Το τελευταίο γνωμικό που κατατέθηκε
Τρίτη 30 Σεπτεμβρίου 2008
Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου 2008
Ο Γκουρτζίεφ για την Πίστη, Αγάπη και Ελπίδα

Ο "άγνωστος" φιλόσοφος Gurdjieff (με ελληνικές και αρμένικες ρίζες) βασισμένος σε παλαιά φιλοσοφικά και θρησκευτικά βιβλία είχε φτάξει μία θεωρία η οποία προσπαθεί να εξηγήσει το φαινόμενο άνθρωπος και σύμπαν.
Εν ταχίστη συντομία και κινδυνεύοντας να παρεξηγηθώ από τους γνώστες του θέματος, παραδέχεται για τον άνθρωπο, ότι κανένας δεν γνωρίζει τι ακριβώς είμαστε και ότι αντιδρούμε σχεδόν πάντα μηχανικά. Φυσικά δεν είμαστε μηχανές με την ευρύτερη έννοια του όρου άλλα βασισμένος σε μία παραβολή από τα ινδικά φιλοσοφικά βιβλία (αναφορά στο μύθο έχει ήδη γίνει στ'αγγλικά, στην ανάρτηση μου εδώ) υποστήριζε ότι δεν είμαστε ένας αλλά ...τρεις. Έτσι μιλούσε για το σώμα, τα συναισθήματα και το μυαλό. Υποστήριζε δε, με διόλου ευκαταφρόνητα επιχειρήματα, ότι άλλοτε κυβερνάει το σώμα μας, άλλοτε το συναίσθημα και άλλοτε το μυαλό. Το εντυπωσιακό είναι ότι από την στιγμή που το γνωρίζεις αυτό αρχίζεις και το παρατηρείς. Μ' αυτόν τον τρόπο μου χάρισε ο Γκουρτζίεφ, την δυνατότητα αυτοπαρατήρησης. Εγκατέστησε μέσα μου τον Παρατηρητή, ο οποίος βοηθάει τα μέγιστα στην τόσο πολύτιμη εσωτερική "ματιά" και γνώση του Εαυτού.
Βασισμένος σ' αυτή την διάκριση ο Gurdjieff είχε μιλήσει για την πίστη, την αγάπη και την ελπίδα. Το παραθέτω απλούστατα επειδή νομίζω ότι αποτελεί πρώτης τάξεως τροφή για στοχασμό.
Τα σχόλια όπως πάντα δικά σας...
Πίστη στη συνείδηση είναι ελευθερία
Πίστη στο συναίσθημα είναι αδυναμία
Πίστη στο σώμα είναι ηλιθιότητα
Η αγάπη της συνείδησης προκαλεί την ίδια αντίδραση
Η αγάπη του συναισθήματος προκαλεί το αντίθετο
Η αγάπη του σώματος εξαρτάται μόνο από τον τύπο και την πόλωση
Ελπίδα στη συνείδηση είναι δύναμη
Ελπίδα στο συναίσθημα είναι σκλαβιά
Ελπίδα στο σώμα είναι αρρώστια.
(Απόσπασμα από το "Ιστορίες του Βενζεεβούλ στον εγγονό του")
Συμπληρωματικό υλικό:
Γενικά για την ζωή του και την διδασκαλία του μπορείτε να διαβάσετε εδώ. Για τους αγγλομαθείς εδώ και εδώ.
Για αυτούς που προτιμούν το οπτιακουστικό υλικό, το δεύτερο βιβλίο του (και πιο ευκολόπεπτο κατά την άποψη μου) "Συναντήσεις με αξιοσημείωτους ανθρώπους" έγινε ταινία το 1979 από τον διάσημο άγγλο σκηνοθέτη Peter Brook (πιθανότα οπαδό της φιλοσοφίας του). Η ταινία δεν διεκδικεί δάφνες ποιότητας αν και κέρδισε το 1979 την "χρυσή αρκούδα του Βερολίνου" αλλά αξίζει να τη δει κάποιος που θέλει να έρθει σ' επαφή με τις ιδέες και τη ζωή του Gurdjieff. Φυσικά όλοι όσοι ήδη τον γνωρίζουν πρέπει να την δουν. Μπορείτε να την παρακολουθήσετε εδώ ή σε 11 μέρη στο you tube σ'αυτές τις διευθύνσεις: Μέρος 1/11, Μέρος 2/11, Μέρος 3/11, Μέρος 4/11, Μέρος 5/11, Μέρος 6/11, Μέρος 7/11, Μέρος 8/11, Μέρος 9/11, Μέρος 10/11, Μέρος 11/11. Η γλώσσα είναι φυσικά τα αγγλικά.
Παρακολουθήστε και ένα τρίλεπτο (από τα καλύτερα κατά την άποψη μου) της ταινίας.


Σάββατο 27 Σεπτεμβρίου 2008
Βρέθηκε ...Άνθρωπος!
Έτσι σήμερα και ενώ "ξεφύλλιζα" στον ελληνικό τύπο έπεσα πάνω σε μια "διαφορετική" είδηση. Την είδηση την βρήκα εδώ και την αναδημοσιεύω:
Ένας 85-χρονος άντρας, από την Ουγγαρία, δώρισε όλη του την περιουσία σε ένα νοσοκομείο παιδιών και τώρα ζει στους δρόμους!
Ο κύριος Joe Csarmaz ζει πλέον σε ένα χαρτόκουτο στην πόλη αφού πούλησε το σπίτι του και όλα τα υπάρχοντα του για να δωρίσει σε τοπικό νοσοκομείο έναν αξονικό τομογράφο και ένα μηχάνημα ακτινογραφιών!
Ο κύριος Joe Csarmaz πουλώντας όλα του τα υπάρχοντα μάζεψε περίπου 125.000 ευρώ και τα δώρισε όλα στο Tuzolto Utca Childrens' Clinic, στην πόλη Budapest, όπου εργάζονταν πριν βγει στην σύνταξη!«Έχω πολύ δυνατά αισθήματα για αυτά τα παιδιά που δεν έχουν τη δυνατότητα να ζήσουν μια πλήρη ζωή αφού είναι άρρωστα. Εγώ έχω ζήσει 85 χρόνια και τώρα τους δίνω την ευκαιρία να χαρούν και αυτά. Δεν με νοιάζει να ζω στην φτώχεια αρκεί να ξέρω ότι τους προσέφερα κάτι για μια καλύτερη ζωή,» είπε ο 85-χρονος άντρας.
Κατάλαβα κάτι σήμερα. Δεν ξέρω για εσάς αλλά εμένα τελικά μου αρέσει να διαβάζω για ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ και όχι για ανδρείκελα που μόνο κακό κάνουν στην λέξη άνθρωπος...
Δυστυχώς όμως οι αληθινοί άνθρωποι είναι λίγοι και δεν χαίρουν προβολής (και εκτίμησης πλέον). Ενώ οι άλλοι ...φευ. Γι' αυτό και πρέπει να σταχυολογήσεις ειδήσεις 15 εφημερίδων για να βρεις έναν. Μήπως σας θυμίζει το Διογένη με το φανάρι του , ή τον Άσιμο που έψαχνε κροκανθρώπους;


Παρασκευή 26 Σεπτεμβρίου 2008
Ο Δάσκαλος Τολστόι

Η σημερινή ανάρτηση είναι αφιερωμένη στο μεγάλο διδάσκαλο Τολστόι.
Δεν γνωρίζω αν υπάρχουν οι μικρές ιστορίες του μεταφρασμένες στα Ελληνικά, αν και δεν έχω λόγους να αμφιβάλλω. Για όποιον νομίζει ότι ψάχνει ένα δρόμο στη ζωή του, τις συστήνω ανεπιφύλακτα. Παρακάτω θα δώσω εν περιλήψη το νόημα μιας από τις ιστορίες του, η οποία δίνει και μια γενική ιδέα της φιλοσοφίας του. Φυσικά δεν μπορεί να συγκριθεί με το να διαβάζεις την ίδια την ιστορία, αφού ως γνωστόν ο Τολστόι ήταν ένας μάστορας της πένας.
Η ιστορία ονομάζεται "Οι τρεις ερωτήσεις" (Μπορείτε να την διαβάσετε στ' αγγλικά εδώ)
Ήταν ένας βασιλιάς ο οποίος μια μέρα σκέφτηκε ότι αν ήξερε
- πότε είναι η κατάλληλη ώρα να κάνει κάτι,
- ποιούς θα έπρεπε να ακούει για να πάρει την απόφαση του και
- ποιό είναι το πιο σημαντικό πράγμα που θα έπρεπε να κάνει,
_-_Portrait_of_Leo_Tolstoy_(1887).jpg)
Φυσικά ρώτησε τους σοφούς της χώρας του αλλά δεν μπορούσαν να συμφωνήσουν μεταξύ τους. Στην συνέχεια της ιστορίας επισκέφτηκε έναν ερημίτη ο οποίος είχε φήμη σοφού. Κατά την διάρκεια μιας ολόκληρης ημέρας αφού έθεσε την ερώτηση ο ερημίτης δεν έβγαλε μιλιά. Όταν την επομένη ο βασιλιάς θυμωμένος είπε στον ερημίτη ότι τελικά δεν ήταν και τόσο σοφός όσο ήθελε η φήμη του, αφού δεν του απάντησε τις τρεις ερωτήσεις, ο ερημίτης του εξήγησε ότι οι ερωτήσεις του είχαν απαντηθεί ήδη 2 φορές την προηγουμένη μέσω των γεγονότων που είχαν συμβεί. Στην αναμενόμενη ερώτηση του βασιλιά ποιές ήταν λοιπόν αυτές οι απαντήσεις πήρε την παρακάτω εξήγηση:
- Η καταλληλότερη στιγμή να κάνουμε κάτι είναι τώρα. Είναι εξάλλου η μοναδική στιγμή πάνω στην οποία έχουμε εξουσία.
- Ο καταλληλότερος να ακούσουμε είναι αυτός με τον οποίο βρισκόμαστε μαζί. Κανένας δεν ξέρει αν θα έχουμε την ευκαιρία να συνεβρεθούμε με κάποιον άλλο, γιατί πάντα πρέπει να σκεφτόμαστε, ότι ανα πάσα στιγμή μπορεί να πεθάνουμε.
- Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να τον βοηθάμε. Γιατί αυτός είναι ο μοναδικός λόγος για τον οποίο δώθηκε ζωή στον άνθρωπο.
Κάποια ενδιαφέροντα συμπληρωματικά στοιχεία:
O Τολστόι χαρακτηρίστηκε Χριστιανός αναρχικός. Πρότεινε βιβλία του Κροπότκιν και του Προυντόν (Proudhon) στους αναγνώστες του. Στο δοκίμιο του "Για την αναρχία" γράφει: "Οι Αναρχικοί έχουν δίκιο σε όλα. Kαι στην άρνηση της υπάρχουσας τάξης και στον ισχυρισμό ότι, χωρίς Αρχή, δεν θα μπορούσε να υπάρχει χειρότερη βία από αυτή της Αρχής κάτω από τις τωρινές συνθήκες. Κάνουν λάθος μόνο στο να νομίζουν ότι η Αναρχία μπορεί να ιδρυθεί μέσω επαναστάσεως. Αλλά μπορεί να ιδρυθεί μόνο με το να υπάρχουν όλο και περισσότεροι άνθρωποι οι οποίοι δεν επιζητούν την προστασία της κυβέρνησης... Μπορεί να υπάρξει μόνο μία μόνιμη επανάσταση - μιά ηθική: Η αναγέννηση του εσωτερικού ανθρώπου."
Για όποιον θέλει να διαβάσει κάτι περισσότερο από ιστορίες, μπορεί να κατεβάσει από τα φιλοσοφικά έργα του Τολστόι στ' αγγλικά, το "Τι πιστεύω" και το "Η βασιλεία του Θεού βρίσκεται μέσα σου".


Πέμπτη 25 Σεπτεμβρίου 2008
Τι είναι πολιτισμός;

αφορμή για αυτή την ανάρτηση στάθηκε η πρόσκληση ενός φίλου μέσω του διαδυκτίου. Ο bilsot λοιπόν με προσκάλεσε να σχολιάσω ένα άρθρο του δημοσιευμένο εδώ.
Το άρθρο είναι πολύ καλό γιατί προκαλεί αυτό που εγώ ονομάζω υγιή προβληματισμό. Είμαι δε σίγουρος, ότι οι περισσότεροι που τριγυρνάτε στις σελίδες μου, το έχετε σκεφτεί. Ο προβληματισμός ακούει στο όνομα τι είναι πολιτισμός και εάν υπάρχει κάτι τέτοιο στην Ελλάδα σήμερα.
Σε προσωπικό επίπεδο πιστεύω ότι "αληθινή" τέχνη υπάρχει στην Ελλάδα του 21ου αιώνα, απλώς είναι σταγόνα στον ωκεανό και φυσικά δεν χαίρει προβολής. Εξάλλου αυτό ήθελα να πω, όχι με λόγια, αλλά με μια ταινία που έχω επίσης σήμερα αναρτήσει. (bilsot , τα πνεύματα συναντηθήκαν πάλι ;-)
Την απάντηση όμως στο φίλο φυσικά και θα την δώσει κάποιος "μεγάλος" γιατί απλούστατα εγώ είμαι πολύ "μικρός" για κάτι τέτοιο.
Αντιγράφω λοιπόν ένα μικρό χωρίο ενός από τα αγαπημένα μου (δύσκολα) βιβλία "Σκέψεις για την Ιστορία" του Γιάκομπ Μπούρκχαρτ. (Weltgeschichtliche Betrachtungen, Jacob Burckhardt)
"Πολιτισμό ονομάζουμε το γενικό σύνολο όσων πνευματικών εξελίξεων συντελούνται αυθορμήτως χωρίς να διεκδικούν καθολική ή υποχρεωτική ισχύ.
Ο πολιτισμός επιδρά πάντοτε τροποποιώντας και ανατρέποντας τις άλλες δύο σταθερές του βίου (κράτος , θρησκεία)- αναλόγως φυσικά, του βαθμού εντάξεώς του στις επιδιώξεις τους και της αξιοποιήσεώς του από αυτές.
Κατά τα άλλα ο πολιτισμός είναι ο κριτής και των δύο, το ρολόι που σημαίνει την ώρα κατά την οποία έχουν πάψει να συμπίπτουν η μορφή και το περιεχόμενο τους.
Πολιτισμός, επίσης, είναι η απειρόμορφη εκείνη διαδικασία μετατροπής της ακούσιας και ενστικτώδους δράσεως σε εσκεμμένη δυνατότητα και δη στην εσχάτη και ύπατη βαθμίδα της, την επιστήμη, ειδικώς δε την φιλοσοφία, την ακραιφνή θεωρία.
Συνολικά, πάντως, η εξωτερική του μορφή είναι, κατ' αντιδιαστολή προς το κράτος και την θρησκεία, η κοινωνία, με την ευρύτερη δυνατή έννοια του όρου." (...)
Θέμα πολύ επίκαιρο, δεν βρίσκετε;


Ο Βασιλιάς / The King

Σήμερα φίλοι η ανάρτηση είναι για τους κινηματογραφόφιλους αλλά και γι' αυτούς που μπορούν να διαθέσουν λίγο από τον πολύτιμο χρόνο τους, για να δουν μια ταινία που μου έκανε τρομερή εντύπωση.
Μιλάει για πολλά από τα στραβά της κοινωνίας μας και προσπαθεί να σπάσει πολλές προκαταλήψεις. Συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές της ταινίας που απέδειξαν ότι υπάρχουν ακόμη άνθρωποι...και επειδή τυχαίνει να είναι και ελληνική, με κάνανε και ένιωσα και εθνικά υπερήφανος (κάτι που είχε πολύ καιρό να μου συμβεί).
Η ταινία είναι ο Βασιλιάς και μπορείτε να την δείτε εδώ.
For all the non-Greek people that may stumble upon my blog, I have a film suggestion this week. The King is a Greek movie,with english subtitles , and can be watched here for free.
Great movie handling society issues and biases. Enjoy!


Τρίτη 23 Σεπτεμβρίου 2008
Μάθημα φιλοσοφίας

Πως θα έπρεπε να ζούμε ή οι πέτρες, τα βότσαλα, η άμμος και ...οι μπύρες
Ένας καθηγητής φιλοσοφίας εμφανίστηκε στην τάξη του με ένα μεγάλο χάρτινο κουτί. Χωρίς να μιλήσει, πήρε από τη χάρτινη κούτα ένα άδειο γυάλινο βάζο κι άρχισε να το γεμίζει με μικρές πέτρες. Οι μαθητές τον κοιτούσαν με απορία.
Όταν το βάζο δε χωρούσε άλλο, ρώτησε:
-Είναι γεμάτο το βάζο;
Και οι μαθητές απάντησαν:
- Ναι, είναι γεμάτο.
Αυτός χαμογέλασε και, χωρίς να μιλήσει, πήρε από τη χάρτινη κούτα ένα σακουλάκι με μικρά βότσαλα και άρχισε να γεμίζει το βάζο∙ το κούνησε λίγο και τα βότσαλα κύλησαν και γέμισαν τα κενά μεταξύ των πετρών. Όταν το βάζο δε χωρούσε άλλο, ρώτησε:
- Είναι γεμάτο το βάζο;
Και οι μαθητές απάντησαν:
- Ναι, είναι γεμάτο.
Αυτός χαμογέλασε και, χωρίς να μιλήσει, πήρε από τη χάρτινη κούτα ένα σακουλάκι με άμμο και άρχισε να την αδειάζει μέσα στο βάζο. Η άμμος χύθηκε και γέμισε όλα τα κενά μεταξύ των
πετρών και των βότσαλων. Όταν το βάζο δε χωρούσε άλλο, ρώτησε:
- Είναι γεμάτο το βάζο;
Οι μαθητές δίστασαν λίγο, αλλά απάντησαν:
Ναι, είναι γεμάτο.
Αυτός χαμογέλασε πάλι και, χωρίς να μιλήσει, πήρε από τη χάρτινη κούτα δύο μπουκάλια μπύρες και άρχισε να τα αδειάζει μέσα στο βάζο.
Τα υγρά γέμισαν όλο το υπόλοιπο κενό του βάζου. Όταν το βάζο δε χωρούσε άλλο, ρώτησε:
- Είναι γεμάτο το βάζο;
Οι μαθητές αυτή τη φορά γέλασαν και είπαν:
- Ναι, είναι γεμάτο.
- Τώρα, λέει ο καθηγητής, θέλω να θεωρήσετε ότι το βάζο αυτό αντιπροσωπεύει τη ζωή σας:
1.Οι πέτρες είναι τα πιο σημαντικά στη ζωή σας: η οικογένεια, ο/η σύντροφός σας, τα παιδιά σας, η υγεία σας, οι καλοί σας φίλοι.
2. Τα βότσαλα είναι τα άλλα σημαντικά πράγματα στη ζωή σας, όπως οι σπουδές, η δουλειά, το σπίτι. Αν αυτά τα βάλετε πρώτα στο βάζο, δε θα υπάρχει χώρος για τις πέτρες, τα σημαντικά της ζωής.
3. Η άμμος είναι όλα τα υπόλοιπα -τα πολύ μικρά- της ζωής. Αν βάλετε πρώτα άμμο στο βάζο, δε θα υπάρχει χώρος ούτε για τις πέτρες ούτε για τα βότσαλα.
Το βάζο είναι η ζωή σας. Αν ξοδεύετε χρόνο και δύναμη για μικρά πράγματα, δε θα βρείτε ποτέ χρόνο για τα πιο σημαντικά.
Ξεχωρίστε ποια είναι τα πιο σημαντικά για την ευτυχία σας.
Μιλήστε με τους γονείς σας, παίξτε με τα παιδιά σας, απολαύστε τον/τη σύντροφό σας, προσέξτε την υγεία σας, χαρείτε με τους φίλους σας. Πάντα θα υπάρχει χρόνος για γνώση και σπουδές, πάντα θα υπάρχει χρόνος για εργασία, πάντα θα υπάρχει χρόνος για να φτιάξετε το σπίτι σας, το αυτοκίνητό σας. Όμως να φροντίζετε για τις πέτρες πρώτα. Ξεχωρίστε τις προτεραιότητές σας. Οι μαθητές έμειναν άφωνοι. Ένας όμως ρώτησε:
- Καλά όλ' αυτά, αλλά η μπύρα τι αντιπροσωπεύει;
Ο καθηγητής γελώντας του απαντά:
- Χαίρομαι που ρωτάς. Είναι απλό: Δεν έχει σημασία πόσο γεμάτη είναι η ζωή σας, δεν έχει σημασία πόσο στριμωγμένος είσαι,γιατί πρέπει να ξέρεις ότι ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΧΩΡΟΣ ΓΙΑ ΔΥΟ ΜΠΥΡΙΤΣΕΣ.


Τα παράδοξα των καιρών μας

Πήρα ένα email σήμερα, ξέρετε από αυτά που σε προτρέπουν να το στείλεις και σε άλλους. Συνήθως είναι για πέταμα, αλλά στο συγκεκριμένο κάθε πρόταση θέτει σοβαρούς προβληματισμούς. Νομίζω ότι του αξίζει δημοσίευση.
Τα συμπεράσματα δικά σας...
- ΣΗΜΕΡΑ ΕΧΟΥΜΕ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΣΠΙΤΙΑ, ΑΛΛΑ ΜΙΚΡΟΤΕΡΕΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ.
- ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΑΝΕΣΗ, ΑΛΛΑ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΧΡΟΝΟ.
- ΕΧΟΥΜΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΠΤΥΧΙΑ, ΑΛΛΑ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΚΟΙΝΟ ΝΟΥ.
- ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΓΝΩΣΗ, ΑΛΛΑ ΛΙΓΟΤΕΡΗ ΚΡΙΣΗ
- ΕΧΟΥΜΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΥΣ ΕΙΔΙΚΟΥΣ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ.
- ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΦΑΡΜΑΚΑ, ΑΛΛΑ ΛΙΓΟΤΕΡΗ ΚΑΛΗ ΥΓΕΙΑ.
- ΞΟΔΕΥΟΥΜΕ ΑΠΕΡΙΣΚΕΠΤΑ, ΓΕΛΑΜΕ ΛΙΓΟ, ΟΔΗΓΟΥΜΕ ΓΡΗΓΟΡΑ, ΕΞΑΓΡΙΩΝΟΜΑΣΤΕ ΕΥΚΟΛΑ, ΞΕΝΥΧΤΑΜΕ ΣΥΧΝΑ, ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ ΛΙΓΟ, ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΠΟΛΥ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ, ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΕΒΟΜΑΣΤΕ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ
- ΕΧΟΥΜΕ ΑΥΞΗΣΕΙ ΤΙΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΕΣ ΜΑΣ, ΑΛΛΑ ΕΧΟΥΜΕ ΜΕΙΩΣΕΙ ΤΙΣ ΑΞΙΕΣ ΜΑΣ.ΜΙΛΑΜΕ ΠΟΛΥ, ΑΓΑΠΑΜΕ ΛΙΓΟ ΚΑΙ ΛΕΜΕ ΣΥΧΝΑ ΨΕΜΑΤΑ
- ΕΧΟΥΜΕ ΜΑΘΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ, ΑΛΛΑ ΌΧΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΗ ΖΩΗ.
- ΕΧΟΥΜΕ ΠΡΟΣΘΕΣΕΙ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ, ΑΛΛΑ ΌΧΙ ΖΩΗ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΣ.
- ΕΧΟΥΜΕ ΨΗΛΟΤΕΡΑ ΚΤΙΡΙΑ, ΑΛΛΑ ΚΟΝΤΥΤΕΡΗ ΨΥΧΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ.ΦΑΡΔΥΤΕΡΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ, ΑΛΛΑ ΣΤΕΝΟΤΕΡΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ.
- ΞΟΔΕΥΟΥΜΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ, ΑΛΛΑ ΕΧΟΥΜΕ ΛΙΓΟΤΕΡΑ.
- ΑΓΟΡΑΖΟΥΜΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ, ΑΛΛΑ ΤΑ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΟΥΜΕ ΛΙΓΟΤΕΡΟ.
- ΠΗΓΑΜΕ ΣΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ ΚΑΙ ΓΥΡΙΣΑΜΕ, ΑΛΛΑ ΕΧΟΥΜΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΝΑ ΔΙΑΣΧΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΓΕΙΤΟΝΑ.
- ΚΑΤΑΚΤΗΣΑΜΕ ΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ, ΑΛΛΑ ΌΧΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΜΑΣ ΚΟΣΜΟ.
- ΔΙΑΣΠΑΣΑΜΕ ΤΟ ΑΤΟΜΟ, ΑΛΛΑ ΌΧΙ ΚΑΙ ΤΗ ΠΡΟΚΑΤΑΛΗΨΗ.
- ΣΧΕΔΙΑΖΟΥΜΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ, ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΟΥΜΕ ΛΙΓΟΤΕΡΑ.
- ΕΧΟΥΜΕ ΜΑΘΕΙ ΝΑ ΤΡΕΧΟΥΜΕ, ΑΛΛΑ ΌΧΙ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ
- ΕΧΟΥΜΕ ΥΨΗΛΟΤΕΡΑ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΑ, ΑΛΛΑ ΧΑΜΗΛΟΤΕΡΑ ΗΘΗ.
- ΕΧΟΥΜΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ computers ΠΟΥ ΚΡΑΤΑΝΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ, ΠΟΥ ΠΑΡΑΓΟΥΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΝΤΙΓΡΑΦΑ, ΑΛΛΑ ΕΧΟΥΜΕ ΛΙΓΟΤΕΡΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ.
- ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΕΓΑΛΟΙ ΣΕ ΠΟΣΟΤΗΤΑ, ΑΛΛΑ ΜΙΚΡΟΙ ΣΕ ΠΟΙΟΤΗΤΑ.
- ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΕ ΕΠΟΧΕΣ ΓΡΗΓΟΡΟΥ ΦΑΓΗΤΟΥ ΚΑΙ ΑΡΓΗΣ ΠΕΨΗΣ
- «ΨΗΛΟΙ» ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΑΛΛΑ «ΚΟΝΤΟΙ» ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ.
- ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΧΡΟΝΟΣ , ΑΛΛΑ ΚΑΘΟΛΟΥ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ.
- ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΙΔΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ – ΑΛΛΑ ΛΙΓΟΤΕΡΗ ΤΡΟΦΗ.
- ΔΥΟ ΜΙΣΘΟΙ - ΑΛΛΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΔΙΑΖΥΓΙΑ.
- ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΑ ΣΠΙΤΙΑ - ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΔΙΑΛΥΜΕΝΑ ΣΠΙΤΙΑ.
ΨΑΞΕ ΓΙΑ ΓΝΩΣΗ, ΔΙΑΒΑΣΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ. ΚΑΤΣΕ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΣΕ ΤΗ ΘΈΑ


Περί εκκλησίας και Θεού το ανάγνωσμα...

επειδή πολλά ακούγονται για την εκκλησία τελευταία, θα προσθέσω και εγώ την άποψη μου. Όπως πάντα καλείστε να την σκεφτείτε και να μην την δεχτείτε ή την απορρίψετε ελαφριά τη καρδία.
Η εκκλησία όταν πρωτοδημιουργήθηκε (μιλάω για την χριστιανική αλλά έχω βάσιμους λόγους να υποπτεύομαι ότι ισχύει για όλες ανεξαιρέτως τις θρησκείες) ήταν ένα κοινόβιο. Δεν ήταν αυτό που εννοούμε τώρα με τον οίκο του Θεού. Οι άνθρωποι όλοι μαζί με συνεργασία ζούσαν κάνοντας εργασίες που είχαν σχέση με το κοινόβιο (παραγωγή τροφής, στέγης) και όχι νοικιάζοντας το σώμα τους ή το μυαλό τους όπως γίνεται τώρα. Δεν είχαν νόμους πάνω από το κεφάλι τους εκτός από τον θεϊκό νόμο (αγαπάτε αλλήλους) και ζούσαν μη βίαια. Μάλιστα αναφέρεται στην επιστολή του Παύλου προς Κορινθίους Α', όταν και προσπαθούσαν να ιδρύσουν αυτά τα κοινόβια, να μην έχουν διαφορές μεταξύ τους και να μην πηγαίνουν προς επίλυση αυτών στα "εθνικά" δικαστήρια αλλά να προσπαθούν να τις λύσουν ειρηνικά μεταξύ τους. Φυσικά ούτε λόγος για ιδιοκτησία και κέρδη αφού όπως είπε και ο ιδρυτής - επαναστάτης ευκολότερα θα περάσει η καμήλα από το μάτι της βελόνας παρά ο πλούσιος στην βασιλεία των ουρανών.
Αργότερα όλα αυτά αλλάξανε όπως ξέρουμε, αλλά θα πρέπει να δούμε προσεκτικά πως και γιατί. Κάποια γεγονότα παίξανε καταλυτικό ρόλο ως προς αυτό. Από αυτά τα μεγάλα γεγονότα (πάντα κατά την άποψη μου) ήταν το σχίσμα, η αναγνώριση του χριστιανισμού ως επίσημης θρησκείας της Βυζαντινής αυτοκρατορίας και φυσικά όλες οι οικουμενικές σύνοδοι.
Εκεί, ας μου επιτραπεί η έκφραση, "μαγειρεύτηκαν" όλα. Να σας δώσω ένα παράδειγμα που προκύπτει από την μελέτη του Ευαγγελίου. Όλοι σχεδόν το έχουμε, γιαυτό και σας προτρέπω να διαβάσεται και να συγκρίνετε τις δύο επιστολές του Παύλου προς Κορινθίους. Αν ξέρετε να διαβάζετε νομίζω ότι θα καταλήξετε στο ίδιο συμπέρασμα που κατέληξα και εγώ. Δεν είναι γραμμένες από το ίδιο πρόσωπο. Όποιος είναι μελετηρός, έχει υπομονή και ξέρει να διαβάζει θα βρει πολλά τέτοια παραδείγματα στο "πρωτότυπο" της Αγίας Γραφής. Η πρώτη επιστολή είναι ένα από τα ωραιότερα εδάφια της Αγίας γραφής με ανεξάντλητο βάθος πνευματικού πλούτου. Στην Β' επιστολή όμως, μεταξύ πολλών άλλων, προτρέπει ο "Παύλος" στο εδάφιο 9 τους κορίνθιους να δώσουν μεγαλύτερη προσφορά (έρανος) μην τυχόν και ντροπιαστούν στους Μακεδόνες που τόσο καλά λόγια έχουν ακούσει... Άκουσον, άκουσον. Ο απόστολος προτρέπει για την συλλογή χρημάτων που θα έρθει να παραλάβει ο ίδιος, φυσικά προς ανακούφιση άλλων κοινοτήτων που τα έχουν ανάγκη! Αυτός που δίδασκε και δούλευε για να μην δώσει ποτέ δικαίωμα σε κανέναν! Ο Χριστός πάντα έλεγε δώσε την περιουσία σου και ακολούθησε με, δεν την ζήτησε ποτέ προσωπικά για να την δώσει στους φτωχούς... Νομίζω λοιπόν, ότι κάπως έτσι βάλαμε την εκκλησία πάνω από το κεφάλι μας μεταξύ εμών και του Θεού. Δηλαδή πρόκειται για μια από τις μεγαλύτερες απάτες στην ιστορία του ανθρώπου. Καπιλεύτηκαν την διδασκαλία και την ζωή ενός ανθρώπου για να βγάλουν λεφτά και να ελέγχουν τις μάζες!
Θυμηθείτε επίσης ότι ο ίδιος ο Χριστός έμπαινε σε εκκλησίες της χώρας του και έλεγε ότι μετατρέψαν τον οίκο του Θεού σε οίκο εμπορίου. Άραγε αν ξαναερχόταν δεν θα έλεγε τα ίδια και για τις δικές μας τις εκκλησίες;
Ο μεγάλος δανός φιλόσοφος Søren Kierkegaard είπε ότι το ανθρώπινο είδος ξεκίνησε με την θεϊκή φύση μέσα του και στην συνέχεια έπεσε στο ηθικό επίπεδο. Στη συνέχεια ξέπεσε και από τo ηθικό επίπεδο στο αισθητικό (αυτό των αισθήσεων και γιαυτό προτιμώ τον όρο αισθαντικό).
Η πρώτη πτώση είναι το προπατορικό αμάρτημα. Οι πρωτόπλαστοι αφού φάγανε από το δέντρο της γνώσης, όταν τους φώναξε ο Θεός να παρουσιαστούν μπροστά του αντιλήφθηκαν για πρώτη φορά την γύμνια τους (πτώση στο ηθικό επίπεδο) και την κάλυψαν με ένα φύλλο συκιάς. Από τότε έχουμε ξεπέσει κιάλλο στο αισθαντικό επίπεδο. Ζούμε την ζωή μας απλώς ικανοποιώντας τις αισθήσεις μας ή για να το πω πιό σωστά, οι αισθήσεις μας, ζουν την ζωή μας. Και αν στο ηθικό επίπεδο είχαμε μια πιθανότητα να βρούμε το θείο μέσα μας στο επίπεδο που είναι η ανθρωπότητα τώρα δεν έχει καμμία ελπίδα να ανακαλύψει το θείο μέσα της. Αυτό ακριβώς εννοούσε ο Νίτσε με την διάσημη πια φράση του ο Θεός πέθανε. Μόνο που η εκκλησία μας, κατάφερε να διαστρεβλώσει και αυτή την διδασκαλία και να τον βγάλει αντίχριστο. Αν δεν με πιστεύετε απλώς διαβάστε τα 2 πρώτα εδάφια από τον πρόλογο του "τάδε έφη Ζαρατούστρα" και βγάλτε τα δικά σας συμπεράσματα. Μιλάμε για τις 2 πρώτες σελίδες, του δύσκολου κατά τα άλλα βιβλίου, που κανένας δεν έχει τον χρόνο να διαβάσει, άλλα όλοι ξέρουν ότι λέει ότι ο Θεός πέθανε. Αν δεν είστε μελετηροί αλλά οπτιακουστικοί τύποι τότε δέστε την διάλεξη του Λιαντίνη εδώ.
Αν μου επιτρέπεται (βλασφημία προς τον Θεό αλλά και τους φιλοσόφους) άποψη μου είναι ότι ο Θεός δεν πέθανε αλλά σκοτώνεται διαρκώς από την εκκλησία και κατά επέκταση από την θρησκεία. Δεν είμαι άθεος αλλά είμαι άθρησκος. Ή μπορεί ο Γκάντι να το είπε καλύτερα όταν τον ρώτησαν οι ομοεθνείς του: Μα καλά είστε ή δεν είστε ινδουιστής; Αυτός απάντησε ναι αλλά είμαι και χριστιανός και βουδιστής και μουσουλμάνος...
Είχε απόλυτο δίκαιο ο Νίτσε όταν έλεγε: "και τι είναι η εκκλησία παρά ο τάφος του Θεού;"
Άμοιρε Νίτσε πως να μην σε κυνηγήσει η εκκλησία όταν πας να τους πάρεις την μπουκιά από το στόμα.


Ανοίξτε τα μάτια σας...


Κυριακή 21 Σεπτεμβρίου 2008
Η επανάσταση της μη-βίας

O Βούδας έχει επίσης πολλά να μας διδάξει και για όποιον ενδιαφέρεται εδώ θα βρει κάτι καλό: http://www.accesstoinsight.org/lib/study/nonviolence.html
Άλλος πολύ μεγάλος αλλά αδικημένος σε φήμη ειρηνιστής επαναστάτης ήταν ο Henry D. Thoreau. Αμερικανός φυσιολάτρης και συγραφέας. Δύο είναι τα πολύ γνωστά του βιβλία. Το πρώτο "Η ζωή στο δάσος ή Walden", περιγράφει τις εμπειρίες του από έναν εναλλακτικό τρόπο ζωής. Το δεύτερο είναι ένα μανιφέστο ειρηνικής πολιτικής ανυπακοής το "Civil Disobedience". O Henry όσο ζούσε δεν πλήρωσε ποτέ του φόρους. Το πρώτο βιβλίο ειδικά επηρρέασε πολλούς γνωστούς της ιστορίας. Ο Mohandas Gandhi είχε πει ότι ήταν το καλύτερο βιβλίο που είχε διαβάσει. Ο Leo Tolstoy είχε εξίσου επηρρεαστεί και οι τρεις πρέπει να είχαν επικοινωνία. Στην παρέα υπήρχε και ένας γνωστός συγραφέας εδώ στην Ολλανδία ,ο Frederick van Eeden, ο οποίος μάλιστα είχε ιδρύσει και ένα κοινόβιο το οποίο είχε ονομάσει Walden.
Πιό σύγχρονος αλλά εξίσου γνωστός ήταν ο Martin Louther King ο οποίος είχε πει και τα περίφημα: "Christ gave us the goals and Gandhi the tactics" (Ο Χριστός μας έδωσε τους στόχους και ο Gandhi την τακτική) "We will wear you down by our capacity to suffer" (Θα σας φθείρουμε με την δυνατότητα μας να υποφέρουμε). Λιγότερο γνωστός ο Jiddu Crishnamurti.
Για όποιον ενδιαφέρεται για να μάθει περισσότερα για την επανάσταση της μη-βίας πέραν της βιβλιογραφίας που αναφέρω ας κοιτάξει και στο παρακάτω site: http://en.wikipedia.org/wiki/Nonviolence
Συνοψίζοντας, όλη η ζωή μας είναι ένας ατέλειωτος κύκλος βίας. Η βία γεννάει βία. Η βία συντηρείται από τον φόβο και την αμάθεια. Η βία σταματάει μόνο αν της αντισταθούμε. Δυστυχώς όμως εδώ οι περισσότεροι άνθρωποι χρησιμοποιούν βία ως μέσω αντίστασης. Είναι το γνωστό οφθαλμόν αντί οφθαλμού. Είναι σαν για να ισορροπήσουμε δύο δυνάμεις, στη δράση πάμε και προσθέτουμε δράση. Ενώ αυτό που χρειάζεται είναι αντί-δράση. Και αντι-δράση δεν σημαινει αντίδραση. Εδώ είναι το μυστικό της αντίστασης στη βία. Δεν πρέπει να αντιδράς. Γι' αυτό είπε ο Χριστός αν σε χαστουκίσουν γύρνα και το άλλο μάγουλο.
Που οφείλεται όμως αυτή η εσφαλμένη εντύπωση; Νομίζω στην πλειοψηφία των παραδειγμάτων γύρω μας. Εξάλλου ο άνθρωπος μαθαίνει με την μίμηση. Συνεπώς δεν μπορούμε να δούμε παραπέρα (ακόμα και αν ακούμε τον λόγο του Χριστού, απλώς σκεφτείτε τι αποτρόπαιες πράξεις έχουν γίνει στο όνομα του) και φυσικά δεν μπορούμε ν' αλλάξουμε τρόπο σκέψης. (αυτό ζητούσε ο Χριστός με την προτροπή του να μετα-νοήσουμε)
Θα ήθελα να κλείσω αυτό το σημαντικό για εμένα άρθρο με τα λόγια του Gandi. Ο Gandi είχε μελετήσει βαθειά το πρόβλημα της βίας και λίγο πριν την δολοφονία του έδωσε μία λίστα στον εγγονό του, η οποία περιείχε τα 7 λάθη του κόσμου (7 blunders of the world) τα οποία πίστευε ότι οδηγούν στη βία.
- Πλούτος χωρίς δουλειά
- Ηδονή χωρίς συνείδηση
- Γνώση χωρίς χαρακτήρα
- Εμπόριο χωρίς ηθική
- Επιστήμη χωρίς ανθρωπιά
- Λατρεία χωρίς θυσία
- Πολιτική χωρίς αρχές


Σάββατο 20 Σεπτεμβρίου 2008
Μια λίγο διαφορετική άποψη για τα ναρκωτικά.

Θέλω να αρχίσω ξεκαθαρίζοντας ότι τα ναρκωτικά είναι πολύ επικίνδυνα.
Έπεσε πάλι το μάτι μου σε άρθρα που γράφουν για τους κινδύνους και τις παρενέργειες των ναρκωτικών. Αυτές οι προσπάθειες είναι σίγουρα καλοπροαίρετες, πολλές φορές καθαρή αντιγραφή, αλλά κρύβουν και πολλούς κινδύνους. Ας αναφέρουμε μερικούς από αυτούς.
- Δεν γίνεται κανένας διαχωρισμός δηλ. όλα μπαίνουν στο ίδιο τσουβάλι. Αυτό οφείλεται στο ότι πολλές φορές δεν γίνεται αναφορά ούτε σ'έναν τουλάχιστον υποτυπώδη ορισμό.
- Στην πάντα καλοπροαίρετη προσπάθεια να αποτραπεί η νεολαία από την χρήση τους, λέγονται πολλά "αθώα" ψέμματα ή παραλείπονται κάποιες χρησιμότητες ή αλήθειες.
- Εξαιτίας των "νόμιμων" ναρκωτικών - φαρμάκων, πολλές από τις έρευνες που πολλές φορές αντιγράφονται δεν είναι "αμερόληπτες"
- Αυτοί που γράφουν αυτά τα άρθρα συνήθως δεν έχουν καμμία εμπειρία παρά μόνο ότι μπορούν να καταλάβουν παρατηρώντας χρήστες.
Αλλά ας πάρουμε τα πράματα από την αρχή. Για να μελετήσουμε ένα ζήτημα θα πρέπει να ξέρουμε για τι μιλάμε. Σύμφωνα με τον ορισμό που υιοθέτησε και χρησιμοποιεί ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας του Ο.Η.Ε. "Ναρκομανία είναι η κατάσταση περιοδικής ή χρόνιας τοξίνωσης η οποία είναι επιβλαβής για το άτομο και το κοινωνικό σύνολο και η οποία δημιουργείται με την επαναλαμβανόμενη χρήση αυτούσιου ή συνθετικού φαρμάκου".
Από αυτόν τον ορισμό και μόνο μπορούμε να διακρίνουμε πολλές κατηγορίες ναρκωτικών.
- Από την βλάβη που επιφέρει στο χρήστη ή / και στο κοινωνικό σύνολο (μαλακά - σκληρά)
- Από την προέλευση του ναρκωτικού (φυσικό - επεξεργασμένο - συνθετικό)
- Και μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για τοξίνωση η οποία μπορεί να προέλθει από φάρμακα, νόμιμα ναρκωτικά (τσιγάρο - αλκοόλ), από μικροοργανισμούς, ακόμα και από την ίδια την τροφή μας.
- Μια ακατανίκητη ανάγκη και καταναγκαστική επιθυμία για τη συνεχή χρήση του φαρμάκου και την απόκτησή του με οποιονδήποτε τρόπο.
- Μια συγκεκριμένη τάση αύξησης των δόσεων, καθώς ο οργανισμός δημιουργεί τη σχετική ανοχή.
- Μια ψυχική ή ψυχολογική και ανάλογα με το φάρμακο, μία οργανική εξάρτηση από τις επιδράσεις του.
Νομίζω ότι είναι ξεκάθαρο ότι όταν μιλάμε πλέον για ναρκωτικά δεν ξέρουμε για τι πράγμα μιλάμε. Επομένως ας μιλήσουμε για τα "ναρκωτικά" για τα οποία "αυτοί" μιλάνε. Και όλοι ξέρουμε πάνω-κάτω ποιά είναι αυτά.
Ο επιστημονικός ορισμός είναι ψυχοτροπικά (psychoactive) δηλαδή αυτά που κινούν την ψυχή ή ακόμα πιό σωστά, κατά την άποψη μου ενθεογενή (entheogens) δηλαδή αυτά που γεννούν τον Θεό.
Η φωτογραφία ( http://en.wikipedia.org/wiki/User_talk:Thoric/newchart ) περιλαμβάνει τα περισσότερα κατηγοριοποιημένα, είναι από την wikipedia και χρίζει μελέτης.
Κύριοι/-ες επαναλαμβάνω ότι δεν τάσσομαι υπέρ των "ναρκωτικών". Ίσα ίσα που είμαι ενάντια. στην αλόγιστη χρήση τους Έχω δοκιμάσει πολλά, αλλά πάντα πειραματιζόμενος με την ζωή μου που την θεωρώ πολύ μεγάλο δώρο για να το σπαταλώ έτσι. Όμως πρέπει να είμαστε αμερόληπτοι και να λέμε την αλήθεια. Τα δικά μου συμπεράσματα από την χρήση τέτοιων ουσιών που με οδήγησαν και στην ίδιο-αποτοξίνωση είναι τα εξής: υπό την επήρρεια διαφόρων ψυχοτροπικών χάνεις την συνείδηση σου (κατά συνέπεια τον εαυτό σου) με νο.1 σ'αυτήν την κατηγορία το αλκοόλ!
Υπό την επήρρεια διαφόρων άλλων χάνεις την σωστή αντίδραση σου. Σε όλα το τίμημα που πληρώνεις είναι η μειωμένη απόδοση την επόμενη μέρα (αν δεν ξαναχρησιμοποιήσεις). Στα περισσότερα επιπλέον υπάρχει το πρόβλημα του ελέγχου δηλαδή κάνεις συνεχή χρήση. Τέλος πολύ σοφά ο ποιητής Μπωντλέρ έχει γράψει επ'αυτού: (μπορεί να αναφέρεται στο χασίς αλλά γενικευμένο για όλα τα ψυχοτροπικά ναρκωτικά δεν πέφτει και πολύ έξω) Ότι σου προσφέρει με το ένα χέρι στο παίρνει με το άλλο: Δηλαδή σου δίνει την δύναμη της φαντασίας αλλά σου παίρνει την δυνατότητα να επωφεληθείς από αυτήν. (1860)
Από την στιγμή που μπορείς να το δεις αυτό ξεκάθαρα αλλά έχεις και ένα σκοπό στη ζωή σου δεν θέλεις να πάρεις ναρκωτικά ξανά, παρά μόνο αν έχεις αυτοκτονικές τάσεις. 'Η ίσως , κατά την ταπεινή μου άποψη, αραιά και που, αν μπορείς να τα ελέγχεις και αν ξέρεις σε τι χρησιμεύουν και πότε να τα χρησιμοποιήσεις. (Εγώ δυστυχώς αν και προσπάθησα για ένα διάστημα δεν μπόρεσα ποτέ... γιαυτό και σταμάτησα).
Οφείλω όμως εδώ (προς χάρην της αμεροληψίας) να πω ότι είχα κάποιες αποκαλυπτικές εμπειρίες με διάφορα από αυτά, αφενός ΔΙΑΚΙΝΔΥΝΕΥΟΝΤΑΣ την ίδια μου την ζωή και ψυχική υγεία και αφετέρου διακινδυνεύοντας να μην καταλάβω ποτέ τι ήταν αυτό που έμαθα. Στάθηκα αφάνταστα τυχερός και στις δύο περιπτώσεις και είμαι εδώ και σας γράφω!
ΤΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΕΠΙΚΥΝΔΙΝΑ ΕΑΝ ΕΧΕΙΣ ΚΑΠΟΙΟΝ ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΣΕ ΚΑΘΟΔΗΓΕΙ, ΚΑΙ ΔΕΝ ΦΟΒΑΣΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΖΩΗ ΣΟΥ. ΕΑΝ ΟΜΩΣ ΠΑΡΕΙΣ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ ΑΝΑΛΟΓΙΣΟΥ ΤΙΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΓΙΑ ΕΣΕΝΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΓΥΡΩ ΣΟΥ.
Τέλος ας αναφερθούμε επιγραμματικά στο ηθικό και πολιτειακό πρόβλημα.
Αναλογιστείτε λίγο μαζί μου, τουλάχιστον εσείς οι πιστοί, ότι αφού ο Θεός απαγόρευσε μόνο ένα φυτό στους πρωτόπλαστους, εμείς οι άνθρωποι τόσο πιό σοφοί είμαστε και έχουμε απαγορεύσει τόσα; Νομίζω ότι από εκεί ξεκινάει καταρχήν το πρόβλημα της λάθος χρήσης τους αλλά και της μεροληπτικής ενημέρωσης. Η πολιτεία κυνηγάει ως παράνομα τα πάντα σχεδόν χωρίς κανένα διαχωρισμό (μαλακά-σκληρά αλλά και χρήστη-έμπορο). Το αποτέλεσμα όμως είναι ότι το πρόβλημα συνεχίζει να υφίσταται μάλλον μεγενθυμένο αφού το κέρδος πλέον είναι μεγαλύτερο για τους εμπόρους (λόγω μεγαλύτερου κινδύνου) μόνο που τώρα έχουμε γεμάτες φυλακές, κατεστραμμένες ζωές, και ένα ολόκληρο σύστημα που ζει από αυτό (αστυνομία - δικηγόροι - δικαστές - σωφρονηστικά ιδρύματα και κέντρα αποτοξίνωσης).
Μην βιαστείτε να με κρίνετε αλλά σκεφτείτε αυτά που λέω. Σκεφτείτε για παράδειγμα ότι αυτό που είναι παράνομο εδώ δεν είναι παράνομο σε μία άλλη χώρα (πχ. χασίς, μανιτάρια στην ολλανδία) αυτό δεν σας βάζει σε σκέψεις; Αν ούτε αυτό μπορεί να κλονήσει την προπαγάνδα ετών τότε μην ξεχνάτε για παράδειγμα ότι το χασίς καλλιεργείτο στην ελλάδα ως το 1937 με τις ευλογίες του κράτους (φορολογούμενο προϊόν, διανομές φυλλαδίων με συμβουλές για παραγωγούς).
Η ουσία είναι ότι τα περισσότερα από αυτά τα φυτά βρίσκονται για κάποιο λόγο πάνω στον πλανήτη μας. Αποτελούν μέρος του ευρύτερου συνόλου της ζωής και σκοπός μας θα έπρεπε να είναι η κατανόηση τους σε σχέση με το τι μπορούν να μας προσφέρουν και όχι η αναγωγή τους σε πρόβλημα και η αυστηρή ποινικοποίηση τους. Νομίζω πάντως ότι το "πρόβλημα" (όπως εξήγησα είναι τεχνητό) μπορεί να αντιμετωπιστεί με σωστή και αμερόληπτη ενημέρωση.
Τέλος για ότι πληροφορία θέλετε σχετικά με οποιαδήποτε ψυχοτροπικό ναρκωτικό υπάρχει μια πάρα πολύ καλή βάση δεδομένων στο παρακάτω site: http://www.erowid.org/
Ελπίζω να κάλυψα το θέμα όσο πιο αμερόληπτα μπορούσα και σας υπενθυμίζω να μην δέχεστε αυτά που ακούτε είτε από εμένα είτε από οποιονδήποτε άλλο χωρίς να τα σκέφτεστε.
Όπως πάντα ανοικτός σε σχόλια και παρατηρήσεις.


Παρασκευή 19 Σεπτεμβρίου 2008
Self-serve and slave

http://www.iht.com/articles/2008/07/18/opinion/edgoodman.php
To εν λόγω άρθρο μου έκανε πολύ εντύπωση για διάφορους λόγους. Καταρχήν είναι απίστευτα καλογραμμένο με πολύ καλά αγγλικά. Δεύτερον είναι γραμμένο από αμερικάνα και το θέμα του είναι οπωσδήποτε τροφή για τη σκέψη. Τέλος επειδή ως γνωστόν η αμερική έχει προχωρήσει σε αλλαγές πολύ πιο πριν από εμάς, ορισμένα από τα χωρία του είναι μια μικρή ματιά στο εγγύς μέλλον, για το τι πρόκειται να επακολουθήσει στη χώρα μας και σε άλλες χώρες που ακολουθούν το παράδειγμα της.
Απολαύστε το!
I finally drew the line at a dinner invitation.
My husband wanted to try a much-touted restaurant where they present you with a platter of raw foods and a hot pot. The prospect of this adventure in dining didn't exactly thrill me. If I want to cook my own food, I answered rather testily, I'll eat at home.
Until then, I had drifted along with the do-it-yourself economy. I bused my own lunch trays. I booked my own movie tickets. I checked myself in at hotel kiosks. I even succumbed when an upscale seafood restaurant expected me to swipe my credit card through a handheld computer as if I were in a supermarket.
But maybe it was the election-year rants about the offshoring of American jobs from steelworkers to computer programmers that finally got me. The outsourcing of work to other countries has produced endless ire. But what about the outsourcing of work to thee and me?
For every task shipped abroad by a corporation, isn't there another one sloughed off onto that domestic loser, the consumer? For every job that's going to a low-wage economy, isn't there another going into our very own no-wage economy?
I'm not just talking about do-it-yourself gas pumping, which is by now so routine that the memory of an actual person washing your windshield has receded into the mists of AARP nostalgia. Back when gas cost $2 a gallon, self-service was offered at a discount. Today, gas is more than $4 a gallon here in the U.S., and in most parts of the country, full-service - a retronym if there ever was one - is available only at a premium.
What's happening on land is happening in air. We are now expected to book our own itinerary, print our boarding passes, and do everything at the airport except pat ourselves down for liquids.
In this self-service economy, we also serve (ourselves) by having intimate and endless conversations with voice-recognition machines simply to refill a prescription drug or check our bank balance. We are expected to interact with "labor-saving technology" without realizing that it's labor-transferring technology.
The job has not been "saved," it's been taken out of the paid sector, where employees have a nasty habit of expecting salaries, and put into the unpaid sector, where Suckers 'R' Us.
I am tempted to say that customer service has gone the way of the house call but that reminds me that even medicine has been outsourced to patients who buy do-it-yourself kits to test and track everything from HIV to blood pressure.
In an era when operations are done on an outpatient basis, nursing care has already been outsourced to family members.
The axis of this evil isn't really globalization, it's privatization. Consider the jobs that have now become part of our personal portfolio.
We've become our own computer geeks as help lines become self-help lines. We've become our own pension planners and financial analysts left to manage our 401(k)s. We are even expected to be healthcare analysts, determining which star in the galaxy of drug prescription plans covers the ever-changing cast of pills in our medicine cabinet.
Welcome to the self-service economy where we are never without work to be done. Let's celebrate by dining out together. Bring your carrot peeler.


Τετάρτη 17 Σεπτεμβρίου 2008
Τι μας χρειάζονται τα γκάλοπ;

Δεν μπορώ άλλο θα σκάσω! Θα τα πω για να ξελαφρώσω!
Θα προσπαθήσω να περιγράψω με τι μοιάζει το γκάλοπ (τι λέξη κιαυτή). Από εκεί μπορεί να ξεκινάει η αντιπάθεια μου. Θα πρέπει να το κοιτάξω. Ίσως να πάω σε κανένα ψυχίατρο, αλλά κιαυτοί δεν μου γεμίζουν το μάτι... Τελος πάντων. Όχι μόνο να το περιγράψω αλλά και να εξηγήσω γιατί τυχαίνει της ευρείας αποδοχής των μαζών.
Έχουμε και λέμε λοιπόν: Μου θυμίζει την Κυριακή των εκλογών που καθόμαστε ώρες μπροστά από την τηλεόραση κοιτώντας λες και και το γεγονός αυτό από μόνο του είναι διαφορετικό από το αν απλώς την ανοίγαμε το πρωί της Δευτέρας και μαθαίναμε απευθείας το αποτέλεσμα. Αλλά όχι, εμείς το βλέπουμε σαν ποδοσφαιρικό αγώνα, περιμένουμε την μεγάλη ανατροπή 2 επικράτειες πριν την λήξη. Έτσι είναι και με τα γκάλοπ. Αλλάζει το σκορ ε... συγνώμη το ποσοστό ορίστε πάλι μπερδεύτηκα... Μόνο που γίνεται λίγο πιο αργά, να σαν το πρωτάθλημα. Νίκες, ήττες, ισοπαλίες κάνεις την σούμα και ορίστε ο πρωταθλητής. .
Αλλά δεν είναι μόνο το ποδόσφαιρο. Αλλιώς για παράδειγμα δεν θα συμετείχαν τουλάχιστον οι γυναίκες! Τι συμβαίνει όμως και συμμετέχουν; Απλό και αυτό, βλέπετε η επανάληψη με μικροδιαφορές (πχ. Ο Ριτζ είναι με την Σπέκτρα, ενώ πριν ήταν με την Μπρούκ και μετά πάλι με την Μπρουκ που είναι έγκυος από άλλον και είχε πάει και με τον αδελφό του- που το θυμήθηκα πάλι αυτό;!) μοιάζει με σήριαλ. Κολλάς θέλεις να μάθεις την συνέχεια.
Αλλά υπάρχει και άλλος λόγος. Όλα γύρω μας είναι ένα ατέλειωτο κουτσομπουλιό. Ειδήσεις, περιοδικά και προσωπικές συζητήσεις. Το "δώρο" που μας έδωσε η φύση, η ομιλία, αυτό που μας ξεχωρίζει από τα "κατώτερα" ζώα - στην ουσία ανώτερα αφού επικοινωνούν πολύ καλύτερα χωρίς λαλιά - πως το χρησιμοποιούμε; Για να κουτσομπολεύουμε. Εδώ δεν υπάρχει προνομιακό φύλλο αφού και τα δύο το χρησιμοποιούν κατά κόρον. Ρίξτε μια ματιά γύρω σας. Κανένας δεν έχει να πει τίποτα σοβαρό. Ένα ατελείωτο μπλά, μπλά χωρίς αρχή, χωρίς τέλος και χωρίς νόημα. Όποιος το αμφισβητεί ας απαντήσει με ειλικρίνια πόσες από τις φράσεις που χρησιμοποιεί δεν είναι μηχανικές, χιλιοειπωμένες. Ή όταν ακούσει μια καλή γνώμη από κάποιον, πόσες φορές θα την επαναλάβει σε άλλους; Δεν ξέρω αν σας έχει συμβεί να είστε εντελώς χαλαροί, χωρίς έννοιες, ευτυχισμένοι ανάμεσα σε πλήθος και ξαφνικά να συγκεντρωθείτε στην ακοή σας; Θεέ μου τι θόρυβος, χιλιάδες ατέλειωτοι μονόλογοι σε όλες τις δυνατές χροιές...
Αυτό το τελευταίο είναι ακριβώς αυτό που νοιώθω, όταν ένα γκάλοπ θα ανακοινωθεί από τα Μέσα Μαζικής Εξημέρωσης και αρχίζουν όλοι να σχολιάζουν. Ώρε γέλια! Ασταμάτητοι! Μπορούν από το ίδιο αποτέλεσμα να καταλήξουν σε δύο τελείως διαφορετικά συμπεράσματα. (Αυτή είναι η δύναμη του μυαλού: μπορεί τόσο εύκολα να σε ξεγελάσει ώστε να πιστέψεις το οτιδήποτε). Δεν λέω, μου άρεσε και εμένα να διαβάζω το μακρύ και το κοντό του καθενός κατά την ανάλυση των αποτελεσμάτων ενός γκάλοπ. Αλλά η σταγόνα κάποτε ξεχειλίζει. Ακόμα και σε ένα αργόστροφο σαν εμένα. Αιτία ήταν η συνειδητοποίηση καναδύο αναπόσπαστων στοιχείων του ορισμού της σφυγμομέτρησης (έρευνας) της πρόθεσης ψήφου. (δεν ξαναλέω την ξενόφερτη λέξη γιατί δεν το γλιτώνω το εγκεφαλικό).
Και εξηγούμαι: Πρώτον διενεργούνται από ιδιωτικές εταιρίες (δηλαδή πάει η αμεροληψία, βασική προϋπόθεση για να πάρουμε οποιαδήποτε έρευνα στα σοβαρά). Δεύτερον, σχέδον σε κάθε μία υπάρχει ένα ποσοστό γύρω στο 20% αναποφάσιστων λόγω του ότι δεν θέλουν όλοι να κάνουν βούκινο τα πιστεύω τους, ή δεν έχουν αποφασίσει ακόμα. Οπότε πάρ'το αβγό και κούρεφτο τα συμπεράσματα (βασική επιδίωξη κάθε έρευνας). Τέλος, διενεργούνται σ'ένα δείγμα πληθυσμού οπότε χρειαζόμαστε και τον δείκτη διόρθωσης (ήταν στραβό το κλίμα το έφαγε και ο γάϊδαρος). Και όμως θα βρεθούν οι "ειδήμονες", μπορεί και με πτυχία πανεπηστημίου πλέον, να μας αναλύσουν τα αποτελέσματα... Τώρα πέστε μου φταίω εγώ αν τα θεωρώ κουτσομπολιά;
Αλλά το μεγάλο ερώτημα είναι άλλο. Ασχέτως σχολιασμού, ακόμα και αν όλα είναι σωστά, πέστε μου εσείς τι μου χρησιμεύει εμένα σαν πολίτη αυτό το ρημάδι; Πέστε ότι όλοι συμφωνούσαμε και βγάζαμε το ίδιο συμπέρασμα, τι μου χρησιμεύει; Τι να το κάνω εγώ; Για παράδειγμα έβγαλε ο "σοβαρός" δημοσιογράφος Κος Τσίμας το βαρύγδουπο συμπέρασμα "back to square". Το είπε και αγγλιστί για να δώσει κύρος στο άρθρο του...και λοιπόν τι μου χρησιμεύει Κε Τσίμα και κάθε Κε Τσίμα το αποτέλεσμα και το συμπέρασμα σας; Τι κερδίζω από την "γνώση" (πληροφορία) που μου προσφέρετε τόσο απλόχερα και τακτικά (να προσθέσω εδώ)
Εντάξει, ο πολιτικός θα κοιτάξει ίσως να διορθώσει κάποια πράγματα, ο αναλυτής κάνει την δουλειά του και πληρώνεται γιαυτό, το ίδιο και η εταιρεία δημοσκόπησης, και ο δημοσιγράφος θα γεμίζει χαρτί. Εγώ όμως; Θα αναλωθώ σε σχόλια στη δουλειά μου και στα blog. θα χύσω φαρμάκι, ή θα χαρώ παράφορα, ε και; Θα κουτσομπολέψω εντέλει, αλλά η χρησιμότητα του; Άγνωστο μυστήριο για εμένα.
Θα μου το εξηγήσει κανένας;


Τρίτη 16 Σεπτεμβρίου 2008
Φιλοσοφική θεώρηση του θανάτου
Φοβερή διάλεξη, με πολύ "ζουμί" και που κάθε φορά που την βλέπω με κανει να σκέφτομαι: "είναι κρίμα που δεν τον είχα δάσκαλο".

Ο κύριος καθηγητής είχε φοβερές γνώσεις, λέγειν και χιούμορ.
Το βίντεο θα το βρείτε εδώ:
http://video.google.com/videoplay?docid=-4933825208108634309&hl=en
Ευχαριστώ τον φίλο Ηλία που μου το είχε στείλει πριν πολύ καιρό.
Είστε, όπως πάντα, ευπρόσδεκτοι για σχόλια.
Σχετικό με το θέμα και το παρακάτω βιντεάκι


Σώστε τον πλανήτη; / Save the Planet?


Κυριακή 14 Σεπτεμβρίου 2008
Ο Θεός μας
Ο Θεός μας
Δεν κατάλαβα ποτέ την οικονομία. Τι καταλαβαίνω είναι, ότι κάποιος καλλιεργεί πατάτες και κάποιος άλλος σιτάρι και ότι και στους δύο κάτι περισσεύει και το ανταλλάσσουν. Τι καταλαβαίνω είναι ότι κάποιος είναι έξυπνος και αγοράζει πατάτες και σιτάρι για να τα πουλήσει με κέρδος σ' ένα άλλο μέρος, όπου εκεί οι άνθρωποι έχουν μεγαλύτερη όρεξη για πατάτες και jenever (το "ούζο" της Ολλανδίας που παράγεται από σιτάρι). Αυτά όλα τα καταλαβαίνω. Αλλά την οικονομία δεν την καταλαβαίνω.
Επειδή οικονομία σημαίνει ότι όλοι, αγοράζουν όλο και περισσότερο σιτάρι και πατάτες, και συνεπώς οι έμποροι γίνονται όλο και πλουσιότεροι και έχουν όλο και περισσότερα λεφτά για να αγοράσουν πατάτες και σιτάρι. Αυτό ονομάζεται οικονομική ανάπτυξη και είναι ένα είδος Θεού, του οποίου η ύπαρξη αν τύχει και αμφισβητηθεί από κάποιον τότε αυτός εξοστρακίζεται ευθύς από την κοινωνία. Μόλις η οικονομική ανάπτυξη (δείκτης) γίνει μικρότερη των προσδοκιών μας τότε η οργή του Θεού πέφτει πάνω μας και ξεσπάει η καταστροφή.
Αναρωτιέσαι από που πρέπει να έρθουν όλες αυτές οι πατάτες και το σιτάρι για να κατευνάσουν την πείνα του Θεού που όλο και αναπτύσσεται; Εξορύσσονται από τα βαθύτερα έγκατα της γης. Αρπάζονται από σκελετωμένα χέρια ζητιάνων μακρινών λαών στο νότο και στην ανατολή. Η πείνα τους και η παγκόσμια έλλειψη είναι λιγότερο σημαντική από την ιερή μας ανάγκη για κατανάλωση, η οποία είναι και η λατρεία μας για τον όλο και περισσότερο αδηφάγο Θεό μας.
Η Femke Haselma (γυναίκα, αρχηγός του κόμματος Αριστεροί Οικολόγοι - κάτι σαν Σύριζα στο πιο οικολογικό) έγινε πρωτοσέλιδο αυτή την εβδομάδα με την ανακοίνωση ενός μανιφέστου μέσω του οποίου μας προέτρεψε να καταναλώνουμε λιγότερο. Αυτό είναι ιεροσυλία. Θέλει να αρνηθεί την λατρεία στο Θεό της οικονομικής ανάπτυξης. Αν καταναλώνουμε λιγότερο τότε ο έμπορας θα κερδίζει λιγότερο χρήμα, από το οποίο θα έχει να διαθέσει λιγότερο στην κατανάλωση και ο ίδιος.
Συχνά συμφωνώ με τις απόψεις της Femke Haselma, αλλά τούτη τη φορά πρέπει να την κατηγορήσω ότι βλέπει τα πράγματα από ένα σημείο πολύ προσεκτικό και συντηρητικό. Δεν πρέπει να αγοράζουμε ένα φόρεμα λιγότερο την Κυριακή, (σχεδόν όλα τα εμπορικά κέντρα, supermarket και μαγαζιά είναι ανοικτά την Κυριακή εκτός φυσικά από τις πολύ χριστιανικές
κωμοπόλεις- άλλο ένα θέμα που απασχολεί εδώ τον κόσμο) πρέπει να δολοφονήσουμε το Θεό μας , όπως ακριβώς όλο

Ilja Leonard Pfeijffer (Συγραφέας βιβλίων, άρθρων και θεατρικών έργων με πολλές διακρίσεις στην Ολλανδία)


Παρασκευή 12 Σεπτεμβρίου 2008
Συλλέκτης... παροιμιών - αποφθεγμάτων
Σήμερα μοιράζομαι το μέρος της συλλογής που είχα σε ηλεκτρονική μορφή και ελπίζω στο μέλλον να βρω το χρόνο για το υπόλοιπο που είναι γραπτό...
Miscellaneous Prover
eat less, chew more,
whine less, breathe more,
talk less, say more,
hate less, love more,
and all good things will be yours.Swedish proverb
- Johann Wolfgang von Goethe
- Baltasar Gracian

