Το καρκίνωμα που ονομάζεται άνθρωπος

21st century schizoid man (King Crimson)

Δίποδο της γης

καρκινικό νόσημα

τι ώρα είναι;

Είναι η πρώτη μου προσπάθεια να γράψω ένα χάικου γιαυτό μην με κρίνετε αυστηρά. Μόλις έμαθα από την αλεπούδα πως γράφεται ένα χάικου και ακολουθώντας τις συμβουλές της αποφάσισα να δοκιμάσω και εγώ. Για ακόμα περισσότερες πληροφορίες για τα χάικου μπορείτε να δείτε εδώ.

Αν και δεν είθισται στα χάικου θα ήθελα να αποσαφηνίσω το πόνημα μου. 

Αντιγράφω ένα απόσπασμα από ένα ενδιαφέρον ιατρικό άρθρο για τον καρκίνο εδώ.

Σε πρώτο στάδιο θα πρέπει κανείς να κατανοήσει τη φύση του καρκίνου. Σε γενικές γραμμές η αποδέσμευση  των κυττάρων του οργανισμού μας από τον προγραμματισμένο κυτταρικό θάνατο (απόπτωση) έχει ως τελικό αποτέλεσμα το θανατηφόρο καρκίνο. Με απλά λόγια κάθε κύτταρο ζει μια τέλεια προγραμματισμένη «ρουτίνα», η οποία του επιβάλλει, εκτός από τον τρόπο που θα αναπτυχθεί και θα λειτουργεί, ακόμη και το πότε ακριβώς θα πεθάνει είτε το θέλει είτε όχι για ένα «μεγάλο ιδανικό» ‒ το καλό του οργανισμού μας. Έρχεται, λοιπόν, η στιγμή κατά την οποία ένα κύτταρο-αντιρρησίας υπογράφει «συμβόλαιο με το διάβολο» με σκοπό να γίνει αθάνατο και να πραγματοποιείται η κάθε του επιθυμία από... το «διάβολο»! Ως αντάλλαγμα όμως πουλάει την «ψυχή» του άτυχου ασθενούς... Στη συμφωνία αυτή και τα δυο μέρη κερδίζουν τα μέγιστα…από τη μια μεριά ο «διάβολος» κερδίζει μια ακόμη ψυχή και από την άλλη το μεν φιλόδοξο κύτταρο, όσο αντέξει ο ασθενής, παύει να υπόκειται στον έλεγχο του πολλαπλασιασμού του (αναστέλλονται ογκοκατασταλτικά γονίδια, ενεργοποιούνται πρωτοογκογονίδια)• παύει να γίνεται αντιληπτό από άλλα κύτταρα του οργανισμού (εσωτερικοποιώντας αντιγόνα και εκφράζοντας πρωτεΐνες που το κάνουν αόρατο), χάνει τον ιστικό του προσανατολισμό κι αρχίζει να κινείται αυτόνομα (αποκτά μορφολογία που επιτρέπει τη μετακίνησή του) μεταναστεύοντας μέσω της κυκλοφορίας σε ολόκληρο το σώμα.
Όπως γίνεται κατανοητό, ο καρκίνος αποτελεί ένα σύνολο κύτταρων του οργανισμού μας που απορυθμίστηκαν• έγιναν αθάνατα και πολλαπλασιάζονται ανεξέλεγκτα, απορροφώντας την ενέργεια που χρειάζονται τα υπόλοιπα κύτταρά μας και πιέζοντας όργανα και ιστούς, εμποδίζουν τελικά τη λειτουργία τους γεγονός που οδηγεί στο θάνατο.

Εδώ βάζει το χέρι του ο υποφαινόμενος "ποιητής" εκ του προχείρου (ναι την ξέρω την συνέχεια) για να δημιουργήσει τις αναλογίες του. 

Αν φανταστούμε την γη σαν το σώμα και τον άνθρωπο σαν κύτταρα ενός οργάνου αυτού του σώματος, o άνθρωπος ως μέλος του σώματος έχει μια λειτουργία η οποία αποσκοπεί στο ανώτερο ιδανικό της καλής λειτουργίας του σώματος. Και είναι ανώτερο γιατί υπερισχύει του τι είναι ιδανικό για τον ίδιο τον άνθρωπο. 

Όμως έρχεται μια στιγμή που ο άνθρωπος αρχίζει να δρα αυτοτελώς. Δημιουργεί ένα ψεύτικο εγώ που αυτομολεί από το σύνολο και έτσι δεν έχει να δώσει λογαριασμό σε κανένα. Σκέφτεται, ότι φάμε και ότι πιούμε, μια ζωή την έχουμε κ.ο.κ. Και πολλές φορές μάλιστα θεωρεί ότι αυτό είναι και δικαίωμα του επειδή το συγχέει με την ελευθερία. Πως μπορώ να είμαι ελεύθερος όταν υπηρετώ τον "οργανισμό" σκέφτεται η πονηρή η σκέψη. Και αυτομάτως "πουλά την ψυχή του" για μια ματαιοδοξία. Αρχίζει και συμπεριφέρεται σαν αθάνατος μην ελέγχοντας τον πολλαπλασιασμό του, μη γνωρίζοντας τι κάνει και προς τα πυ βαδίζει. Λέω συμπεριφέρεται σαν αθάνατος γιατί η αθανασία ακόμα και στην περίπτωση του καρκίνου είναι μια ψευδαίσθηση. Όταν το σώμα πεθάνει, θα πεθάνουν και τα καρκινικά κύτταρα. 

Έτσι κάπως νομίζω πως ο άνθρωπος αρχίζει να συμπεριφέρεται αυτόνομα και χάνει τον προσανατολισμό του. Ζει μέσα σε πλήρη σύγχιση καταπατώντας κάθε φυσικό νόμο δημιουργώντας "μεταστάσεις" και σε άλλα όργανα του οργανισμού. Η καταστροφή της φύσης, η μόλυνση, οι ασθένειες , η αλόγιστη δόμηση, ο υπερπληθυσμός, η εξάντληση των φυσικών πόρων είναι μερικές από τις μεταστάσεις.

Σε μια παλαιότερη ανάρτηση με θέμα τον υπερπληθυσμό και την εκθετική του ανάπτυξη (τελευταίος διπλασιασμός πριν 40 χρόνια ενώ με τους τωρινούς ρυθμούς είναι θεωρητικά στα 53) είχα δανειστεί το παράδειγμα του δοκιμαστικού σωλήνα. Ο δοκιμαστικός σωλήνας αντιπροσωπεύει το "περιορισμένο περιβάλλον" δηλαδή τους περιορισμένους φυσικούς πόρους της γης. Το ξαναπαραθέτω γιατί νομίζω ότι εξηγεί σαφέστατα την ερώτηση που θέτει το χάικου:

Έχουμε ένα δοκιμαστικό σωλήνα και στις 11:00 βάζουμε ένα βακτήριο που ξέρουμε ότι διπλασιάζεται κάθε λεπτό. Στις 12:00 ο σωλήνας είναι γεμάτος. Οι ερωτήσεις που ακολουθούν είναι οι εξής:

1.

- Τι ώρα ήταν όταν ο πληθυσμός στο σωλήνα είχε φτάσει στο μισό;
- Αυτή είναι εύκολη. Ακριβώς στο 11:59. Ξέρουμε ότι διπλασιάζεται κάθε λεπτό άρα ήταν μισό ένα ολόκληρο λεπτό πριν γεμίσει.

2.

- Αν είσασταν ένα "μέσο" βακτήριο μέσα στο σωλήνα, τι ώρα θα πρωτοπαίρνατε χαμπάρι ότι ο χώρος τελειώνει;
Έχετε τις παρακάτω επιλογές: όταν ο χώρος που καταλαμβάνουν στο σωλήνα είναι 1,6%, 3,1%, 6,3%, 12,5%, 25% ή 50%;
Για την ιστορία τα παραπάνω ποσοστά αντιστοιχούν στις παρακάτω ώρες:
11:54, 11:55, 11:56, 11:57, 11:58, 11:59. Θυμηθείτε ότι σε μια ιστορία 10000 χρόνων το λεπτό της παραπάνω ιστορίας αντιστοιχεί με 167 χρόνια, ενώ ο τελευταίος μας διπλασιασμός στην γη χρειάστηκε μόλις 40 χρόνια.

3.

- Υποθέστε ότι στις 11:58 κάποια από τα βακτήρια καταλαβαίνουν ότι σε λίγο δεν θα έχουν χώρο. Έτσι κάνουν μια αποστολή για την αναζήτηση καινούργιων σωλήνων. Και ας πούμε ότι βρίσκουν τρεις! Μιλάμε για μια απίστευτη ανακάλυψη όταν όλη σου την ιστορία ήξερες ότι υπήρχε μόνο ένας.
Πόσο ακόμα μπορεί να συνεχιστεί αυτός ο ρυθμός αύξησης, σαν αποτέλεσμα της ανακάλυψης των καινούργιων δοκιμαστικών σωλήνων;
-  11:59 Μισός σωλήνας γεμάτος
   12:00 Ένας σωλήνας γεμάτος
   12:01 Δύο σωλήνες γεμάτοι
   12:02 Και οι τέσσερις γνωστοί σωλήνες γεμάτοι.

Παραθέτω επίσης ένα μικρό απόσπασμα από ένα άρθρο που διάβασα στο "Ποντίκι" που νομίζω ότι βοηθάει στο να κατανοήσουμε το που περίπου βρισκόμαστε χρονικά. 

Η 23η Σεπτεμβρίου του 2008 ήταν η Ημέρα Οικολογικής Χρεοκοπίας της Γης, σύμφωνα με την οργάνωση Global Footprint Network. Ήταν δηλαδή, η ημέρα κατά την οποία η ανθρωπότητα εξάντλησε το «ετήσιο εισόδημά» της σε φυσικές πηγές. Από εδώ και εμπρός ζούμε με «δανεικά» από τις μελλοντικές γενιές! Για να κλείσει η οικολογική «τρύπα» δεν αρκεί μια οικονομική παρέμβαση σαν αυτή που έκανε η αμερικανική κυβέρνηση προκειμένου να σώσει την οικονομία της. Υπολογίζεται μάλιστα ότι ο άνθρωπος καταναλώνει τους φυσικούς πόρους με τόσο μεγάλη ταχύτητα, ώστε αν δεν αλλάξει τίποτε μέχρι το 2030, μετά από είκοσι περίπου χρόνια θα απαιτούνται δύο πλανήτες σαν τον δικό μας για να καλύψουν τις ανάγκες των κατοίκων της.

Ελπίζω να κατάφερα να κάνω πιο κατανοητό το χάικου...