Ντίνος Χριστιανόπουλος: Εναντίον

Είμαι εναντίον της κάθε τιμητικής διάκρισης, απ΄ όπου και αν προέρχεται....

Είμαι εναντίον των βραβείων γιατί μειώνουν την αξιοπρέπεια του ανθρώπου. Βραβεύω σημαίνει αναγνωρίζω την αξία κάποιου κατώτερου μου - και κάποτε πρέπει να απαλλαγούμε από την συγκατάβαση των μεγάλων. Παίρνω βραβείο σημαίνει παραδέχομαι πνευματικά αφεντικά - και κάποτε πρέπει να διώξουμε τα αφεντικά από την ζωή μας...

Είμαι εναντίον των χρηματικών επιχορηγήσεων, σιχαίνομαι τους φτωχοπρόδρομους που απλώνουν το χέρι τους για παραδάκι. Οι χορηγίες μεγαλώνουν την μανία μας για διακρίσεις και την δίψα μας για λεφτά΄ ξεπουλάνε την ατομική ανεξαρτησία μας.

Είμαι εναντίον των σχέσεων με το κράτος και βρίσκομαι σε διαρκή αντιδικία μαζί του. Πότε μου δεν πάτησα σε υπουργείο, και το καυχιέμαι. Η μόνη μου εξάρτηση από το κράτος είναι η εφορεία, που με γδέρνει.

Είμαι εναντίον των εφημερίδων. Χαντακώνουν αξίες, ανεβάζουν μηδαμινότητες, προβάλλουν ημετέρους, αποσιωπούν τους απροσκύνητους΄ όλα τα μαγειρεύουν, όπως αυτές θέλουν. Δεξιές, αριστερές, κεντρώες - όλες το ίδιο σκατό....

Είμαι εναντίον κάθε ιδεολογίας, σε οποιαδήποτε απόχρωση και αν μας την πασέρνουν. Όσο πιο γοητευτικές και προοδευτικές είναι οι ιδέες, τόσο πιο τιποτένια ανθρωπάκια μπορεί να κρύβονται από πίσω τους. Όσο πιο όμορφα τα λόγια τους, τόσο πιο ύποπτα τα έργα τους. Όσο πιο υψηλοί οι στόχοι, τόσο πιο άνοστοι οι στίχοι.

Είμαι, προπάντων, εναντίον κάθε ατομικής φιλοδοξίας, που καθημερινά μας οδηγεί σε μικρούς και μεγάλους συμβιβασμούς. Αν σήμερα κυριαρχούν παραγοντίσκοι και τσανάκια, δεν φταίει μόνο το κωλοχανείο΄ φταίνε και οι δικές μας παραχωρήσεις και αδυναμίες. Αν πιάστηκε η μέση του οδοκαθαριστή, φταίμε και εμείς που πετούμε το τσιγάρο μας στο δρόμο. Κι αν η λογοτεχνία μας κατάντησε σκάρτη, μήπως δεν φταίει και η δική μας σκαρταδούρα.
Ντίνος Χριστιανόπουλος
κείμενο του 1977
στο περιοδικό ΔΙΑΓΩΝΙΟΣ,
αρ. 1, Ιανουάριος - Απρίλιος 1979

Εδώ ένα ποίημα του Μιχάλη Κατσαρού

Δεν σε SONY...

- Do you know that we are ruled by TV? 

Γνωρίζεις ότι κυβερνιόμαστε από την τηλεόραση;

(J.Morrison from "An American Prayer")

Η ανάρτηση αυτή είναι ένα θέμα που ήθελα εδώ και καιρό να ασχοληθώ. Έχω σταματήσει να βλέπω τηλεόραση εδώ και περίπου 7 χρόνια. Ακόμα και ταινία ή ντοκιμαντέρ που με ενδιαφέρει δεν θα καθίσω να τη δω εξαιτίας των διαφημίσεων. Αν δεν υπήρχε και ένα Βελγικό κανάλι με καλές ταινίες και ντοκιμαντέρ που ΔΕΝ διακόπτονται για διαφημίσεις δεν θα καθόμουν ποτέ μπροστά από το χαζοκούτι που έχω και εγώ στο σπίτι.


Πιστεύω ότι η οποιαδήποτε διαφήμιση είναι μόλυνση. Στο δρόμο μπορούμε να το καταλάβουμε πιο εύκολα. Μολύνεται το οπτικό μας πεδίο δηλαδή το περιβάλλον μας. Μπροστά στην οθόνη όμως τα πράγματα είναι πιο δύσκολα. Ενώ στο δρόμο έχουμε τουλάχιστον την επιλογή να κοιτάξουμε αλλού, στην τηλεόραση έχουμε ήδη προαποφασίσει να γίνουμε δέκτης μιας "επικοινωνίας" που μπαίνει σε ομοιωματικά γιατί δεν είναι αμφίδρομη. Η εξουσία βρίσκεται στον πομπό. Αυτός είναι που πραγματικά αποφασίζει τι θα δεις. Μην ξεγελιέσαι λέγοντας ότι μπορώ να αλλάξω κανάλι. Η εξουσία που σου δίνει το τηλεκοντρόλ είναι ψεύτικη γιατί πάλι τα ίδια θα δεις και θα ακούσεις. ("ποτέ δεν υπήρξε τόση μονοφωνία με τόσα πολλά κανάλια" λέει κάπου η πρώτη εικόνα). Αλήθεια έχετε προσέξει ότι σχεδόν όλα τα κανάλια βάζουν ταυτόχρονα τις διαφημίσεις; Ή την ομοφωνία απόψεων στις ειδήσεις; Μέχρι και η σειρά τους ελάχιστα διαφοροποιείται από κανάλι σε κανάλι...

Ειδικά η διαφήμιση είναι απλά ένας τρόπος για να μας δημιουργεί επιθυμίες που δεν είχαμε, δεν χρειαζόμασταν και από την στιγμή που θα τις αποδεχθήκαμε (θα δούμε κάποιους τρόπους παρακάτω) πλέον δεν μπορούμε να κάνουμε χωρίς αυτές. Ας δούμε κάποια παραδείγματα για το πως λειτουργεί η διαφήμιση (που αν και δεν είναι το άμεσο θέμα μας αποτελεί μεγάλο μέρος του, αφού υπάρχει όχι μόνο μέσα στα στενά όρια του διαφημιστικού χρόνου αλλά και μέσα σε ταινίες, ειδήσεις κ.α.)

Παράδειγμα 1ο. Το φαγητό: Όλες οι διαφημίσεις για το φαγητό μιλάνε για επεξεργασμένο - μεταποιημένο φαγητό. Δεν υπάρχει διαφήμιση για ωμά προϊόντα, λαχανικά ή κρέας για παράδειγμα. Γιατί; Γιατί απλούστατα ο πεινασμένος τα γνωρίζει, όπως γνωρίζει και τον τόπο που θα τα βρει. Είναι το επεξεργασμένο που πρέπει να γίνει γνωστό, για τις "ευεργετικές" του ιδιότητες...

Παράδειγμα 2ο. Η καθαριότητα: Για χιλιετηρίδες οι άνθρωποι καθαρίζανε με νερό και σαπούνι. Πρέπει όμως να μας πουλήσουν τα προϊόντα τους. Και πως το κάνουνε; Πουλάνε λευκότητα, ή αφθαρσία, ή άρωμα, ή απαλότητα ή τέλος ονομασία (εμπιστοσύνη στη μάρκα).

Όλο το "επικοινωνιακό" τρικ βασίζεται λοιπόν στο να προωθηθεί κάποιος συγκεκριμένος τρόπος ζωής. Και ο τρόπος που επιτυγχάνεται είναι πολύ απλός. Ακόμα και όταν γνωρίζουμε ότι αυτό που βλέπουμε, ειδικά στην εποχή μας, μπορεί να "παραχαραχτεί" με άπειρους τρόπους συνεχίζουμε να το πιστεύουμε, αφού αυτό που βλέπουμε με τα μάτια μας, πρέπει να είναι αληθινό. 

Κάποιος βέβαια μπορεί να προβάλει το επιχείρημα: "μα εγώ είμαι κριτικός τηλεθεατής". Λοιπόν δεν νομίζω ότι υπάρχει τέτοιο πράγμα. Και θα σας εξηγήσω γιατί. Παρακολουθούμε εικόνες και ήχους με υπερβολική ταχύτητα. Αυτό απαιτεί τεράστια συγκέντρωση και από μόνο του μειώνει την κριτική ικανότητα. Είπαμε και προηγουμένως ότι δεν έχουμε εξουσία πάνω στις εικόνες τις οποίες πρέπει να παρ-ακολουθήσουμε. Η σκέψη είναι εμπόδιο σ' αυτήν την προσπάθεια. Προσθέστε τώρα το γεγονός ότι συνήθως βλέπουμε τηλεόραση το απόγευμα που είμαστε φυσιολογικά περισσότερο κουρασμένοι αλλά κυρίως και λόγω δουλειάς. Και ας μην ξεχνάμε το γεγονός ότι πλέον οι γενιές μεγαλώνουν με την τηλεόραση, κάτι που τουλάχιστον οι μεγαλύτεροι από εμάς απέφυγαν κατά την διάρκεια της τρυφερής ηλικίας. Θέλουμε να κρατήσουμε την επαφή με την ροή των εικόνων - "γεγονότων" και δεν θέλουμε να σπάσει η συνέχεια μη τυχόν και χάσουμε το νόημα. Έτσι αυτο-εκπαιδευόμαστε στο να μην αντιδράμε στην πληροφορία. Αργότερα βέβαια αντιδράμε αφού η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων λειτουργεί με την μνήμη αλλά συνήθως δεν γνωρίζουμε γιατί ακριβώς αντιδράμε.

Εδώ θα πρέπει να προσθέσουμε και έναν άλλο εξίσου σημαντικό λόγο της μείωσης της κριτικής ικανότητας. Είναι ότι εξαρχής αναγνωρίζουμε την τηλεόραση σαν ένα μέσο χαλάρωσης, ένα μέσο διασκέδασης. Και η διασκέδαση είναι κάτι απαραίτητο όταν δεν είσαι ευτυχισμένος μας θυμίζει ο Πασκάλ. Όλη η τηλεόραση είναι διασκέδαση ακόμα και οι ειδήσεις ή ακόμα και ο τελευταίος πόλεμος που μεταδόθηκε τηλεοπτικά. Ξέρω είναι φρικτό να λες κάτι τέτοιο, αλλά γιατί τόσος κόσμος έβλεπε καθημερινά; Για να νιώσει καλύτερα, για να αποσπάσει την προσοχή από τον εαυτό του, για να ξεχαστεί. Είναι βασική ιδιότητα της τηλεόρασης να αποσπά την προσοχή σου από αυτό που ήδη αισθάνεσαι...


 Ο Roger Waters (ex Pink Floyd) στο "Amused to Death" (μπορείτε να ακούσετε και να δείτε στίχους εδώ) τίτλος που προήλθε από το βιβλίο του Neil Postman, Amused Ourselves to Death (σύνδεσμος για να το κατεβάσετε) περιγράφει σε συνέντευξη του την ιδέα πίσω από τον τίτλο: 

"Και σε ένα σημείο είχα αυτή τη μάλλον καταθλιπτική εικόνα ενός εξωγήινου που βλέποντας το θάνατο αυτού του πλανήτη ήρθε να εξερευνήσει τα αίτια και βρήκε τους σκελετούς μας γύρω από τις τηλεοράσεις μας. Προσπαθώντας να εξηγήσει γιατί το τέλος μας ήρθε πριν την ώρα του κατέληξε στο συμπέρασμα ότι διασκεδάσαμε τους εαυτούς μας μέχρι θανάτου."   

 Από τους στίχους των τραγουδιών του που αναφέρονται στο παράδειγμα μου με τον πόλεμο του Ιράκ και την διασκέδαση παραθέτω τους πλέον χαρακτηριστικούς:

"Και οι Γερμανοί σκότωσαν τους Εβραίους

Και οι Εβραίοι τους Άραβες

Και οι Άραβες τους ομήρους

Είναι να απορείς 

Που ο πίθηκος είναι μπερδεμένος;"

 και 

"Ε, μπάρμαν εδώ

Δύο ακόμα σφηνάκια

Και δύο ακόμα μπύρες

Κύριε, μπορείτε να δυναμώσετε την ένταση της τηλεόρασης

Ο πόλεμος ξεκίνησε στο έδαφος

Και μου αρέσουν αυτές οι με λέιζερ κατευθυνόμενες βόμβες"

Ο Jerrie Mander λέει στο βιβλίο του "Τέσσερα επιχειρήματα για την κατάργηση της τηλεόρασης":

"Εξάλλου η τηλεόραση δεν ξεκουράζει, ούτε διεγείρει. Αναστέλλει την ικανότητα σου να σκέφτεσαι, αλλά δεν οδηγεί στην ελευθερία του μυαλού, στην ξεκούραση ή στην ανανέωση. Οδηγεί σε ένα πιο εξαντλημένο μυαλό. Μπορεί να σταματά τα προηγούμενα έμμονα πρότυπα σκέψης, αλλά δεν πάει παραπέρα." 

Πράγμα που μου θυμίζει ένα τραγουδάκι - μανιφέστο του Gill Heron. Είναι το αρκετά γνωστό The Revolution will not be televised. Βέβαια, όταν το είχα πρωτακούσει νόμιζα ότι μιλούσε για μια επανάσταση ενάντια στο σύστημα, ή για μια επανάσταση των μαύρων για ισότητα.

 

Όμως πρόσφατα βρήκα αυτό το βίντεο όπου ο ίδιος ο Gill Heron εξηγεί τι εννοούσε. Μιλάει φυσικά για τους μαύρους της Αμερικής αλλά το μήνυμα του νομίζω ότι είναι για όλους μας, σε όλο τον πλανήτη:

"Η πρώτη αλλαγή γίνεται στο μυαλό σου. Θα πρέπει πρώτα να αλλάξεις το μυαλό σου (μετα-νοώ) προτού αλλάξεις τον τρόπο που ζεις ή κινείσαι. Αυτό που εννοούσαμε με το τραγούδι είναι ότι αυτό θα αλλάξει τον κόσμο και αυτό είναι κάτι που κανένας φακός δεν μπορεί να πιάσει. Είναι σαν κάτι που το έβλεπες πάντα αλλά ξαφνικά συνειδητοποιείς ότι είμαι σε λάθος σελίδα ή είμαι στη σωστή σελίδα αλλά σε λάθος νότα. Και πρέπει να συγχρονιστώ με όλους τους άλλους για να μπορέσω να καταλάβω τι συμβαίνει σε αυτή τη χώρα."

Ας επανέρθουμε όμως στο θέμα μας. Έτσι λοιπόν μειώνοντας την κριτική μας ικανότητα, κυριολεκτικά μας κρατά ναρκωμένους, υπνωτισμένους κάνοντας μας απαθείς και ηλίθιους. Είναι το πιο δυνατό ναρκωτικό και όποιος δεν το πιστεύει ας προσπαθήσει να πάρει την τηλεόραση από κάποιον εθισμένο...

Επίσης μας στερεί την φαντασία. Η φαντασία μας, το πολυτιμότερο εργαλείο, για να αυτοσχεδιάζουμε και να ξεπερνούμε καταστάσεις με λίγα λόγια για να δημιουργούμε, εκφυλίζεται. Γίνεται φαντασίωση. Όχι ότι η φαντασίωση είναι κάτι κατ' ανάγκη κακό. Διαβάζοντας ένα βιβλίο για παράδειγμα, πάλι φαντασιώνουμε κάποια σκηνή. Αλλά εκεί έχεις την ελευθερία να την δημιουργήσεις εσύ. Αλλά η φαντασίωση προερχόμενη από εικόνες είναι κοινή για όλους, είναι ένα είδος μαζικής ύπνωσης. Μιμούμενοι την εικόνα φανταζόμαστε τον εαυτό μας στο τελευταίο μοντέλο ενός αμαξιού παίρνοντας μια δύσκολη στροφή με μεγάλη ασφάλεια...το ίδιο πράγμα ΟΛΟΙ ΜΑΣ!

Αλλά μας κλέβει και χρόνο, ποιοτικό χρόνο που θα περνούσαμε με συνανθρώπους μας, γνωστούς, συγγενείς ή φίλους. Εδώ θα σας αναφέρω ένα δικό μου παράδειγμα. Παλιά πριν 30-35 χρόνια το σόι του πατέρα μου (αρκετά αδέλφια) μαζευόταν σε κάθε ονομαστική εορτή και τα ξαδέλφια είμασταν πολύ δεμένα μεταξύ μας. Από τότε όμως που ήρθε αυτός ο εκσυγχρονισμός που ονομάζεται τηλεόραση, οι επισκέψεις και οι γιορτές αραίωσαν και η επαφή σιγά σιγά έσβησε. Αυτό το πράγμα πιστεύω ότι γίνεται καθημερινά από όλους μας.

Άφησα τελευταία τα διάφορα κουτσομπολιά, ριάλιτι αλλά και τις ειδήσεις γιατί είναι ένα τρανταχτό παράδειγμα για το πως η τηλεόραση παραμορφώνει την πραγματικότητα. ΔΕΝ είναι αυτή η πραγματικότητα που σου παρουσιάζουν τέτοια χαμηλής ποιότητας προγράμματα, με χαμηλής ποιότητας παρουσιαστές και χαμηλής ποιότητας συμμετέχοντες. Είναι μια ψευδαίσθηση της πραγματικότητας.

Δεν θα μπορούσε να εκφραστεί αυτό καλύτερα από τον μονόλογο του Howard Beale στην ταινία Network News Hour. (μπορείτε να την δείτε εδώ χωρίς υπότιτλους)

"Χειριζόμαστε ψευδαισθήσεις, άνθρωπε. Τίποτα από αυτά δεν είναι αλήθεια. Αλλά εσείς κάθεστε μπροστά της κάθε μέρα, κάθε νύχτα, όλες οι ηλικίες, όλες οι ράτσες, όλες οι θρησκείες. Είμαστε όλα όσα ξέρετε. Έχετε αρχίσει να πιστεύετε όλες τις ψευδαισθήσεις που πλάθουμε εδώ. Έχετε αρχίσει να πιστεύετε ότι ο καθοδικός σωλήνας είναι πραγματικότητα και ότι οι δικές σας ζωές δεν είναι πραγματικές. Κάνετε ότι σας λέει ο σωλήνας. Ντύνεστε σαν τον σωλήνα. Τρώτε όπως ο σωλήνας. Μεγαλώνετε τα παιδιά σας όπως ο σωλήνας. Σκεφτόσαστε ακόμα όπως ο σωλήνας. Αυτή είναι μαζική τρέλα, τρελοί! Για όνομα του Θεού εσείς οι άνθρωποι είστε αληθινοί, ΕΜΕΙΣ είμαστε η ψευδαίσθηση.
Κλείστε λοιπόν τις τηλεοράσεις σας. Κλείστε τις τώρα. Αυτή τη στιγμή. Κλείστε τις στο μέσον αυτής της πρότασης που σας λέω τώρα. Κλείστε τις! "

Για τις ειδήσεις ειδικά, ο φόβος μαζί την επιθυμία είναι μέσα  χειραγώγησης των μαζών. Η θεοποίηση της ελεύθερης αγοράς και ο φόβος κατάρρευσης της κυριαρχεί σήμερα στις ειδήσεις.  Πάλι από την συνέντευξη του R. Waters: 

"Η τηλεόραση, όταν γίνεται εμπορική και βασισμένη στο χρέος, τείνει να ευτελίζει και να αποκτηνώνει τις ζωές μας. (...) είναι ένα εργαλείο υποτελούς προσκόλλησης μας στην κατεστημένη φιλοσοφία ότι η ελεύθερη αγορά είναι ο Θεός και ότι όλοι θα πρέπει να την προσκυνάμε, είναι ένα πολύ επικίνδυνο μέσο."

Στο προαναφερθέν άλμπουμ του Waters βρίσκουμε τους παρακάτω στίχους που μας δείχνουν αυτή την ευτέλεια και αποκτήνωση των ζωών μας:

"Και οι άνθρωποι του δικτύου ψεύδονται

Και ο στρατιώτης είναι μόνος

Στη μαγνητοσκοπημένη ζώνη

Αλλά ο πίθηκος δεν παρακολουθεί

Ξεγλίστρησε  στην κουζίνα

Για να μαζέψει τα πιάτα

Και να απαντήσει το τηλέφωνο."

Και κάτι ακόμα: Λέμε το πρόγραμμα της τηλεόρασης. Σκεφτείτε: η λέξη πρόγραμμα έχει κοινή ρίζα με την λέξη προγραμματίζω. Το μυαλό, που ούτως ή άλλως ποτέ δεν αφήνουμε να αδειάσει, μέσω της τηλεόρασης γεμίζει. Αλλά το χειρότερο είναι ότι γεμίζει με ιδέες και εικόνες που είναι εμμονές κάποιου άλλου. Μην ξεχνάς: Το σαλόνι σου είναι το εργοστάσιο. Το προϊόν που κατασκευάζεται είσαι ΕΣΥ!

Αν θέλετε διαβάστε και αυτό το ποίημα του R. Dahl εδώ.


Πηγές:
http://www.turnoffyourtv.com/
Howard Beale στην ταινία Network News Hour
Roger Waters (ex Pink Floyd) στο "Amused to Death"
Jerrie Mander, "4 Agreements for the elimination of TV"
Neil Postman, "Amused Ourselves to Death"
Ποίημα του R. Dahl "Television"

ΥΓ. Θέλω να ζητήσω συγνώμη που δεν αναφέρω τις πηγές των φωτογραφιών αλλά επειδή είναι αρκετός καιρός που τις μαζεύω, τις έχω ξεχάσει. Αν κάποιος δημιουργός θέλει να εμφανίζεται η πηγή ή δεν θέλει η δουλειά του να φαίνεται εδώ ας επικοινωνήσει.

Κούφιοι Άνθρωποι

Από το ιστολόγιο: Αιμόφιλος Τ. Ινφλουέντζα
Μουσική: Ωχρά Σπειροχαίτη

Βίντεο: ΣΥΝΕΡΓΕΙΟ – Υπόγειες Κινηματογραφικές Παραγωγές 
Στίχοι: http://monopoihmata.blogspot.com/2010/11/blog-post_23.html

ΝΙΡΒΑΝΑ: Ο Καταρράκτης

 Αν πάτε στην Ιαπωνία και επισκεφτείτε το μοναστήρι του Eiheiji λίγο πριν την είσοδο θα δείτε μια μικρή γέφυρα που ονομάζεται Hanshaku-kyo, που σημαίνει "γέφυρα μισής κουτάλας."

Όποτε ο δάσκαλος Dogen έπαιρνε νερό από το ποτάμι, χρησιμοποιούσε μια μισογεμάτη κουτάλα, επιστρέφοντας το υπόλοιπο στο ποτάμι, χωρίς να το πετάει. Γι' αυτό ονομάζουμε την γέφυρα Hanshaku-kyo, " Γέφυρα μισής Κουτάλας." Στο μοναστήρι όταν πλένουμε το πρόσωπο μας, γεμίζουμε την λεκάνη κατά το 70% της χωρητικότητας. Και αφού πλυθούμε αδειάζουμε το νερό αντί για μακριά , προς  το σώμα μας. Αυτό εκφράζει σεβασμό για το νερό.

Αυτού του είδους η άσκηση δεν βασίζεται πάνω στην ιδέα του να είσαι οικονομικός. Μπορεί να είναι δύσκολο να καταλάβουμε γιατί ο Dogen γυρνούσε το μισό νερό που έπαιρνε στο ποτάμι. Αυτού του είδους η πράξη είναι πέρα από την σκέψη μας.

Όταν αισθανόμαστε την ομορφιά του ποταμού, όταν είμαστε ένα με το νερό, το κάνουμε διαισθητικά με τον τρόπο του Dogen. Είναι η αληθινή μας φύση να το κάνουμε έτσι. Αλλά αν η αληθινή σου φύση είναι καλυμμένη από ιδέες οικονομίας ή αποτελεσματικότητας, o τρόπος του Dogen δεν γίνεται κατανοητός.

Πήγα στο εθνικό πάρκο Yosemite (Αμερική), και είδα κάτι τεράστιους καταρράκτες. Ο μεγαλύτερος είχε περίπου 400 μέτρα ύψος, και από αυτό το ύψος το νερό πέφτει σαν μια κουρτίνα που ρίχνεται από την κορυφή του βουνού. Δεν μοιάζει να πέφτει γρήγορα, όπως θα περιμένατε· μοιάζει να πέφτει πολύ αργά λόγω της απόστασης. Και το νερό δεν πέφτει σαν ένα ρεύμα, αλλά διαχωρίζεται σε πολλά μικρά ρεύματα. Από μακριά μοιάζει με κουρτίνα. Και σκέφτηκα ότι θα πρέπει να είναι μια πολύ δύσκολη εμπειρία για κάθε σταγόνα νερού να πέφτει από την κορυφή

ενός τόσο ψηλού βουνού. Παίρνει χρόνο, ξέρετε, πολύ χρόνο, ώστε το νερό τελικά να φτάσει στο κάτω μέρος του καταρράκτη.

Και μου φαίνεται ότι η ζωή μας μπορεί να μοιάζει με αυτό. Έχουμε πολλές δύσκολες εμπειρίες στη ζωή μας. Αλλά την ίδια στιγμή, σκέφτηκα, το νερό δεν ήταν αρχικά χωρισμένο, αλλά ήταν ένας ολόκληρος ποταμός. Μόνο όταν είναι χωρισμένο έχει μια δυσκολία στο να πέσει. Είναι σαν το νερό να μην έχει καθόλου αισθήσεις όταν είναι ένας ολόκληρος ποταμός. Μόνο όταν έχει χωριστεί σε πολλές σταγόνες μπορεί να έχει ή να εκφράζει κάποιο συναίσθημα. Όταν βλέπουμε ένα ολόκληρο ποταμό δεν νιώθουμε την ζωντανή δραστηριότητα του νερού, αλλά όταν πιάσουμε ένα μέρος του νερού με την κουτάλα, έχουμε την εμπειρία κάποιας αίσθησης του νερού, και επίσης νιώθουμε την αξία του ατόμου που χρησιμοποιεί το νερό. Νιώθοντας τον εαυτό μας και το νερό με αυτόν τον τρόπο, δεν μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε μόνο με υλιστικό τρόπο. Είναι ζωντανό. 

Πριν γεννηθούμε δεν είχαμε κανένα συναίσθημα· είμασταν ένα με το σύμπαν. Αυτό ονομάζεται "μοναδικός νους", ή "ουσία του νου," ή "μεγάλος νους." Αφού έχουμε χωριστεί με τη γέννηση μας από αυτήν την μοναδικότητα, όπως το νερό που πέφτει από τον καταρράκτη χωρίζεται από τον αέρα και τους βράχους, αποκτούμε συναίσθηση. Έχετε δυσκολία επειδή έχετε συναίσθημα. Ταυτίζεστε με το συναίσθημα που έχετε χωρίς να ξέρετε πως αυτού του είδους το συναίσθημα δημιουργείται. Όταν δεν συνειδητοποιείτε ότι είστε ένα με τον ποταμό, ή ένα με το σύμπαν, τότε νιώθετε πόνο. Είτε είναι χωρισμένος σε σταγόνες είτε όχι, το νερό είναι νερό.

Η ζωή μας και ο θάνατος είναι το ίδιο πράγμα. Όταν συνειδητοποιήσουμε αυτό το γεγονός,

δεν έχουμε πλέον φόβο για το θάνατο, και δεν έχουμε πλέον πραγματική δυσκολία στη ζωή μας.

Όταν ο ποταμός ξαναγυρνά στην αρχική του ενότητα, δεν έχει πια ατομικό συναίσθημα· ξαναπαίρνει την φύση του, και βρίσκει ηρεμία. Πόσο χαρούμενο πρέπει να είναι το νερό που ξαναγύρισε στον αρχικό ποταμό! Αν έχουν έτσι τα πράγματα, τι συναίσθημα θα έχουμε όταν πεθαίνουμε; Νομίζω ότι είμαστε σαν το νερό στην κουτάλα. Θα έχουμε ηρεμία τότε, τέλεια ηρεμία.

Μπορεί να είναι πολύ τέλεια για εμάς ακόμα, επειδή ταυτιζόμαστε τόσο πολύ με το συναίσθημα μας, στην ατομική μας ύπαρξη. Εμείς, τώρα, έχουμε κάποιο φόβο θανάτου, αλλά αφού ξαναβρούμε την αυθεντική μας φύση, υπάρχει Νιρβάνα. Γι' αυτό λέμε, "Για να αποκτήσεις Νιρβάνα πρέπει να πεθάνεις." "Να πεθάνεις" δεν είναι μια τόσο επαρκής έκφραση. Ίσως "να περάσεις" ή "να συνεχίσεις", ή "να ενωθείς" θα ήταν καλύτερη. 

Θα προσπαθήσετε να βρείτε κάποια καλύτερη έκφραση για το θάνατο; Όταν θα την βρείτε, θα έχετε μια καινούργια ερμηνεία στη ζωή σας. Θα είναι σαν την εμπειρία μου όταν είδα το νερό στο μεγάλο καταρράκτη. Φανταστείτε! Είχε 400 μέτρα ύψος! 

Λέμε, "Όλα προέρχονται από την κενότητα." Ένας ενιαίος ποταμός ή ένα ενιαίο μυαλό είναι κενότητα. Όταν φτάσουμε αυτή την κατανόηση βρίσκουμε την αληθινή σημασία της ζωής μας. Όταν φτάσουμε αυτήν την κατανόηση μπορούμε να δούμε την ομορφιά στην ανθρώπινη ζωή. Προτού συνειδητοποιήσουμε αυτό το γεγονός, όλα αυτά που βλέπουμε είναι απλά πλάνη. Μερικές φορές υπερτιμούμε την ομορφιά· μερικές φορές υποτιμούμε ή αγνοούμε την ομορφιά επειδή ο μικρός νους μας δεν βρίσκεται σε συμφωνία με την  πραγματικότητα. Το να μιλάμε για αυτό με αυτόν τον τρόπο είναι εύκολο, αλλά το να έχουμε το πραγματικό συναίσθημα δεν είναι τόσο εύκολο. Αλλά με την εξάσκηση στο ζαζέν μπορείτε να καλλιεργήσετε αυτό το αίσθημα. Όταν μπορέσετε να "καθίσετε" με ολόκληρο το σώμα και τον νου, και με την ενότητα σώματος και νου υπό τον έλεγχο του συμπαντικού νου, μπορείτε εύκολα να αποκτήσετε αυτού του είδους την σωστή κατανόηση. Η καθημερινή σας ζωή θα ανανεωθεί χωρίς να ταυτίζεστε με μια λανθασμένη ερμηνεία της ζωής. Όταν συνειδητοποιήσετε αυτό το γεγονός, θα ανακαλύψετε πόσο χωρίς νόημα ήταν η παλιά σας ερμηνεία, και πόσο πολύ άχρηστη προσπάθεια είχατε καταβάλλει. Θα βρείτε το αληθινό νόημα της ζωής, και ακόμα και αν έχετε δυσκολία κατά την πτώση από την κορυφή του καταρράκτη στο κάτω μέρος του βουνού, θα χαίρεστε την ζωή σας. 

- Shunryu Suzuki 
(original text in english)

ΝΙΡΒΑΝΑ: Ο Καταρράκτης from Iptamenos Ollandos on Vimeo.

Suzuki from Iptamenos Ollandos on Vimeo.

Quotations

• "Strictly speaking, there are no enlightened people, there is only enlightened activity."
• "Our tendency is to be interested in something that is growing in the garden, not in the bare soil itself. But if you want to have a good harvest, the most important thing is to make the soil rich and cultivate it well."
• "So the secret is just to say 'Yes!' and jump off from here. Then there is no problem. It means to be yourself, always yourself, without sticking to an old self."
• "When you do something, you should burn yourself completely, like a good bonfire, leaving no trace of yourself."
• "Zazen practice is the direct expression of our true nature. Strictly speaking, for a human being, there is no other practice than this practice; there is no other way of life than this way of life."
• "Take care of things, and they will take care of you."
• "In the beginner's mind there are many possibilities, in the expert's mind there are few." - Shunryu Suzuki
• "Life and death are the same thing. When we realize this fact, we have no fear of death anymore, nor actual difficulty in our life."
• "As soon as you see something, you already start to intellectualize it. As soon as you intellectualize something, it is no longer what you saw."
• "The way that helps will not be the same; it changes according to the situation."
• “That bird is free – you owe me a bird.”
• "Without accepting the fact that everything changes, we cannot find perfect composure. But unfortunately, although it is true, it is difficult for us to accept it. Because we cannot accept the truth of transience, we suffer."

Ένα ΟΧΙ, όχι πολλά...

Λέγεται ότι όλοι αυτοί που διαφωνούν με μνημόνιο και Καλλικράτη θα πρέπει να διαμαρτυρηθούν ψηφίζοντας μικρό κόμμα. (δημοτικές και κομματικός χαρακτήρας αλλουνού παπά ευαγγέλιο αυτό, αλλά εδώ που έχουμε φτάσει ας το καταπιούμε.)
Και ερωτώ: πως είναι δυνατόν να το πράξουν ΜΑΖΙ και ομόφωνα ψηφίζοντας ένα μικρότερο κόμμα; Το μικρό κόμμα δεν είναι ένα, είναι πολλά. Οι διαφορές τους μεγάλες. Επομένως η καραμέλα της συμμετοχής κατακερματίζοντας το ΌΧΙ ισχυροποιεί το ΝΑΙ. 



Επειδή λοιπόν δεν υπάρχει ούτε ένας υποψήφιος που μπορεί να συσπειρώσει γύρω του όλα αυτά τα ΟΧΙ (όσα κι αν είναι αυτά) γι' αυτό και ο πρώτος ποδηλάτης της χώρας έκανε αναφορά σε εκλογές/δημοψήφισμα. Το δημοψήφισμα παμπόνηρε λαοπλάνε είναι μία αντρίκεια απόφαση ανάμεσα σε ένα ΝΑΙ και ένα ΟΧΙ και όχι ένα ΝΑΙ και πολλά μικρά ΟΧΙ.


Άρα όποιος λέει ΟΧΙ και κατεβαίνει στις εκλογές για εμένα είναι το ΙΔΙΟ προδότης με τον αρχιψεύταρο και τον θίασο των "αντιεξουσιαστών" του, όποια και αν είναι τα κίνητρα του. 


Γι' αυτούς τους λόγους είναι προσωπική μου άποψη ότι το καλύτερο κόμμα που εκφράζει αυτό το ένα ΟΧΙ είναι η ΑΠΟΧΗ.


Καλό βόλι αδέλφια...

Asian Dub Foundation - Naxalite*
Album: Rafi's Revenge

Brothers and sisters of the soul unite
We are one indivisible and strong
They may try to break us but they dare not under estimate us
They know our memories are long
A mass of sleeping villages
That's how they're pitching it
At least that's what they try to pretend
But check out our history
So rich and revolutionary
A prophecy that we will rise again
That we will rise again...

Again and again until the land is ours
Again and again until we have taken the power
Again and again until the land is ours
Again and again until we have taken the power

Deep in the forest
High up in the mountains
To the future we will take an oath
Like springing tigers we encircle the cities
Our home is the undergrowth
Because I am just a naxalite warrior
Fighting for survival and equality
Police man beating up me, my brother and my father
My mother crying can't believe this reality
And we will rise again
And we will rise again...

Again and again until the land is ours
Again and again until we have taken the power
Again and again until the land is ours
Again and again until we have taken the power

Jump into the future dub zone

Roots rockers

And we have taken the power
And the land is ours
And we have taken the power
And the land is ours
And we have taken the power
And the land is ours
And we have taken the power
And the land is ours
It's ours

Because I am just a naxalite warrior
Fighting for survival and equality
Police man beating up me, my brother and my father
My mother crying can't believe this reality

Iron like a Lion from Zion
This one going all the youth, man and woman
Orginal Master D upon the microphone stand
Cater for no skeptical man- me no give a damn

'Cos me a naxalite warrior

* Naxalites: Είναι κίνημα στην Ινδία που ιδρύθηκε το 1967. Οι ρίζες είναι αριστερές και ο λόγος της ύπαρξης του είναι να δώσει δουλειά και γη σε άνεργους και ακτήμονες, με λίγα λόγια βασικά δικαιώματα για ελευθερία και ανθρώπινη ζωή. Φυσικά το σύστημα τους έχει ανάγει σε  τρομοκράτες, Μαοϊστές κοκ. Περισσότερες πληροφορίες εδώ. 

Άνθρωπε τα πάντα εν σοφία εποίησες!

"Από τότε που κατάλαβες ότι δεν μπορείς πλέον να αναμετρηθείς με το υπερφυσικό, το απέβαλλες σαν κάτι ξένο από εσένα. Παραήταν επικίνδυνα και περίπλοκα όλα αυτά για εσένα". Σε ξεπερνούσαν γιατί κανείς δε μπορεί να τα φτάσει με το μυαλό ή τις λέξεις. Επέλεξες λοιπόν την ματιά που κάνει θρύψαλα την καρδιά σου. Μια ματιά πολυδιασπασμένη και ευάλωτη ακόμα και σε ασήμαντα πράγματα. Τα διαίρεσες και τα κατηγοριοποίησες όλα. Έτσι προσανατόλισες την πυξίδα της ύπαρξης σου στις απαιτήσεις της χρηστικότητας, της επίδοσης και της απόδοσης. Ότι δεν ταίριαζε στο "δημιούργημα" σου το πέταξες ως άχρηστο, ως κάτι που δεν ανήκει σε αυτό τον κόσμο, χωρίς δεύτερη σκέψη. Έτσι μόνο μπορούσες να απωθήσεις προβλήματα όπως οι θεοί και ο θάνατος. Η φύση όμως αγνοεί επιδεικτικά αυτήν την απώθηση. Το δέος και ο θαυμασμός για το Άμετρο, όπως και "ο θάνατος βρίσκονται πάντα τόσο κοντά μας ώστε να μην είμαστε σε θέση να προσδιορίσουμε την απόσταση που τα χωρίζει απ' το εσώτερο κέντρο της ζωής που υπάρχει μέσα μας. Σου έμεινε βέβαια και ο Έρωτας που ποτέ δεν σεβάστηκε τις κατηγοριοποιήσεις που επιχείρησες". Σε αρπάζει από την ασφάλεια του κάστρου που έκτισες και σε ρίχνει τρεμάμενο στην συναίσθηση του Όλου. Είναι επειδή τότε έρχεσαι σε επαφή με την απέραντη καρδιά σου σαν να μην είχε γίνει ποτέ κομμάτια. 

Κι όμως έχεις ακόμα ένα βοήθημα. Είναι ο εγκέφαλος, αυτό το όργανο που σε ξεχωρίζει απ' όλα τα ζώα, και που τόσο πίστεψες για να μπορέσεις να ξαναφτιάξεις το σύμπαν στα δικά σου μέτρα. Μπορεί να σε βοηθήσει με την σωστή χρήση και τους κατάλληλους συνδυασμούς να αποκτήσεις μια πανοραμική θέα της δημιουργίας σου. Να καταλάβεις  δηλαδή Άνθρωπε ότι τα πάντα εν σοφία εποίησες! 

"Βλέπεις τα πράγματα που καλούμαστε να βάλουμε σε μια τάξη και να κατανοήσουμε συνεχίζουν να είναι αμέτρητα και ποτέ δεν μπόρεσαν να γίνουν αυστηροί διαχωρισμοί μεταξύ των λυμένων προβλημάτων και εκείνων που προσωρινά μόνο είχαμε υπερπηδήσει, δεν σημειώσαμε καμιά σαφή και αξιόπιστη πρόοδο. Αντιθέτως ζούμε όπως να' ναι στηριζόμενοι σε αληθείς και εσφαλμένους υπολογισμούς".

ΥΓ. Με πλάγιους χαρακτήρες η βοήθεια που μου έδωσε ο Ρίλκε.
Περισσότερες λεπτομέρειες για την ταινία εδώ.

Τι πρέπει να κάνουμε λοιπόν;

"Αδικία οπουδήποτε, 

είναι απειλή για τη δικαιοσύνη παντού."

- Μ. Λ. Κίνγκ

Η ερώτηση βρίσκεται στο κατά Λουκά ευαγγέλιο 3:10. Την απευθύνουν όλοι όσοι έρχονται να βαφτιστούν στον Ιωάννη τον πρόδρομο ο οποίος δεν άφηνε σε χλωρό κλαρί τον άρχοντα Ηρώδη για τις ανομίες του. Το τι έπαθε ο Ιωάννης (παρά το φόβο του Ηρώδη) φαντάζομαι ότι οι μετέχοντες της "ελληνικής" παιδείας το ξέρουν.

Την ίδια ερώτηση έθεσε ο Τολστόι στο βιβλίο του (κλικ για να το κατεβάσετε στα αγγλικά) με τον ομώνυμο τίτλο. Στο πρώτο μέρος περιγράφει αριστοτεχνικά ένα ταξίδι του το 1886 στη Μόσχα όπου είδε την φτώχεια και την πείνα των συνανθρώπων του. Στο δεύτερο μέρος προσπαθεί να δώσει κάποιες απαντήσεις (η αλήθεια είναι όχι και τόσο ικανοποιητικές) αλλά το σημαντικό είναι ότι αποφάσισε να γίνει με την πένα του πολέμιος του Τσάρου. Ο Τσάρος είπε να μην πειραχτεί ούτε μια τρίχα από τα μαλλιά του Τολστόι, ο οποίος είχε μεγάλη απήχηση στο λαό, γιατί ως έξυπνος άνθρωπος που ήταν δεν ήθελε να τον κάνει μάρτυρα ξεσηκώνοντας και άλλο την κοινή γνώμη.

Ακόμα πιο πρόσφατα υπάρχει το παράδειγμα των κατοίκων χωριών της βόρειας Χαλκιδικής οι οποίοι κατάφεραν με τις κινητοποιήσεις τους να εμποδίσουν μεγάλες εταιρίες εξόρυξης χρυσού να καταστρέψουν τον πραγματικό θησαυρό της γης τους που βρίσκεται πάνω και όχι στα σπλάχνα της γης, τη φύση. Το ντοκιμαντέρ "Κυνήγι Θησαυρού" όπου περιγράφεται αυτή η προσπάθεια των κατοίκων (ας είναι καλά ο Θόδωρος που το ανάρτησε στο ιστολόγιο του) μπορείτε να το δείτε και εδώ.

Αν και διαφορετικές εποχές, διαφορετικοί λαοί και διαφορετικά αποτελέσματα υπάρχουν κάποια κοινά στοιχεία στις παραπάνω ιστορίες (που είναι απλά μια μικρή επιλογή ανάμεσα στις χιλιάδες γνωστές και άγνωστες που υπάρχουν). Είναι η διαμαρτυρία όλων αυτών που η συνείδησή τους δεν τους επέτρεπε να γίνονται βουβοί μάρτυρες  αδικίας και ανομίας. Και ίσως το σημαντικότερο όχι αδικίας ή ανομίας που γινόταν σε αυτούς, αλλά αδικίας ή ανομίας που γινόταν σε τρίτους! Γιατί η συνείδηση αν και αναπτύσσεται από "μέσα"  έχει κατάληξη "έξω". Δηλαδή, αν και ασχολείσαι με το να αναλύεις και να ψάχνεις τον εαυτό σου καλλιεργώντας την συνείδηση σου καταλήγεις (ανεξάρτητα του δρόμου που θα πάρεις) στον Άλλο. Η συνείδηση που καλλιεργείται σπάει τα στενά όρια του Εγώ όταν κατανοήσει ότι ο Άλλος είμαι Εγώ. Και αυτός ο Άλλος δεν είναι αποκλειστικά ο Συνάνθρωπος. Υπάρχει ένα μεγαλύτερο σύνολο που περιέχει το Όλο, και συνήθως το αποκαλούμε Φύση.  

Αυτή η "αδικία και ανομία" υπάρχει από αρχαιοτάτων χρόνων οι πλειοψηφία των ανθρώπων την έχει συνηθίσει και τη θεωρεί "φυσιολογική" από την άποψη ότι δεν τη θεωρεί σημαντική για να της αφιερώσει λίγο χρόνο για μια δεύτερη σκέψη. Έτσι μας μάθανε, έτσι βλέπουμε και κάνουμε από το παράδειγμα γύρω μας. Όποιος όμως μπόρεσε να ξυπνήσει λίγο την κοιμισμένη του συνείδηση σίγουρα αναρωτήθηκε τα παρακάτω: Ως πότε οι Άρχοντες μας θα συνεχίζουν τις ανομίες τους; Πότε θα γυρίσει η δικαιοσύνη; Τι πρέπει να κάνουμε λοιπόν;

Η απάντηση με ένα παραμύθι από το τέλος της ταινίας "Κυνήγι Θησαυρού" το οποίο διηγείται αριστοτεχνικά μια σύγχρονη παραμυθού η Ανθή με την συνοδεία μουσικής του Παναγιώτη.

Δικαιοσύνη from Iptamenos Ollandos on Vimeo.

ΥΓ. Αυτοί που δεν φοβούνται τις λέξεις που στάζουν πανικό μπορούν να διαβάσουν ίσως μια απάντηση και σε αυτό το ποίημα.

Οι Δέκα Εντολές του Ορθολογισμού

 Bernard Russel (1872-1970)

1. Μην αισθάνεσαι απολύτως σίγουρος για τίποτα.

2. Μην νομίζεις ότι αξίζει να προχωρήσεις στην απόκρυψη αποδεικτικών στοιχείων, γιατί τα στοιχεία σίγουρα θα έρθουν στο φως.

3. Ποτέ μην προσπαθείς να  αποθαρρύνεις τη σκέψη, γιατί είναι σίγουρο ότι θα επιτύχεις.

4. Όταν σου εναντιωθούν, ακόμα και αν είναι η ίδια η οικογένεια σου, προσπάθησε να το ξεπεράσεις με επιχειρήματα και όχι με αυθεντία, γιατί μια νίκη που βασίστηκε στην αυθεντία δεν είναι πραγματική, είναι απατηλή.

5. Μην έχεις κανένα σεβασμό για την αυθεντία (δικαιοδοσία / εξουσία / αρχή) των άλλων, γιατί πάντα υπάρχουν αντίθετες αυθεντίες που μπορούν να βρεθούν.

6. Μην χρησιμοποιείς εξουσία για να καταπιέζεις απόψεις που νομίζεις επιβλαβείς, γιατί αν το κάνεις, οι απόψεις θα καταπιέσουν εσένα.

7. Μην φοβάσαι να είσαι εκκεντρικός στην άποψη σου, γιατί κάθε "άποψη" που είναι τώρα αποδεκτή ήταν κάποτε εκκεντρική.

8. Βρες περισσότερη ευχαρίστηση στην ευφυή διαφωνία από την παθητική συμφωνία, γιατί, αν εκτιμάς την ευφυΐα όπως θα έπρεπε, η πρώτη συνεπάγεται βαθύτερη συμφωνία από την δεύτερη.

9.  Να είσαι σχολαστικά φιλαλήθης ακόμα και αν η αλήθεια είναι άβολη, γιατί είναι πιο άβολο όταν προσπαθείς να την κρύψεις.

10.  Μην αισθάνεσαι ζήλεια για την ευτυχία αυτών που ζουν σε παραδείσους ανόητων, γιατί μόνο ένας ανόητος θα νόμιζε ότι αυτό είναι ευτυχία.

THE TEN COMMANDMENTS OF RATIONALISM

1. Do not feel absolutely certain of anything.

2. Do not think it worth while to proceed by concealing evidence, for the evidence is sure to come to light.

3. Never try to discourage thinking, for you are sure to succeed.

4. When you meet with opposition, even if it is from your family, endeavour to overcome it by argument and not by authority, for a victory dependent upon authority is unreal and illusory.

5. Have no respect for the authority of others, for there are always contrary authorities to be found.

6. Do not use power to suppress opinions you think pernicious, for if you do, the opinions will suppress you.

7. Do not fear to be eccentric in opinion, for every "opinion" now accepted was once eccentric.

8. Find more pleasure in intelligent dissent than in passive

agreement, for, if you value intelligence as you should, the

former implies a deeper agreement than the latter.

9. Be scrupulously truthful even if the truth is inconvenient, for it is more inconvenient when you try to conceal it.

10. Do not feel envious of the happiness of those who live in a

fool's paradise, for only a fool will think that it is happiness.

-Bertrand Russell

Είναι απλά ένα όνειρο

"To die? to sleep!

Perchance to dream? Ay, there is the rub"

"Το να πεθάνεις; να κοιμηθείς!

Κατά τύχη να ονειρευτείς; Α, εκεί είναι η δυσκολία"

-Hamlet

"Περίεργο που δεν το είχες υποπτευθεί χρόνια πριν - αιώνες, πριν! - επειδή υπήρξες, χωρίς σύντροφο, διαμέσου όλων των αιωνιοτήτων. Περίεργο, πραγματικά, που δεν είχες υποπτευθεί ότι το σύμπαν σου και ό,τι αυτό περιέχει ήταν μόνο όνειρα, οράματα, φαντασία! Περίεργο, επειδή είναι τόσο ειλικρινή και υστερικά παλαβά - όπως όλα τα όνειρα: ένας Θεός που μπορεί να φτιάξει καλά παιδιά το ίδιο εύκολα με τα κακά, και όμως προτίμησε να φτιάξει από τα κακά· που μπορούσε να φτιάξει κάθε ένα από αυτά ευτυχισμένο, και όμως ποτέ δεν έφτιαξε ούτε ένα ευτυχισμένο· που τα έφτιαξε να δοξάζουν την πικρή ζωή τους, όμως την έκανε μικρή· που έδωσε στους αγγέλους αιώνια ευτυχία χωρίς να την κερδίσουν, όμως ζήτησε από τα άλλα παιδιά του να την κερδίσουν· που έδωσε στους αγγέλους του ζωές χωρίς πόνο, όμως καταράστηκε τα άλλα παιδιά του σε δυστυχίες και αρρώστιες του μυαλού και του σώματος· που μιλά για δικαιοσύνη και ανακάλυψε την κόλαση - μιλά για οίκτο και ανακάλυψε την κόλαση - μιλά Χρυσούς Κανόνες, και συγχώρεση πολλαπλασιασμένη εβδομήντα φορές εφτά, και ανακάλυψε την κόλαση· που μιλά ηθική στους άλλους ανθρώπους και δεν έχει ο ίδιος· που συνοφρυώνεται στα εγκλήματα, όμως τα κάνει  ο ίδιος όλα· που έφτιαξε τον άνθρωπο χωρίς πρόσκληση, και μετά προσπαθεί να μετακινήσει την υπευθυνότητα για τις πράξεις του ανθρώπου πάνω στον άνθρωπο, αντί να την θέσει έντιμα εκεί  που ανήκει, πάνω στον εαυτό του· και τέλος, με θεϊκή αμβλύνοια, καλεί αυτόν τον φτωχό, εκμεταλλευόμενο σκλάβο να τον προσκυνήσει!...


Καταλαβαίνεις, τώρα, ότι αυτά τα πράγματα είναι όλα απίθανα εκτός από ένα όνειρο. Καταλαβαίνεις ότι είναι καθαρές και παιδικές παραφροσύνες, οι γελοίες δημιουργίες μιας φαντασίας που δεν έχει συνείδηση των εκτρωμάτων της - με λίγα λόγια, ότι είναι ένα όνειρο και εσύ ο δημιουργός του. Τα σημάδια ότι πρόκειται για όνειρο είναι όλα παρόντα· έπρεπε να τα είχες αναγνωρίσει νωρίτερα.
Είναι αλήθεια αυτά που σου αποκάλυψα· δεν υπάρχει θεός, ούτε σύμπαν, ούτε ανθρώπινη φυλή, ούτε γήινη ζωή, ούτε παράδεισος, ούτε κόλαση. Όλα είναι ένα όνειρο - ένα αλλόκοτο και ανόητο όνειρο. Τίποτα δεν υπάρχει εκτός από εσένα. Και εσύ δεν είσαι παρά μία σκέψη -  μια περιπλανώμενη σκέψη, μια άχρηστη σκέψη, μια σκέψη χωρίς σπίτι, μια άθλια περιπλάνηση μέσα σε άδειες αιωνιότητες!"


Το παραπάνω κείμενο είναι απόσπασμα από το τέλος του μυθιστορήματος ο Μυστηριώδης Ξένος που εκδόθηκε μετά το θάνατο του Μ. Τουαίην και αποτελεί μία από τις 2-3 διαφορετικές εκδοχές που βρέθηκαν ανάμεσα στα χειρόγραφα του. Επειδή δεν θέλω να αδικηθεί από κάποιον πιθανόν βιαστικό αναγνώστη, αλλά και επειδή αποτελεί μέρος μόνο όλης της ιστορίας, οφείλω να διευκρινίσω ότι ο Μ. Τουαίην δεν ήταν άθεος. Ήταν φανατικός άθρησκος και πολέμιος του Χριστιανισμού όπως έχει επικρατήσει σαν θρησκεία σήμερα. Σαν άνθρωπος που τον χαρακτήριζε το χιούμορ είχε δηλώσει ότι αν ο Χριστός ερχόταν σήμερα στη γη θα ήταν οτιδήποτε άλλο εκτός από Χριστιανός! 


Νομίζω ότι αυτό που θέλει να πει είναι: Είμαστε ένα όνειρο μέσα σε ένα όνειρο· το όνειρο μας. Ονειρέψου άλλα όνειρα, καλύτερα! Σκέψου άλλες σκέψεις καλύτερες! 

Ο Μυστηριώδης Ξένος - Μ. Τουαίην from Iptamenos Ollandos on Vimeo.

Αυξάνεστε και πληθαίνετε

Ένα απόσπασμα από  τις επιστολές του Ρίλκε. Από το βιβλίο "Ο οδηγός του ποιητή για τη ζωή / Η σοφία του Ρίλκε" σε ανθολόγηση του Ulrich Baer και μετάφραση της Αλεξάνδρας Νικολακοπούλου.

Όσο πιο ανθρώπινοι γινόμαστε, τόσο περισσότερο διαφέρουμε. Θαρρείς και οι ανθρώπινες υπάρξεις ξαφνικά πολλαπλασιάζονται χιλιάδες φορές. Ένα συλλογικό όνομα, που παλαιότερα κάλυπτε χιλιάδες, πολύ σύντομα δεν θα αρκεί ούτε για δέκα ανθρώπους και θα υποχρεωθούμε σε εντελώς ξεχωριστή αντιμετώπιση του καθενός. Σκεφτείτε: Αν κάποτε αντί για λαούς, έθνη, οικογένειες και κοινωνίες έχουμε ανθρώπους; Αν δεν μπορούμε πλέον να ομαδοποιήσουμε ούτε τρεις κάτω από ένα όνομα! Δεν θα υποχρεωθεί τότε ο κόσμος να διευρυνθεί;

ΥΓ. : Δέστε και αυτό εδώ.

Μηδέν

Ένα μικρό ποιηματάκι του Hafiz (ca. 1320-1389) (πραγματικό όνομα: Shams-ud-din Muhammad)

ΜΗΔΕΝ

Μηδέν
Είναι εκεί που το Πραγματικό Γλέντι αρχίζει.
Υπάρχει τόσο πολύ μέτρημα
Οπουδήποτε αλλού!

ZERO

Zero
Is where the Real Fun starts
There's too much counting
Everywhere else!

Φαντασία, Αλήθεια (και ένα βίντεο δώρο).

"Η φύση χρειάζεται λίγα πράγματα, όμως η φαντασία σου

χρειάζεται πολλά."

- Λ. Τολστόυ

"Η κοινωνία λέει στον άνθρωπο: Να σκέφτεσαι όπως σκεφτόμαστε,

να πιστεύεις αυτά που πιστεύουμε, να τρως και να πίνεις αυτά που

τρώμε και πίνουμε, και να ντύνεσαι όπως ντυνόμαστε."

- Λούσυ Μάλορυ

"Θα πρέπει να είσαι αρκετά γενναίος, ώστε να χρησιμοποιείς

το δικό σου μυαλό, στη ζωή και την εκπαίδευση σου."

-Ι. Καντ

"Πίστη είναι να πιστεύετε ότι αυτά που γνωρίζετε 

δεν είναι πραγματικά."

-Μ. Τουαίην

"Δεν μπορούμε να βρούμε την ελευθερία αναζητώντας την, αλλά

αναζητώντας την αλήθεια. Η ελευθερία δεν πρέπει να είναι σκοπός,

αλλά επακόλουθο. Την ελευθερία δεν μπορούν να σου την δώσουν

οι άλλοι. Κάθε άνθρωπος μπορεί να απελευθερώσει μόνο τον εαυτό του."

- Λ. Τολστόυ

"Μόνο η αλήθεια που κατακτάς με την δική σου σκέψη, με την 

προσπάθεια του δικού σου μυαλού, γίνεται μέλος του 

σώματος σου, και μόνο αυτή η αλήθεια σου ανήκει."

- Α. Σοπενχάουερ

~~Η φαντασία~~

Παντού είναι κρυμμένη. Πίσω από κάθε λέξη, πίσω από κάθε  ιδέα και ιδανικό. Είναι το πέπλο που μας δίνουν οι άλλοι άνθρωποι από μικρή ηλικία για να κρύβει την αλήθεια από τη λογική μας. Μόλις το αποκτήσουμε είμαστε ευθείς ικανοί να το κάνουμε μόνοι μας ακόμα πιο σκοτεινό, μπαλώνοντας το και με δικές μας φαντασίες. Αυτή ίσως είναι και ο σοβαρότερος λόγος που δεν μπορούμε να αφεθούμε πραγματικά ελεύθεροι· δεν μπορούμε να απαγκιστρωθούμε από το πως φαντάζεται ο καθένας μας την ελευθερία...

Τα περισσότερα έθιμα και παραδόσεις δεν θα άντεχαν σε μια λογική εξέταση τους. Είναι σίγουρα άσχημο να εκνευρίζεις τους ανθρώπους απέχοντας από αυτές, αλλά είναι πολύ χειρότερο να αρνείσαι τις απαιτήσεις της συνείδησης σου, ακολουθώντας τα έθιμα του πλήθους. Αναλογίσου το κακό που έχουν προκαλέσει οι παλιές προκαταλήψεις και οι θεσμοί που δεν θα έπρεπε να υπάρχουν σήμερα.

"Στην πραγματική ζωή οι ψευδαισθήσεις μπορούν να αλλάξουν τη ζωή μας μόνο για μια στιγμή, όμως στο χώρο των σκέψεων και της διάνοιας, οι λανθασμένες ερμηνείες μπορούν να γίνουν αποδεκτές ως αλήθειες για χιλιάδες χρόνια, και να γελοιοποιούν ολόκληρα έθνη, να βουβαίνουν τις ευγενείς επιθυμίες της ανθρωπότητας, να υποδουλώνουν τους ανθρώπους και να τους λένε ψέματα." - Α. Σοπενχάουερ.

~~Η αλήθεια~~

Η αλήθεια μπορεί να πολεμήσει την φαντασία. Για να την καταλάβεις δεν θα πρέπει να καταπιέζεις το μυαλό σου. Αντιθέτως θα πρέπει να το εξασκείς, και να δοκιμάζεις και να ελέγχεις διανοητικά όλα όσα μπορούν να ελεγχθούν. Και η αλήθεια που έχει ελεγχθεί με την ειλικρινή σκέψη μπορεί να γίνει κατανοητή και από ένα 10χρονο παιδάκι.

~~Το βίντεο~~

Το παρακάτω βίντεο νομίζω ότι δείχνει αρκετά από αυτά που θέλω να πω. Αλλά το κυριότερο μας δείχνει ότι υπάρχει και ενός άλλου είδους φαντασία: η δημιουργική. Μια φαντασία που δεν πολεμά την αλήθεια αλλά ζητά να την ανακαλύψει.

Είναι ένα απόσπασμα από την ταινία "Οι περιπέτειες του Μάρκ Τουαίην" (1985). Το συγκεκριμένο απόσπασμα είναι μια ελεύθερη μεταφορά από την ιστορία του Μ. Τουαίην με τίτλο "Captain Stormfield" (http://emotionalliteracyeducation.com/classic_books_online/cptsf10.htm).

Captain Stormfield - Μάρκ Τουαίην from Iptamenos Ollandos on Vimeo.

Οδηγός του κινηματογράφου για τους διεστραμμένους.

Η εισαγωγή από το πολύ ενδιαφέρον και γεμάτο πληροφορίες κινηματογραφικό ντοκιμαντέρ της Sophie Fiennes και του Slavoj Zizek.
"Οι επιθυμίες μας είναι τεχνητές. Πρέπει να διδαχθούμε να επιθυμούμε. Ο κινηματογράφος είναι η έσχατη τέχνη της διαστροφής. Δεν σου δίνει αυτό που επιθυμείς, σου λέει πως να επιθυμείς."

Οδηγός κινηματαγράφου για τους διεστραμμένους from Iptamenos Ollandos on Vimeo.

Διαχειρίζεται σημαντικά θέματα όπως: επιθυμία, φαντασία, πραγματικότητα, σεξουαλικότητα κ.α. βασισμένος σε ιδέες του Freud και του Lacan (Εγώ, Υπερ-εγώ, id). Όπως λέει και ο ίδιος "η μεγαλύτερη εμμονή μου είναι να καταστήσω τα πράγματα σαφή. Μπορώ πραγματικά να εξηγήσω μια σειρά σκέψης αν μπορέσω να της δώσω εικόνα με την σκηνή μιας ταινίας. Αυτό το ντοκιμαντέρ (Οδηγός του κινηματογράφου για τους διεστραμμένους) μιλάει για το τι μπορεί η ψυχανάλυση να μας πει για τον κινηματογράφο".

Μπορείτε να το δείτε χωρίς ελληνικούς υπότιτλους (γλώσσα Αγγλικά, υποτιτλισμός στα Ισπανικά) εδώ: http://moviesthatcanchangeyourlife.blogspot.com/2010/07/perverts-guide-to-cinema.html
Μόνο κρατάτε χαρτί και μολύβι γιατί ο S. Zizek έχει μεγάλα κέφια και ένα σωρό ιδέες.

Ευτυχία και μυαλό.

Σημ. Και τα δύο βίντεο είναι υποτιτλισμένα στα ελληνικά. (Επιλογή από το σχετικό πεδίο.)

Τι είναι ευτυχία, και πώς μπορούμε να την κερδίσουμε? Ο Matthieu Ricard, ένας βιοχημικός που έγινε Βουδιστής μοναχός, λέει ότι μπορούμε να εκπαιδεύσουμε το μυαλό μας σε συνήθειες ευημερίας γεννώντας μία αληθινή αίσθηση γαλήνης και πληρότητας.

Translated into Greek by Ioannis
Mavroidis

Η Τζιλ Μπόλτι Τέηλορ είχε μια ερευνητική ευκαιρία που λίγοι μελετητές του εγκεφάλου θα ευχόντουσαν να έχουν. Έπαθε ένα σοβαρό εγκεφαλικό και παρακολούθησε τον εαυτό της καθώς οι λειτουργίες του εγκεφάλου της, η κίνηση, η ομιλία, η αυτοσυνείδηση, σταματούσαν μία μία. Μία εκπληκτική ιστορία.

Translated into Greek by Theodora
Apostolopoulou