Ο Αχνός στον Καθρέφτη

Το κείμενο που ακολουθεί είναι μετάφραση της εισαγωγής του βιβλίου του Don Miguel Ángel Ruiz (φώτο). Μπορείτε να επισκεφτείτε την ιστιοσελίδα του για το βιβλίο κάνοντας κλικ στην φωτογραφία του.
Μπορείτε να ρίξετε μια ματιά στο πολύ ενδιαφέρον αυτό βιβλίο (Oι Τέσσερις Συμφωνίες) κάνοντας κλικ στην εικόνα του βιβλίου. Ο συγγραφέας του μοιράζεται μαζί μας κάποιες από τις σοφίες που είχανε συλλάβει οι πρόγονοι του οι Τολτέκοι και που όπως υποστηρίζει μεταδόθηκαν από δάσκαλο σε μαθητή στην πορεία όλων αυτών των χρόνων.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Ο Αχνός Πάνω στον Καθρέφτη

Τρεις χιλιάδες χρόνια πριν, υπήρχε ένας άνθρωπος ακριβώς σαν εσένα και μένα ο οποίος ζούσε σε μια πόλη περιτρυγιρισμένη από βουνά. Ο άνθρωπος αυτός σπούδαζε για να γίνει σαμάνος (γιατρός), να μάθει την γνώση των προγόνων του, αλλά δεν συμφωνούσε απόλυτα με αυτά που μάθαινε. Μέσα στην καρδιά του, ένοιωθε ότι πρέπει να υπάρχει κάτι περισσότερο.

Μια μέρα καθώς κοιμόταν σε μια σπηλιά, ονειρεύτηκε ότι είδε το σώμα του να κοιμάται. Βγήκε από την σπηλιά μια νύχτα με νέο φεγγάρι. Ο ουρανός ήταν καθαρός και μπορούσε να δει εκατομμύρια αστέρια. Τότε κάτι συνέβηκε μέσα του, το οποίο του άλλαξε την ζωή για πάντα. Κοιταξε τα χέρια του, ένοιωσε το σώμα του και άκουσε την φωνή του να λέει: "Είμαι φτιαγμένος από φως. Είμαι φτιαγμένος από αστέρια".

Κοίταξε τα αστέρια ξανά και συνειδητοποίησε ότι δεν είναι τα αστέρια που δημιουργούν το φως αλλά μάλλον το φως είναι που δημιουργεί τ'αστέρια. "Όλα είναι φτιαγμένα από το φως", είπε, "και ο χώρος ανάμεσα δεν είναι κενός". Και ήξερε ότι ότι υπάρχει είναι ένα ζωντανό πλάσμα, και ότι το φως είναι ο αγγελιαφόρος της ζωής, επειδή είναι ζωντανό και περιέχει όλες τις πληροφορίες.

Μετά κατάλαβε αν και φτιαγμένος από αστέρια, δεν ήταν αυτά τα αστέρια. "Είμαι ανάμεσα στα αστέρια", σκέφτηκε. Έτσι ονόμασε τα αστέρια tonal και το φως ανάμεσα τους nagual, και ήξερε ότι αυτό που δημιουργούσε την αρμονία και τον χώρο ανάμεσα στα δύο είναι Ζωή ή Πρόθεση. Χωρίς Ζωή, το tonal και το nagual δεν θα υπήρχαν. Ζωή είναι η δύναμη του απόλυτου, του ανώτατου, του Δημιουργού που δημιουργεί τα πάντα.

Αυτό είχε ανακαλύψει: Ότι υπάρχει είναι μια εκδήλωση (φανέρωση) του ενός ζωντανού όντος που ονομάζουμε Θεό. Όλα είναι Θεός. Και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η ανθρώπινη αντίληψη είναι απλώς φως που αντιλαμβάνεται φως. Επίσης είδε ότι η ύλη είναι καθρέφτης - όλα είναι ένας καθρέφτης που αντανακλά το φως και δημιουργεί εικόνες από αυτό το φως - και ο κόσμος της ψευδαίσθησης, το Όνειρο, είναι απλώς σαν τον αχνό ο οποίος δεν μας αφήνει να δούμε αυτό που πραγματικά είμαστε. "Ο αληθινός εαυτός μας είναι αγνή αγάπη, αγνό φως", είπε.

Αυτή η συνειδητοποίηση του άλαξε την ζωή. Όταν έμαθε τι ήταν στην πραγματικότητα, κοίταξε γύρω του τους άλλους ανθρώπους και το υπόλοιπο της φύσης, και ενθουσιάστηκε με αυτό που έβλεπε. Είδε τον εαυτό του σε όλα - σε κάθε άνθρωπο, σε κάθε ζώο, σε κάθε δέντρο, στο νερό, στην βροχή, στα σύννεφα, στη γη. Και είδε ότι η Ζωή ανακάτεψε το tonal και το nagual με διαφορετικούς τρόπους για να δημιουργήσει δισεκατομμύρια εκδηλώσεις της Ζωής.

Μέσα σ'αυτά τα λίγα λεπτά κατανόησε τα πάντα. Είχε ενθουσιαστεί και η καρδιά του γέμισε με ειρήνη. Δεν μπορούσε να περιμένει να πει στους συνανθρώπους του, τι είχε ανακαλύψει. Αλλά δεν υπήρχαν λέξεις να το εξηγήσει. προσπάθησε να το πει σε άλλους, αλλά δεν μπορούσαν να τον καταλάβουν. Μπορούσαν να δουν ότι είχε αλλάξει, ότι κάτι όμορφο εκπέμπανε τα μάτια του και η φωνή του. Παρατηρήσανε ότι δεν είχε πλέον κρίση για οτιδήποτε και για κανέναν. Δεν ήταν σαν κανένα άλλον πλέον.

Μπορούσε να τους καταλάβει όλους πολύ καλά, αλλά κανένας δεν μπορούσε να τον καταλάβει. Πίστεψαν ότι ήταν μια ενσάρκωση του Θεού, και χαμογέλασε όταν το άκουσε και είπε: "Είναι αλήθεια. Είμαι Θεός. Αλλά και εσείς είστε Θεός. Είμαστε το ίδιο, εσείς και εγώ. Είμαστε εικόνες του φωτός. Είμαστε Θεός." Αλλά ακόμα οι άνθρωποι δεν τον καταλαβαίναν.

Είχε ανακαλύψει ότι ήταν καθρέφτης για τους υπόλοιπους ανθρώπους, ένας καθρέφτης μέσα στον οποίο μπορούσε να δει τον εαυτό του. "Όλοι είναι ένας καθρέφτης", είπε. Έβλεπε τον εαυτό του στον καθένα, αλλά κανένας δεν έβλεπε αυτόν σαν τον εαυτό τους. Και κατάλαβε ότι όλοι ονειρευόντουσαν, αλλά χωρίς επίγνωση, χωρίς να ξέρουν τι πραγματικά είναι. Δεν μπορούσαν να τον δούνε σαν τους εαυτούς τους επειδή υπήρχε ένας τοίχος από καπνό ή αχνό ή ομίχλη ανάμεσα στους καθρέφτες. Και αυτός ο αχνός δημιουργήθηκε από την ερμηνεία των εικόνων του φωτός - το Όνειρο των ανθρώπων.

Μετά κατάλαβε ότι σύντομα θα ξεχνούσε όλα αυτά που έμαθε. Ήθελε να θυμάται όλα τα οράματα που είχε, έτσι αποφάσισε να ονομάσει τον εαυτό του ο Αχνός στον Καθρέπτη έτσι ώστε πάντα να ξέρει ότι η ύλη είναι καθρέπτης και ο αχνός είναι αυτό που μας εμποδίζει να μάθουμε τι είμαστε. Είπε: "Είμαι ο Αχνός στον Καθρέφτη, επειδή βλέπω τον εαυτό μου σε όλους εσάς, αλλά δεν αναγνωρίζουμε ο ένας τον άλλο εξαιτίας του αχνού. Αυτός ο αχνός είναι το Όνειρο ,και ο καθρέφτης είστε εσείς, ο ονειρευτής."