Λορέντζος Μαβίλης (Ἰθάκη 1860 - Δρίσκος Ἰωαννίνων 1912)
ποιητής, κυρίως σονέτων, δημοτικιστὴς καὶ ἐθνικὸς ἀγωνιστής.
Καλότυχοι οἱ νεκροὶ ποὺ λησμονᾶνε
τὴν πίκρια τῆς ζωῆς. Ὅντας βυθίσει
ὁ ἥλιος καὶ τὸ σούρουπο ἀκλουθήσει,
μὴν τοὺς κλαῖς, ὁ καημός σου ὅσος καὶ νἆναι.
τὴν πίκρια τῆς ζωῆς. Ὅντας βυθίσει
ὁ ἥλιος καὶ τὸ σούρουπο ἀκλουθήσει,
μὴν τοὺς κλαῖς, ὁ καημός σου ὅσος καὶ νἆναι.
Τέτοιαν ὥρα οἱ ψυχὲς διψοῦν καὶ πᾶνε
στῆς λησμονιᾶς τὴν κρουσταλλένια βρύση·
μὰ βοῦρκος τὸ νεράκι θὰ μαυρίσει,
ἂ στάξει γι᾿ αὐτὲς δάκρυ ὅθε ἀγαπᾶνε.
στῆς λησμονιᾶς τὴν κρουσταλλένια βρύση·
μὰ βοῦρκος τὸ νεράκι θὰ μαυρίσει,
ἂ στάξει γι᾿ αὐτὲς δάκρυ ὅθε ἀγαπᾶνε.
Κι ἂν πιοῦν θολὸ νερὸ ξαναθυμοῦνται.
Διαβαίνοντας λιβάδια ἀπὸ ἀσφοδύλι,
πόνους παλιούς, ποὺ μέσα τους κοιμοῦνται.
Διαβαίνοντας λιβάδια ἀπὸ ἀσφοδύλι,
πόνους παλιούς, ποὺ μέσα τους κοιμοῦνται.
Ἂ δὲ μπορεῖς παρὰ νὰ κλαῖς τὸ δείλι,
τοὺς ζωντανοὺς τὰ μάτια σου ἂς θρηνήσουν:
Θέλουν μὰ δὲ βολεῖ νὰ λησμονήσουν.
τοὺς ζωντανοὺς τὰ μάτια σου ἂς θρηνήσουν:
Θέλουν μὰ δὲ βολεῖ νὰ λησμονήσουν.
Τα Έργα (1928)
Όπως έλεγαν οι παλιοί,μια λαϊκή μετάφραση της ΛΗΘΗΣ του Μαβίλη,
ΑπάντησηΔιαγραφήαλίμονο από αυτούς που μένουν πίσω.
Πράγματι πολύ καλή η λαϊκή μετάφραση. Αν μου επιτραπεί και μια "πτήση" (λόγω ονόματος) σαν αυτή που έβαλες στο ιστολόγιο σου, θα συμπλήρωνα και δις-αλίμονο σ'αυτούς που μείναν πίσω και ξεχάσαν γιατί είναι ζωντανοί - νεκροί...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣοκαρίστηκα όταν τα διάβασα. Τελικά αυτό που σε ενώνει με την ζωή, είτε είσαι νεκρός είτε ζωντανός, είναι το δάκρυ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίμαστε ζωντανοί, Ιπτάμενε.
Ακριβώς! Το συναίσθημα γεφυρώνει την ψυχή με το σώμα. Δώρον άδωρον το ένα χωρίς το άλλο...
ΑπάντησηΔιαγραφή