Το τελευταίο γνωμικό που κατατέθηκε

Ο Χρύσιππος ο Σολεύς είπε: " "Θα συμπεραίναμε στην περίπτωση ενός όμορφου σπιτιού ότι χτίστηκε για τους ιδιοκτήτες τους και όχι για ποντίκια. Οφείλουμε επομένως, με τον ίδιο τρόπο, να θεωρούμε το σύμπαν σαν το σπίτι των θεών.""

Τετάρτη 25 Μαρτίου 2009

Εν αρχή ην ο Λόγος που μετά έγινε ... Κουτσομπολιό!

Εν αρχή ην ο Λόγος. Έτσι ξεκινάει η Γένεσις, έτσι και το ευαγγέλιο του Ιωάννη. Ο λόγος είναι λοιπόν η δύναμη της δημιουργίας. Ο λόγος είναι ότι μας διαφοροποιεί από τα υπόλοιπα ζώα.
Επειδή λοιπόν είναι δύναμη και δημιουργία, θα έπρεπε να τον χρησιμοποιούμε σωστά. Όχι μόνο σε ότι λέμε και πως το λέμε, αλλά και σε ότι ακούμε. Γιατί η δύναμη του μπορεί να χρησιμοποιηθεί για καλό και για κακό σκοπό. Κάθε λέξη είναι σαν μαγικό ξόρκι. Μας τραβάει την προσοχή, εισέρχεται στο μυαλό μας και μπορεί να αλλάξει τα πιστεύω μας προς το καλό ή το χειρότερο. Το ανθρώπινο μυαλό είναι σαν ένα γόνιμο έδαφος όπου σπόροι φυτεύονται. Όμως έχουμε το δικαίωμα να διαλέξουμε τι είδους σπόρους θα φυτέψουμε. Τι διαλέγεις αγαπητέ αναγνώστη, τους σπόρους της αρετής και της αγάπης, ή της κακίας, του φόβου και του μίσους;
Αυτά σαν εισαγωγή για να μπούμε στο κυρίως θέμα που είναι το κουτσομπολιό.

κουτσομπολιό
=κακόβουλος συνήθ. σχολιασμός των πράξεων και της συμπεριφοράς τρίτων || ανεύθυνες και κακόβουλες διαδόσεις.
(κουτσόμπολα είναι τα μπαλκόνια στα στενά σοκάκια της Κέρκυρας. Οι κυράδες βγαίνανε σ’ αυτά και κουβεντιάζανε.)

Αντιγράφω από το ιστολόγιο eaglestefanos:
Μια γυναίκα κουτσομπόλευε με τη φίλη της έναν άνδρα που ελάχιστα ήξεραν (ξέρω ότι κανένας από σας δεν έχει κάνει κάτι τέτοιο!...). Εκείνη τη νύχτα, είχε ένα όνειρο: ένα μεγάλο χέρι εμφανίστηκε πάνω απ’ αυτήν και έδειχνε προς αυτήν. Αμέσως της γεννήθηκε μια συντριπτική αίσθηση ενοχής. Την επόμενη ημέρα, λοιπόν, πήγε για εξομολόγηση σε έναν ηλικιωμένο ιερέα, τον πατέρα O' Rourke, και του είπε τι είχε συμβεί. “Είναι αμαρτία το να κουτσομπολεύει κανείς;” ρώτησε τον ηλικιωμένο ιερά. “Ήταν εκείνο που είδα να με δείχνει, το χέρι του Θεού; Θα πρέπει να ζητήσω άφεση αμαρτιών, πάτερ; Έχω κάνει κάτι λάθος;”. “Ναι”, της απάντησε ο πατέρας O’Rourke. “Ναι, έχετε κατηγορήσει τον γείτονά σας. Θέσατε σε αμφιβολία και κίνδυνο την υπόληψή του και πρέπει να νιώθετε μεγάλη ντροπή γι’ αυτό”. H γυναίκα, τότε, δήλωσε ότι λυπάται και ζήτησε από τον ιερέα συγχώρεση. “¨Οχι τόσο γρήγορα”, απάντησε ο ιερέας. “Θέλω να πας στο σπίτι σου, να πάρεις ένα μαξιλάρι, να ανεβείς στη στέγη του σπιτιού, να το ανοίξεις με ένα μαχαίρι και μετά να επιστρέψεις εδώ, σε μένα”. Έτσι, η γυναίκα γύρισε, πράγματι, στο σπίτι της, πήρε ένα μαξιλάρι από το κρεβάτι της και ένα μαχαίρι από το συρτάρι, ανέβηκε στη στέγη της και έσκισε με το μαχαίρι το μαξιλάρι. Κατόπιν πήγε πίσω στον γέρο ιερέα, ο οποίος την ρώτησε: “Έσκισες το μαξιλάρι με το μαχαίρι;”. “Ναι, πάτερ” απάντησε εκείνη. “Και ποιο ήταν το αποτέλεσμα;”. “Φτερά, πάτερ”. “Φτερά, λοιπόν”, επανέλαβε εκείνος. “Και τώρα θέλω από σένα να γυρίσεις πάλι πίσω και να μαζέψεις όλα αυτά τα φτερά, μέχρι και το τελευταίο”. “Μα αυτό δεν γίνεται, πάτερ! Δεν ξέρω πού μπορεί να έχουν πάει. Ο αέρας τα πήρε και τα σκόρπισε εδώ κι εκεί”. “Αυτό”, σχολίασε ο πατέρας O' Rourke, “αυτό είναι το κουτσομπολιό!”

Κουτσομπολεύουμε λοιπόν; Ω ναι! το βλέπουμε παντού γύρω μας. Είναι τόσο συχνό το φαινόμενο που το κάνουμε ασυνείδητα, μηχανικά γιατί το θεωρούμε απολύτως φυσιολογικό. Κοιτάξτε απλώς άρθρα εφημερίδων, εκπομπές στην τηλεόραση, τα κοινωνικά δίκτυα (ιστολόγια, forums, facebook και άλλα) Διαβάστε και μια άποψη της Kαθημερινής.

Μια βόλτα στο διαδύκτιο και θα βρούμε ανθρώπους με διπλώματα ψυχολόγου να μας λένε ότι πολλές φορές είναι καλό. Ας δούμε μερικούς από τα επιχειρήματά τους, που μπόρεσα να αλιεύσω. Ταυτόχρονα ας προσπαθήσουμε να τις αποκρυπτογραφήσουμε γιατί οφείλω να ομολογήσω ότι εκ πρώτης όψεως φαίνονται τόσο αληθοφανή!
  • Σε κάνει να νιώθεις ότι ανήκεις σ'ένα σύνολο. Αληθώς! Αλλά σκέφτηκες ότι σε απομακρύνει από ένα άλλο; Ξέχασες ότι η ανθρωπότητα είναι ένα σύνολο; Μήπως γι'αυτό επιζητείς απεγνωσμένα να ανήκεις κάπου;
  • Είναι εργαλείο για συμμαχία με άλλους. Αληθώς! Αλλά είναι και ο πιό σίγουρος τρόπος να δημιουργήσεις εχθρούς.
  • Γίνεσαι δημοφιλής. Αληθώς! Αλλά για να μείνεις δημοφιλής θα πρέπει να συνεχίσεις να το κάνεις και με όλο και αυξανόμενη ένταση...
  • Βοηθάει στον κοινωνικό έλεγχο. Αληθώς! Αλλά όπως καταλαβαίνουμε και από τα παραπάνω οδηγεί και σε κοινωνική διάσπαση.
  • Βοηθάει στη βελτίωση του εαυτού γιατί συγκρίνεις τον εαυτό σου με άλλους.. Αληθώς! Αλλά ταυτόχρονα μ'αυτό τον τρόπο δικαιολογούμε τα σφάλματα μας. (Αν το έκανε για παράδειγμα και ένας διάσημος το δικό μας ολόιδιο σφάλμα δεν μετράει πια τόσο!)
  • Μας δίνει θέμα για συζήτηση σε μια παρέα. Αληθώς! Αλλά σύμφωνα με τα παραπάνω αυτή η παρέα δεν έχει να σου προσφέρει τίποτα άλλο από συζήτηση μόνο για την συζήτηση. Ο διάλογος δεν είναι αυτοσκοπός. Ο διάλογος θα έπρεπε να είναι επιμορφωτικός. Όταν δεν έχεις κάτι να πεις είναι πολύ καλύτερο να σωπαίνεις. Θυμίσου η σιωπή είναι χρυσός.
  • Δημιουργεί μια αίσθηση εμπιστοσύνης και οικιότητας. Χμ. Όχι σε μένα τουλάχιστον. Δεν θα εμπιστευόμουν κάποιον που μαχαιρώνει πισώπλατα κάποιον που δεν βρίσκεται εκεί για να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Αντίθετα σιγουρεύει το γεγονός ότι γιατί την επόμενη φορά που δεν θα είμαι εκεί μπορεί να συμβεί το ίδιο μ'εμένα στη θέση του θύματος. Εξάλλου τι εμπιστοσύνη να έχεις σ'έναν άνθρωπο που προδίδει τα εσώψυχα που του εκμυστηριεύτηκε κάποιος που τον νόμιζε φίλο του. Οικιότητα; Ίσως, αλλά χτισμένη σε σάπια θεμέλια...
  • Αποτελεί διασκέδαση και ψυχαγωγία. Διασκέδαση ίσως, αλλά της χαμηλότερης μορφής. Ψυχαγωγία; Σίγουρα όχι, τουλάχιστον με την αρχαιοελληνική έννοια του όρου. Στην ουσία μαραζώνει την ψυχή...
Ας δούμε όμως γιατί έχει πάρει τόσο σημαντική θέση στην ζωή μας. Η άποψη μου είναι ότι φταίει:
  • η ονειροπόληση: ο άνθρωπος λατρεύει να ονειροπολεί. Οπότε παίρνοντας πληροφορίες (και όχι γνώσεις) μπορεί να συνεχίσει την αγαπημένη του ενασχόληση η οποία σημειωτέον εμποδίζει την σκέψη.
  • η έμφυτη ανησυχία μας: (η μεγαλύτερη δυστυχία του ανθρώπου είναι ότι δεν μπορεί να κάτσει μέσα σ'ένα δωμάτιο ήσυχος - Σ. Μπωβουάρ). Θέλουμε να κάνουμε πάντα κάτι και επειδή η δημιουργία είναι δύσκολη, βρίσκουμε καταφύγιο σε εύκολους τρόπους, συνήθως αντίθετους προς την δημιουργία και επομένως καταστροφικούς.
  • η τάση μας για μηχανική ομιλία: ο άνθρωπος λατρεύει να μιλά. Έτσι νοιώθει ότι βρίσκεται στο κέντρο της προσοχής. Εξάλλου λίγα τα καλά παραδείγματα ομιλίας γύρω μας και επομένως ο άνθρωπος που μαθαίνει κυρίως από την μίμηση είναι λογικό να μάθει λάθος. Υπάρχουν άνθρωποι τόσο εθισμένοι στην ομιλία που όταν δεν υπάρχει κάποιος γύρω τους, μιλάνε στον εαυτό τους!
  • τα αρνητικά συναισθήματα όπως για παράδειγμα η ζήλεια, ο φόβος, η καχυποψία, θυμός, ενόχληση, βαριεστημάρα κ.α.τα οποία πολλές φορές οι άνθρωποι για να τα καλύψουν τα ονομάζουν ειλικρίνεια (ενώ θα έπρεπε να τους αντιστέκονται όσο το δυνατόν με περισσότερο σθένος). Ας δούμε πιο αναλυτικά μερικά από αυτά τα συναισθήματα:
  1. Φόβος: Τι είδους; Ας ονομάσω μερικούς επιγραμματικά: Ο φόβος του σφάλματος, της μοναξιάς, του να μην είμαστε ενδιαφέροντες στους άλλους, του να πάμε κόντρα στο ρεύμα, του να γνωρίσουμε τον εαυτό μας, του αγνώστου και πολλοί άλλοι οι οποίοι φωλιάζουν στην ψυχή μας και μας κρατάνε δέσμιους.
  2. Βαριεστημάρα: Να πούμε κάτι να περάσει η ώρα. Πολλές φορές οδηγεί και στην περιαυτολογία.
  3. Θυμός: Είναι γνωστό ότι πρόκειται για κακό σύμβουλο.
  4. Καχυποψία και ζήλεια: Προκύπτουν όταν ασχολούμαστε με τους άλλους και το πως θα τους βλάψουμε αντί να ασχολούμαστε με το πως θα βελτιώσουμε τον εαυτό μας .

Καταλήγοντας θα ήθελα να τονίσω ότι θα πρέπει να σκεφτόμαστε πριν μιλήσουμε, ότι υπάρχει μια ηθική απόφαση πίσω από αυτό που θα πούμε. Ας μην ξεχνάμε ότι η γνώση είναι σημαντική και όχι η πληροφορία. Η πρώτη δίνει την δυνατότητα για νοητική παραγωγική διαδικασία ενώ η δεύτερη μας κάνει αντιπαραγωγικούς. Μην φλυαρείς! Το κουτσομπολιό συνορεύει με την προδοσία (όπως μας λέει και η ρώσικη αφίσα δίπλα)

Η μέθοδος της τριπλής διύλισης του Σωκράτη (κυκλοφορεί ευρέως σε email) μας προσφέρει έναν έξυπνο τρόπο να αναλύουμε μια πληροφορία:
Μια μέρα ο Σωκράτης έκανε τη βόλτα του, όταν κάποιος γνωστός του, του ανακοίνωσε ότι κάτι σημαντικό είχε αν του πει για έναν από τους μαθητές του. Ο Σωκράτης του είπε ότι θα ήθελε, πριν του πει τι είχε ακούσει, να του κάνει το τεστ της «τριπλής διύλισης».
- Τριπλή διύλιση; Ρώτησε εκείνος με απορία.
- Ναι, πριν μου πεις τι άκουσες για το μαθητή μου θα ήθελα να κάτσουμε για ένα λεπτό και να φιλτράρουμε αυτό που θέλεις να μου πεις.
- Εντάξει δάσκαλε.
- Το πρώτο φίλτρο είναι αυτό της αλήθειας. Είσαι λοιπόν, εντελώς σίγουρος ότι αυτό που πρόκειται να μου πεις είναι αλήθεια;
- Ε… όχι ακριβώς, απλά το άκουσα όμως και …
- Μάλιστα, άρα δεν έχεις ιδέα αν αυτό που θέλεις να μου πεις είναι αλήθεια ή ψέματα. Ας δοκιμάσουμε τώρα το δεύτερο φίλτρο, αυτό της καλοσύνης. Αυτό που πρόκειται να μου πεις για τον μαθητή μου είναι κάτι καλό;
- Καλό; Όχι το αντίθετο μάλλον …
- Άρα, συνέχισε ο Σωκράτης θέλεις να πεις κάτι κακό για τον μαθητή μου, αν και δεν είσαι καθόλου σίγουρος ότι είναι αλήθεια.
Ο τύπος έσκυψε το κεφάλι από ντροπή και αμηχανία.
- Παρόλα αυτά, συνέχισε ο Σωκράτης, μπορεί ακόμα να περάσεις το τεστ γιατί υπάρχει και το τρίτο φίλτρο. Το φίλτρο της χρησιμότητας. Είναι αυτό που θέλεις να μου πεις κάτι που μπορεί να φανεί χρήσιμο σε κάτι;
- Όχι, δεν νομίζω …
- Άρα, λοιπόν, αφού αυτό που θα μου πεις δεν είναι ούτε αλήθεια, δεν είναι ούτε καλό, ούτε χρήσιμο, γιατί θα πρέπει να το ακούσω;
Κι εκείνος έφυγε ντροπιασμένος, έχοντας πάρει ένα καλό μάθημα.

Ας δούμε και τι άλλο αλίευσα από το διαδύκτιο που έχει σχέση με το θέμα μας:
Από το ιστολόγιο dgz10 και το πολύ καλό άρθρο του για το κουτσομπολιό.
Διογένης : «Απ' τ' άγρια θηρία το χειρότερο δάγκωμα το κάνει ο συκοφάντης, απ' τα ήμερα ο κόλακας»...
Σωκράτης : «Ο κακολόγος σκοτώνει την τιμή ενός ανθρώπου, ενώ ο φονιάς τη ζωή. Αλλά επειδή η τιμή είναι ανώτερη από τη ζωή, η κακολογία είναι σοβαρότερη από το φόνο, γιατί ο φονιάς σκοτώνει με μεγάλο κίνδυνο της ζωής του μόνο τους ζωντανούς, ενώ ο κακολόγος με μια κουβέντα του και με μεγάλη ασφάλεια σκοτώνει και ζωντανούς και πεθαμένους»…
Χίλων της Σπάρτης : «Διαβολήν μίσει» (να μισείς τη συκοφαντία).
Ενώ όταν ο Αριστοτέλης όταν έμαθε ότι κάποιοι τον συκοφαντούσαν, απάντησε: «Καθόλου δεν με νοιάζει! Όταν είμαι απών, δέχομαι ακόμα και να με μαστιγώνουν».
Τζορτζ Σουίφτ: «Η συκοφαντία συνήθως χτυπάει τους άξιους ανθρώπους, όπως τα σκουλήκια ρίχνονται πάνω στα καλύτερα φρούτα».
Α. Κοτσέμπου: «Να συκοφαντήσεις έναν έντιμο άνθρωπο, είναι το ίδιο εύκολο όπως και να σκοτώσεις εκείνον που κοιμάται».
Μέγας Ναπολέων : «Οι επιδέξιοι κόλακες συνήθως είναι το ίδιο επιδέξιοι συκοφάντες».

Από άλλες σελίδες:
"Το κουτσομπολιό είναι γοητευτικό! Η ιστορία είναι εν μέρει κουτσομπολιό.... Αλλά το σκάνδαλο είναι κουτσομπολιό που έγινε βαρετό από την ηθικότητα." - Όσκαρ Ουάιλντ
"Τα κουτσομπολιά δεν χρειάζονται βαγόνι (για να κυκλοφορήσουν)." - Ρώσικη παροιμία.
"Κουτσομπολεύει από συνήθεια. Του λείπει εκείνη η σοφία που θα σταματήσει την κίνηση του πιο μεγάλου εχθρού του ανθρώπου: της ίδιας της γλώσσας του" - Mark Twain
"Κανένας δεν κουτσομπολεύει για τις κρυφές αρετές κάποιου" - Bernard Russel
"Και όλοι όσοι το ξαναείπαν πρόσθεσαν κάτι καινούργιο.
Επίσης και όλοι όσοι το ακούσαν το μεγαλοποιήσαν." - Alexander Pope
"Σε κανέναν δεν αρέσουν τόσο τα μυστικά όσο σ'αυτόν που δεν σκοπεύει να τα κρατήσει" - Charles Caleb Colton
"Όποιος κουτσομπολεύει σε σένα θα κουτσομπολέψει και για σένα" - Ισπανική και Ιρλανδική παροιμία

Από την Αγία Γραφή:
Παροιμίαι 18:8 "Του συκοφάντη τα λεγόμενα είναι σαν λιχουδιές, που ως της κοιλιάς τα βάθη κατεβαίνουν"
Προς Ρωμαίους 1:28-32 "Και αφού θεώρησαν περιττό να γνωρίσουν το Θεό ενσυνείδητα, τους παρέδωσε ο θεός στη μωρία τους, και έτσι κάνουν ανάρμοστα πράγματα. Είναι γεμάτοι από κάθε λογής αδικία, πορνεία, πονηρία, πλεονεξία, κακία. Είναι γεμάτοι φθόνο, φόνο, φιλονικία, απάτη και κακοήθεια. Κακολογούν και κατηγορούν ο ένας τον άλλο, μισούν το Θεό, είναι κακοποιοί, υπερήφανοι, αλάζονες, σκέφτονται μόνο πως θα βλάψουν τους άλλους, είναι ανυπάκουοι στους γονείς τους. Άνθρωποι χωρίς σύνεση, δεν κρατούν το λόγο τους, δεν έχουν στοργή, διαλλακτικότητα και έλεος. Και ενώ γνωρίζουν καλά την θεϊκή προειδοποίηση, πως όσοι συμπεριφέρονται έτσι είναι καταδικασμένοι σε αιώνιο θάνατο, όχι μόνο κάνουν όλα όσα αναφέραμε, αλλά και επιδοκιμάζουν όσους βλέπουν να συμπεριφέρονται έτσι"

23 σχόλια:

  1. Και αν η ιστορία είναι κατά ένα μέρος κουτσομπολιό... αυτό που με φοβίζει είναι όταν τα κουτσομολιά γράφουν ιστορία.

    Την καλησπέρα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλησπέρα αδελφέ,

    την ιστορία την γράφουν οι νικητές. Και αρχίσαν τον πόλεμο κουτσομπολεύοντας (συκοφαντώντας τον εχθρό) ...άρα είναι λογικό να τελειώσαν και έτσι, γράφοντας την ιστορία ΤΟΥΣ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μου είπε κάποιος που του το είπε κάποια σοβαρή πηγή οτι στις 25 Μαρτίου του 1821 έγινε επανάσταση. Είναι αλήθεια? Την καλησπέρα μου.Πολύ καλή ανάρτηση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλησπέρα Tiktos και καλωσόρισες,

    και εγώ κάπου το άκουσα... άρα αλήθεια είναι! (αν και σε άλλα μέρη ξεκίνησε νωρίτερα και σε άλλα αργότερα).
    Αλλά μετά από 188 χρόνια "πάλιωσε" η ελευθερία και πρέπει μάλλον να το ...ξανασυζητήσουμε το θέμα!

    Σ'ευχαριστώ και να είσαι καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. H προσπάθεια για την αναγκαιότητα να απαλλαγή ο άνθρωπος από το κουτσομπολιό είναι στην ίδια πλευρά
    με την αναγκαιότητα να κάνει ο άνθρωπος κουτσομπολιό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Φίλε Ζήση,
    αναλογιζόμενος αυτό που γράφεις, σαν πρώτη σκέψη, ίσως θα έπρεπε να διαχωρίσουμε αυτό που λες γιατί το ένα είναι προσπάθεια και το άλλο γίνεται. Την αναγκαιότητα του καθενός όμως νομίζω ότι πρέπει ο καθένας να την σκεφτεί σοβαρά για τον εαυτό του. Γιατί κατά την ταπεινή μου άποψη είναι πολλαπλά τα ωφέλη που μπορούμε να αποκομίσουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Το ξέρεις ότι όταν αναφέρει το βιβλίο της Γένεσης εν αρχή ην ο λόγος αναφέρεται στον Χριστό και όχι στον κατά γράμμα λόγο;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Φίλε Ανώνυμε,
    η Γένεσις γράφηκε πολύ πριν την έλευση του Χριστού. Σημαίνει ότι ο Λόγος του Θεού είναι η Δημιουργία. Έτσι το εξηγώ εγώ τουλάχιστον. Πιθανόν να σφάλλω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ο Ερμής ο Τρισμέγιστος τα είπε πολύ πριν τη γένεση και δεν ήξερε τους λόγους κανενός κατασκευασμένου θεού φωτισμένου ή αφώτιστου.
    Αλήθεια το Φώς το έσβησες φίλε Ιπτάμενε για την κακιά ώρα της γης;
    Καλό φωτισμένο βράδυ να έχουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Φίλε μου Ιπτάμενε Στοχαστή
    συγχαρητήρια για τα συνεχόμενα άρθρα πραγματικά πονήματα, σε βάθος και ανάλυση!
    Οι λέξεις πραγματικά έχουν τεράστια δύναμη και η χρησιμότητα του ζωντανού σου παλλόμενου λόγου μεγάλη!
    Καλή συνέχεια, από μια Ελλάδα που ούτε φέτος δε τη ξέχασε η Άνοιξη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. @ Simple Man

    Φίλε Simpleman, τελικά πολλοί το είπαν και αρκετοί το κάνανε και πράξη. Εμείς τι κάνουμε είναι το ερώτημα...

    Με τα φώτα, ξύνεις ...πληγές:-)
    Αν και πήρα χαμπάρι την "ρεκλάμα" που έπεσε (θα έπρεπε να ήμουν τυφλός και κουφός για να μην το μάθω) δεν κάθησα ποτέ να διαβάσω τι ώρα θα "έπρεπε" να τα κλείσω. Αντίθετα, τα κλείνω πάντα όταν δεν τα χρησιμοποιώ...

    Ένα καλό φωτισμένο βράδυ λοιπόν...:-)


    @ Stavrosn

    Φίλε Σταύρο,
    σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, αν και δεν τα αξίζω. Ίσως σου αρέσουν τα θέματα γιατί προσπαθώ πάντα να διαλέξω ένα θέμα που δεν τυγχάνει της προσοχής που θα του έπρεπε.
    Υπάρχουν πολλοί καλύτεροι ερασιτέχνες αρθρογράφοι (δεν το κάνουν επαγγελματικά) που διαβάζω, και εσύ είσαι ένας από αυτούς.

    Καλή δύναμη και καλή συνέχεια και σε σένα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Αν και πήρα χαμπάρι την "ρεκλάμα" που έπεσε (θα έπρεπε να ήμουν τυφλός και κουφός για να μην το μάθω) δεν κάθησα ποτέ να διαβάσω τι ώρα θα "έπρεπε" να τα κλείσω. Αντίθετα, τα κλείνω πάντα όταν δεν τα χρησιμοποιώ...

    Αυτό πρέπει να γίνει πρώτο θέμα και όχι οι φιέστες των κρατούντων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ναι όντως η γένεσης γράφτηκε 1513 χρόνια περίπου πριν έρθει ο Χριστός στην Γη.Απλά σύμφωνα με την Γραφή ο Χριστός δεν ξεκίνησε την ζωή του στην Γη αλλά στον ουρανό.

    Στα εδάφια Ιωάννης 1:1,2 αναφέρεται πως ο λόγος ήταν μαζί με τον Θεό από την αρχή και πως ο λόγος ήταν Θεός και στο εδάφιο 14 γίνεται ξεκάθαρο ότι είναι ο Χριστός ο λόγος.

    Το γεγονός αυτό πιστοποιείται και από το βιβλίο της Αποκάλυψης στο 19:13 όπου αναφέρεται και πάλι ο Χριστός με το όνομα λόγος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Φίλε Ανώνυμε,

    Με τον "Λόγος του Θεού" εννοείται η Δημιουργία του (αυτό είναι και το νόημα της λέξεως Γένεσις).

    Ο Ιωάννης στο ευαγγέλλιο του διακηρρύσει το έργο του Ιησού ως "Λόγο του Θεού" (δηλαδή πάλι δημιουργία - έργο, σύμφωνα με την μετάφραση των Εβδομήκοντα σε δημοτική από την Ελληνική Βιβλική Εταιρεία)

    To απόσπασμα από την αποκάλυψη του Ιωάννη που αναφέρεις θα μπορούσε κάλλιστα να εννοεί πάλι το έργο του Χριστού.

    Ειδικά η αποκάλυψη έχει πολλές ερμηνείες αλλά και όλη η Αγία Γραφή. Αυτός είναι και ο λόγος, κατά την άποψη μου, που ένα βιβλίο της Αγάπης μπόρεσε να αποτελέσει τη βάση για κτηνώδεις πράξεις καθ'όλη την διάρκεια της ιστορίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Είναι πολύ καλό που ερευνάς την Αγία Γραφή.Έχει τεράστια δύναμη αυτό το βιβλίο αν χρησιμοποιηθεί σωστά.Το έχουν χρησιμοποιήσει όντως το βιβλίο αυτό πολλοί άνθρωποι για να διαπράξουν κτηνώδεις πράξεις όπως σωστά αναφέρεις παρερμηνεύοντας μεμονωμένα εδάφια και αποκρύπτοντας το γενικό νόημα.Για να σχηματίσει κάποιος άποψη για το τι σημαίνει μια φράση σε ένα εδάφιο χρειάζεται να μελετήσει όλη την Γραφή και όχι αποσπασματικά.


    Δεν έχω σκοπό να κερδίσω κάποια λογομαχία αλλά απαντάω γιατί βλέπω ότι υπάρχει ενδιαφέρον από την πλευρά σου.

    Διαβάζοντας κάποιος το εδάφιο της Γένεσης μόνο είναι λίγο δύσκολο να καταλάβει που ακριβώς αναφέρεται με τον όρο λόγος ο συγγραφέας.Διαβάζοντας και τα υπόλοιπα εδάφια όμως μπορεί να καταλήξει κάποιος σε ένα συμπέρασμα.


    Παραθέτω από το Ιωάννης 1:14

    "Και ο λόγος έγινε σαρξ,και κατοίκισε μεταξύ ημών,(και είδομεν τήν δόξαν αυτού,δόξαν ως μονογενούς παρά του πατρός,)πλήρης χάριτος και αλήθειας"

    Ας το πάρουμε από την αρχή.

    Αναφέρει ότι ο λόγος έγινε σάρκα.Μπορεί η δημιουργία με τον γενικότερο όρο να γίνει σάρκα;

    Συνεχίζει και λέει" ότι κατοίκισεν μεταξύ ημών".Φένεται πλέον ότι αναφέρεται σε μια προσωπικότητα λόγω του ότι δεν είναι δυνατόν να κατοικίσει το έργο η η δημιουργία κάπου.


    Και συνεχίζει και λέει "και είδομεν την δόξα αυτού,δόξα ως μονογενούς παρά του πατρός".
    Ξεκαθαρίζει πλέον το πράγμα ότι αναφέρεται σε μια προσωπικότητα που προέρχεται από πατέρα και είναι μονογενής.

    Στο εδάφιο Ιωάννης 1:1 αναφέρει επίσης πως "θεός είναι ο λόγος".Είναι προφανές και από αυτό το εδάφιο ότι μιλάει για κάποια προσωπικότητα πάλι.

    Το εδάφιο της Αποκάλυψης δεν το αναλύω γιατί έχω γράψει ήδη πολλά...



    Για οποιοσδήποτε απορίες είμαι στην διάθεση σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Φίλε Ανώνυμε,

    σ'ευχαριστώ και για τα σχόλια αλλά και για το γαλήνιο ύφος που χρησιμοποιείς.
    Μια παράκληση μόνο, βάλε ένα όνομα, έστω ψευδώνυμο, για να μην σε αποκαλώ ανώνυμο...
    Και εννοείται ότι εδώ δεν λογομαχούμε, αλλά προσπαθούμε να μάθουμε ο ένας από τον άλλο.

    Στο θέμα μας τώρα, όταν σου έγραψα ότι ο Λόγος του Θεού είναι το έργο του Ιησού, δεν το έβγαλα από το κεφάλι μου. Το γράφει η Αγ. Γραφή που σου ανέφερα στα σχόλια για τον Λόγο του Θεού.
    Επιπλέον λέμε ακόμα και σήμερα ότι το σχέδιο πήρε "σάρκα και οστά" και δεν εννοούμε ότι απέκτησε ψυχή.
    Σαν μελετητής των Γραφών θα πρέπει να γνωρίζεις ότι πρέπει να κοιτάμε λίγο πιο πέρα από τις λέξεις, αν θέλουμε να ανακαλύψουμε το νόημα, αυτών που διαβάζουμε. Βέβαια δεν ισχυρίζομαι ότι έχω αυτό το προσόν, τουναντίον δυσκολεύομαι αφάνταστα και τις λίγες φορές που θα συλλάβω κάτι που θα με κάνει να "ριγήσω", την επόμενη μέρα δεν είμαι σε θέση να το εκφράσω σε κάποιον άλλο...

    Αυτό που θα ήθελα να τονίσω όμως είναι το πόσο επικίνδυνο είναι να προσωποποιούμε τον Θεό. Ακόμα και τους Αγίους. Νομίζω, ότι δεν πρέπει να έχουμε καμμία εικόνα για τον θεό αφού είναι πέραν των δυνατοτήτων μας να τον συλλάβουμε. Πόσο μάλλον να τον χαρακτηρίζουμε προσωπικότητα.
    Ο ίδιος ο Χριστός στο ίδιο κεφάλαιο το οποίο αναφέρεις λέει ότι θα έρθουν άλλοι που θα κάνουν μεγαλύτερα έργα από εμένα. (Ιων.14:12) Εξάλλου ο Πατέρας του δεν είναι και πατέρας μας; Άρα εκλαϊκεύοντας δεν είμαστε και εμείς εν δυνάμει θεοί;

    Οφείλω να σε πληροφορήσω ότι είμαι εκ πεποιθήσεως άθρησκος αλλά πιστεύω στο Θεό. Μελετώ διάφορες θρησκείες χωρίς προκατάληψη, μια που πιστεύω ότι δεν είναι δυνατόν να είμαι τόσο τυχερός που γεννήθηκα στην χώρα με την αποκλειστικότητα της "σωστής" θρησκείας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Για σου και πάλι.Αν μπορείς παρέθεσε ακριβώς το εδάφιο(όχι ολόκληρο απαραίτητα,απλά βιβλίο και κεφάλαιο και εδάφιο) το οποίο διάβασες και κατέληξες κατόπιν στο συμπέρασμα ότι ο Λόγος είναι η δημιουργία του Θεού.

    Αυτό που αναφέρεις για το πως χρησιμοποιούμε την λέξη "ενσάρκωσε" σε προτάσεις ισχύει σίγουρα.Μόνο από αυτήν την λέξη δεν θα μπορούσαμε όντως να βγάλουμε συμπέρασμα.Απλά όλες οι υπόλοιπες λέξεις που αναφέρονται στο εδάφιο που παρέθεσα οδηγούν στο συμπέρασμα ότι όταν λέει η γραφή για λόγο ενοεί κάποια προσωπικότητα.Μια λέξη και μόνο μπορούμε να την αμφισβητήσουμε αλλά όχι ένα σύνολο πολλών λέξεων.Κάτι τέτοιο πιστεύω ότι το αντιλήφτηκες και εσύ ο ίδιος για αυτό και δεν αμφισβήτησες την ερμηνεία που έδωσα στις υπόλοιπες λέξεις του εδαφίου.

    Βέβαια δεν είναι μόνο αυτό το εδάφιο που μας οδηγεί σε αυτό το συμπέρασμα.

    Στο επόμενο εδάφιο το 15 αναφέρει πως ο Ιωάννης έδωσε μαρτυρία για τον λόγο.Ο Ιωάννης έδινε κατά κύριο λόγο μαρτυρία για τον ερχομό του Χριστού όπως θα δεις αν διαβάσεις και τα επόμενα εδάφια του συγκεκριμένου κεφαλαίου οπότε οδηγούμαστε και πάλι σε αυτό το συμπέρασμα.

    Όσον αφορά για αυτό που λες ότι θα πρέπει να κοιτάμε λίγο πιο πέρα από τις λέξεις αυτό είναι σωστό.Με την έννοια δηλαδή ότι πολλές φορές η γραφή μιλάει συμβολικά και όχι κατά γράμμα και δεν πρέπει να βγάζουμε συμπέρασμα μόνο από ένα εδάφιο.

    Για να οδηγηθούμε σε ένα σωστό συμπέρασμα θα πρέπει 1ον) να κάνουμε έρευνα και στο τι λένε τα γύρω εδάφια και 2ον)να συγκρίνουμε αυτά τα εδάφια με άλλες δηλώσεις της Γραφής που ασχολούνται με το ίδιο θέμα.

    Με αυτόν τον τρόπο αφήνουμε τον λόγο του Θεού να οδηγεί την σκέψη μας και η εξήγηση τότε δεν θα είναι δική μας αλλά δική του.

    Πιστεύω ότι θα βοηθηθείς πολύ αν κάνεις πράξη αυτές τις 2 συμβουλές που ανέφερα παραπάνω.

    Για τα άλλα που ανέφερες παρακάτω υπάρχουν απαντήσεις μέσα από την ίδια την Αγία Γραφή αλλά θα στα αναλύσω κάποια άλλη φορά εφόσον το θέλεις γιατί έχω γράψει ήδη αρκετά πάλι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Γειά σου και πάλι φίλε man,

    Βιβλίο: Η Αγία Γραφή
    Εκδόσεις: Ελληνική Βιβλική Εταιρία 1997
    Απόσπασμα από το Γλωσσάριο (στο τέλος του βιβλίου) κάτω από τον τίτλο ο Λόγος
    ...Με βάση το γεγονός της ενσάρκωσης (1,14) αποσαφηνίζεται πλήρως στο κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο ο προσωπικός χαρακτήρας του Λόγου, ο οποίος προϋπήρχε στο Θεό (1,1,2 10,30), τα πάντα δημιουργήθηκαν δι'αυτού (1,2)...

    Για τις συμβουλές που αναφέρεις συμφωνώ και επαυξάνω. Βέβαια, θα πρέπει να έχουμε 2 ακόμα πραγματάκια στο νου μας.
    1) Ότι το βιβλίο έχει υποστεί αλλαγές (ιδιαίτερα ορατές στην ΠΔ με το στυλ γραφής να αλλάζει μέσα στο ίδιο χωρίο, αλλά και με την επιλογή των χωρίων που έχει γίνει εδώ και αιώνες)
    2)αλλά το σημαντικότερο κατά την άποψη μου ότι η Γραφή όπως και άλλα κείμενα θρησκειών έχουν πολλές ερμηνείες και είναι πάντα πολύ επικίνδυνο να κατασταλάζουμε σε μία και μοναδική. Ο κίνδυνος έγκειται στο γεγονός ότι μας οδηγεί στην οργανωμένη θρησκεία. Πόσο πιό όμορφα θα ήταν να μαζευόμασταν και να συζητούσαμε γι'αυτά τα πράγματα, χωρίς να υπάρχει η "άποψη της αυθεντίας" πάνω από τα κεφάλια μας...

    Εννοείτε ότι μπορείς να σχολιάσεις ή και να διορθώσεις οτιδήποτε, αφού δεν είμαι ο Πάπας για να έχω το αλάθητο...;-)

    Καλή σου μέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Καλή σου ημέρα και σε εσένα.

    Οι 2 συμβουλές που σου έδωσα θα σε βοηθήσουν να καταλάβεις την πραγματική έννοια της λέξης του Λόγου.

    Αυτό το κομμάτι που παραθέτεις όπως κατάλαβες και εσύ δεν ανήκει στα κείμενα της Αγίας Γραφής αλλά είναι απλά η προσωπική εκτίμηση κάποιου.

    Παραθέτω κάποιες λέξεις από το κείμενο που παρέθεσες και σχολιάζω

    " ο προσωπικός χαρακτήρας του Λόγου, ο οποίος προϋπήρχε στο Θεό"

    πουθενά δεν αναφέρει η Γραφή ένα τέτοιο πράγμα ότι ο λόγος προϋπήρχε στον Θεό και ούτε αποδεικνύεται από τα εδάφια που παραθέτει ο εν λόγω σχολιαστής.

    Στο εδάφιο 1 που παραπέμπει αρχικά ο εν λόγω σχολιαστής: αναφέρει ότι ο λόγος ήταν μαζί με τον Θεό με "Θ" κεφαλαίο
    και στην συνέχεια αναφέρει πως ο λόγος ήταν θεός με "θ" μικρό.

    Για ποιόν λόγο γίνεται αυτή η διαφοροποίηση εφόσον αναφέρεται στο ίδιο πρόσωπο;Η απάντηση είναι πως μιλάει για άλλο πρόσωπο στην 1η περίπτωση και για άλλο στην 2η.

    Άλλο "ο Θεός" και άλλο θεός.Η έννοια της λέξης θεός στα Ελληνικά είναι κραταιός και ισχυρός.Ενώ όταν λέμε "ο Θεός" αναφερόμαστε στον δημιουργό.

    Στην πρώτη περίπτωση αναφέρεται στον δημιουργό στην δεύτερη στον Ιησού Χριστό τον πνευματικό γιο του.

    Όσον αφορά ότι έχουν υπάρξει αλλαγές στην Αγία Γραφή,εχουν υπάρξει μεν αλλαγές αλλά δεν αλλάζουν αυτές τις περισσότερες φωνές την αρχική ιδέα του κειμένου.Έχουν βρεθεί κείμενα της Αγίας Γραφής που χρονολογούνται πριν από την εποχή του Χριστού και τα σύγκριναν με σημερινά και οι αλλαγές ήταν ελάχιστες και δεν αλάζανε το αρχικό νόημα του κειμένου.

    Αυτό που λες πάλι περί οργανωμένης Θρησκείας είναι πάρα πολύ μεγάλο θέμα και δεν μπορώ να δώσω απάντηση μέσα σε λίγες γραμμές.Πάντως σίγουρα είναι πολύ καλό να μαζευόμαστε και να συζητάμε για αυτά πράγμα που το κάνω ήδη με τους φίλους μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Φίλε Man,

    Καταρχήν η έννοια που έχω εξάγει για τον Λόγο τυχαίνει να συμπίπτει με την έννοια που δίνει ο μεταφραστής.
    Εξάλλου με το σκεπτικό σου η έννοια που δίνεις εσύ δεν συμπίπτει με την έννοια της Γένεσης σαν προγενέστερο κείμενο.
    Επιπλέον το εδάφιο που αναφέρει ο σχολιαστής δεν έχει μικρά και μεγάλα γράμματα και είναι πλήρως (κατά την ταπεινή μου άποψη) διαφωτιστικό όσο αναφορά το θέμα της συζήτησης μας:
    (Ιωα.1,1) Απ'όλα πριν υπήρχε ο Λόγος κι ο Λόγος ήτανε με τον Θεό, και ήταν Θεός ο Λόγος.
    (1,2) Από την αρχή ήταν αυτός με τον Θεό
    (1,3) Τα πάντα δι'αυτού δημιουργήθηκαν κι απ'όσα έγιναν τίποτα χωρίς αυτόν δεν έγινε.
    (1,4) Αυτός ήταν η ζωή, και ήταν η ζωή αυτή το φως για τους ανθρώπους.
    (1,5) Το φως αυτό έλαμψε μέσα στου κόσμου το σκοτάδι, μα το σκοτάδι δεν το δέχτηκε.

    (1,9) Ο Λόγος ήταν το αληθινό το φως που καθώς έρχεται στον κόσμο φωτίζει κάθε άνθρωπο.

    (1,12) Σε όσους όμως το δέχτηκαν και πίστεψαν σ'αυτόν, έδωσε το δικαίωμα να γίνουν παιδιά του Θεού.

    και μόλις στο (1,14) αναφέρει ότι ο Λόγος έγινε άνθρωπος εννοώντας τον Ιησού.

    Παρόλα αυτά διατηρώ τις αμφιβολίες μου και δεν προσπαθώ να επιβάλλω τις απόψεις μου σε κανένα, ειδικά για θέματα τόσο ευαίσθητα, και ομολογώ ότι μου αρέσει και η συζήτηση αλλά και ο συνομιλητής.

    Χαρά, γαλήνη, υγεία και ευτυχία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Γιατί η έννοια που δίνω εγώ δεν συμπίπτει με την έννοια της Γένεσης;Εξήγησε το αν μπορείς αναλυτικά.
    Μετά από έρευνα που έκανα είδα ότι όντως όλες οι μεταφράσεις δεν έχουν την μία μικρά και την άλλα μεγάλα γράμματα στην λέξη Θεός στο συγκεκριμένο εδάφιο.

    Πρέπει να σημειωθεί πάντως ότι το ίδιο το κείμενο δείχνει πως ο Λόγος ήταν «μαζί με τον Θεό» (πρὸς τὸν θεόν), επομένως δεν θα μπορούσε να είναι ο Θεός, δηλαδή ο Παντοδύναμος Θεός. (Υπόψη επίσης το εδ. 2, το οποίο δεν θα ήταν απαραίτητο αν το εδ. 1 έδειχνε όντως ότι ο Λόγος είναι ο Θεός.

    Επιπρόσθετα, είναι σημαντικό το γεγονός ότι η λέξη θεὸς στη δεύτερη εμφάνισή της μέσα στο εδάφιο δεν έχει το οριστικό άρθρο ὁ.

    Στην πραγματικότητα, για τον . . . Ευαγγελιστή, μόνο ο Πατέρας ήταν “Θεός” ([ὁ θεός]· πρβλ. 17:3)· “ο Γιος” ήταν κατώτερος από αυτόν (πρβλ. 14:28). Αλλά αυτό απλώς υπονοείται στην εν λόγω περικοπή, επειδή εδώ η έμφαση δίνεται στην εγγύτητα του ενός προς τον άλλον

    Στον Ιουδαϊκό και στο Χριστιανικό μονοθεϊσμό, δεν ήταν καθόλου παράξενο να γίνεται λόγος για θεϊκά όντα τα οποία υπήρχαν δίπλα στον Θεό και υπό τον Θεό αλλά δεν ήταν ταυτόσημα με αυτόν. Τα εδάφια Φιλιπ 2:6-10 το αποδεικνύουν αυτό. Σε αυτή την περικοπή, ο Παύλος παρουσιάζει ακριβώς ένα τέτοιο θεϊκό ον, το οποίο αργότερα έγινε άνθρωπος ως Ιησούς Χριστός. . . . Συνεπώς, τόσο στην Επιστολή Προς τους Φιλιππησίους όσο και στο εδάφιο Ιωάννης 1:1, δεν πρόκειται για διαλεκτική σχέση μεταξύ δύο-σε-ένα, αλλά για προσωπική ενότητα δύο οντοτήτων.

    (1:2)Όσον αφορά αυτό που αναφέρεται στο εδάφιο :πως από την αρχή ήταν μαζί με τον Θεό ναι ήταν όντως από την αρχή μαζί αλλά από πια αρχή είναι το θέμα.Αν έχει παραπομπές η Γραφή σου θα καταλάβεις για πια αρχή μιλάει καθώς και για το ότι άλλο πρόσωπο ο Θεός και άλλο ο Χριστός.
    (1:3)όντως τα πάντα δημιουργήθηκαν με την βοήθεια του Χριστού.Γιατί αναφέρει διαυτού και δεν αναφέρει από αυτόν άραγε;
    (1:4)Η δικιά μου μετάφραση εδώ αναφέρει πως μέσω αυτού δημιουργήθηκε η ζωή.
    (1:5)Εδώ πάλι δεν αλλάζει τίποτα σε σχέση με τις αρχικές σκέψεις.Δεν δέχτηκε ο κόσμος το φως του απλά.Το φως του Χριστού εννοεί.
    (1:9)Ήταν το φως το αληθινό λέει και όντως ο Χριστός ήταν το φως το αληθινό δεν αλλάζει πάλι τίποτα σε σχέση με την αρχική σκέψη.
    (1:12)Αυτό το εδάφιο ΦΑΝΕΡΩΝΕΙ ΠΟΛΛΑ .Εφόσον Λόγος=Θεός γιατί δεν λέει παιδιά του και λέει παιδιά του Θεού και τους ξεχωρίζει;
    (1:14)Όντως ο λόγος δηλαδή ο Χριστός έγινε άνθρωπος και πάλι δεν αλλάζει τίποτα

    και εμένα μου αρέσει η συζήτηση αυτή και αν θέλεις την συνεχίζουμε μέσω mail που πιστεύω είναι καλύτερα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Έγινε φίλε μου. Μόνο που δεν έχω το email σου. Θα πρέπει να μου στείλεις ένα email από τον λογαριασμό σου για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε... αλλού αφού εδώ έχουμε ξεφύγει πολύ από το θέμα της ανάρτησης!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εγγραφή μέσω email

Enter your email address:

Blog Widget by LinkWithin