Η πανούκλα

Όποιος έχει διαβάσει το ομώνυμο βιβλίο του Καμύ σίγουρα θα είδε τις κοινωνικές αναζητήσεις του συγγραφέα μέσα από ένα χρονογράφημα. Έτσι και εγώ θα επιχειρήσω να δώσω τις δικές μου μέσα από τα γεγονότα των τελευταίων ημερών.

Εν μέσω ενός θρησκευτικοπολιτικού σκανδάλου όπου ηγούμενος μοναστηριού υπό τις ευλογίες του κράτους (αλληλοευλογιόντουσαν) κερδοσκοπούσε σαν μεγαλομεσίτης (!), ακούστηκε μια πιστολιά. Αστυνομική σφαίρα από αυτές που προορίζονται για να προστατεύουν πολίτες (!) (ποιός πολίτης απειλήθηκε αλήθεια και τον σώσανε με σφαίρες;) σκότωσε 15χρονο.

Και ο κόσμος ξεσηκώθηκε. Πολλά διαφορετικά στρώματα της κοινωνίας (μαθητές, φοιτητές, αναρχικοί, αριστεροί, φτωχοί, μετανάστες αλλά και άνθρωποι με συνείδηση) κατέβηκαν στους δρόμους να υπερασπιστούν την ελευθερία τους και το δικαίωμα για ζωή (!). Κάποιοι από αυτούς που ξεσηκωθήκανε είπανε ότι η λύση (δεν μας είπαν πια είναι) είναι η βία (!). Και ενώ αναρωτιώμουν τι είδους λύση είναι αυτή, κάποιοι από αυτούς που διαδηλώνανε αρχίζοντας έτσι ένα κοινωνικό αγώνα ενάντια στην καταπίεση και στην πλουτοκρατία άρχισαν παράλληλα και να πλιατσικολογούν (!)

Το κράτος στεναχωρέθηκε από τα γεγονότα (!), υποσχέθηκε λύσεις και προειδοποίησε τους πολίτες του ότι κινδυνεύουν από πιθανή κατάλυση του δημοκρατικού (μίζες πολιτικών) πολιτεύματος. Η αξιωματική αντιπολίτευση κατηγόρησε την κυβέρνηση αλλά στην ουσία συμφώνησε μαζί της για τον κίνδυνο της δημοκρατίας (γιατί είναι η σειρά της να βασιλέψει και δεν ήθελε φυσικά να χάσει τη μάσα). Παρεπιπτώντως, οι δύο αρχηγοί των κομμάτων είναι απόγονοι (!) των προηγούμενων πρωθυπουργών που κοντραρίζονταν σε παρόμοιες περιπτώσεις. Εντυπωσιακό το γεγονός ότι τα αριστερά κόμματα αλληλοκατηγορόντουσαν για τα επεισόδια (!) επειδή φυσικά θέλουν την αίγλη του επαναστάτη χωρίς την ρετσινιά του καταστροφέα για το ποιός θα πάρει μεγαλύτερο (μικρό) κομμάτι στην επόμενη μοιρασιά της πίτας. Κάποιος μάλιστα πρότεινε και ως λύση την ψήφο από τα 16 (!)

Ο δικηγόρος που ανέλαβε την υπεράσπιση του αστυνομικού (χαλάει την πιάτσα γιατί αφενός έχει και άλλες ιδιότητες και αφετέρου δεν ζήτησε και αμοιβή) είπε ότι η δικαιοσύνη θα αποφανθεί για το αν άξιζε να πεθάνει ο 15χρονος (!). Το δικαστικό σώμα τον παρέπεμψε ομόφωνα (η υποκρισία σ'όλο της το μεγαλείο γιατί αυτός είναι ο τρόπος υπεράσπισης στα δικαστήρια, τα οποία στην ουσία δεν ψάχνουν την αλήθεια (!) αλλά τον πιο αληθοφανή αντίλογο) ενώ εκκρεμεί ήδη παραπομπή του εδώ και ένα χρόνο (!) (αθάνατη γραφειοκρατεία).

Οι πολίτες εντωμεταξύ είχαν διχαστεί από τα γεγονότα και μερικοί από αυτούς βλέποντας την ανικανότητα πολιτείας και αστυνομίας είπανε να τους βοηθήσουνε (!) και σε πόλεις μάλιστα που δεν συνέτρεχε λόγος (!). Άλλοι δεν κουνήθηκαν από τον καναπέ, ενώ σίγουρα υπήρξαν και αυτοί που δεν τους άγγιξαν τα γεγονότα καθόλου. "Μοιραζόντουσαν όμως ένα αίσθημα φόβου και ανησυχίας, αλλά πάντα έβαζαν σε πρώτη μοίρα τις ατομικές τους έγνοιες. Οι περισσότεροι ήταν προπάντως ευαίσθητοι με τα πράγματα που τους χαλούσαν τις συνήθειες τους ή έβλαπταν τα συμφέροντα τους." (Καμύ)

Η αστυνομία που εξαιτίας της αρχίσανε τα γεγονότα, δεν μπόρεσε (;) να αντιδράσει και ενώ είχαμε ένα νεκρό πριν τα γεγονότα (!), με τόσες ταραχές είχαμε μόνο συλλήψεις και ξυλοδαρμούς παιδιών (!). Α! ξέχασα, μπόρεσαν και ξεφορτώθηκαν και τα ληγμένα (!) χημικά που τους είχανε μείνει στοκ από την εποχή που εξοπλίζονταν χωρίς να υπάρχει ανάγκη προφανώς (παρά μόνο για μίζες). Ο αστυνομικός θυμίζοντας εποχές χούντας έκανε αντί για δήλωση μετάνοιας, το φάκελλο του νεκρού.

Το ρόλο του χρονογράφου φυσικά έπαιξαν η τηλεόραση (ο ίδιος ο πρωθυπουργός δήλωσε ότι είδε πολύ τηλεόραση τις τελευταίες μέρες...) και οι εφημερίδες. Με χαρακτηριστική αργοπορία ενημερώθηκαν τα ίδια (!). Η άποψη που πρωτοπαρουσιάσανε ήταν φυσικά η άποψη της αστυνομίας (!). Στη συνέχεια, με δρακρύβρεχτες ιστορίες και ισοπεδώνοντας τα πάντα, άρπαξαν την ευκαιρία να ασελγήσουν στο πτώμα του νεκρού, για να "πουλήσουν" παραπάνω. Κερδοσκοπία στη θέση της ενημέρωσης. Λένε ότι ο κόσμος διαδηλώνει μόνο για τον θάνατο του 15χρονου και όχι για την ανεργία την ακρίβεια την αδικία και το σάπιο πολιτικό σύστημα. Παρουσιάζουν τα γεγονότα μονόπλευρα και καθολικά (όλοι οι διαδηλωτές είναι αναρχικοί πετάνε μολότωφ - σπάνε μαγαζιά και τα ληστεύουν, όλοι οι μπάτσοι είναι δολοφόνοι, δίνουν βήμα στο προαναφερθέντα δικηγόρο μα όχι σ'αυτούς που διαμαρτύρονται, δείχνουν μια προτίμηση στην προβολή των καταστροφών, τα εξάρχεια και η ανοχή του κράτους απέναντι τους ευθύνονται για τις ταραχές, όταν δεκάδες πόλεις στην Ελλάδα έχουν ξεσηκωθεί, κοκ) και κάνουν έτσι το ψέμα αλήθεια (!).

Μπορεί να είμαι συναισθηματικά δεμένος με την Ελλάδα, αλλά ζώντας στο εξωτερικό προσπαθώ να δω τα γεγονότα αντικειμενικά και σ'αυτό βοηθάει ότι δεν είμαι τόσο εκτεθιμένος στα ΜΜΕ. Υπάρχει ένας νοήμων άνθρωπος που να αμφισβητεί τα παραπάνω παράλογα-παράδοξα; Με βάση τα παραπάνω ποιός λογικός άνθρωπος δεν μπορεί να καταλάβει ότι μιλάμε για μια πανουκλιασμένη κοινωνία;

Δεν μπορείτε να εμπιστεύεστε πλέον τα ΜΜΕ ή τους πολιτικούς σας. Έχουν αποδειχτεί αναξιόπιστοι και επικίνδυνοι. Ούτε την ελεγχόμενη από το συμφέρον , την ασφάλεια ή την κοινή γνώμη σκέψή σας μπορείτε να εμπιστεύεστε. Όποιος δεν το καταλαβαίνει εθελοτυφλεί... Ψάξτε και βρέστε για τον εαυτό σας την αλήθεια. Αν φοβάστε μην χαθείτε ή παρασυρθείτε απλώς ακούστε την καρδιά σας και ακολουθείστε την συμβουλή της. Η καρδιά σου λέει το σωστό, πρόσεχε γιατί αν επιλέγεις να μην την ακούς πουλάς την συνείδηση σου. Και αυτό έχει κάνει ένα ανησυχητικά μεγάλο ποσοστό του Ελληνικού λαού με συνέπεια η πανούκλα να μας απειλεί όλους.

Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο κριτικής των ΜΜΕ σε εφημερίδα εδώ (!) - εκεί έχουμε φτάσει, να απορούμε που υπάρχουν και τέτοια άρθρα στην εφημερίδα.