Ο δύσκολος δρόμος

"Είναι στενή η πύλη και γεμάτη δυσκολίες

η οδός που οδηγεί στη ζωή,

και λίγοι είναι εκείνοι που την βρίσκουν."

Ματθ. 7:14

"Οι σοφοί είπαν ότι το μονοπάτι είναι

στενό και δύσκολο να το διασχίσεις,

στενό σαν την άκρη ενός ξυραφιού."

Κάθα Ουπανισάντ ΙΙΙ,14

 Γράφει ο Πασκάλ στους στοχασμούς του (Έκδοση Sellier §29 ή Brunschvicg §413 Μετάφραση Ν. Ματσούκα):

"Αυτός ο εσωτερικός πόλεμος του λόγου (γαλλικό κείμενο: raison=λογική) εναντίον των παθών έκανε εκείνους, που έχουν θελήσει την ειρήνη, να μοιραστούν σε δύο μερίδες. Οι μεν θέλησαν να αρνηθούν τα πάθη και να γίνουν θεοί, οι δε να αρνηθούν το λόγο και να γίνουν άγρια θηρία: η περίπτωση του Des Barreaux¹. Αλλά δεν κατόρθωσαν τίποτα μήτε οι μεν μήτε οι δε. Και ο λόγος παραμένει πάντοτε εκείνος που ψέγει τη μικρότητα και την αδικία των παθών και ταράζει την απραξία εκείνων που παραδίνονται σ' αυτά. Και τα πάθη παραμένουν πάντοτε ζωντανά σε κείνους που θέλουν να τα αρνηθούν."

¹ Ποιητής γεννημένος το 1602. Γνωστός ηδονιστής και άθεος. Εδώ ο Πασκάλ υπαινίσσεται τους παρακάτω στοίχους του από ένα ποίημα: "Και με το να αναζητώ τη λογική/ έγινα άγριο θηρίο"

Ο Ζαρατούστρα του Νίτσε, μιλώντας στο πλήθος που ήταν συγκεντρωμένο στην αγορά περιμένοντας να παρακολουθήσει έναν ακροβάτη να εκτελεί το δύσκολο έργο του, είπε τα παρακάτω:

"Ο άνθρωπος είναι ένα σκοινί, δεμένο μεταξύ κτήνους και υπερανθρώπου - ένα σκοινί πάνω από μία άβυσσο. Ένα επικίνδυνο πέρασμα, μια επικίνδυνη διαδρομή, ένα επικίνδυνο κοίταγμα προς τα πίσω, μια επικίνδυνη δόνηση και σταμάτημα."

"Αυτό που είναι μεγαλειώδες στον άνθρωπο είναι ότι είναι μια γέφυρα και όχι ένα τέλος: Αυτό που μπορεί να αγαπηθεί σε έναν άνθρωπο είναι ότι είναι ένα προοίμιο και μια καταβύθιση" (θάνατος)

Το να μάθεις να ζεις είναι να ισορροπείς στο τεντωμένο σου σκοινί βαστώντας το κοντάρι που σου δόθηκε. Το κοντάρι από την μια μεριά βαραίνει από τη λογική σου και από την άλλη από τα πάθη σου.

Πάρε παράδειγμα από την επιστήμη: βασίστηκε στη λογική και δημιούργησε ένα τέρας. Έχουμε πρόοδο και μάλιστα ταχύτατη αλλά για που; Έχουμε τόσα πράγματα αλλά αντί να μας εξυπηρετούν μας σκλαβώνουν.  

Πάρε παράδειγμα από τους μοναχούς: πολέμησαν με μίσος την επιθυμία και το μόνο που βρήκαν ήταν να βασανίζονται από  τους δαίμονες των παθών τους. 

Ακόμα πιο ωραία το περιγράφει ο Βούδας με την Μέση Οδό του. Δεξιά βρίσκεται ο λάθος δρόμος που οδηγεί στην επιθυμία των γήινων πραγμάτων και αριστερά ο λάθος δρόμος που οδηγεί στην επιθυμία των ουράνιων. Στη μέση βρίσκεται η Μέση Οδός, η χρυσή τομή για την οποία μιλούσαν και οι αρχαίοι Έλληνες. Η οδός της τελειότητας περιγράφεται από την παρακάτω ιστορία του Βούδα:

Ο Sona Kolivisa ήταν ο γιος ενός πλούσιου έμπορα που είχε πάει σε μοναστήρι του Βούδα. Λόγω του πρωτοφανούς ζήλου που επέδειξε, περπατούσε πάνω σε αγκάθια και ο δρόμος του είχε γεμίσει αίματα. Μετά σκέφτηκε: "Και αν γυρνούσα σπίτι και χρησιμοποιούσα τα πλούτη μου για να κάνω καλές πράξεις;"

Ο διδάσκαλος Βούδας, που ήξερε τις σκέψεις του, πήγε και τον ρώτησε: "Όταν ήσουν σπίτι, Sona, έπαιζες μουσική με το λαούτο;"

- "Ναι, δάσκαλε"

"Όταν οι χορδές του λαούτου ήταν πολύ τεντωμένες, έδινε το όργανο τους σωστούς ήχους;"

- "Όχι, δάσκαλε"

"Όταν οι χορδές δεν ήταν πολύ τεντωμένες, ή πολύ χαλαρές τότε το όργανο ακούγονταν καλύτερα. Έτσι δεν είναι;"

- "Έτσι ήταν δάσκαλε"

"Έτσι ακριβώς, Sona, ο υπερβολικός ζήλος οδηγεί στην αυτο-εξύψωση και η έλλειψη ζήλου στη ραθυμία: έχε μια ισορροπία στο ζήλο, και έλεγξε τις δυνάμεις σου με αρμονία. Ας είναι αυτός ο σκοπός σου."

Υπάρχει ένας εσωτερικός πόλεμος στον άνθρωπο μεταξύ της καρδιάς και της επιθυμίας, λέει μια φίλη μου. Μην πολεμάς κανένα από τα δώρα που σου δόθηκαν. Η σύγκρουση αυτή είναι που οδηγεί στην αθλιότητα. Βρες την μέση οδό και τότε θα καταλάβεις ότι γέννηση, θάνατος και αγάπη είναι πράγματα διαφορετικά απ' ότι φανταζόμαστε. Είναι επί της ουσίας το ίδιο πράγμα... 

Κρισναμούρτι from Iptamenos Ollandos on Vimeo.