Για την Πλήξη

Αγαπητέ αναγνώστη/-ρια,

όπως μπορείς να δεις και στο ποίημα του Μπωντλαίρ που έχω αναρτήσει στο άλλο μου ιστολόγιο, αυτός ο υπέροχος ποιητής πίστευε ότι η πλήξη/ανία είναι το χειρότερο τέρας που υπάρχει στον άνθρωπο.
Ο Πασκάλ έλεγε: " Όλη η δυστυχία των ανθρώπων προέρχεται από ένα και μόνο πράγμα, από το ότι δεν μπορούν να καθίσουν ήσυχοι σ'ένα δωμάτιο".
O Όσκαρ Ουάιλντ έγραψε στο Πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέι: "Το μοναδικό απαίσιο πράγμα στον κόσμο είναι η πλήξη Ντόριαν. Είναι το μοναδικό αμάρτημα για το οποίο δεν υπάρχει συγχώρεση."
Που οφείλεται όμως η πλήξη και πως προκαλεί την δυστυχία είναι τα ερωτήματα που θα απασχολήσουν (επιφανιακά ίσως, αλλά πάντα με σκοπό να αποτελέσουν τροφή για την σκέψη) την σημερινή μου ανάρτηση.

Ας αρχίσουμε από τον ορισμό της πλήξης/ανίας:
πλήξη η : δυσάρεστο συναίσθημα ανίας, βαρεμάρας
Εξετάζοντας και τον ορισμό της ανίας βρίσκουμε ήδη τις πηγές της:
ανία η : δυσάρεστο συναίσθημα που δημιουργείται από την έλλειψη ενδιαφέρουσας απασχόλησης ή από τη μονότονη επανάληψη των ίδιων εντυπώσεων, γεγονότων, πράξεων·

Ας τις εξετάσουμε ξεχωριστά αρχίζοντας από την δεύτερη δηλ. την μονότονη επανάληψη των ίδιων εντυπώσεων, πράξεων, γεγονότων. Είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα της εποχής μας η επανάληψη. Ο "μοντέρνος" τρόπος ζωής, που ειδικά στις πόλεις μας επιβάλλεται, προκαλεί πλήξη. Σκεφτείτε: δουλειά, γραφείο, σπίτι, τηλεόραση, ύπνος και ξανά από την αρχή.
Όμως η "φυγή" από την ζωή και αν θέλετε από τις απολαύσεις τις (πχ. μοναστική ζωή) είναι δυνατόν να είναι λύση; Τότε ο άνθρωπος θα βρισκόταν στην καρδιά αυτού που ο Βαλερύ ονομάζει "η απόλυτη ανία του ζειν" και ότι αυτό θα "σταματούσε ακαριαία την καρδιά". Το άλλο άκρο, ένας αχαλίνωτος, ανήθικος βίος γεμάτος απολαύσεις θα οδηγούσε πάλι σε πλήξη ή έστω σ'ένα δυσάρεστο συναίσθημα! "Αρκετά, σταματήστε, δεν είναι πια τόσο ευχάριστο, όσο ήταν πριν", λέει ο δούκας του Μαντού στους μουσικούς, στην αρχή του La Nuit des Rois (Η Νύχτα των Βασιλέων - Shakespeare). Μια αμετάβλητη απόλαυση δεν μπορεί να γίνεται συνεχώς αισθητή σαν πληρότητα. Ο ίδιος ο Δον Ζουάν κουράζεται κάποια μέρα να κατακτά συνεχώς γυναίκες. Η Σιμόν ντε Μπωβουάρ, από την οποία δανείστηκα πολλά γι' αυτήν την ανάρτηση, λέει ότι "οι ακίνητοι παράδεισοι δεν μας υπόσχονται παρά μια αιώνια πλήξη".

Ας πάμε όμως να δούμε και τον άλλο λόγο της πλήξης, την έλλειψη ενδιαφέροντος. Ο Σοπενάουερ χρησιμοποίησε την πλήξη για να καταδείξει την ματαιότητα της ανθρώπινης ζωής. "Έβρισκα ότι κανένας σκοπός δεν άξιζε τον κόπο για καμμιά προσπάθεια" λέει ο ήρωας του Μπενζαμέν Κονστάν. Προσωπικά πιστεύω όμως ότι η ματαιότητα αυτή είναι απαραίτητη για να μας δείξει την ασημαντότητά μας. Μια ασημαντότητα που δεν μπορεί να οδηγήσει στην αδιαφορία γιατί ακόμα και ένα μικρό παιδί που πεισμώνοντας αποτραβιέται σε μια γωνιά και λέει: "δεν μ' ενδιαφέρει τίποτα πια", σε λίγο θα αρχίσει να στριφογυρνάει, κοιτώντας γύρω του αφού αρχίζει και βαριέται. Βλέπετε ο άνθρωπος είναι ένα ανήσυχο όν. Ο άνθρωπος προσπαθεί να αποφύγει την έλλειψη ενδιαφέροντος. Ακόμα και με ανορθόδοξους τρόπους, για παράδειγμα δουλεύοντας πολύ σκληρά ή με ακριβά χόμπυ. Κάνοντας φίλους στο facebook, ή κουτσομπολεύοντας. Η σύχρονη ψυχολογία την συνδέει με τα ναρκωτικά και με τον τζόγο. Και όλα αυτά απλώς για να ξεχνιέται και να μπορεί να συνεχίζει. Μπορεί να κάνει οτιδήποτε αρκεί να μην σκεφτεί την ματαιότητα των πραγμάτων και να μην νιώσει αυτό το απαίσιο συναίσθημα της πλήξης (που όλοι μας γνωρίζουμε, όπως καταλήγει και ο Μπωντλαίρ στο ποίημα που προανέφερα). Αυτός ίσως είναι και ο λόγος που ο άνθρωπος είναι υπέρβαση. Θέτει στόχους τους οποίους φτάνει και ξεπερνά. Και τους ξεπερνά όχι μόνο αναλογιζόμενος αυτοσαρκαστικά "γιατί ως εδώ και όχι παραπάνω;", αλλά κυρίως γιατί (όπως μας έχει περιγράψει πολλάκις η λογοτεχνία) ο άνθρωπος που μόλις πέτυχε τον στόχο τον οποίο είχε με πάθος επιδιώξει, νιώθει απογοήτευση. Για παράδειγμα, ο Καζαντζάκης, γράφοντας την συνέχεια της Οδύσσειας βάζει τον Οδυσσέα αφού γύρισε επιτέλους στην Ιθάκη και αφού αποκατέστησε την τάξη, να αναχωρεί αμέσως (τρεις μέρες μετά) για νέες περιπέτειες...

Θα έλεγα ότι ίσως η πλήξη αποτελεί το καθοριστικό χαρακτηριστικό της ανθρώπινης ύπαρξης. Ο Χάιντεγκερ λέει ότι "η πλήξη είναι συνυφασμένη με την έλλειψη νοήματος στη ζωή, πράγμα που οδηγεί στο υπαρξιακό άγχος". Είναι ένα χαρακτηριστικό που μας σπρώχνει μπροστά, μας καλεί να ψάξουμε, να κάνουμε κάτι όχι όμως απλώς για να το κάνουμε, αλλά για να μάθουμε. Η μάθηση είναι αντίστροφως συσχετιζόμενη με την πλήξη. Να βρούμε, να ανακαλύψουμε την αλήθεια λοιπόν. Που θα βρούμε όμως την αλήθεια του ανθρώπου αν δεν την ψάξουμε μέσα μας; Γι' αυτό και η εσκεμμένη αποφυγή της ενδοσκόπησης δεν εξαφανίζει το πρόβλημα, αντιθέτως είναι η πηγή πολλών κακών για τον άνθρωπο, όπως είδαμε. Μπορεί να μας παρακινεί να προχωρήσουμε, αλλά από την άλλη μας παίζει σαν μαριονέττα η οποία δεν διαθέτει δικιά της βούληση και θέληση. Γιατί η αμάθεια κάνει τον άνθρωπο άβουλο ον.

Ο Καντίτ (Βολταίρος) μας παρακινεί "να καλλιεργήσουμε τον κήπο μας". Αυτό για εμένα σημαίνει να "σκαλίσουμε" και μετά "να φυτέψουμε όμορφα και χρήσιμα λουλούδια" στον εσωτερικό μας κόσμο όχι απλά για να αποφύγουμε την πλήξη αλλά γιατί έτσι ισχυροποιούμε ή καλύτερα αναπτύσσουμε την θέληση και την βούλησή μας. "Ο σοφός είναι και αυτός ένας άνθρωπος ανάμεσα στους ανθρώπους και η ίδια η σοφία του είναι η βούληση του." (Σιμόν ντε Μπωβουάρ)

Πηγές:
Πύρρος και Κινέας - Σιμόν ντε Μπωβουάρ
wikipedia - boredom
Heidegger - Wat is Metafysica?

"Δεντρο-εξολοθρευτής" ("Tree-terminator")

Ξεκίνησα να γράψω μια ανάρτηση για το παρακάτω βίντεο. Αλλά είναι τόσες οι ηθικο-τεχνολογικο-οικονομικο-κοινωνικο-περιβαντολλογικές προεκτάσεις όπως και οι αλληλεπιδράσεις μεταξύ τους όταν το εξετάζεις ως προς τη συμπεριφορά μας ως είδος που αυτοαποκαλείται νοήμον.. που χάθηκα στην...απεραντότητά τους!

Σκέφτηκα, για να δικαιολογήσω την αδυναμία μου να το περιγράψω, ότι είναι μια από αυτές τις εικόνες που τα πολλά λόγια είναι φτώχεια ή...ίσως πάλι, να μην υπάρχουν αρκετά λόγια!

Το είχα δει πριν λίγο καιρό στο Discovery Channel όπου εκθειάζονταν [λόγ. < ελνστ. ἐκθειάζω 'λατρεύω σαν θεό'] ` οι δυνατότητες (ταχύτητα και η δύναμη φυσικά) καθώς και η τεχνολογία του "Δεντρο-εξολοθρευτή". Λίγο από την δύναμη ήταν βεβαίως και η "δύναμη" του ανθρώπινου μυαλού!

Εγώ με την σειρά μου, προσπαθώ να αντιστέκομαι και να μην προσκυνάω είδωλα. Ίσως έτσι, βλέποντας το απογυμνωμένο, μόνο από αυτές τις τέσσερις θεότητες, θέλω ειλικρινά να ζητήσω προκαταβολικά συγνώμη που σας υποβάλλω σε τέτοιο θέαμα...

Το Τίποτα, η Σκέψη και η Ευτυχία

Αγαπημένε αναγνώστη / -ρια,

το Τίποτα είναι η άρνηση, η αφαίρεση και ως τέτοια την χρησιμοποιεί ο Χάιντεγκερ στα επιχειρήματα στο βιβλίο του : "Τι είναι μεταφυσική". Ως αφαιρετική σκέψη το χρησιμοποιούμε πολύ συχνά στη ζωή μας και αυτό τονίζει και το βιβλίο "Η σοφία των Βέδας", απ'όπου αντιγράφω από το κεφάλαιο Τίποτα: "Το χρησιμοποιούμε στην αφαιρετική σκέψη μας για παράδειγμα όταν λέμε "αυτό είναι ένα γαρύφαλλο και τίποτα άλλο". Αυτή η θετική κρίση μας δείχνει την Δύναμη της Άρνησης . Επίσης είναι αυτή η δύναμη που μας στέλνει για ύπνο κάθε βράδυ."

Αυτό το τελευταίο, δεν θα το είχα καταλάβει αν δεν είχα διαβάσει στο Νίτσε (Ζαρατούστρα) για τους "Δασκάλους της Αρετής", όπου μας παρουσιάζεται ένας δάσκαλος του ύπνου ο οποίος διδάσκει πως μπορείς να κοιμηθείς καλύτερα υποστηρίζοντας (εκτιμώ πολύ ορθώς από προσωπική εμπειρία) πως οι σκέψεις - λογισμοί είναι αυτές που σ'εμποδίζουν να κοιμηθείς.

Ακόμα και ο Γκαίτε στον Φάουστ παρομοιάζει τον κακό λογισμό με το Διάβολο. Που όμως δεν μπαίνει απρόσκλητος αλλά πρέπει να τον αφήσεις εσύ ο ίδιος να μπει στο σπίτι σου (μυαλό). Έτσι και ο Φάουστ τον βάζει με την μορφή σκύλου (θυμός;) στο σπίτι του.

Όμως παρακάτω διαβάζω (πάντα στο βιβλίο η σοφία των Βέδας,) το εξής φαινομενικά παράδοξο: "Από την άλλη, αν δεν υπήρχε αυτή η Δύναμη της Άρνησης να λειτουργεί ακατάπαυστα μέσα μας, δεν θα υπήρχε καμμία προσπάθεια από μέρους μας και καμμία κίνηση στη ζωή, η οποία από Βεδικής απόψεως είναι η ακατάπαυστη αναζήτηση της Ευτυχίας (Ananda) (βλ. χριστιανικό προπατορικό αμάρτημα - διωγμός από παράδεισο, αρχ. ελληνική φιλοσοφία: Πλάτων-Ιδέα, Επίκουρος, στωικοί - ηδονή / ευτυχία κτλ.). Την είχαμε κατά κάποιο τρόπο προγευτεί, που όμως χάθηκε, μας αφαιρέθηκε, καταπιέστηκε, συρρικνώθηκε στο Τίποτα, από αυτή την ίδια την Δύναμη της Άρνησης." (!!)

Προσπαθώντας να κατανοήσω το παραπάνω παράδοξο, θα έλεγα ότι αυτό που ξεκίνησε με την ανεξέλεγκτη σκέψη που διατύπωσε την "καταφατική άρνηση" (αυτό είναι ευτυχία και τίποτα άλλο) είναι το συνεχές ψάξιμο για την ευτυχία. Ας μην ξεχνάμε ότι αυτός είναι ο προορισμός του ανθρώπου σύμφωνα με πληθώρα φιλοσόφων. Αξίζει να αναφέρω εδώ την άποψη του Επίκουρου ότι "το ψάξιμο της ευτυχίας (καλού/αγαθού/ηδονής) ξεκινάει από πολύ μικρή ηλικία λόγω της ικανοποίησης που νιώθουμε όταν τρώμε" (Γκυώ, Guyau, La Morale d' Epicure et... 1917, αναφορά στο ανολοκλήρωτο βιβλίο του Κροπότκιν "Ηθική" εκδ. Νησίδες σελ.97) . Αυτό το ψάξιμο όμως γίνεται στο παρελθόν και στο μέλλον, θυμόμαστε πως ήταν μια στιγμή που ονομάσαμε ευτυχισμένη, ή προσδοκούμε σε μια ευτυχισμένη στιγμή και είναι φυσικό να μας καταπιέζει και να μην μας αφήνει να είμαστε και να κάνουμε αυτό που μας αρέσει. Μας δείχνει δηλαδή ότι αυτό είναι ένας αέναος κύκλος, το φίδι που τρώει την ουρά του, αφού το ίδιο κινείται αλλά είναι αυτό που "παράγει" και την ανάγκη για κίνηση. Εν ολίγοις, η Άρνηση της φύσης μας και του τι είμαστε και έχουμε τώρα προκαλεί και το ψάξιμο που γίνεται με την Άρνηση. Ή θα μπορούσαμε ίσως να πούμε ότι η Ευτυχία είναι αυτό που έχουμε και όχι αυτό που δεν έχουμε ή είχαμε.

Λέει ο Νίτσε στο τέλος του κεφαλαίου με τον δάσκαλο του ύπνου και των αρετών: "Αυτός ο δάσκαλος είναι ανόητος, αλλά πιστεύω ότι ξέρει πολύ καλά πως να κοιμηθεί. Η σοφία του είναι να ξυπνήσεις ώστε να κοιμηθείς καλά. Και πραγματικά αν η ζωή δεν είχε νόημα και θα έπρεπε να διαλέξω ανοησία, τότε και εγώ θα το θεωρούσα ότι αυτή είναι η πιο λογική ανοησία. (...) Τώρα ξέρω τι ζητούσαν πάνω απ'όλα όταν ψάχνανε για δασκάλους των αρετών. Καλό ύπνο ψάχνανε, και οπιούχες αρετές γι'αυτόν. Γιατί όλων αυτών των δασκάλων η σοφία ήταν να κοιμηθούν χωρίς όνειρα, δεν ξέρανε άλλη καλύτερη ερμηνεία της ζωής."

Οι βουδιστές έχουν ως μια από τις πιο βασικές τους αρχές την αποστασιοποίηση απ'όλα τα πράγματα, άψυχα και έμψυχα. Όσο μεγαλύτερος ο βαθμός αποστασιοποίησης τόσο περισσότερη προσωπική ελευθερία. Έτσι πιστεύουν ότι η ελευθερία εξελίσσεται και αυτός είναι και ο λόγος που εξασκούνται με τον διαλογισμό.

Aυτό που δεν έκανε ο Φάουστ, ο Αδάμ, η Εύα, και οι περισσότεροι από εμάς, είναι αυτό που προσπαθούν να κάνουν οι βουδιστές και οι άνθρωποι που διαλογίζονται. Ο διαλογισμός (anapansati) είναι στην ουσιαστικά ένας έλεγχος της σκέψης. Aν δεν ελέγχουμε το μυαλό μας τότε η μια σκέψη ξεπηδά μετά από την άλλη, σαν κύματα σε ωκεανό. Υποστηρίζουν ακόμα ότι αυτές οι σκέψεις είναι δύο ειδών: σκέψεις για το παρελθόν και σκέψεις για το μέλλον. Και αυτές μπορούν να φέρουν ευτυχία ή λύπη. Έτσι μια ανεξέλεκτη σκέψη θα μας παρασέρνει χωρίς σκοπό από τη μία στην άλλη. Ένας από τους τρόπους ή στάδια του διαλογισμού είναι να συνειδητοποιούμε αυτές τις σκέψεις και να μην τις αφήνουμε να εισέρχονται στο μυαλό μας, προσπαθώντας να είμαστε συγκεντρωμένοι στην αναπνοή μας συνήθως στην αίσθηση που αυτή αφήνει στο δέρμα μας ακριβώς κάτω από τη μύτη. Στην ουσία είναι μια προσπάθεια για το σπάσιμο του αέναου κύκλου της σκέψης. Τελικός σκοπός η επίτευξη της Nirvana (βλ. Επίκουρος - αταραξία;) που δεν είναι μια κατάσταση αδιαφορίας όπως έχει διαστρεβλωθεί το νόημα της, αλλά η ανώτατη αποστασιοποίηση απ'όλους και όλα, το τέλος της δυαδικής σκέψης, το τέλος της ταλαιπωρίας (Dukkha), το τέλος του κύκλου των γεννήσεων, η απόλυτη ελευθερία.

Γνωρίζω ότι μια ανάλυση σαν την παραπάνω μπορεί για ορισμένους να είναι βαρετή και πολλές φορές δυσκολονόητη. Καμμιά φορά ένα ποίημα ή μια αλληγορία βοηθά περισσότερο στην κατανόηση. Γι'αυτό παραθέτω και το παρακάτω ποίημα του Κρισναμούρτι που έχω αναρτήσει και στο άλλο μου ιστολόγιο. Εκτιμώ ότι είναι πολύ σχετικό με το θέμα μας...

Άκουσε, Ω φίλε,
Θα σου πω για το μυστικό άρωμα της Ζωής.

Η Ζωή δεν έχει φιλοσοφία,
Δεν έχει πονηρά συστήματα σκέψης.

Η Ζωή δεν έχει καμία θρησκεία,
Δεν έχει λατρεία στα βαθιά ιερά.

Η Ζωή δεν έχει θεό,
Ούτε το βάρος ενός φοβερού μυστηρίου.

Η Ζωή δεν έχει κατοικία,
Ούτε την πονεμένη θλίψη της τελικής αποσύνθεσης.

Η Ζωή δεν έχει καμία ευχαρίστηση, ούτε πόνο,
Ούτε την διαφθορά της επιδιωκόμενης αγάπης.

Η Ζωή δεν είναι ούτε καλή ούτε κακή,
Ούτε η σκοτεινή τιμωρία της απρόσεκτης αμαρτίας.

Η Ζωή δεν παρέχει άνεση,
Ούτε ξεκουράζεται στο ιερό της λήθης.

Η Ζωή δεν είναι ούτε πνεύμα ούτε ύλη,
Ούτε υπάρχει η βάναυση διαίρεση της δράσης και της αδράνειας.

Η ζωή δεν έχει κανένα θάνατο,
Ούτε έχει αυτό το κενό της μοναξιάς στη σκιά του Χρόνου.

Ελεύθερος είναι ο άνθρωπος που ζει στο Αιώνιο,
Γιατί η Ζωή είναι.

ΥΓ. : Καλή Ανάσταση σε όλους μας! ;-)

Επαναλάβατε μετά από μένα: Είμαι ελεύθερος

go to work, send your kids to school
follow fashion, act normal
walk on the pavement, watch TV
save for your old age, obey the law
Repeat after me: I am free

πήγαινε στη δουλειά, στείλε τα παιδιά σου στο σχολείο
ακολούθα την μόδα, συμπεριφέρσου κανονικά
περπάτα στο πεζοδρόμιο, παρακολούθα τηλεόραση
αποταμίευσε για τα γεράματα, υπάκουε τον νόμο
Επαναλάβατε μετά από μένα: Είμαι ελεύθερος

Η παραπάνω φωτογραφία από σύνθημα γραμμένο σε τοίχο, μας έρχεται από την Αγγλία και συγκεκριμένα από το Bristol (Philip St, Bedminster). Δεν θυμάμαι σε ποιό ιστολόγιο την πρωτοείδα (συγνώμη) αλλά την βρήκα στο flickr. Μια αναζήτηση στο google (Repeat after me: I am free) μου έδωσε 15.600.000 αποτελέσματα. Θα έλεγα ότι προκάλεσε αίσθηση... Ίσως γιατί είναι πραγματική τροφή για σκέψη.

Και για να προλάβω κάποιον που πιθανόν να παραπονεθεί ότι εμείς δεν έχουμε εξίσου καλά συνθήματα - γκράφιτι, ορίστε και ένα ελληνικό (ζητώ και πάλι συγνώμη που δεν αναφέρω πηγή αλλά δεν την θυμάμαι...):

Είμαι ο κάτοικος της γης*

*Από την πολύ ενδιαφέρουσα ιστοσελίδα PEGAS

Μας απομόνωσαν τα σύνορα, οι φράχτες
Που επινόησαν οι τσιγκούνηδες και οι αρπάχτες.

Μας ξεχωρίζουν τα κράτη, οι κοινότητες, οι νομοί
Που δημιούργησαν οι φίλαρχοι και οι πολιτικοί.

Μας φανατίζουν οι θρησκείες και τα κόμματα
Που έφτιαξαν δογματιστές και τα κυκλώματα.

Μας διαχωρίζουνε οι συνοικίες, οι οδοί
Αφού άλλη ονομασία έχουν και δε ζούμε εκεί.

Για όλα φταίνε τ' άλλα έθνη και οι άλλες ράτσες
Αφού δε μας αρέσουν οι δικές τους φάτσες.

Δεν είμαι μαύρος, κίτρινος, ούτε λευκός
Είμαι Αγάπης γέννημα, ο Γιος της γης, ο μοναδικός.

Δεν είμαι μουσουλμάνος, βουδιστής, ούτε χριστιανός,
Είμαι του Ποιητή του Σύμπαντος ο υπηρέτης ταπεινός.

Δεν είμαι Ευρωπαίος, Ασιάτης, ούτε Αυστραλός,
Είμαι o homo sapiens, ο άνθρωπος ο απλός.

Δεν είμαι Έλληνας, ούτε Εβραίος, ούτε Γερμανός,
Είμαι του Κόσμου ο Πολίτης ο κοινός.

Δεν είμαι ριζοσπάστης, ούτε φιλελεύθερος και ούτε σοσιαλιστής,
Είμαι του κοινού νου ο συνεπής υπέρμαχος και θαυμαστής.

Δεν είμαι ερυθρόλευκος και ούτε ασπρογαλανός
Είμαι τ΄ αθλήματος ο φίλος ο αληθινός.

Δε ζω σε χωριουδάκι ούτε σε πόλη μεγαλοπρεπή,
Είμαι ο κάτοικος της γης που είναι εύθραυστη, μικρή.

Οκτώβριος 1997

Βέγγος, πραγματικά άπαιχτος...

Βγήκα να "κυνηγήσω" κανένα εκλεκτό "πουλί" λόγω της καινούργιας συνεργασίας και δες φίλε /-η μου τι "πέτυχα"...
(το πέτυχα εδώ)

Συνεργασία με τον ιστότοπο Simpleman Post

Αγαπητοί φίλοι /-ες,

Βρίσκομαι στην ευχάριστη θέση να σας ανακοινώσω ότι ξεκίνησα μια συνεργασία με το εκλεκτό φίλο Simpleman στην ιστοσελίδα του Simpleman Post. Η συνεργασία αυτή με τιμά ιδιαίτερα γιατί πρόκειται για μια από τις ομορφότερες σελίδες στο ελληνικό διαδύκτιο. Ο σκοπός αυτού του ιστότοπου είναι να προσπαθεί να αναδείξει και να προωθήσει ότι καλύτερο μπορεί να αλιεύσει από την αφιλοκερδή εργασία ανθρώπων, που με μεράκι και πολύ προσωπικό μόχθο δημοσιεύουν.

Προσπάθεια μας είναι να κατευθύνουμε τον αναγνώστη που διψά για πραγματική ενημέρωση, στις σελίδες των δημιουργών αυτών των πραγματικά όμορφων αναρτήσεων. Προσωπικά θεωρώ ότι αυτός ο τρόπος εναλλακτικής ενημέρωσης έρχεται να αντικαταστήσει τα παραδοσιακά μέσα μαζικής ενημέρωσης και την μονοδιάστατη κάλυψη των γεγονότων που αυτά προσφέρουν, με εκατοντάδες ματιές ανθρώπων που εξετάζουν τα σημαντικότερα από αυτά, υπό διαφορετικά πρίσματα, δίνοντας έτσι μια πιο σφαιρική αντίληψη στον αναγνώστη.

Ελπίζω να μας επισκεφτείτε και αν σας αρέσει η προσπάθεια να την διαδώσετε στους φίλους σας. Επίσης μην διστάσετε να μας στείλετε προτάσεις από κείμενα που σας έκαναν εντύπωση. Η ενημέρωση μπορεί να γίνει ξανά κτήμα μας και η δύναμη για να γίνει αυτό βρίσκεται στην ένωση των προσπαθειών μας!

Με φιλικούς και αγωνιστικούς χαιρετισμούς,
Ιπτάμενος Ολλανδός

Chicken a la Carte

Το βρήκα στον ιστότοπο Κόκκινη Κίσσα και το αναδημοσιεύω.
Πρόκειται για ένα διαγωνισμό που έγινε το Φεβρουάριο του 2006 στο φεστιβάλ Βερολίνου για ταινίες μικρού μήκους με τον τίτλο Φαγητό, Γεύση και Πείνα. Από τις 3600 συμμετοχές ξεχώρισαν 32. Το βίντεο που ακολουθεί είναι η ταινία που πήρε το βραβείο.

Ο Θεός πεθαίνει...

Αδέλφια,

σίγουρα θα έχετε ακούσει την πασίγνωστη ρήση του Νίτσε "Ο Θεός πέθανε". Σήμερα λοιπόν σας έχω χαρμόσυνα νέα. Ο Θεός πεθαίνει. Ναι καλά άκουσατε. Βέβαια δεν πέθανε ακόμα, αλλά τον περιμένουμε από ώρα σε ώρα. Είναι στην εντατική και ψυχορραγεί. Ξέρουμε τώρα πια σίγουρα ότι θα πεθάνει επειδή 20 κοπρόσκυλα προσπαθούνε με τεχνητή υποστήριξη να τον κρατήσουν στη ζωή αλλά για πόσο ακόμα;

Συμφώνησαν βλέπετε, να τον κρατήσουν τεχνητά λίγο ακόμα στη ζωή ρίχνοντας στο αίμα του ακόμα 1 τρις δολάρια. (Ποιανού άραγε; Ελπίζω να συνυπολογίσανε και τη βαζελίνη λέει η φωτογραφία αριστερά). 1 τρις δολάρια λοιπόν, ξέρετε αυτό το πράσινο χαρτονόμισμα που γράφει στην μία πλευρά in GOD we trust. Είναι αυτός ο Θεός που προσκυνάμε κάθε μέρα όταν σηκωθούμε οι περισσότεροι από εμάς και τρέξουμε να υποστούμε εξευτελισμούς, κανόνες, ανηθικότητα, αδικίες, ψυχικές ασθένειες και ένα σωρό άλλα στην δουλεία μας. Ναι τον προσκυνάμε γιατί θέλουμε και εμείς να πάρουμε το μετρικό που μας αναλογεί ανάλογα με το πόσο μεγάλο κομμάτι της ψυχής μας καταφέραμε να πουλήσουμε για αντάλλαγμα...

Και πως καταλαβαίνουμε ότι πεθαίνει; Μα από το συμπέρασμα που βγάλανε τα κουστουμαρισμένα κοπρόσκυλα: "Το τελικό ανακοινωθέν προβλέπει αύξηση της παγκόσμιας ανάπτυξης κατά 4%. μέχρι το τέλος του χρόνου". Αν διαβάσατε την ανάρτηση για την οικονομική ανάπτυξη τότε ξέρετε τι σημαίνει. 4% το χρόνο σημαίνει διπλασιασμός της παραγωγής σε μόλις 17,5 χρόνια. Δηλαδή θέλουνε σε 17,5 χρόνια να παράγουν τα διπλάσια απ'ότι μεχρι τώρα πράγματα και κατά συνέπεια να καταναλώσουν περισσότερες πηγές πρώτων υλών απ'όσες έχουμε καταναλώσει μέχρι τώρα σε όλη την ιστορία μας!

Και πως ξέρουμε ότι το μέτρο λειτουργεί; Εύλογη η ερώτηση. Αλλά δεν θα προλάβετε να την κάνετε γιατί σπεύδουν να μας απαντήσουν: "Οι Χρηματαγορές αντέδρασαν θετικά. Ο δείκτης των μεγαλύτερων ευρωπαϊκών μετοχών ανέβηκε κατά 5%, αφότου ο Nikkei κέρδισε 4.4 %. Στην Wall Street, ο Nasdaq ανέβηκε 4% και ο Dow Jones 3.%. Η τιμή του πετρελαίου ανέβηκε τα 52$." Ούφ ησύχασα τώρα και είχα μια έγνοια. Δεν μπόρεσα μάτι να ανοίξω χθες βράδυ...

Αλλά για στάσου, σκασίλα μου για τα αμερικάνικα και ελληνικά χρηματιστήρια, αλλά αυτό το η τιμή του πετρελαίου ανέβηκε στα θετικά!;!;! Ποιός μου λέει ότι είναι καλό; Ποιά είναι η πηγή αυτής της είδησης; Μα το πρακτορείο Reuters (βεβαίως, βεβαίως) που μαζί με 5-10 ακόμα αποτελούν την ελευθερία του τύπου, μια που όλα τα ειδησεογραφικά πρακτορεία παίρνουν από εκεί τις ειδήσεις τους. Τώρα πια μου έφυγε και η τελευταία αμφιβολία...

Αδέλφια, αν δεν το έχετε ήδη καταλάβει, η πίστη μας σ'αυτό το είδωλο, που ονομάζεται Μάμωνας (ή κατ'ευφημισμό οικονομία, ανάπτυξη, εξέλιξη, πρόοδος) ευθύνεται για την αδικία και την έλλειψη δικαιοσύνης που βλέπουμε παντού γύρω μας. (Δείτε εδώ και εδώ για παράδειγμα, στη φώτο αριστερά οι favelas της Βραζιλίας που χωρίζονται από τις περιοχές των πλουσίων από ένα τοίχο). Ευθύνεται για την καταστροφή του πλανήτη. Ευθύνεται για τις ασθένειες μας σωματικές και ψυχικές. Αν δεν τον σκοτώσουμε και αυτόν όπως όλους τους άλλους ψεύτικους Θεούς που μας επιβάλλονται μέσω θρησκειών, δεν θα μπορέσουμε ποτέ να ξεκινήσουμε το ψάξιμο για να μάθουμε αν πραγματικά υπάρχει ένας Θεός μέσα μας που δεν είναι φθαρτός...

Έχουμε πραγματική δουλειά να κάνουμε αδέλφια, γιατί μια χούφτα άνθρωποι οργανωμένοι μας κάνουν ότι θέλουν. Αντισταθείτε στο θεό τους, δεν είναι ο δικός σας θεός. Αδελφωθείτε βλέποντας ότι αυτά που μας ενώνουν είναι περισσότερα και σημαντικότερα από αυτά που μας χωρίζουν και που προκαλούνται ακριβώς από αυτήν την πίστη μας σε θεούς είδωλα. Αν οργανωμένοι τραβήξουμε τα διάφορα σωληνάκια που του βάζουν, όπου τα βλέπουμε, σύντομα θα βγούμε στους δρόμους να φωνάξουμε: ο Θεός πέθανε!

Αμήν!

Κάνε το σωστό.

Αγαπητοί αναγνώστες,

το ποδόσφαιρο ήταν κάποτε ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μου. Δεν παρακολουθώ πλέον σχεδόν καθόλου και η αλήθεια είναι ότι βρίσκω ότι δεν έχει τίποτα να μου προσφέρει, παρά την προσπάθεια ανθρώπων που θέλουν να μας πείσουν, ότι έχει μια μαγεία. Ξεφεύγοντας από αυτές τις αρχές μου, παραθέτω το παρακάτω βίντεο, επειδή και αυτό με την σειρά του ξεφεύγει από τα καθιερωμένα και έχει να προσφέρει κάτι.

Ένα μύνημα μόνο μπορεί να μου περάσει. Κάνε το σωστό και ας σπάει τους "κανόνες" που έχουν επιβληθεί. Συμβαίνει δε τόσο σπάνια, που κάθε φορά που θα το δούμε να γίνεται, μας προκαλεί τρομερή εντύπωση.
Αυτός ο παίκτης, την συγκεκριμένη στιγμή, κάνει κάτι ασύλληπτο για την ελληνική και όχι μόνο πραγματικότητα (βλ. Καραγκούνη, Μαραντόνα αλλά και τόσους άλλους). Βάζει την αξία, του να κάνεις κάτι σωστά, πάνω από το εγώ του, πάνω από νόρμες και κανόνες, πάνω από ομάδες και συμφέροντα, υποχρεώνοντας και τον διατητή να κάνει το ίδιο, δίνοντας έτσι στο ποδόσφαιρο μια αληθινή απίστευτη μαγεία! Με κάνει να αναρωτιέμαι αν θα ήταν έτσι μαγική και η ζωή αν κάναμε πάντα όπως αυτός...