μα τι νόημα έχει μια τέτοια αντίληψη?
    -Είναι η δεύτερη φορά που μου κανείς αυτή την ερώτηση σήμερα.
    Μιλάς σαν πραγματικός έμπορος.
    Ποιο είναι το κέρδος το επί τοις εκατό κέρδος της επένδυσης μου?
    Θα επωφεληθώ?
    Δεν υπάρχει απάντηση σε όλα αυτά.
    Το εμπορικό μυαλό κάνει εμπόριο.
    Η ελευθερία όμως δεν μπορεί να είναι επένδυση.
    Η ελευθερία είναι περιπέτεια δίχως τέλος, όπου διακινδυνεύουμε την ζωή μας, αλλά και πολύ περισσότερα για λίγες στιγμές μιας εμπειρίας, πέρα από τα λόγια, πέρα από σκέψεις και συναισθήματα.
    -Δεν ήταν αυτό το πνεύμα των ερωτήσεων μου Δον Χουάν.
    Αυτό που θέλω να πω είναι ποια μπορεί να είναι η κινητήρια δύναμη προς όλα αυτά, για ένα τελμπεχανά όπως εγώ?
    -Η αναζήτηση της ελευθέριας είναι η μόνη κινητήρια δύναμη που ξέρω.
    ελευθερία για να πετάξει κανείς σ’εκείνο το άπειρο που μας περιμένει .
    ελευθερία να διαλυθεί,ν’απογειωθεί.
    Να είναι σαν την φλόγα κεριού που, παρά το γεγονός ότι βρίσκεται απέναντι στο φως δισεκατομμυρίων αστερίων, παραμένει άθικτη, γιατί δεν καμώθηκε, πως είναι ποτέ πολύ περισσότερο, από αυτό που είναι.
    Μια απλή φλόγα κεριού!

    Καλησπέρα Ολλανδέ Φτερωτέ Έλληνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @ bilsot

    Φυσικά και συμφωνούμε γιατί έτσι όπως τα λες είναι, όσο αναφορά την κοινωνική-πολιτική ελευθερία.
    Αλλά δεν εκφράστηκα καλά στο προηγούμενο σχόλιο μου και θέλω να με διορθώσω λέγοντας ότι το "στριμοξίδι" που αναφέρεις (και που είναι υπαρκτό) μπορούμε κατά ένα πολύ μεγάλο ποσοστό να το αποφύγουμε αν ασχοληθούμε με το ανώτερο είδος της ελευθερίας. Και αυτό είναι η προσωπική (φιλοσοφική μου αρέσει να την ονομάζω) ελευθερία. Γίνεσαι δημιουργός ονείρων και δεν μπορεί πολλές φόρες ούτε η ίδια η τύχη να σε επηρρεάσει!


    @ EL.ZIN,

    Φίλοι μου σας ευχαριστώ για τα καλά λόγια αλλά έξοχη ήταν η δικιά σας επιλογή των λόγων του Δον Χουάν από το χέρι του Καστανέντα!
    Αυτά ακριβώς τα λόγια ήταν ένας από τους σπόρους που έπεσε στην δικιά μου ψυχή από μικρή ηλικία και που τώρα προσπαθώ να κάνω να βλαστήσει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Καταπληκτικό άρθρο φίλε μου Ιπτάμενε Στοχαστή!

    Κι άλλο καλό δε μάθαμε πιο κάλλιο από τη λευτεριά! λέει ένα μανιάτικο τραγούδι.

    Μια Αρετή, που μαζί με την αδερφή της την Αλήθεια ταξιδεύουν και αναζητούν άξιες καρδιές και χώρες, που θα τις δεχτούν!

    Είναι το μεγαλύτερο αγαθό!
    Η ελευθερία σκέψης, θρησκείας, λόγου και από την ένδεια, όπως τα διατύπωσε ο Ρούσβελτ.

    Το δέντρο της λευτεριάς ποτίζεται με αίμα έλεγε ο Κολοκοτρώνης.
    Ακόμα ποτίζεται με το αίμα του εγωϊσμού, της μισαλοδοξίας, της κενοδοξίας, του ρατσισμού, της επανάπαυσης, της συνήθειας, της αδικίας!

    Ας σπουδάσουμε Ελευθερία όλοι μαζί σου συμμαθητή, στα θρανία της ζωής!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Φίλε Σταύρο,

    το σχόλιο σου βρήκε κατευθείαν την καρδιά του άρθρου. Διάκριση λοιπόν των ελευθεριών και η σπουδή τους... συμμαθητή!

    Ευχαριστώ και για τα επιπλέον κερασάκια - γνωμικά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Εγώ δε θα συμφωνήσω... Έτσι για να κάνω τη διαφορά... Να σας πω μια ιστορία...

    Ήτανε μια φορά κι έναν καιρό ένας φιλομαθής νέος. Είχε ακούσει ότι ο καλύτερος δάσκαλος βρισκότανε σε μια μακρινή πόλη στην Ιαπωνία και δε δίστασε να τον επισκεφθεί για να του ζητήσει να τον πάρει μαθητή.

    Μπαίνοντας στο σπίτι του δασκάλου, βγάζει ο δάσκαλος να τον κεράσει τσάι. Ξεκινάει να τον σερβίρει το τσάι και του ζητάει να του πει για εκείνον.

    Ξεκινάει λοιπόν ο μαθητής:
    "Ήρθα από πολύ μακριά για να γίνω μαθητής σου. Έχω διδαχθεί διάφορα συστήματα πολεμικών τεχνών και πειθαρχίας όπως ζιου ζίτσου, κουνγκ φου κ.ά."

    Στο εντωμεταξύ ο δάσκαλος δε σταμάτησε να γεμίζει το ποτήρι οπότε κάποια στιγμή, όπως ήτανε και λογικό, ξεχείλισε. Τα 'χασε ο μαθητής - του λέει "Μα χύνεται έξω!!!"

    "Βλέπεις, του λέει ο δάσκαλος, ένα γεμάτο ποτήρι δε μπορεί να γεμίσει παραπάνω."

    Αυτή ήταν η ιστορία και για να το συνδέσω και με την ελευθερία - για να μπορέσει να υπάρξει έστω ψήγμα ελευθερίας θα πρέπει να εξεμέσουμε τις αηδίες που έχουμε καταπιεί αμάσητες...!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Τι να πω εγώ ύστερα απ' αυτή την πλημμυρίδα θέσεων και απόψεων τόσων μεγάλων και τόσων νέων ανθρώπων!
    Ας πω ότι η ελευθερία έχει ως σημείο προσανατολισμού τον "χρυσο", όπως έχει ειπωθεί, "κανόνα" του Ευαγγελίου.
    Δηλαδή: Κάμε για τους άλλους ο, τι οι άλλοι θα ήθελες να κάνουν για σένα. Με άλλα λόγια: Βάλε στη θέση του "συ" το "εγώ" και στη θέση του "εγώ" το "συ".
    Κάποιοι θα πουν: Αυτό είναι παρά πολύ απλό. Κάποιοι άλλοι, όπως ο "Απλός Άνθρωπος", μπορεί να πουν ότι το απλό είναι το εξαιρετικά περίπλοκο. Και, για να το προσπελάσει κάποιος, χρειάζεται, όπως έλεγε ο Σωκράτης για τη φιλοσοφία του Ηράκλειτου, να είναι δήλιος κολυμβητής.
    Ενδεχομένως κάποιοι άλλοι με το τσιτάτο αυτό θα νιώσουν πνιγμονή. Kαι ν' απορρίψουν κάθε σκέψη σχετικά.
    Σε κάθε περίπτωση ο καθένας αποφασίζει ελεύθερα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Γεια χαρά Ιπτάμενε Ολλανδέ να σε συγχαρώ για την όμορφη σου ανάρτηση σου και πραγματικά ταιριάζει με την τελευταία ανάρτηση μου(http://topaiditisplateias.blogspot.com/2008/11/blog-post_27.html)
    Αν θέλεις ρίξε μια ματιά.

    Θα κλείσω με ένα video που θέλω να στο αφιερώσω σε εσένα και σε όλους τους Έλληνες που σκέπτονται ελέυθερα και ωραία.

    http://www.youtube.com/watch?v=C_DeElaAubo

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @ N.L.

    Φίλε Ν.L.,
    Μου άρεσε η ιστορία και η προτροπή σου αλλά μου άφησε μια απορία.

    Την ιστορία σου βέβαια την ήξερα και μάλιστα νομίζω ότι μ'έχει επηρρεάσει πολύ στη ζωή μου. Παρόλα αυτά νομίζω ότι το άρθρο ήταν βασισμένο σ'αυτό ακριβώς που γράφεις, οπως δηλώνει εξάλλου τρανταχτά και ο τίτλος του "Σπουδάζω" ελευθερία. Επίσης προσπάθησα να σπάσω και μερικές "ταμπέλες" όπως θα έλεγε ο Νίτσε αυτό που εσύ προτείνεις με τις έννοιες που έχουμε καταπιεί αμάσητες. Αν κάπου "ξέφυγα" από αυτή τη γραμμή πρόκειται για σφάλμα μου. Γιαυτό το λόγο αλλά και γιατί πρόκειται για πολύ δύσκολο θέμα έγραψα ότι απαιτώ (δεν ζητάω) να με διορθώσετε.
    Η απορία μου έχει να κάνει με την διαφωνία σου. Σε ποιό ακριβώς σημείο διαφωνείς μια που πιστέυω ότι το ίδιο πράγμα λέμε...


    @ παπα-Ηλίας

    Φίλε παπα-Ηλία,

    δήλιοι κολυμβητές πρέπει όλοι μας να γίνουμε για να ξεφύγουμε τους σκοπέλους της ιδιοτέλειας. Επιστήμονες της ενδοσκόπησης και μελετητές αυτών που προσπαθήσαν πριν από εμάς. Για να καταφέρουμε να νεκρώσουμε το Εγώ και να αφήσουμε να αναδυθεί στον καθένα μας η Ουσία που προυπάρχει της γέννησης του. Έτσι απλοϊκά καταλαβαίνω το θάνατο και την καινούργια ζωή που μας υπόσχεται το ευαγγέλιο (και άλλα ιερά βιβλία).


    @ Παιδί της πλατείας

    Φίλε Παιδί της πλατείας,

    Σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια τα οποία και ανταποδίδω για την εξίσου ωραία και αναλυτική ανάρτηση σου.

    Σ'ευχαριστώ και για το βιντεάκι που πλέον σήμερα πρέπει να το βλέπουμε αλληγορικά.

    Όμως θα ήθελα να τονίσω ότι προέχει η προσωπική μας ελευθερία για να μπορέσουμε να χτίσουμε κάτι στέρεο πάνω στο ιδανικό που λέγεται πατρίδα. Βλέπεις θέλω πρώτα να γίνω σωστός άνθρωπος και μετά μπορώ εύκολα να γίνω σωστός Έλληνας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Η διαφωνία μου (που πρέπει να πω ότι τώρα τελευταία μου άρεσει να διαφωνώ για να τα λέμε και όλα...) έγκειται στο ότι όταν πεινάς (για φαγητό, ελευθερία ή όπως αλλιώς θέλεις πες το) δεν μπορείς να χορτάσεις με το μενού του εστιατορίου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Θα αφήσω και εγώ τα συγχαρητήριά μου για το τόσο ολοκληρωμένο και περιεκτικό άρθρο σου, που με βρίσκει σε όλα απόλυτα σύμφωνη...
    Ελευθερία είναι η γνωριμία μας με τον Αληθινό μας Εαυτό..
    ...είναι η ανάμνηση και αναγνώριση ότι είμαστε ΕΝΑ...
    ...είναι η συνειδητοποίηση ότι μόνο Αγάπη υπάρχει και ότι στον πυρήνα της ύπαρξής μας είμαστε η Αγάπη που μας δημιούργησε...

    Να έχεις μια υπέροχη Κυριακή

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. @ N.L.

    Αν καταλαβαίνω καλά (είμαι και λίγο αργός στο μυαλό) θέλεις να πεις ότι δεν μπορείς να βρεις την ελευθερία μέσω ενός άρθρου; Φυσικά και όχι. Η προτροπή του άρθρου είναι να σπουδάσεις ελευθερία με ότι αυτό συνεπάγεται...


    @ Χριστίνα

    Φίλη Χριστίνα,
    με υποχρεώνεις με τα καλά σου λόγια αλλά το δικό σου σχόλιο ρίχνει άπλετο φως στην ανάρτηση. Όποιος νιώθει "οτι μόνο Αγάπη υπάρχει και ότι στον πυρήνα της ύπαρξής μας είμαστε η Αγάπη που μας δημιούργησε..." είναι απελευθερωμένος από όλα τα δεσμα αυτού του κόσμου! Είναι ίσως το τέλος της αναζήτησης της ελευθερίας και η αρχή της αληθινής ζωής!
    Έχεις το χάρισμα της έκφρασης και σαν γυναίκα το χάρισμα του να νιώθεις έντονα και να σε οδηγεί η διαίσθηση. Έχεις τον αμέριστο θαυμασμό μου και τις ευχές μου για μια εξίσου υπέροχη Κυριακή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Χρειάζεται και ο λόγος και τα λόγια,
    προερχόμενα από ένα σωστό εσωτερικό διάλογο- μονόλογο,
    αλλά χρειάζεται και η δράση,
    οι πράξεις και τα έργα,
    μα πάνω απ΄όλα είναι απαραίτητη,
    η αρμονία,η συμφωνία
    μυαλού, καρδιάς και ψυχής, πνεύματος.
    Η αρμονία ανάμεσα στις σκέψεις και ...στις αποφάσεις
    στο τονάλ και... στο ναγουάλ.

    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Φίλε EL.ZIN,

    Νομίζω ότι ακριβώς αυτό λέει και ο N.L. με την μεταφορά του μενού του εστιατορίου που χρησιμοποιεί. Η πραγματική δράση και όχι αυτό που απλώς συμβαίνει (χορός βροχής το παράδειγμα στο άρθρο) μπορεί να προέρθει μόνο όταν ο νους, το συναίσθημα και το σώμα βρίσκονται σε αρμονία και συναινούν στις υποδείξεις του επιθυμητικού μέρους της ψυχής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εγγραφή μέσω email

Enter your email address:

Blog Widget by LinkWithin