"Για να φτάσετε σε αυτό που δεν είστε
Πρέπει να πάτε μέσω του δρόμου στον οποίο δεν είστε.
Και αυτό που δεν γνωρίζετε είναι το μόνο πράγμα που γνωρίζετε
Και αυτό που σας ανήκει είναι αυτό που δεν σας ανήκει
Και εκεί που είστε είναι εκεί που δεν είστε."
- T. S. Eliot
Έτσι είναι και η αναπνοή: μια συνεχής κίνηση όπου αέρας εισέρχεται και εξέρχεται από τον εξωτερικό στον εσωτερικό κόσμο. Πάλι πόρτες βλέπω... σαν να βλέπω την ταινία Άνοιξη, Καλοκαίρι, Φθινόπωρο, Χειμώνας και πάλι Άνοιξη. Όλο πόρτες άνοιγαν και κλείνανε...
Όπως μας δείχνει και το παρακάτω ΦΟΒΕΡΑ διαφωτιστικό βίντεο αυτή η κίνηση είναι η Συμπαντική δραστηριότητα και μέσω της αναπνοής μπορούμε να έχουμε την επίγνωση της. Μια επίγνωση που όμως καταργεί το εγώ. Όπως δεν υπάρχει εσωτερικός και εξωτερικός κόσμος αλλά ένας κόσμος, έτσι δεν υπάρχει το εγώ και το εσύ αλλά μία Συμπαντική Φύση σε πολλές μορφές. Αυτός είναι ο δρόμος του να μην είμαστε. Αυτή είναι η γνώση που πάντα είχαμε αλλά την αναζητάμε. Έτσι νομίζω λύνεται και το ποίημα - αίνιγμα του Τ. S. Elliot.
Α! Πριν το ξεχάσω. Οι ξενόγλωσσοι (Αγγλικά - Γαλλικά) μπορούν να παρακολουθήσουν το ντοκιμαντέρ "Doing Time, Doing Vipasana" (Εκτίοντας ποινή, Κάνοντας Βιπάσανα)
Η Βιπάσανα είναι μια μέθοδος διαλογισμού μέσω της αναπνοής, την οποία ανακάλυψε ο Βούδας. Για περισσότερες πληροφορίες (Αγγλικά) εδώ και εδώ.
Ταλαντευόμενη πόρτα from Iptamenos Ollandos on Vimeo.
ΥΓ. Ευχαριστώ τον αδελφό Βαγγέλη που μου υπέδειξε αυτό το καταπληκτικό βίντεο καθώς και την ταινία για την Βιπάσανα.
Τελικά Ιπτάμενε εμείς μάλλον με τραχειοτομή αναπνέουμε ή καλλίτερα με "λοβοτομή".
ΑπάντησηΔιαγραφήΑδελφέ, άστα να πάνε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι θαύμα από μόνο του το ότι ζούμε ακόμα. Ή μάλλον πολύ καλύτερα το λέει η Οχιά: "Διότι αυτών οι κηδείες είναι πραγματικά μια ειρωνεία. Θάβουν το κουφάρι ενός αναπνέοντος νεκρού."
Αυτός ο Έλιοτ πάντα θα με "παιδεύει" από την εφηβεία!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα σαι καλά για το παίδεμα, Ιπτάμενε.
Είσαι πολύ τυχερή! Εμένα τώρα τελευταία άρχισε να με (εκ)"παιδεύει"...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυτυχώς που γίνεται από μόνη της.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣκέψου αυτή την ευθύνη να την είχαν αναθέσει στον gap.
Αυτή η πόρτα οδηγεί στο Σαλούν της ψυχής μας. Άραγε θα μας περιμένει ο πιστολέρο, η χορεύτρια ή μόνο ο πιανίστας;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα Ιπτάμενε.
χαχαχα! Δεν παίζεσαι Τίκτο!
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Simple Man
Στο "Σαλούν της Ψυχής" ακριβώς αδελφέ. Μέσω του Τίποτα φτάνουμε (όπως μας υποδεικνύει και ο Eliot) εκεί που τα βρίσκουμε Όλα...
Καλημέρα.
Τα Αντικλείδια
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Ποίηση είναι μια πόρτα ανοιχτή.
Πολλοί κοιτάζουν μέσα χωρίς να βλέπουν
τίποτα και προσπερνούνε. Όμως μερικοί
κάτι βλέπουν, το μάτι τους αρπάζει κάτι
και μαγεμένοι πηγαίνουνε να μπουν.
Η πόρτα τότε κλείνει. Χτυπάνε μα κανείς
δεν τους ανοίγει. Ψάχνουνε για το κλειδί.
Κανείς δεν ξέρει ποιος το έχει. Ακόμη
και τη ζωή τους κάποτε χαλάνε μάταια
γυρεύοντας το μυστικό να την ανοίξουν.
Φτιάχνουν αντικλείδια. Προσπαθούν.
Η πόρτα δεν ανοίγει πια. Δεν άνοιξε ποτέ
για όσους μπόρεσαν να ιδούν στο βάθος.
Ίσως τα ποιήματα που γράφτηκαν
από τότε που υπάρχει ο κόσμος
είναι μια ατέλειωτη αρμαθιά αντικλείδια
για ν' ανοίξουμε την πόρτα της Ποίησης.
Μα η Ποίηση είναι μια πόρτα ανοιχτή.
(Τα Αντικλείδια, 1988)
Γ. Παυλόπουλος
σου αφήνω αντικλείδια ιπτάμενε..
Υ.Γ αλήθεια σου έχω πει πόσο πολύ μου αρέσει αυτό το βιντεάκι?
καλησπέρα Ιπτάμενε!
Και τι αντικλείδια Πεταλούδα! Πασπαρτού!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα σου εκμυστηρευτώ κάτι: Σήμερα είχα σκοπό ανοίγοντας τον υπολογιστή να κλείσω τα σχόλια. Τι πήγα να κάνω ο τρελός...
Το βίντεο αλήθεια δεν μου είπες, σου άρεσε; :))