Τι μας χρειάζονται τα γκάλοπ;

Δεν μπορώ άλλο θα σκάσω! Θα τα πω για να ξελαφρώσω!
Θα προσπαθήσω να περιγράψω με τι μοιάζει το γκάλοπ (τι λέξη κιαυτή). Από εκεί μπορεί να ξεκινάει η αντιπάθεια μου. Θα πρέπει να το κοιτάξω. Ίσως να πάω σε κανένα ψυχίατρο, αλλά κιαυτοί δεν μου γεμίζουν το μάτι... Τελος πάντων. Όχι μόνο να το περιγράψω αλλά και να εξηγήσω γιατί τυχαίνει της ευρείας αποδοχής των μαζών.
Έχουμε και λέμε λοιπόν: Μου θυμίζει την Κυριακή των εκλογών που καθόμαστε ώρες μπροστά από την τηλεόραση κοιτώντας λες και και το γεγονός αυτό από μόνο του είναι διαφορετικό από το αν απλώς την ανοίγαμε το πρωί της Δευτέρας και μαθαίναμε απευθείας το αποτέλεσμα. Αλλά όχι, εμείς το βλέπουμε σαν ποδοσφαιρικό αγώνα, περιμένουμε την μεγάλη ανατροπή 2 επικράτειες πριν την λήξη. Έτσι είναι και με τα γκάλοπ. Αλλάζει το σκορ ε... συγνώμη το ποσοστό ορίστε πάλι μπερδεύτηκα... Μόνο που γίνεται λίγο πιο αργά, να σαν το πρωτάθλημα. Νίκες, ήττες, ισοπαλίες κάνεις την σούμα και ορίστε ο πρωταθλητής. .
Αλλά δεν είναι μόνο το ποδόσφαιρο. Αλλιώς για παράδειγμα δεν θα συμετείχαν τουλάχιστον οι γυναίκες! Τι συμβαίνει όμως και συμμετέχουν; Απλό και αυτό, βλέπετε η επανάληψη με μικροδιαφορές (πχ. Ο Ριτζ είναι με την Σπέκτρα, ενώ πριν ήταν με την Μπρούκ και μετά πάλι με την Μπρουκ που είναι έγκυος από άλλον και είχε πάει και με τον αδελφό του- που το θυμήθηκα πάλι αυτό;!) μοιάζει με σήριαλ. Κολλάς θέλεις να μάθεις την συνέχεια.
Αλλά υπάρχει και άλλος λόγος. Όλα γύρω μας είναι ένα ατέλειωτο κουτσομπουλιό. Ειδήσεις, περιοδικά και προσωπικές συζητήσεις. Το "δώρο" που μας έδωσε η φύση, η ομιλία, αυτό που μας ξεχωρίζει από τα "κατώτερα" ζώα - στην ουσία ανώτερα αφού επικοινωνούν πολύ καλύτερα χωρίς λαλιά - πως το χρησιμοποιούμε; Για να κουτσομπολεύουμε. Εδώ δεν υπάρχει προνομιακό φύλλο αφού και τα δύο το χρησιμοποιούν κατά κόρον. Ρίξτε μια ματιά γύρω σας. Κανένας δεν έχει να πει τίποτα σοβαρό. Ένα ατελείωτο μπλά, μπλά χωρίς αρχή, χωρίς τέλος και χωρίς νόημα. Όποιος το αμφισβητεί ας απαντήσει με ειλικρίνια πόσες από τις φράσεις που χρησιμοποιεί δεν είναι μηχανικές, χιλιοειπωμένες. Ή όταν ακούσει μια καλή γνώμη από κάποιον, πόσες φορές θα την επαναλάβει σε άλλους; Δεν ξέρω αν σας έχει συμβεί να είστε εντελώς χαλαροί, χωρίς έννοιες, ευτυχισμένοι ανάμεσα σε πλήθος και ξαφνικά να συγκεντρωθείτε στην ακοή σας; Θεέ μου τι θόρυβος, χιλιάδες ατέλειωτοι μονόλογοι σε όλες τις δυνατές χροιές...
Αυτό το τελευταίο είναι ακριβώς αυτό που νοιώθω, όταν ένα γκάλοπ θα ανακοινωθεί από τα Μέσα Μαζικής Εξημέρωσης και αρχίζουν όλοι να σχολιάζουν. Ώρε γέλια! Ασταμάτητοι! Μπορούν από το ίδιο αποτέλεσμα να καταλήξουν σε δύο τελείως διαφορετικά συμπεράσματα. (Αυτή είναι η δύναμη του μυαλού: μπορεί τόσο εύκολα να σε ξεγελάσει ώστε να πιστέψεις το οτιδήποτε). Δεν λέω, μου άρεσε και εμένα να διαβάζω το μακρύ και το κοντό του καθενός κατά την ανάλυση των αποτελεσμάτων ενός γκάλοπ. Αλλά η σταγόνα κάποτε ξεχειλίζει. Ακόμα και σε ένα αργόστροφο σαν εμένα. Αιτία ήταν η συνειδητοποίηση καναδύο αναπόσπαστων στοιχείων του ορισμού της σφυγμομέτρησης (έρευνας) της πρόθεσης ψήφου. (δεν ξαναλέω την ξενόφερτη λέξη γιατί δεν το γλιτώνω το εγκεφαλικό).
Και εξηγούμαι: Πρώτον διενεργούνται από ιδιωτικές εταιρίες (δηλαδή πάει η αμεροληψία, βασική προϋπόθεση για να πάρουμε οποιαδήποτε έρευνα στα σοβαρά). Δεύτερον, σχέδον σε κάθε μία υπάρχει ένα ποσοστό γύρω στο 20% αναποφάσιστων λόγω του ότι δεν θέλουν όλοι να κάνουν βούκινο τα πιστεύω τους, ή δεν έχουν αποφασίσει ακόμα. Οπότε πάρ'το αβγό και κούρεφτο τα συμπεράσματα (βασική επιδίωξη κάθε έρευνας). Τέλος, διενεργούνται σ'ένα δείγμα πληθυσμού οπότε χρειαζόμαστε και τον δείκτη διόρθωσης (ήταν στραβό το κλίμα το έφαγε και ο γάϊδαρος). Και όμως θα βρεθούν οι "ειδήμονες", μπορεί και με πτυχία πανεπηστημίου πλέον, να μας αναλύσουν τα αποτελέσματα... Τώρα πέστε μου φταίω εγώ αν τα θεωρώ κουτσομπολιά;
Αλλά το μεγάλο ερώτημα είναι άλλο. Ασχέτως σχολιασμού, ακόμα και αν όλα είναι σωστά, πέστε μου εσείς τι μου χρησιμεύει εμένα σαν πολίτη αυτό το ρημάδι; Πέστε ότι όλοι συμφωνούσαμε και βγάζαμε το ίδιο συμπέρασμα, τι μου χρησιμεύει; Τι να το κάνω εγώ; Για παράδειγμα έβγαλε ο "σοβαρός" δημοσιογράφος Κος Τσίμας το βαρύγδουπο συμπέρασμα "back to square". Το είπε και αγγλιστί για να δώσει κύρος στο άρθρο του...και λοιπόν τι μου χρησιμεύει Κε Τσίμα και κάθε Κε Τσίμα το αποτέλεσμα και το συμπέρασμα σας; Τι κερδίζω από την "γνώση" (πληροφορία) που μου προσφέρετε τόσο απλόχερα και τακτικά (να προσθέσω εδώ)
Εντάξει, ο πολιτικός θα κοιτάξει ίσως να διορθώσει κάποια πράγματα, ο αναλυτής κάνει την δουλειά του και πληρώνεται γιαυτό, το ίδιο και η εταιρεία δημοσκόπησης, και ο δημοσιγράφος θα γεμίζει χαρτί. Εγώ όμως; Θα αναλωθώ σε σχόλια στη δουλειά μου και στα blog. θα χύσω φαρμάκι, ή θα χαρώ παράφορα, ε και; Θα κουτσομπολέψω εντέλει, αλλά η χρησιμότητα του; Άγνωστο μυστήριο για εμένα.
Θα μου το εξηγήσει κανένας;