Όλα αυτά τα ζώα του Παράδεισου μή φαγόντα από το Δέντρο της Γνώσεως, μείναν εκεί αδιανόητα και μακάρια τρώγοντας κάθε τόσο κι’ από έναν «αδελφό» τους. Λόγου χάρη ο πάνθηρας αρπάζει ένα ζαρκάδι ή μια αγριοκατσίκα και την τρώει. Η νυφίτσα, ένα ποντικάκι. Ο κάπρος, ένα, μωρό ακόμα, γουρουνάκι. Τρώει τόνα τάλλο νά χορτάσουνε ώστε να μην πεθάνουνε της πείνας. Ύστερα πάνε να χωνέψουνε και ξαναπάν την άλλη μέρα... στο κυνήγι.
Εμείς σκοτώνουμε κατά χιλιάδες τους ομοίους μας και δεν, τουλάχιστο, τους τρώμε, αλλά τους αφήνουμε εκτάδην τους στα «πεδία της τιμής!» και τους τρων τα φαλακρά όρνια των έρήμων.
Πόσο μακρυά άπ’ την αλήθεια πού βρισκόμαστε!
Πόση μάς χρειάστηκε «αφαίρεση» και άγνοια για να γίνουμε ειδικοί στο πώς… να μην ξέρουμε ότι τίποτα δεν ξέρουμε! Ο Πολιτισμός δεν είναι απόχτημα. Είναι απώλεια του α-πολιτιστικού Παραδείσου μας. Αυτό το χάσιμο μάς κόστισε τη νίλα μας και θα μας κοστίσει πολύ σύντομα και την εξαφάνισή μας απ’ τον πλανήτη. Εμωράνθη μας το άλας της κρίσης και ο νους. Απέστη μας η στοργή της Μάνας Φύσης. Το τάχατις εκείνο που δεν μας έδωσεν αυτή, το φιάξαμε ελόγου μας και δεν την έχουμε ανάγκη. Μάλιστα, ας πάρει και μαθήματα από μάς, να μην το ένα θηρίο τρώει το άλλο με τα δόντια του, αλλά με... την ηθικολογία και το Νόμο. Κατά τούτο υπερέχομεν εμείς από τις τίγρεις και τις ύαινες. Οργάζουμε όλες του έτους τις ημέρες, ενώ ο γάιδαρος, μόνον το Μάη (... με το παλαιό ημερολόγιο!) και δεν δαγκώνει τις γαϊδάρες του, όπως εμείς τις «συνομιλήτριές μας» μέχρι πόνου....
Και ιδού το αποτέλεσμα: Ο τίμιος, είναι τίμιος όχι γιατί πράγματι είναι τέτοιος, αλλά γιατί, καπάτσο κι’ επιτείδιο δεν τον έχει μαγκώσει του Ποινικού νόμου ή τσιμπίδα. Μάλιστα, όχι σπάνια, τόσην η τιμιότητά του έχει αυθεντία, που μπορεί να ποιεί εκ του ασφαλούς κάθε ατιμία χωρίς το φόβο των χειροπέδων και του Νόμου. Ποιος θα τόλμαε να τον έλεγε άτιμον αυτόν, χωρίς ο ίδιος να πάει σηκωτός στις φυλακές; Ο υβρισθείς, είναι «ανώτερος υπονοιών!» Και η «Σεβάσμια Δέσποινα» (η γυναίκα του), διόλου μαστροπός και ξελογιάστρα….
Κυριακή 3 Μαΐου 2009
Σκαρίμπας
Από τον ιστότοπο http://www.zsynantisi.com/synantiseis/grafi/index.htm
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Φίλε ιπτάμενε καλημέρα.Προσπαθώ από την Κυριακή να σου γράψω μα κάθε φορά που το διάβαζα μου έρχοταν διαφορετικά πράγματα στο κεφάλι. Τέλος πάντων,το αποφασίζω και ερωτώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα ζώα που έφαγα τους απαγορευμένους καρπούς τι γνώσεις αποκόμοισαν;
Τη γνώση του.."να σκοτώνουμε κατά χιλιάδες τους ομοίους μας και δεν, τουλάχιστον,τους τρώμε,αλλά τους αφήνουμε εκτάδην στα"πεδία της τιμής"
και να τους τρών τα φαλακρά όρνια της ερήμου;
Μήπως αποκόμοισαν τη γνώση της ανεξέλεγκτης αναπαραγωγής;
Ή μήπως τη γνώση του "τίμιου" Παυλίδη και κάθε Παυλίδη δηλαδή του ΄"ότι είναι νόμιμον είναι και ηθικόν";
Φίλε tiktos, φαντάσου τρεις σφαίρες την μία μέσα στην άλλη (κάτι σαν τις ρώσικες κούκλες). Ο μεγάλος φιλόσοφος Κίκενγκάρντ, έλεγε ότι χάσαμε το θεϊκή μας φύση με το προπατορικό αμάρτημα και εκπέσαμε στην σφαίρα της ηθικής. (θυμίσου ότι οι πρωτόπλαστοι σύμφωνα με τον μύθο, νιώσανε ντροπή για την γύμνια τους για ΠΡΩΤΗ φορά μετά το αμάρτημα όταν ήταν να παρουσιαστούν στον Θεό).
ΑπάντησηΔιαγραφήΕδώ και πάρα πολύ καιρό έχουμε πέσει και από την σφαίρα της ηθικής, στην σφαίρα των αισθήσεων και ζούμε ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ από τα ζώα. Αυτό νομίζω θέλει να τονίσει και ο Σκαρίμπας μ'αυτό το φοβερό κείμενο του!
Όσο για τις γνώσεις που αποκόμισαν το λέει με φοβερό τρόπο: "γίναμε ειδικοί στο πως... να μην ξέρουμε ότι τίποτα δεν ξέρουμε!"
"Ο Πολιτισμός δεν είναι απόχτημα. Είναι απώλεια του α-πολιτιστικού Παραδείσου μας. Αυτό το χάσιμο μάς κόστισε τη νίλα μας και θα μας κοστίσει πολύ σύντομα και την εξαφάνισή μας απ’ τον πλανήτη."
ΑπάντησηΔιαγραφήΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ
Αυτή είναι η δύναμη των λέξεων άμα ξέρεις να τις χρησιμοποιείς, αδελφέ...
ΑπάντησηΔιαγραφή