Ο "άγνωστος" φιλόσοφος Gurdjieff (με ελληνικές και αρμένικες ρίζες) βασισμένος σε παλαιά φιλοσοφικά και θρησκευτικά βιβλία είχε φτάξει μία θεωρία η οποία προσπαθεί να εξηγήσει το φαινόμενο άνθρωπος και σύμπαν.
Εν ταχίστη συντομία και κινδυνεύοντας να παρεξηγηθώ από τους γνώστες του θέματος, παραδέχεται για τον άνθρωπο, ότι κανένας δεν γνωρίζει τι ακριβώς είμαστε και ότι αντιδρούμε σχεδόν πάντα μηχανικά. Φυσικά δεν είμαστε μηχανές με την ευρύτερη έννοια του όρου άλλα βασισμένος σε μία παραβολή από τα ινδικά φιλοσοφικά βιβλία (αναφορά στο μύθο έχει ήδη γίνει στ'αγγλικά, στην ανάρτηση μου εδώ) υποστήριζε ότι δεν είμαστε ένας αλλά ...τρεις. Έτσι μιλούσε για το σώμα, τα συναισθήματα και το μυαλό. Υποστήριζε δε, με διόλου ευκαταφρόνητα επιχειρήματα, ότι άλλοτε κυβερνάει το σώμα μας, άλλοτε το συναίσθημα και άλλοτε το μυαλό. Το εντυπωσιακό είναι ότι από την στιγμή που το γνωρίζεις αυτό αρχίζεις και το παρατηρείς. Μ' αυτόν τον τρόπο μου χάρισε ο Γκουρτζίεφ, την δυνατότητα αυτοπαρατήρησης. Εγκατέστησε μέσα μου τον Παρατηρητή, ο οποίος βοηθάει τα μέγιστα στην τόσο πολύτιμη εσωτερική "ματιά" και γνώση του Εαυτού.
Βασισμένος σ' αυτή την διάκριση ο Gurdjieff είχε μιλήσει για την πίστη, την αγάπη και την ελπίδα. Το παραθέτω απλούστατα επειδή νομίζω ότι αποτελεί πρώτης τάξεως τροφή για στοχασμό.
Τα σχόλια όπως πάντα δικά σας...
Πίστη στη συνείδηση είναι ελευθερία
Πίστη στο συναίσθημα είναι αδυναμία
Πίστη στο σώμα είναι ηλιθιότητα
Η αγάπη της συνείδησης προκαλεί την ίδια αντίδραση
Η αγάπη του συναισθήματος προκαλεί το αντίθετο
Η αγάπη του σώματος εξαρτάται μόνο από τον τύπο και την πόλωση
Ελπίδα στη συνείδηση είναι δύναμη
Ελπίδα στο συναίσθημα είναι σκλαβιά
Ελπίδα στο σώμα είναι αρρώστια.
(Απόσπασμα από το "Ιστορίες του Βενζεεβούλ στον εγγονό του")
Συμπληρωματικό υλικό:
Γενικά για την ζωή του και την διδασκαλία του μπορείτε να διαβάσετε εδώ. Για τους αγγλομαθείς εδώ και εδώ.
Για αυτούς που προτιμούν το οπτιακουστικό υλικό, το δεύτερο βιβλίο του (και πιο ευκολόπεπτο κατά την άποψη μου) "Συναντήσεις με αξιοσημείωτους ανθρώπους" έγινε ταινία το 1979 από τον διάσημο άγγλο σκηνοθέτη Peter Brook (πιθανότα οπαδό της φιλοσοφίας του). Η ταινία δεν διεκδικεί δάφνες ποιότητας αν και κέρδισε το 1979 την "χρυσή αρκούδα του Βερολίνου" αλλά αξίζει να τη δει κάποιος που θέλει να έρθει σ' επαφή με τις ιδέες και τη ζωή του Gurdjieff. Φυσικά όλοι όσοι ήδη τον γνωρίζουν πρέπει να την δουν. Μπορείτε να την παρακολουθήσετε εδώ ή σε 11 μέρη στο you tube σ'αυτές τις διευθύνσεις: Μέρος 1/11, Μέρος 2/11, Μέρος 3/11, Μέρος 4/11, Μέρος 5/11, Μέρος 6/11, Μέρος 7/11, Μέρος 8/11, Μέρος 9/11, Μέρος 10/11, Μέρος 11/11. Η γλώσσα είναι φυσικά τα αγγλικά.
Παρακολουθήστε και ένα τρίλεπτο (από τα καλύτερα κατά την άποψη μου) της ταινίας.
neare ollande o gurtzief itan enas eretikos kai extros tis rosikis orthodoksis eklisias , min pisteveis tis idees tou giati se vlepo grami gia ton 5o kiklo tis kolasis
ΑπάντησηΔιαγραφήΕνδιαφέρουσα ανάρτηση,μπράβο..
ΑπάντησηΔιαγραφήΦίλε ανώνυμε,
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν στραβώνω με τις πλακίτσες σου για 3 λόγους. Πρώτον είσαι ο μόνος γνωστός που στέλνει σχόλιο. Τρίτον έχει πέσει αρκετή σοβαρότητα σ'αυτό το ιστολόγιο οπότε τα αστεία σου είναι μια ακτίδα φωτός! Επιπλέον μ' έκανες και γέλασα μπαγάσα. Μόνο που δεν μπορούν να συνεχιστούν σ'αυτό το ύφος γιατί μετά θα το ονομάσουμε σοβαροφανείς απόψεις.
Τι δεν σου 'πα το δεύτερο; Μα πως να μην τις δημοσιεύσω αφού θα μου γνωρίσεις εκείνη την κοπέλλα με τα μεγάλα βυζά!
ΥΓ.: Μην γράφεις σαν ανώνυμος. Κάνε ένα λογαριασμό ταυτότητας στο blogger για να φύγει αυτή η ενοχλητική επαλήθευση. Ή αν βαριέσαι πάτα όνομα/διεύθυνση και βάλε το ψευδώνυμο από το email σου για να μην ψαρώνω και νομίζω ότι είμαι μεγάλος blogger...
ΥΓ.2: Αφού δεν βγήκε κανένας να με πει τρελλό ακόμα, σημαίνει ότι καλά πάμε...
Καλησπέρα, εγνώρισα το blog σου απο μια αναρτηση που έκανε καποιος στο liantiniς.gr . Βρίσκω πολυ ενδιαφέροντα οσα γράφεις . Ειναι πολύ κοντα στις δικές μου αναζητήσεις. Καλη συνεχεια
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ τελευταίος είναι μάλλον άλλος ανώνυμος... Το άρθρο μου άρεσε σε γενικές γραμμές, αλλά δεν πολυσυμφωνώ με την απαξίωση του σώματος και του συναισθηματικού κόσμου από τον Γκουρτζιέφ. Νομίζω οτι πρέπει να αγαπάμε και να φροντίζουμε το σώμα μας, γιατί δεν είναι απλά μια υλική φυλακή της «ψυχής», αλλά ένα η «ψυχή» αποτελεί τμήμα του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ συναισθηματικός κόσμος είναι εξίσου σημαντικός με τα υψηλά ιδανικά. Αφού διαβάζεις Άντλερ θα ξέρεις οτι για την ομαλή και ευτυχισμένη ζωή απαιτείται ομαλή συνεργασία του Εγώ, του Υπερεγώ (απαγορεύσεις, ιδανικά και του Εκείνου (ορμές, συναισθήματα).
Φίλε Ανορθόδοξε,
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλώς ήρθες.
Δεν απαξιώνει το σώμα και το συναίσθημα ο Γκουρτζίεφ. Δεν είναι δυνατόν με 5 σειρές να δώσω όλη την φιλοσοφία του. Ας πούμε ότι πρέπει να χησιμοποιείς το σωστό εργαλείο στη σωστή δουλειά. Για παράδειγμα αναφέρει για την ταχύτητα των 3 "κέντρων". Το ταχύτερο είναι το συναίσθημα, μετά το σώμα και τελευταία η σκέψη (πρόσεχε, μπαίνουμε στην συζήτηση που είχαμε στο blog σου ;-)) Έτσι όταν πας σε μια καινούργια δουλειά τα κάνεις όλα αργά επειδή το σκέφτεσαι πως θα το κάνεις, ενώ μετά από κάποιο καιρό τα κάνεις όλα γρήγορα γιατί αναλαμβάνει το σώμα και δεν χρειάζεται να σκέφτεσαι.
Τελικά επειδή το συναίσθημα είναι το ταχύτερο θα έπρεπε να ζούμε σε αυτό το κέντρο. Το κάθε κέντρο έχει αλλά 3 κέντρα ... κοκ Είναι πάρα πολλά για να τα πούμε εδώ αλλά αν θες μια πρώτη επαφή διάβασε το "Η ψυχολογία της πιθανής ανθρώπινης εξέλιξης" του μαθητή του Ouspensky. Υπάρχει στα ελληνικά ή άμα θέλεις μπορώ να στο στείλω στα αγγλικά. Είναι ευκολόπεπτο, μικρό (100 σελ.) και πολύ καλό βιβλίο!!
Ενδιαφέρον !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιά περισσότερα..."Γνώση " α΄,β΄γ΄. Μουράβιεφ. Τά 2/3 τού Γκουρτζίεφ είναι εκεί.
ΑπάντησηΔιαγραφή