ΘΕΛΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΚΟΣΜΟ!
ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΑΣ
Δεν είμαστε τρομοκράτες, "κουκουλοφόροι", "γνωστοί-άγνωστοι"
ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ!
Αυτοί, οι γνωστοί-άγνωστοι....
Κάνουμε όνειρα -μη σκοτώνετε τα όνειρά μας!
Έχουμε ορμή - μη σταματάτε την ορμή μας.
ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ!
Κάποτε ήσασταν νέοι κι εσείς.
Τώρα κυνηγάτε το χρήμα, νοιάζεστε μόνο
για τη "βιτρίνα", παχύνατε, καραφλιάσατε,
ΞΕΧΑΣΑΤΕ!
Περιμέναμε να μας υποστηρίξετε,
Περιμέναμε να ενδιαφερθείτε,
να μας κάνετε μια φορά κι εσείς περήφανους.
ΜΑΤΑΙΑ!
Ζείτε ψεύτικες ζωές, έχετε σκύψει το κεφάλι,
έχετε κατεβάσει τα παντελόνια και περιμένετε
τη μέρα που θα πεθάνετε.
Δε φαντάζεστε, δεν ερωτεύεστε
δεν δημιουργείτε!
Μόνο πουλάτε κι αγοράζετε.
ΥΛΗ ΠΑΝΤΟΥ
ΑΓΑΠΗ ΠΟΥΘΕΝΑ – ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΥΘΕΝΑ
Που είναι οι γονείς; Που είναι οι καλλιτέχνες;
Γιατί δε βγαίνουν έξω να μας προστατέψουν;
ΜΑΣ ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ!
ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΑΣ
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ
Υ.Γ.: Μη μας ρίχνετε άλλα δακρυγόνα
ΕΜΕΙΣ
κλαίμε κι από μόνοι μας.
Το τελευταίο γνωμικό που κατατέθηκε
Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2008
Η ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΟΥ ΜΟΙΡΑΖΟΤΑΝ ΣΤΗΝ ΚΗΔΕΙΑ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ
Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου
BlogThis!Κοινοποίηση στο XΜοιραστείτε το στο FacebookΚοινοποίηση στο Pinterest
Αναρτήθηκε από
Iptamenos Ollandos
στις
9:19 μ.μ.
Ετικέτες
Α. Γρηγορόπουλος,
γράμμα,
διαμαρτυρία,
κηδεία,
ταραχές
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Φαίνεται πως οι γονείς στους οποίους απευθύνεται το μήνυμα δεν έχουν συναίσθηση του γονεϊκού τους ρόλου.Θλιβερό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είναι τόσο απλά τα πράγματα.... Από τη μια μοιράζανε αυτή τη συγκινητική επιστολή και από την άλλη κάποιοι από αυτούς πετούσαν πέτρες και σπάγανε βιτρίνες. Οξύμωρο???
ΑπάντησηΔιαγραφήΕντελώς, Λευκή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ΄αυτή την υπόθεση τελικά "όλοι οι καλοί χωράνε"...
Οξύμωρο είναι πώς ένας αστυνομικός λαϊκής τάξης που απέκτησε εξουσία και σίγουρο μισθό, εκτέλεσε έναν γόνο πλούσιας οικογένειας και δικαιολογεί την πράξη του λέγοντας ότι ο βορείων προαστείων μικρός ήταν άτακτος...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤί περιμένατε κεράκια και λουλουδάκια ενώ η εξουσία καταπιέζει καθημερινώς τον Έλληνα από την ώρα που θα πάει στο σχολείο μέχρι την ώρα που θα του βγει η ψυχή σε μία ανεπαρκή εντατική κρατικού νοσοκομείου; Οταν σε πυροβολούν καθημερινά κάποια στιγμή θα πετάξεις γιατί τα γόνατα από το πολύ σκύψιμο, δεν αντέχουν άλλο.
Απλό και συγκινητικότατο το κείμενο. "Υιοθετήθηκε" ήδη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγκινητικό. Μόνο που υποψιάζομαι πως ο συντάκτης του κειμένου, αν είναι πιτσιρίκος, σε 30 χρόνια θα είναι χειρότερος από τους χοντρούς και καραφλούς γονείς του, που κατακρίνει. Κι εκείνοι εξάλλου ήταν κάποτε πιτσιρίκοι και ήθελαν να αλλάξουν τον κόσμο. Το έργο το ξαναείδαμε. Όλη αυτό το "αντιεξουσιατικό" μένος καταλήγει συνήθως σε συμβιβασμούς πιο αισχρούς από αυτούς που κάνουν οι συνηθισμένοι άνθρωποι που ακολουθούν το ρεύμα. Το σύστημα δεν αλλάζει σπάζοντας βιτρίνες και πετώντας μολότοφ. Το σύστημα είμαστε εμείς. Όταν αλλάξουμε εμείς, θα αλλάξει και το σύστημα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια την Λευκή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα πράγματα είναι τόσο απλά όσο το τριανταφυλάκι σου.Αν αντί για ροζ ήταν ΜΑΥΡΟ ,όλα θα ήταν ξεκάθαρα.
@ Aliente
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχώς αυτοί οι γονείς είμαστε εμείς...
@ Λευκή
Εντελώς οξύμωρο και ακριβώς τόσο οξύμωρο όσο μπάτσοι που πυροβολάνε (έστω για εκφοβισμό) 15χρονα, κράτος που σε οικονομική κρίση και ενώ έχει 20% ανεργία, σκάνδαλα, 1 στους 4 έλληνες κάτω από τα επίπεδα φτώχειας δίνει 28 δις σε τράπεζες που πίνουν το αίμα του κοσμάκη για να μπορέσει ο κόσμος να ξαναδανιστεί και να προκαλέσει στην Ελλάδα μεγαλύτερο δημοσιονομικό έλλειμα που θα κληθούμε με φόρους να πληρώσουμε.
@ Ανώνυμος 5:38
Προσυπογράφω...
@ Φώσφορος
και εγώ υιοθετημένο το έχω...
@ Ανώνυμε 8:14
Συμφωνώ αφού η εξουσία διαφθείρει. Ας δοκιμάσουμε κάτι άλλο. Πάντως αυτοί που μας κυβερνάνε πότε δεν υπήρξαν επαναστάτες (με ελάχιστες εξαιρέσεις). Δεν είναι κακοί (με ελάχιστες εξαιρέσεις) απλώς είναι άσχετοι και ανίκανοι...
Γίνε η αλλαγή που θέλεις να δεις στον κόσμο είναι πολύ σοφή κουβέντα!
Φίλε Ιπτάμενε
ΑπάντησηΔιαγραφήΌχι δεν "είμαστε αυτοί οι γονείς εμείς".Δεν αποδέχομαι τη συλλογική ευθύνη,γιατί την ευθύνη τη θεωρώ προσωπική υπόθεση.Το να τα φορτώνει κανείς όλα σε ένα πλήθος είναι κάτι που διασπέρνει τρόπον τινά το βάρος των ευθυνών.Και η διασπορά αυτή την απαλαίνει την ευθύνη.Σαν την πέτρα που όταν τη ρίξεις στο νερό διαχέεται και τα κύματα ατονούν.Κάτι που πρέπει οπωσδήποτε να τονίσω,είναι πως όταν είσαι μικρός όλα σου φαίνονται τεράστια, τα κατορθώματα μα και τα λάθη.Κι εύκολα μπορείς να γίνεις πολύ σκληρός στην κριτική σου.
Φίλη Aliente,
ΑπάντησηΔιαγραφήθίχτηκες και καλά έκανες. Δεν σε γνωρίζω και δεν έπρεπε να το πω αυτό για εσένα αν και το εννοούσα γενικά. Δεν μοιράζεται η ευθύνη. Άλλος την έχει παραπάνω άλλος λιγότερο.
Πάντως για να παίξω με τις λέξεις το "εμείς" δεν περιλαμβάνει αναγκαστικά και εσένα, αλλά σίγουρα περιλαμβάνει εμένα...