Φίλοι μου για δέστε τι βρίσκει κανείς στο διαδύκτιο. Είπα να το μοιραστώ μαζί σας αν και οι μεγαλύτεροι από εσάς πιθανόν να το γνωρίζετε...
Στίχοι: Πάνος Τζαβέλας
Μουσική: Πάνος Τζαβέλας
Πρώτη εκτέλεση: Πάνος Τζαβέλας
Έντιμε άνθρωπε κυρ-Παντελή
έχεις κατάστημα κάπου στη γη
πουλάς εμπόρευμα, βγάζεις λεφτά
πολλά λεφτά, πολλά λεφτά
Τις Κυριακές πρωί στην εκκλησιά
σταυροκοπιέσε στην Παναγιά
Έντιμε άνθρωπε κυρ-Παντελή
έχεις και σύζυγο, κόρη, παιδί
μοντέρνα έπιπλα, έγχρωμη TV,
τρως τροφή πνευματική.
Μακρυά από κόμματα μην βρεις μπελά,
"Πατρίς,θρησκεία και φαμελιά"
Έντιμε άνθρωπε κυρ-Παντελή
τι κι αν πεθαίνουνε πάνω στη γη
χιλιάδες άνθρωποι, χωρίς ψωμί,
μαύροι, λευκοί ή κίτρινοι.
Ο γιος σου μοναχά να 'ναι καλά
ν' αφήσεις τ' όνομα και τον παρά.
Έντιμε άνθρωπε κυρ-Παντελή
σκεύρωσες, σάπισες στο μαγαζί
τη νιότη ξόδεψες και την ορμή
για τη δραχμή, για το πετσί
δίπλα σου τ' όνειρο, η ζωή και το φως
μα εσύ στο κουφάρι σου κλεισμένος εντός.
Ξέρεις πως δώσανε κυρ-Παντελή
άλλοι τα νιάτα τους και τη ζωή
να γίνει τ' όνειρο φέτα ψωμί
να φας και ' συ κυρ-Παντελή;
Κι εσύ τι έδωσες κυρ-Παντελή;
πες μας τι έκανες σ' αυτή τη γη;
πες μας τι άφησες κληρονομιά
που να εμπνέει τη νέα γενιά
Έντιμε άνθρωπε κυρ-Παντελή
έντρομ, άβουλε συ φασουλή
βρώμισες τ' όνειρο και την ψυχή
άδειο πετσί χωρίς πνοή.
Έντιμοι άνθρωποι, νέα γενιά
θάψτε τους έντιμους μες στα σπαρτά
κι αυτούς που φτιάξανε τον Παντελή
σκουλήκι άχρηστο σ' αυτή τη γη.
Το τελευταίο γνωμικό που κατατέθηκε
Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου 2008
Ο Κυρ-Παντελής
Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου
BlogThis!Μοιραστείτε το στο TwitterΜοιραστείτε το στο FacebookΚοινοποίηση στο Pinterest
Αναρτήθηκε από
Iptamenos Ollandos
στις
7:55 π.μ.
Ετικέτες
διαμαρτυρία,
εντιμότητα,
κοινωνία,
νέα γενιά,
όνειρα,
Π. Τζαβέλας,
ποίηση,
στίχοι
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Καλημέρα Ιπτάμενε Επαναστάτη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε τέτοια τραγούδια ξεκινάει μια καλή ημέρα!
Πάντα τέτοια!
Καλημέρα και σε σένα αδελφέ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε τέτοια τραγούδια ξεκινάει μια καινούργια καλή ζωή!
Είναι που κατεβαίνω Ελλάδα σήμερα και δεν κρατιέμαι... ;-)
Καλώς να έρθεις αδερφέ μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήεξαιρετικό!!
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι πόσο επίκαιρο!!
Καλώς να έρθεις Ελλάδα!
Χριστίνα μου, σ'ευχαριστώ. Πράγματι είναι επίκαιρο και αποτελεί μια απάντηση σ'αυτούς τους "έντιμους" που δεν καταλαβαίνουν τους λόγους της κοινωνικής εξέγερσης που συμβαίνει στην πατρίδα μας. Αύριο ή μεθαύριο θα αναρτήσω περισσότερους λόγους. Είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω από την καρέκλα. Θα τα πούμε στους δρόμους...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣχόλιο…
ΑπάντησηΔιαγραφήΤέρμα πια στα Βατοπέδια!
Και στα πνευματικοπαίδια…
Μη μου πείτε ούτε λέξη:
Ότι «τα παιδία παίζει»
Κι ότι οι άγιοι υπουργοί μας
Κι οι πνευματικοί ταγοί μας
Άγρια το λαό εμπαίζει…
Όλοι τους είναι αθώοι
Και για όλους «βρέχει πέρα»…
Μόνο στον «κακό» Αλέξη
Έστειλε ο…Θεός τη σφαίρα!
Το ΠΑΣΟΚ παίρνει κεφάλι
Και στην εκλογή την άλλη,
Φούντωσαν πια οι ελπίδες,
Πως, αντί γαλάζιες κάμπιες
Πράσινες θα τρων ακρίδες…
Φίλε παπα-Ηλία,
ΑπάντησηΔιαγραφήτέρμα πια σε βατοπαίδια, μίζες και πράσινες ακρίδες και μπλε κάμπιες και κόκκινες βδέλλες και μαύρες αράχνες. Δεν θέλουμε σωτήρες θέλουμε αξίες, αλήθεια, μόρφωση, ελευθερία, ανθρωπιά. Θέλουμε αυτοδιάθεση, αυτοδιαχείρηση. Θέλουμε ειρήνη στον κόσμο και στο μυαλό μας. Θέλουμε να μπορούμε να Θέλουμε!
Μου θύμισε αυτό :
ΑπάντησηΔιαγραφήΑφήγηση
Στίχοι/ποίηση: Γιώργος Σεφέρης
Μουσική : Μιλτιάδης Πασχαλίδης
Πρώτη εκτέλεση: Μιλτιάδης Πασχαλίδης
Αυτός ο άνθρωπος πηγαίνει κλαίγοντας
κανείς δεν ξέρει να πει γιατί
κάποτε νομίζουν πως είναι οι χαμένες αγάπες
σαν κι αυτές που μας βασανίζουνε τόσο
στην ακροθαλασσιά το καλοκαίρι με τα γραμμόφωνα
Οι άλλοι άνθρωποι φροντίζουν τις δουλειές τους
ατέλειωτα χαρτιά παιδιά που μεγαλώνουν
γυναίκες που γερνούνε δύσκολα
αυτός έχει δυο μάτια σαν παπαρούνες
σαν ανοιξιάτικες κομμένες παπαρούνες
και δυο βρυσούλες στις κόχες των ματιών
Πηγαίνει μέσα στους δρόμους ποτέ δεν πλαγιάζει
δρασκελώντας μικρά τετράγωνα στη ράχη της γης
μηχανή μιας απέραντης οδύνης
που κατάντησε να μην έχει σημασία
Άλλοι τον άκουσαν να μιλά μοναχό καθώς περνούσε
για σπασμένους καθρέφτες πριν από χρόνια
για σπασμένες μορφές μέσα στους καθρέφτες
που δεν μπορεί να συναρμολογήσει πια κανείς
άλλοι τον άκουσαν να λέει για τον ύπνο
εικόνες φρίκης στο κατώφλι του ύπνου
τα πρόσωπα ανυπόφορα από τη στοργή
Τον συνηθίσαμε είναι καλοβαλμένος κι ήσυχος
μονάχα που πηγαίνει κλαίγοντας ολοένα
σαν τις ιτιές στην ακροποταμιά που βλέπεις απ' το τρένο
ξυπνώντας άσχημα κάποια συννεφιασμένη αυγή
Τον συνηθίσαμε δεν αντιπροσωπεύει τίποτα
σαν όλα τα πράγματα που έχετε συνηθίσει
και σας μιλώ γι' αυτόν γιατί δε βρίσκω τίποτα
που να μην το συνηθίσατε
προσκυνώ
http://www.youtube.com/watch?v=xneB2UK-_gE
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα Scepticusbatsicus και καλωςόρισες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ήξερα το τραγούδι-ποίημα και το βρίσκω πάρα πολύ καλό. Ένα από τα νοήματα του(πάντα κατά την άποψη μου) είναι ότι η λογική και η ευτυχία είναι ένας αδύνατος συνδιασμός. Κανένας λογικός άνθρωπος δεν μπορεί να είναι ευτυχισμένος, γιατί η ζωή γι'αυτόν είναι αληθινή, και βλέπει τι τρομερό πράγμα είναι...
Kαλησπέρα ! Καλώς σε βρήκα..
ΑπάντησηΔιαγραφήΘλιβερή η διαπίστωσή σου , δε το'χα σκεφτεί ποτέ έτσι..
Προτιμώ να το ερμηνεύω σαν ενα "κράξιμο' των "καλοβαλμένων και ήσυχων" , αυτών που προσπαθούν να μην ενοχλούν για να μην ενοχλούνται , μη προσφεροντας τίποτα ουσιαστικό...
Χαχα , συγνώμη που το χαλάω , μα αμέσως μετά τις ρομαντικές σκέψεις που έκανα και τα αναφωνητά τύπου "πωπωω , τι δίκιο που έχειειει..." , δεν άντεξα και έκανα μια τρελή σειρά συνειρμών: Ηλίθιος που παίρνει LSD και προσπαθεί να πετάξει από τη στέγη και όχι από το έδαφος -->"Iptamenos Ollandos" --> Hils Holgersson ( http://www.youtube.com/watch?v=9XwiqAziVcM )--> O Νιλς καταναλώνει μεγάλη ποσότητα παραισθησιογόνων και πηδά απ'τη στέγη προσπαθώντας να αποδείξει ότι μπορεί να πετάξει.. :))
ΑπάντησηΔιαγραφήΞέρω , ξέρω..Είμαι κάφρος..Σόρυ...
Όχι αδελφέ δεν είσαι κάφρος αλλά δεν παίρνεις την ζωή και τόσο σοβαρά και αυτό είναι καλό! :))
ΑπάντησηΔιαγραφήΕξάλλου εγώ τις πρώτες μου πτήσεις τις έκανα από το έδαφος ;-)
ΥΓ. Όταν νόμισα ότι έμαθα να πετάω, τότε γκρεμοτσακίστηκα. χαχαχαχα