Το τελευταίο γνωμικό που κατατέθηκε

Ο Χρύσιππος ο Σολεύς είπε: " "Θα συμπεραίναμε στην περίπτωση ενός όμορφου σπιτιού ότι χτίστηκε για τους ιδιοκτήτες τους και όχι για ποντίκια. Οφείλουμε επομένως, με τον ίδιο τρόπο, να θεωρούμε το σύμπαν σαν το σπίτι των θεών.""

Παρασκευή 30 Ιανουαρίου 2009

Δύναμη και διάνοια - μια φιλοσοφική προσέγγιση

Αγαπημένε αναγνώστη,

Αν θέσουμε το ερώτημα τι είναι δύναμη στον εαυτό μας και διαχωρίσουμε την σωματική δύναμη από την πνευματική μπορούμε ευκολότερα να κατανοήσουμε ότι η πρώτη ανήκει σε έναν ορατό κόσμο ενώ η δεύτερη σ'ένα αόρατο. Η πρώτη γίνεται αντιληπτή με τις αισθήσεις, ενώ η δεύτερη με τον Νου. Γίνεται αντιληπτή με τον νου, δηλαδή μπορεί να δια-νοη-θεί αφού στο κάτω-κάτω συζητάμε γιαυτήν. Εξάλλου "από όσα υπάρχουν στο σύμπαν, ελάχιστο μόνο μέρος έχουμε την δυνατότητα να δούμε, ψηλαφίσουμε ή αντιληφθούμε με τις σωματικές αισθήσεις. Το μεγαλύτερο μέρος από όσα υπάρχουν και έχουν μορφή, σχήμα και χρώμα δεν είναι ούτε ορατό ούτε ψηλαφητό ούτε με άλλο τρόπο αισθητό". - (Πλάτων Δρακούλης)


Τα παραπάνω μας οδηγούν στην παραδοχή ενός "Αόρατου Κόσμου" αυτό που ίσως ο Πλάτωνας ονόμαζε κόσμο των Ιδεών. Η Ομορφιά, η Αγάπη, ο Έρωτας μαζί με την Δύναμη αποτελούν στοιχεία αυτού του κόσμου. Η ιδέα που έχουμε διαμορφώσει για όλα αυτά τα στοιχεία αποτελεί την "ματιά" μας στον κόσμο αυτό.

Η "ματιά" αυτή πολλές φορές είναι στατική - διαμορφωμένη. Είναι οι σκιές στην σπηλιά του Πλάτωνα. Είναι συνήθως προϊόν μνήμης και ως εκτούτου προβάλλει το παρελθόν. Μια εμπειρία μας ίσως ή μια επίκτητη γνώμη. Δεν λέω ότι είναι "λάθος" ματιά αλλά περιοριστική αφού δεν μας αφήνει να αντικρίσουμε την μαγεία του Όλου. Παρόλα αυτά η εξέταση πολλών τέτοιων εμπειριών από διάφορα άτομα βοηθάει, γιατί είναι σαν να συναρμολογείς ένα πάζλ. Κάθε κομματάκι είναι μέρος της συνολικής εικόνας.

Αν συμφωνούμε ως εδώ θεωρώ ότι όλοι μας έχουμε δει κάποιες φορές αυτή την Αόρατη Πραγματικότητα και ως προς την Ιδέα Δύναμη έχει ρίξει ο καθένας μας τις "ματιές" του. Στοχαζόμενοι λοιπόν πάνω στο κίνητρο ή την επιθυμία μας για δύναμη ο καθένας με το προσωπικό του κίνητρο έχει αντιληφθεί μια όψη ή ένα κομμάτι του συνόλου. Η κάθε επιθυμία όμως και επομένως και αυτή για δύναμη, μας περιορίζει την όραση. Επειδή λοιπόν η επιθυμία είναι δική μας επιλογή φέρουμε ευθύνη γιαυτή. Γιαυτό πρέπει λοιπόν να εξετάζουμε σχολαστικά και ειλικρινά το οποιαδήποτε ελατηρίο μας. Και αν το κάνουμε σωστά, θα παραδεχτούμε ότι δεν γνωρίζουμε τι είναι η δύναμη, άρα το κίνητρο μας βασίζεται σε μια φανταστική ιδέα της δύναμης, που γέννησε η σκέψη μας. Και αυτή είναι μια θεμελιώδης αρχή της δύναμης που ψάχνουμε. Δεν μπορείς να έχεις κίνητρο για να την βρεις. Δεν βρίσκεται με την σκέψη. Το κάθε κίνητρο σε τυφλώνει. Είναι τοίχος που σου εμποδίζει την "οπτική" επαφή με αυτήν.

Αν όμως προσπαθώντας να απελευθερωθούμε από εγωιστικές επιθυμίες με ανιδιοτέλεια και αποβλέποντας μόνο στο διαρκές καλό σε εμάς και τους συνανθρώπους μας, κάνοντας έτσι τις έννοιες της βίας και της εξουσίας αταίριαστες με την δύναμη, ψάξουμε όχι με την σκέψη που είναι μνήμη (που είναι παθητική και ετεροχρονισμένη) αλλά με το πνεύμα, την διάνοια, την αντίληψη
εκείνη που είναι ενέργεια του νου, τότε το "μάτι" μας εντελώς "τυχαία και συμπτωματικά" μπορεί να πέσει σε κάτι που θα μας βοηθήσει να προχωρήσουμε ένα βήμα παραπάνω. Το δικό μου έπεσε σ'ένα ρητό του Αριστοτέλη: "Η γαρ του νου ενέργεια ζωή". "Και ζωή δε γε υπάρχει τω Θεώ. Η γαρ νού ενέργεια ζωή, εκείνος δε ενέργεια. Ενέργεια δε η καθ αυτή εκείνου ζωή αρίστη και ο ίδιος. Φαμέν δε τον Θεόν είναι ζώον (ζών όν) αΐδιον (αιώνιο) και άριστον, ώστε ζωή και αιών συνεχής υπάρχει τω Θεώ" (μετ.:" Και αποτελεί βεβαίως την πηγή της ζωής. Διότι η ενέργεια του νου είναι ζωή, ο δε Θεός είναι η ενέργεια. Ενέργεια είναι δε η καθαυτή άριστη ζωή εκείνου και ο ίδιος. Αποφαινόμεθα ακόμη ότι ο Θεός είναι ον, που εμφορείται από ζωή αιώνια και αρίστην. Ώστε ο Θεός έχει ζωή και αιωνιότητα συνεχή").

Δεν έχει δίκιο ο Αριστοτέλης σύμφωνα μ'αυτά που ειπώθηκαν; Η ενέργεια του νου λέει για να διαχωρίσει από την σκέψη, είναι ζωή. Είναι όμως ζωή; Ζωή δεν είναι μόνο η Ορατή Πραγματικότητα (ότι γίνεται αντιληπτό με τις αισθήσεις μας) αφού παραδεχτήκαμε ότι υπάρχει και η Αόρατη Πραγματικότητα. Συνεπώς η ενέργεια του νου είναι μέρος της Ζωής. Και είναι λογικό ότι η μόνη Δύναμη που μπορεί να ανακαλύψει, είναι η Δύναμη της Ζωής - το Πνεύμα.

Μετά από ένα τέτοιο συμπέρασμα πολλά ξεκαθαρίζουν σχετικά με την δύναμη.

- Η δύναμη δεν είναι ιδιοκτησία μας. Την έχουμε δανεική, όπως ακριβώς και το σώμα μας. Άρα πρέπει να τη χειριστούμε σωστά , αρμονικά και άψογα.

- Όση παραπάνω δύναμη διαθέτουμε τόσο καλύτερα ζούμε γιατί αντιλαμβανόμαστε καλύτερα την Αόρατη Πραγματικότητα.

- Δεν είμαστε όντα τα οποία απλώς βρίσκονται πάνω στη γη αλλά είμαστε συμπαντικά όντα με ένα ανεξερεύνητο αλλά απεριόριστο δυναμικό.

- Αποτελούμε μέρος της δύναμης και η ζωή που κάνουμε είναι δείκτης του πως την χρησιμοποιούμε.

- Ο καθένας έχει μια ποσότητα δύναμης και είναι στο χέρι του με την ζωή που κάνει να την αυξήσει ή να την μειώσει.

- Που έχεις στραμμένο τον νου σου; Εκεί βρίσκεσαι την ίδια στιγμή. Αν δεν στοχάζεσαι αυτό που κάνεις τότε η δύναμη σου διασπάται.

- Από την στιγμή που κάποιος ανακαλύψει αυτή τη δύναμη καθώς και τους κανόνες που τη διέπουν, σταματά να στοχάζεται άσχημα και μη ωφέλημα πράγματα. Σπάει τις πλάκες που είχαν γραμμένα όλα τα πιστεύω του. Πιστεύει πια στη ζωή αντί στο θάνατο.

- Ένας τέτοιος άνθρωπος μπορεί να δημιουργήσει με το πνεύμα του. Πιστεύοντας στη ζωή δημιουργεί. Δίνει ο ίδιος ζωή σε όλους και σε όλα γύρω του.

Θέλω εδώ να κάνω αναφορά στο εκπληκτικό βιβλίο του Πλάτωνα Δρακούλη "Στοιχεία Βιονομίας" όπου σε επίρρωση του Αριστοτέλη που υποστηρίζει ότι "η γαρ του νου ενέργεια ζωή" γράφει:
"Η διάνοια έχει δύναμη ελκτική και αναλόγως της διαθέσεως στην οποία βρίσκεται, αντλεί και φέρνει σε εμάς, πράγματα καλά ή κακά, ωφέλιμα ή επιζήμια, ευάρεστα ή δυσάρεστα. Μπορείς να ρυθμίσεις την διάνοια σου κατά τέτοιο τρόπο ώστε, εάν μονίμως την διατηρείς έτσι, να σου φέρει πλούτο, δύναμη, υγεία, ολβιότητα.
"

και αλλού: "Το λεγόμενο κενό είναι μεστό πραγματικοτήτων. Κενός χώρος στην φύση δεν υπάρχει. Οι πραγματικότητες αυτές θα ήσαν φανερές σε εμάς εάν ήμασταν περισσότερο ανεπτυγμένοι. Με αυτές τις πραγματικότητες η διάνοια έχει συγγένεια και γι αυτό τις έλκει. Όσο οι λεπτότερες μας αισθήσεις αναπτύσσονται τόσο οι πραγματικότητες αυτές γίνονται λίγο ή πολύ φανερές σε εμάς......"

Και στον "Ερωτικό" του Δημοσθένη: "Πάντων των εν ανθρώποις ευρήσομεν διάνοιαν ηγεμονεύουσαν, ταύτην δε (την διάνοια) μόνην φιλοσοφίαν δυνάμενην παιδεύσαι τε ορθώς και γυμνάσαι". (μετ.: Σε όλους τους ανθρώπους βρίσκουμε διάνοια που κυβερνά. Μόνο η φιλοσοφία μπορεί να την εκπαιδεύσει και να τη γυμνάσει σωστά.)


Τα παραπάνω αποτελούν όπως πάντα τροφή για σκέψη και συζήτηση. Καλείστε, όπως πάντα, να σχολιάσετε πάνω σε ασάφειες του κειμένου, λάθη, παραλήψεις ή να ξετυλίξετε κιάλλο το κουβάρι της συζήτησης για τη δύναμη ή την διάνοια...





18 σχόλια:

  1. Πολύ αξιόλογη μελέτη για την δύναμη της διάνοιας...
    Ο Πλάτων Δρακούλης είναι ο αγαπημένος μου.
    Πολλές φορές στο παρελθόν, έχω αναρτήσει αποσπάσματα από έργα του..
    Είμαι και κατά κάποιο τρόπο απόγονός του, καθώς ήταν θείος του πατέρα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Φίλη Χριστίνα,
    από το δικό σου ιστολόγιο και από μια αναφορά σ'ένα βιβλίο βρέθηκε στα χέρια μου το Στοιχεία Βιονομίας. Το οποίο ακόμη δεν τελείωσα και μπήκε ήδη στα αγαπημένα μου.
    Να αισθάνεσαι περήφανη που σε συνδέει δεσμός αίματος με τον εξαίρετο αυτόν άνδρα. Εξάλλου τα γραπτά σου δείχνουν ότι είναι κάτι παραπάνω από απλός δεσμός αίματος...
    Καλό σου βράδυ :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Εξαίρετη ανάρτηση, ξενιτεμένε φίλε!
    Τα "Στοιχεία Βιονομίας" του ο Πλάτων Δρακούλης τα είχε δημοσιεύσει σταδιακά σε ένα περιοδικό με τίτλο: "'Ερευνα" που εξέδιδε στην Αγγλία. Ήταν πρωτοποριακός σε πολλά ζητήματα και ιδίως στον τρόπο που προσέγγιζε την Ελληνική Φιλοσοφία.
    Συνέχισε να δίνεις "τροφή στην σκέψη", ώστε αυτή -αφού την αφομοιώσει- να μπορέσει να την μεταρέψει σε ενέργεια: "Η γαρ του νού ενέργεια, ζωή!"

    Έρρωσο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Φίλε Πυρίσπορε,

    καταρχήν καλωσόρισες και σ'ευχαροστώ για τα καλά σου λόγια. Ναι ήξερα για το περιοδικό αλλά δεν έχω δει υλικό από αυτό ποτέ. Μόλις γνώρισα τον Πλάτων Δρακούλη αλλά ήταν σαν να τον ήξερα μια ζωή...

    καλό σου βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μπράβο για μια ακόμη φορά Ιπτάμενε, για σχόλιο πρέπει να αναρτήσω ολόκληρο το κείμενό σου, αλλά δεν χρειάζεται. Το έχω βάλει και στα posts χωρίς την άδειά σου.Ελπίζω να εγκρίνεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Φίλε simpleman,

    Καλημέρα και καλό μήνα! Εννοείται και καλά που το ανέφερες γιατί δεν είχα προσέξει την εξαιρετική δουλειά που έριξες στο ιστολόγιο σου!! Πολύ καλή η συλλογή των posts! (μήπως ήρθε η ώρα να μου δώσεις συμβουλές;)
    Σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Συγχαρητήριε φίλε Ιπτάμενε!
    Η προσέγγισή σου πολύπλευρη.
    Σε ένα κόσμο όπου όλοι αναζητούν τη δύναμη στο χρήμα, την εξουσία, τις γνωριμίες και τις γνώσεις, αντιπαραβάλλεις την πραγματική δύναμη ως μια νοητική κατάσταση.
    Ίσως εκεί η δύναμη να μετουσιώνεται σε ενέργεια, όπως λες,και η δράση της να είναι πραγματικά μεγάλης κλίμακας.
    Καλό βράδυ Έλληνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. βρε Ιπτάμενε


    τι ακριβώς θέλεις να πεις με την ανάρτηση τούτη>?
    για την Διάνοια?
    ή το πας κάπου αλλού, πονηρούλη?

    να υποθέσω πως παρακάτω είναι γκρεμός για τις σεμνότυφες σκέψεις των μικροαστών?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @ Stavrosn

    Φίλε συμπολεμιστή,

    καταρχήν ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
    Η δύναμη είναι η ενέργεια. Και η μορφή της, μας είναι άγνωστη γιατί δεν μπορεί να συλληφθεί με τις αισθήσεις. Έβγαλα το συμπέρασμα μετά από συλλογιστική ότι η δύναμη είναι η δύναμη ζωής. (Εξάλλου, γνωρίζουμε ότι η φιλοσοφία βοηθάει τα μέγιστα προς κατανόηση τέτοιων "αφηρημένων" εννοιών. Αλλά τι είναι η φιλοσοφία αν πάνω απ'όλα δεν είναι τρόπος ζωής;)
    Το πως ζεις, λοιπόν, είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την δύναμη. Είναι άρα δυνατόν κάτι που επιδρά στη ζωή μας κατ'αυτόν τον τρόπο να μην είναι πραγματικά μεγάλης κλίμακας;

    Καλό σου βράδυ από την κρύα μπρρρ.. Ολλανδία!


    @ Giannis Zabetakis

    Φίλε μου Γιάννη,

    ειλικρινά δεν το πήγαινα πουθενά. Και το ξέρω επειδή πραγματικά αφέθηκα να με πάει αυτό. Είναι μια ιστορία που μου πήρε σχεδόν ένα μήνα για να την ολοκληρώσω. Αλλά έχεις απόλυτο δίκαιο όταν λες ότι έχει και παρακάτω! Και είμαι υπερήφανος γιαυτό επειδή πληρεί τις προυποθέσεις του τίτλου του ιστολογίου...;-)
    Για το αν είναι γκρεμός για κάποια μυαλά νομίζω τουναντίον ότι είναι σωτηρία. Μια σωτηρία όμως που δεν την βλέπεις, ούτε μπορείς να τη φανταστείς αλλά που πρέπει όμως να πιστέψεις σ'αυτήν. Συνεπώς ...δυσκολοπρόσιτη στους πολλούς.

    Σου εύχομαι καλό βράδυ και καλή δύναμη για τις μάχες που δίνεις από το ιστολόγιο σου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. σε ευχαριστώ για τις ευχές!
    θα την χρειαστώ την δύναμη.

    όσο για τον τίτλο...του blog σου

    είναι και θα είναι

    all the money

    food 4 thought...
    ελα όμως που μερικοί βαριούνται [ή δεν ξέρουν μήπως?] να σκέφτονται...πόσο άχρηστους δασκάλους πρέπει να είχαν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. ...κι εγώ άρχισα να βάζω άσχημα με το νου μου στην παρατεινόμενη απουσία σου!
    Όσο για την τελευταία σου ανάρτηση τι να γράψω... τόση "τροφή για τη σκέψη" ...θα μας βαρυστομαχιάσεις....
    Καλοδεχούμενη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @ Yiannis Zabetakis

    Δεν φταίνε μόνο οι δάσκαλοι Γιάννη μου. Αν κρίνω από τον εαυτό μου φταίει περισσότερο η τεμπελιά... (όπως λες και εσύ, μερικοί βαριούνται...)


    @ bilsot

    Φίλε Βασίλη,

    η έμπνευση να γράψεις κάτι δεν εξαρτάται απόλυτα από τον εαυτό σου. Μαθαίνω μέσα από αυτό το ιστολόγιο ότι δεν μπορώ να είμαι συνεχώς μπροστά σε μια οθόνη, πιέζοντας το μυαλό να γράψει κάτι που δεν θέλει. Εξάλλου ουκ εν τω πολλώ το ευ (και σε αναρτήσεις αλλά και σε αναγνωώστες). Οπότε αποφάσισα να το αφήσω να με πάει αυτό όπως νομίζει καλύτερα, είναι βλέπεις και εξωτερικοί παράγοντες όπως η δουλειά και οι βάρδιες της κοκ. Έτσι υποθέτω ότι οι αναρτήσεις θα γίνονται λίγο πιο αραιά...
    Οψόμεθα!

    Όσο για την βαρυστομαχιά έχεις απόλυτο δίκιο. Προτείνω επισκέψεις στο μουσικό μου ιστολόγιο για χαλάρωση και καλή χώνεψη!!

    Καλό σου βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Γεια και χρά μετά από κάμποσο καιρό!
    Πολύ ωραίο κείμενο...
    Κάποτε διάβαζα αρκετά ανατολική φιλοσοφία η οποία είναι πολύ κοντά σε τε΄τοιου είδους σκέψεις και θεωρήσεις της ύπαρξης.
    Μ'αρέσουν.
    Τώρα, στην πράξη...
    το παλεύω.
    Καλή συνέχεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Φίλη kerato,
    χαίρομαι πολύ που σε ξανακούω.

    Σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και θα συμφωνήσω ότι το άρθρο κινείται στη σφαίρα την ανατολικής φιλοσοφίας. Και εμένα μου αρέσει ακόμα να διαβάζω τέτοιου είδους "σκέψεις". Επικροτώ δε, την απόφαση σου να περάσεις στην ...πράξη! Εύχομαι λοιπόν καλή Δύναμη στις μάχες σου.

    Καλό σου βράδυ και ελπίζω να μην μας χαθείς πάλι για τόσο πολύ καιρό ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Ιπτάμενε,
    Μας βάζεις δύσκολα. Ιδιαίτερα για μένα, που γέρασα και νιώθω ιλίγγους, όταν ανεβαίνω κάπου ψηλά.
    Εγώ πιστεύω ότι βρισκόμαστε σε διαλεκτική σχέση με τον εαυτό μας, τους άλλους, τα πράγματα και το Θεό. Και η δύναμή μας έγκειται στο να ξέρουμε ν’ ακούμε τα μηνύματα, που δεχόμαστε και να αποκρινόμαστε σ’ αυτά.
    Πόσες φορές δεν ρωτάμε τον εαυτό μας; Κι εκείνος, ανάλογα με την επεξεργασία, που χρειάζεται το ερώτημά μας, μας δίνει αργά ή γρήγορα την απάντηση. Ή έστω μια κάποια απάντηση. Κι αν την απάντηση δεν την πάρουμε απ’ τον εαυτό μας, θα μας τη δώσει ο Θεός, δια μέσου του εαυτού μας ή των άλλων ή ακόμη και των πραγμάτων.
    Ο Χριστός Λέει: «Εγώ είμαι η οδός, η αλήθεια και η ζωή». Και το ίδιο ισχύει και για τον καθένα από μας. Καθένας έχει το δικό του δρόμο. Για να εξερευνήσει και ανακαλύψει πρώτα τον εαυτό του. Κι έπειτα τους άλλους και τα πράγματα. Και πιο πέρα, όσο είναι μπορετό και τον ίδιο το Θεό. Και την αλήθεια του. Που δεν είναι κάτι στατικό. Αλλά μια αδιάκοπη και ανεξάντλητη περιπέτεια.. Για να νικάμε, όπως θα ’λεγε και ο Πλάτωνας, ολοένα και περισσότερο τη λήθη. Και να πλησιάζουμε, ολοένα και περισσότερο στις Ιδέες. Και πάνω απ’ όλες στην Ιδέα του αγαθού, που είναι ο ίδιος ο Θεός.
    Και μόνο, αν έτσι καταλάβουμε και αντιμετωπίσουμε τη ζωή μας, θα ζούμε πραγματικά. Ακόμη και μετά το βιολογικό μας θάνατο. Όπως συμβαίνει με τους αγίους. Που έχουν φύγει άλλοι πριν από πολλά χρόνια κι άλλοι πριν από πολλούς αιώνες, κι όμως είναι πιο ζωντανοί από εμάς τους βιολογικά ζωντανούς.
    Αν όμως πέφτουμε σε λήθαργο, νάρκη, αδράνεια και κολλάμε πότε στο ένα και πότε στο άλλο, τότε ουσιαστικά είμαστε πεθαμένοι, πολύ προτού να πεθάνουμε βιολογικά.
    Συμμετοχή, λοιπόν, στη διαλεκτική και το παιχνίδι της ζωής. Και πάντα να προσπαθούμε να ξεκολλάμε και να προχωράμε, έστω κι αν κάτι, που μας αγκίστρωσε είναι γλυκό σαν το μέλι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Αγαπημένε παπά-Ηλία,
    δύσκολα ήταν και για εμένα που είμαι νέος και δεν θα έπρεπε να με πιάνει ίλιγγος... αλλά βλέπεις είναι τέτοια τα ύψη ανθρώπων όπως ο Πλάτωνας, ο Αριστοτέλης και ο Δρακούλης που θέλοντας και μη ζαλίζεσαι...

    Σ'ευχαριστώ που συμπληρώνεις τόσο όμορφα αυτήν την ανάρτηση. Βλέπεις αυτό λέει και ο Δρακούλης: Η διάνοια μας να κατευθύνεται προς την ζωή δηλαδή το ζωοποιό Πνεύμα και από αυτό να ζητάμε ότι θέλουμε αρκεί να είναι καλό για εμάς και τους συνανθρώπους μας. (αυτό δεν σημαίνει εξάλλου και προσ-ευχή;)

    Όσο για την αυτογνωσία, που πολύ σωστά αναφέρεις ότι είναι το πρώτο βήμα, είναι απαραίτητη γιατί χωρίς αυτήν, η πείρα (εμπειρίες, εντυπώσεις, γνώσεις) οδηγεί στην πλάνη. Έτσι δημιουργείται ο διαχωρισμός μεταξύ του Θεού ή της Αόρατης Πραγματικότητας και του εαυτού μας. Έτσι δεν μπορούμε να κατανοήσουμε τα "μυνήματα" που μας στέλνονται. Γιατί η πείρα ανήκει στο μυαλό και όχι στην καρδιά. Και όταν η καρδιά είναι άδεια, τότε ο νους την γεμίζει με τα πανούργα τεχνάσματα του και τους φόβους του...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. καταπληκτικη η αναρτηση σου ιπταμενε!
    ερωτημα: τι ειναι καλο και τι κακο για εμας και για τους συνανθρωπους μας?
    το ερωτημα εκπορευεται απο αλλες προηγουμενες-του χρονικου παροντος και ουχι του ιστολογικου-.
    λενε, πως μεσα σε ενα ερωτημα "υπαρχει" ηδη η απαντηση...
    καλημερα ειπα??????
    καλημερα ιπταμενε!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Σ' ευχαριστώ Πεταλούδα! Διαβάζοντας τα σχόλια θυμήθηκα πόσο παιδεύτηκα για να μπορέσω να βάλω τις σκέψεις μου σε τάξη γι' αυτήν την ίσως πιο δύσκολη απ' όλες τις αναρτήσεις μου.
    Στην πολύ καλή ερώτηση σου νομίζω ότι δίνω ήδη μια απάντηση. Επειδή μιλάω για την δύναμη την διαχωρίζω από την βία και την εξουσία. Ίσως δεν εκφράστηκα καλά, αλλά εκφραστικά έχω πάρα πολλές αδυναμίες...
    Ξέρω ότι η πεταλουδίσια σκέψη σου στροβιλίζει σαν το πέταγμα μιας πεταλούδας πάνω από ένα άνθος του κακού που σου πρόσφερε ένας άγνωστος και που λέει δεν υπάρχει καλό και κακό. (καλά άμα έχω κέφια, είμαι ποιητής...)
    Σκέψου το καλό σαν είδος αβρότητας ή μιας προσπάθειας για ειλικρίνια μεταξύ κατεργαρέων που μοιράζονται ένα κοινό μέλλον. Τον θάνατο... (ξέρω δεν θα το πάρω το cd) ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εγγραφή μέσω email

Enter your email address:

Blog Widget by LinkWithin