Περί εκκλησίας και Θεού το ανάγνωσμα...

Αγαπητοί συνοδοιπόροι,

επειδή πολλά ακούγονται για την εκκλησία τελευταία, θα προσθέσω και εγώ την άποψη μου. Όπως πάντα καλείστε να την σκεφτείτε και να μην την δεχτείτε ή την απορρίψετε ελαφριά τη καρδία.
Η εκκλησία όταν πρωτοδημιουργήθηκε (μιλάω για την χριστιανική αλλά έχω βάσιμους λόγους να υποπτεύομαι ότι ισχύει για όλες ανεξαιρέτως τις θρησκείες) ήταν ένα κοινόβιο. Δεν ήταν αυτό που εννοούμε τώρα με τον οίκο του Θεού. Οι άνθρωποι όλοι μαζί με συνεργασία ζούσαν κάνοντας εργασίες που είχαν σχέση με το κοινόβιο (παραγωγή τροφής, στέγης) και όχι νοικιάζοντας το σώμα τους ή το μυαλό τους όπως γίνεται τώρα. Δεν είχαν νόμους πάνω από το κεφάλι τους εκτός από τον θεϊκό νόμο (αγαπάτε αλλήλους) και ζούσαν μη βίαια. Μάλιστα αναφέρεται στην επιστολή του Παύλου προς Κορινθίους Α', όταν και προσπαθούσαν να ιδρύσουν αυτά τα κοινόβια, να μην έχουν διαφορές μεταξύ τους και να μην πηγαίνουν προς επίλυση αυτών στα "εθνικά" δικαστήρια αλλά να προσπαθούν να τις λύσουν ειρηνικά μεταξύ τους. Φυσικά ούτε λόγος για ιδιοκτησία και κέρδη αφού όπως είπε και ο ιδρυτής - επαναστάτης ευκολότερα θα περάσει η καμήλα από το μάτι της βελόνας παρά ο πλούσιος στην βασιλεία των ουρανών.
Αργότερα όλα αυτά αλλάξανε όπως ξέρουμε, αλλά θα πρέπει να δούμε προσεκτικά πως και γιατί. Κάποια γεγονότα παίξανε καταλυτικό ρόλο ως προς αυτό. Από αυτά τα μεγάλα γεγονότα (πάντα κατά την άποψη μου) ήταν το σχίσμα, η αναγνώριση του χριστιανισμού ως επίσημης θρησκείας της Βυζαντινής αυτοκρατορίας και φυσικά όλες οι οικουμενικές σύνοδοι.
Εκεί, ας μου επιτραπεί η έκφραση, "μαγειρεύτηκαν" όλα. Να σας δώσω ένα παράδειγμα που προκύπτει από την μελέτη του Ευαγγελίου. Όλοι σχεδόν το έχουμε, γιαυτό και σας προτρέπω να διαβάσεται και να συγκρίνετε τις δύο επιστολές του Παύλου προς Κορινθίους. Αν ξέρετε να διαβάζετε νομίζω ότι θα καταλήξετε στο ίδιο συμπέρασμα που κατέληξα και εγώ. Δεν είναι γραμμένες από το ίδιο πρόσωπο. Όποιος είναι μελετηρός, έχει υπομονή και ξέρει να διαβάζει θα βρει πολλά τέτοια παραδείγματα στο "πρωτότυπο" της Αγίας Γραφής. Η πρώτη επιστολή είναι ένα από τα ωραιότερα εδάφια της Αγίας γραφής με ανεξάντλητο βάθος πνευματικού πλούτου. Στην Β' επιστολή όμως, μεταξύ πολλών άλλων, προτρέπει ο "Παύλος" στο εδάφιο 9 τους κορίνθιους να δώσουν μεγαλύτερη προσφορά (έρανος) μην τυχόν και ντροπιαστούν στους Μακεδόνες που τόσο καλά λόγια έχουν ακούσει... Άκουσον, άκουσον. Ο απόστολος προτρέπει για την συλλογή χρημάτων που θα έρθει να παραλάβει ο ίδιος, φυσικά προς ανακούφιση άλλων κοινοτήτων που τα έχουν ανάγκη! Αυτός που δίδασκε και δούλευε για να μην δώσει ποτέ δικαίωμα σε κανέναν! Ο Χριστός πάντα έλεγε δώσε την περιουσία σου και ακολούθησε με, δεν την ζήτησε ποτέ προσωπικά για να την δώσει στους φτωχούς... Νομίζω λοιπόν, ότι κάπως έτσι βάλαμε την εκκλησία πάνω από το κεφάλι μας μεταξύ εμών και του Θεού. Δηλαδή πρόκειται για μια από τις μεγαλύτερες απάτες στην ιστορία του ανθρώπου. Καπιλεύτηκαν την διδασκαλία και την ζωή ενός ανθρώπου για να βγάλουν λεφτά και να ελέγχουν τις μάζες!

Θυμηθείτε επίσης ότι ο ίδιος ο Χριστός έμπαινε σε εκκλησίες της χώρας του και έλεγε ότι μετατρέψαν τον οίκο του Θεού σε οίκο εμπορίου. Άραγε αν ξαναερχόταν δεν θα έλεγε τα ίδια και για τις δικές μας τις εκκλησίες;

Ο μεγάλος δανός φιλόσοφος Søren Kierkegaard είπε ότι το ανθρώπινο είδος ξεκίνησε με την θεϊκή φύση μέσα του και στην συνέχεια έπεσε στο ηθικό επίπεδο. Στη συνέχεια ξέπεσε και από τo ηθικό επίπεδο στο αισθητικό (αυτό των αισθήσεων και γιαυτό προτιμώ τον όρο αισθαντικό).
Η πρώτη πτώση είναι το προπατορικό αμάρτημα. Οι πρωτόπλαστοι αφού φάγανε από το δέντρο της γνώσης, όταν τους φώναξε ο Θεός να παρουσιαστούν μπροστά του αντιλήφθηκαν για πρώτη φορά την γύμνια τους (πτώση στο ηθικό επίπεδο) και την κάλυψαν με ένα φύλλο συκιάς. Από τότε έχουμε ξεπέσει κιάλλο στο αισθαντικό επίπεδο. Ζούμε την ζωή μας απλώς ικανοποιώντας τις αισθήσεις μας ή για να το πω πιό σωστά, οι αισθήσεις μας, ζουν την ζωή μας. Και αν στο ηθικό επίπεδο είχαμε μια πιθανότητα να βρούμε το θείο μέσα μας στο επίπεδο που είναι η ανθρωπότητα τώρα δεν έχει καμμία ελπίδα να ανακαλύψει το θείο μέσα της. Αυτό ακριβώς εννοούσε ο Νίτσε με την διάσημη πια φράση του ο Θεός πέθανε. Μόνο που η εκκλησία μας, κατάφερε να διαστρεβλώσει και αυτή την διδασκαλία και να τον βγάλει αντίχριστο. Αν δεν με πιστεύετε απλώς διαβάστε τα 2 πρώτα εδάφια από τον πρόλογο του "τάδε έφη Ζαρατούστρα" και βγάλτε τα δικά σας συμπεράσματα. Μιλάμε για τις 2 πρώτες σελίδες, του δύσκολου κατά τα άλλα βιβλίου, που κανένας δεν έχει τον χρόνο να διαβάσει, άλλα όλοι ξέρουν ότι λέει ότι ο Θεός πέθανε. Αν δεν είστε μελετηροί αλλά οπτιακουστικοί τύποι τότε δέστε την διάλεξη του Λιαντίνη εδώ.

Αν μου επιτρέπεται (βλασφημία προς τον Θεό αλλά και τους φιλοσόφους) άποψη μου είναι ότι ο Θεός δεν πέθανε αλλά σκοτώνεται διαρκώς από την εκκλησία και κατά επέκταση από την θρησκεία. Δεν είμαι άθεος αλλά είμαι άθρησκος. Ή μπορεί ο Γκάντι να το είπε καλύτερα όταν τον ρώτησαν οι ομοεθνείς του: Μα καλά είστε ή δεν είστε ινδουιστής; Αυτός απάντησε ναι αλλά είμαι και χριστιανός και βουδιστής και μουσουλμάνος...
Είχε απόλυτο δίκαιο ο Νίτσε όταν έλεγε: "και τι είναι η εκκλησία παρά ο τάφος του Θεού;"
Άμοιρε Νίτσε πως να μην σε κυνηγήσει η εκκλησία όταν πας να τους πάρεις την μπουκιά από το στόμα.